Den Haag - op mezelf

Toen mijn militaire dienst in Steenwijk in  1988 erop zat, kon ik vrijwel direct aan het werk. Eerste werkdag 14 maart 1988. Twee weekjes vrij waarin ik mijn boeltje naar Den Haag verhuisde, want daar had ik werk gekregen bij de toenmalige PTT. De sollicitatie had ik in Den Haag gedaan, vlak bij de Koninklijke Stallen aan de Kortenaerkade, de test dichter bij huis in Groningen.

Mijn eerste kamer was in de 'sjieke' buurt Benoordenhout. Nou de kamer waar ik woonde was niet echt in een sjiek pand. Het hele huis was opgedeeld in kamers. Beneden woonde een oude vrijgezelle man in de overige kamers twintigers, boven mij een weer wat oudere Algerijn. WC delen, douche en keuken ook. Ik heb er een maand of 9 gewoond. Al vrij snel schade aan een nieuw kastje door lekkerij vanaf de etage erboven. Toen de bewoner er niet was bleef zijn kraan druppen. Het gootsteentje liep niet goed door en na lang genoeg blijven overlopen, lekte het dus ook mijn kamer in.

Verder rook het er niet fris, beneden een kattenbak in de keuken. Al gauw keek ik verder en vond een kamer met eigen keuken twee hoog in het Zeeheldenkwartier. Dit was nog dichter bij mijn werk aan de Kortenaerkade. Ik kon er lopend naar toe. Ik heb hier iets meer dan een jaar gewoond, toen kreeg ik elders werk, tijd om te verhuizen en te gaan samenwonen.

Toch in die twee jaar op twee adressen heb ik Den Haag en Scheveningen goed leren kennen.

Met de 'buurvrouw' naar de Paap, met mijn meisje naar het Paard, naar Scheveningen, Parkpop, noem maar op. Naar de discotheek, 's avonds met de buurman de stad door in een auto, waarvan nog maar een deur open kon...

Waren twee leuke jaren.

Opeinde door

Onze vaarvakanties in Nederland

Het is 31 juli 2006, met zijn vieren zijn we op vakantie...

Rond kwart over tien 's ochtends voeren wij vlotjes weg vanaf de Kromme Ee ergens tussen Grou, Earnewâld en de Veenhoop. Na een half uur voeren wij langs De Veenhoop, waar wij behalve de skûtsjevloot allerlei wonderlijke voertuigen en caravans i.v.m. het Veenhoopfestival zagen.

Wij voeren door richting Drachten. Vlak voor Drachten gingen wij de Opeindervaart in.

Vlak voor de kruidenierswinkel in Opeinde lag een aanlegsteiger. Mijn vrouw en dochter en zoon gingen de winkel even in om daar de boodschappen voor vandaag te halen.

 Even verderop lag een visbootje met als naam Ame Gijs aan de steiger. Gek een Ame Gijs in deze hoek van Friesland. Die naam verwacht je aan de andere kant van Friesland in Hindeloopen.

Ame Gijs

Wij weer verder, over de Leijen. Bij Oostermeer even verplicht pauze tot 1 uur, want de bruggewipper had schaft. Daar nog gezellig even gekletst met een ouder paar uit Delfzijl, dat langszij bij ons kwam liggen. Na de pauze voer mijn zoon van 11 verder. Bergumermeer over en het Prinses Margrietkanaal, door dit saaie stuk kanaal richting Gerkesklooster. Daar konden wij eindelijk het kanaal af. Mijn dochter en zoon gingen toen in een rubberbootje op sleep achter onze boot de Lauwers op. Het leuke slingerende grensriviertje tussen Groningen en Friesland. Links van de spoorbrug stonden drie grote tipi's (indianententen).

Even voor Visvliet kwamen de kinderen weer aan boord. Wij vonden een mooie plek op de aanlegsteiger bij de camping aan de Lauwers achter in het dorp. Wij zijn een paar keer bij de kleine (enige) kruidenierswinkel in het dorp geweest. De Wind heet ie. Mijn zoon heeft lekker nog wat geroeid in het riviertje, maar na het eten gleed ie op een gegeven moment even uit op de steiger, tand door de lip. Gelukkig een bloedlip was de enige schade.

Zoon's verslag van vandaag

' We zijn hier op de camping de Lauwers in Visvliet, verder hebben we gewandeld en gezwommen en 10-9 gewonnen met voetbal, maar dat was logisch, want mijn partij was Feyenoord en papa's partij Ajax dus was logisch, dat we wonnen, 22:40 mijn zus is aan het lezen en wij aan het kletsen ik heb ook nog met mijn zus achter de boot gevaren met een rubberbootje. dat was wel leuk. ik heb ook nog geroeid ik had een badhanddoek op de bodem, anders kreeg ik een natte kont, eerst waren we een ijsco gaan halen, maar deden we niet er waren alleen calippo's dus dat wou ik niet er was ook een leuk kruidenierszaakje ik was er vier keer geweest en we liggen in Groningen'

Kanarie

Toen ik nog een kleuter was in Leeuwarden had mijn vader achter het huis een voliére, hij hield daar kanaries. Op een gegeven moment kwam de klad erin, was de aardigheid er wat af en op een gegeven moment waren er geen kanaries meer.

Toen had alleen mijn opoe nog een kanarie. Later namen mij ouders toch ook weer een kanarie. Zij woonden in een jaren-30 huis, dus 's winters hadden wij wel eens muizen. Mijn broertje en ik zagen eens op een avond, dat de muis bij de poot van de stander van de kanariekooi opliep en de kooi in ging, om wat kanarievoer te vreten. Ja, jaren-30 huizen met houten vloeren zijn geen onneembare vestingen voor muizen.

Later toen wij in Harderwijk woonden kwamen wij eens per ongeluk aan een kanarie en later ook aan parkieten de eersten kwamen aangevlogen en via de dierenwinkel en vogels van kennissen breiden wij wat uit. Eerst hielden wij ze binnen in een zelf gebouwde voliére, maar toen wij het gekrijs zat waren, verhuisden zij  naar buiten. Wij maakten het kippen- en konijnenhok met nieuw dubbeltjesgaas kanarie- en grasparkietenproef en de vogeltjes hadden het daar prima. Na dat een onverlaat toen wij te varen waren de voliére had opengezet en een verhuizing later liep het aantal inwoners in ons dierenverblijf ook erg terug tot wij de laatste kippen aan vrienden gaven.

Toch komt er nog wel eens een ontsnapt exemplaar van een andere voliérehouder in onze tuin aanvliegen, zoals deze:

De kanarie (Serinus canaria) is een zangvogel uit de familie Fringillidae. De wilde soort komt voor op de Canarische Eilanden. De vogel wordt sinds eeuwen gekweekt als huisdier.

Drachten, voor de storm naar het tochtgat

Onze vaarvakanties in Nederland, 

Het was juli 2007, wij zijn op vakantie via Meppel, Havelte, Dieverbrug, Assen, Eelde, Hoornse meer, Groningen, Garnwerd, Zoutkamp en Zwaagwesteinde voeren wij uiteindelijk Opeinde in het oosten van Friesland binnen. Daar zochten wij een plekje om te overnachten.

's Ochtends bij Zwaagwesteinde waren mijn vrouw en zoon (12) al naar de Aldi geweest. 's Middags was dan een mooi momentje voor mijn dochter en mij om nog even de fietsen van het dek te pakken.

Wij fietsten even 5 kilometer verder op naar Drachten. Voor een geboren Leeuwarder is de op een na grootste plaats van Friesland eigenlijk maar een tochtgat. Maar in dit tochtgat zijn wel aardig wat winkels (in Opeinde alleen een kleine buurtsuper) en de jeugd wilde ook toen wel eens een filmpje kijken, dus even langs de Intertoys op de Noorderbuurt voor wat dvd's.

Terug konden die twee lekker filmpjes kijken op ons tv'tje met ingebouwde dvd-speler. Wij als ouders lekker een biertje en even relaxen voor de storm. De volgende dag, 's nachts wel wat lekgeprikt door de muggen, voeren wij verder richting via  opnieuw Drachten en De Veenhoop  richting Grou. Op een gegeven moment, moesten wij maar 's even afmeren bij de Peanster Ie. Het woei een gigantische storm. Skûtsjesilen ook afgelast vanzelfsprekend. Familie belde of het allemaal goed gekomen was. Ja wij lagen bij het ergst van de storm mooi smûk achter het beamtegrien.

Oudegaaster Brekken, 2 dagen tussen het riet

Onze vaarvakanties in Nederland

20 juli 2008

Wij waren met  zijn vieren op vakantie met onze boot in Friesland. Het was niet het allermooiste weer. Wij waren al een nacht extra in Heeg gebleven, het was best wel ruig op het Heeger meer. Daarna richting Gaastmeer en voor Workum noordwaarts naar de Oudegaaster Brekken bij Oudega.

Wij hadden een heerlijk rustig plekje aan een steiger in de luwte van een flinke rietkraag. Twee dagen alleen wat stroom op de accu. Affijn de tv met dvd draait daar ook op, dus de kinderen klaagden niet.

Het was 2008, dus nog een klein beeldbuis tv'tje. Veel gebeurde er niet, maar ik vond het prima. Met de fietsen gingen twee van ons via het fietspad dat wel te bereiken was vlot naar Workum. Hier konden wij boodschappen doen, mijn zoon en ik gingen nog eens naar It Soal op visite naar mijn ouders in de caravan en nog moesten wij een keer naar Workum, omdat de gasfles leeg was.

Twee dagen, 's avonds 'Nu wij er toch zijn' op tv in Zweden met Eddy Zoëy en 2 x per uur kwam er een rood witte trein van Arriva voorbij, 1 naar Stavoren en 1 naar Leeuwarden. Best rustgevend, best vakantie, maar vooral mijn dochter van toen 14 was blij, dat wij weer verder voeren.

Ter Aar, nieuwe stoelen

In november hadden wij twee weken vrij. Deze tijd gebruikten wij om zelf een nieuwe keuken te plaatsen, wat ons prima is gelukt, een uitstapje naar Duitsland te maken en naar nieuwe eettafelstoelen waren wij (mijn vrouw vooral) ook al een tijdje op zoek.

De vrijdag nadat wij terug waren uit Duitsland, zat zij te zoeken zag ze een paar mooie stoelen op internet. Onze ouden zitten lekker, maar zijn wel knap versleten. 'Zullen wij die bestellen?' Zij waren niet heel goedkoop, daarom vroeg ik. 'Hebben zij ook ergens een winkel?' Ja in Ter Aar. Ik kende het plekje niet echt, maar toch 'dan moeten wij er maandag maar even heen om de stoelen te proberen'. Vond ze een goed idee, dan vragen wij onze dochter ook mee, die heeft dan ook vrij.

Maandagochtend onze dochter gehaald en de A28 op. Er was een file tussen Harderwijk en Amersfoort, dus bij Harderwijk gingen wij maar de polder in en na anderhalf uur waren wij bij een mooie meubelzaak bij het dorp Ter Aar. Rondkijken, het personeel liet ons lekker met rust. Stoelen proberen, maar die van internet vonden wij niet.

Toen wij de ronde door de grote zaak hadden afgemaakt, gingen wij maar eens vragen, wij werden prima de weg gewezen, maar troffen toch de gewenste stoel nog niet aan. Nog eens vragen. Een vriendelijke medewerkster ging mee. Stoel gevonden, maar met een foeilelijke ribbekleding. Wij hadden zelf ook nog een iets duurder alternatief met mooie rundleren bekleding gezien. 'Dochter vroeg mogen wij de stoelen even bijelkaar zetten, kunnnen wij ze mooi vergelijken.' Dat mocht en was een prima idee van haar. Zoiets zouden wij zelf nou nooit gevraagd hebben. Ondertussen was de gewenste stoel eerst even bezeten door een andere vrouw, die wij eerder op een andere plek in de zaak (toevallig op de stoel waar wij nu mee gaan vergelijken) ook vlak voor ons zaten.

Mijn dochter maakte een ontwapenend grapje tegen die vrouw en haar man, maar zij hoorden het niet, of wilden het niet horen. Ander gevoel voor humor. Ook goed. In elk geval, de stoelen staan nu mooi bij elkaar. Wij vergelijken. Qua zitten was de goedkopere met lelijke bekleding goed genoeg.

Wij reden de gekozen stoel weer terug naar de plek waar die vandaan kwam en daarna mochten wij met een prima bakje koffie de bekleding uitzoeken, mooi rundleer dus. Koop gesloten, niets hoeven aanbetalen, prima geholpen, over twee maanden nieuwe stoelen.

Is het nu weer tijd voor een lunch. Terug reden wij via de snelste route, dat betekent een lunch bij de Mac Donalds (ja weer de Mac, maar hier waren niet die mooie stoelen, waar het eigenlijk mee begon) in Alphen aan den Rijn. Daarna via  A12 Utrecht en A28 Amersfoort weer naar huis.

Mijn vrouw had ons weer prima gereden en wij hadden weer een leuk bestede vakantiedag gehad.

Wasbeerhond

Wij lopen als enige gasten dus met plezier door de Anholter Schweiz en krijgen zo al wandelende verschillende diersoorten te zien. Er staan bij de dierenverblijven leuke hutten, waarin je ook door ramen binnen  naar dieren zoals wasbeerhond, maar ook steenmarters en wasberen kan kijken.

De wasbeerhond (Nyctereutes procyonoides) is een roofdier uit de familie der hondachtigen (Canidae). Hij komt oorspronkelijk voor in Oost-Azië, maar tegenwoordig leven er ook verwilderde exemplaren in Europa. De wasbeerhond wordt 50 tot 55 centimeter lang met een staart van ongeveer 15 centimeter. Ze hebben een geelachtig bruine grondkleur. Op de kop zijn de dieren zwart met wit, de poten zijn donker evenals een deel van de staart. De wasbeerhond heeft een zwart masker rond zijn ogen. 's Winters krijgt de wasbeerhond een dikkere vacht en een vetlaag, waardoor hij er ronder uitziet dan in de zomer. Tussen september en november begint de ondervacht te groeien, in mei en juni wordt hij vervangen door een dunnere zomervacht.
De wasbeerhond lijkt veel op de (onverwante) wasbeer. Vooral de kop, met het opvallende donkere gezichtsmasker, doet sterk aan een wasbeer denken. De wasbeerhond is groter dan de wasbeer, met een kortere, egaal gekleurde staart en heeft kortere oren.

Edelhert

Wij lopen als enige gasten dus met plezier door de Anholter Schweiz en krijgen zo al wandelende verschillende diersoorten te zien. Al snel zien wij wat edelherten tegen de bosrand. In Nederland tref je ze niet zo heel gauw in het wild, misschien eens op de Veluwe of bij de Oostvaardersplassen en nog op een 2 of 3 lokaties, maar bij een wandeling overdag in de natuur kom je ze waarschijnlijk niet tegen.

Wel eens groepen gezien op een boerderij bij Steenwijkerwold, toen wij met de boot waren of in Natuurpark Lelystad, maar da's ook al zie je het niet ook achter hekken. Hier zie je ze dan toch van redelijk dichtbij.

Het edelhert (Cervus elaphus) is een evenhoevig zoogdier uit de familie der hertachtigen.  In Europa is het edelhert het op een na grootste hert; alleen de eland (Alces alces) is groter. Zomer's zijn ze roodbruin van kleur, in de winter grijsbruin. De buikzijde is wit en het staartstuk is roomkleurig. De rui begint eerst bij de kop, de poten en het voorlijf. In september begint de zomervacht plaats te maken voor de wintervacht, in december is deze volledig vervangen. De zomervacht komt weer terug in mei en is in juli of augustus compleet.

Mannetjes groter dan vrouwtjes. De kop-romplengte ligt tussen de 165 en de 260 centimeter, de schouderhoogte tussen de 114 en de 140 centimeter. De staart is, zonder het haar meegerekend, tussen de twaalf en de vijftien centimeter lang, met haar ongeveer twintig centimeter. Mannetjes worden tot 255 kilogram zwaar, vrouwtjes tot 150 kilogram. Het mannetje draagt een gewei dat gemiddeld zo'n 70 centimeter lang is, maar kan uitgroeien tot meer dan 90 centimeter. Het gewicht kan variëren van vier tot tien kilogram.

Xanten, Colonia Ulpia Traiana

Na een leuk verblijf in Rees pakten wij de auto. reden de Rijn over naar Xanten een 20 kilometer verderop aan de zuidoever van de Rijn. We gaan het Archeologisch Park Xanten bezoeken op de plek waar 2.000 jaar geleden de Romeinse stad Colonia Ulpia Traiana lag. Binnen de muren van deze 73 hectare grote stad woonden en werkten in de tweede eeuw na Christus circa 10.000 mensen, voornamelijk geromaniseerde Germanen en Galliërs. Nadat de Rijnarm waaraan deze stad lag in de derde eeuw begon te verlanden raakte de stad in verval en aan het begin van de vijfde eeuw was de Romeinse overheersing hier voorbij, de stad werd verlatener en tot ver in de Middeleeuwen werd de ruïnes gebruikt als bron voor stenen en metalen voorwerpen.

Hier gingen wij dus naar toe. Op de plek is het rechthoekige stratenpatroon weer gelegd en op de originele plek zijn een aantal gebouwen (deels) herbouwd en oorspronkelijke zaken als een deel van het oude badhuis opnieuw blootgelegd. Bij de ingang is een mooi museum waar vele vondsten zijn tentoongesteld. Eerst het museum bezocht, daarna zijn wij naar de stadspoort gelopen en vervolgens via stadsmuur en torens richting herberg, huizen en naar de arena / het amfitheater en weer terug naar de ingang en auto.

Op deze plek hebben wij dus een paar uur rondgewandeld  het museum bekeken en ons goed vermaakt. Het was ook het mooist mogelijke novemberweer die dag. Zo nu en dan konden wij het weer niet laten wat 'Life of Brian' citaten te gebruiken, maar respect, die Romeinen konden wel wat....

Na leuke dag en koffie in de Romeinse herberg zochten wij de snelweg op en veel sneller, dan wij waren gekomen waren wij weer thuis, maar onze vakantie was nog niet om, de keuken moest nog af en er gaan nog nieuwe stoelen komen.

amfitheater

zicht op Romeinse huizen en herberg

Haventempel

restanten van het oude badhuis

Rees, slapen aan de Rijn

Wij hadden een heerlijke tijd doorgebracht in het wildpark in Isselburg en wij besloten een hotel op te zoeken. Ik had bedacht dat het Rheinpark Hotel in Rees am Rhein best eens leuk kon zijn. Wij rijden daar binnendoor naar toe. Even voor het hotel haalden wij in de Netto (supermarkt) nog wat lekkers te knagen en te drinken voor tussendoor en 's avonds. Daarna door naar het hotel.

Een mooi hotel direct aan de Rijn. Fijn er waren nog kamers vrij. Wij hebben er eerst twee mogen bekijken van de receptioniste en -gelukkig- kozen wij voor de duurdere met balkon en direct uitzicht op de Rijn. Daar werd druk gevaren (eerst 99 vrachtschepen, dan weer een 'Henri Dunant'etc.) en het water staat zoals overal in Noordwest Europa dit najaar erg laag. Vrij brede strandjes zag ik aan de overkant. Eerst even genieten van het uitzicht met een bakje koffie, die wij op de kamer konden maken. Heerlijk.

Na een uurtje toch nog even langs de Rijn gewandeld en terug door het stadje. Best leuk, ondanks de enige regen tijdens deze vakantie. 's Avonds heerlijk gegeten in het hotel, want in het stadje zagen wij zo gauw niet een beter alternatief om te eten. En gelukkig, heerlijk een ganzenpoot gegeten. Krijg je ook niet elke dag.

Na het eten lekker de gordijnen dicht op de hotelkamer, op twee na. Die van de balkondeuren, zo konden wij met een Bitburger nog heerlijk van de Rijnvaart genieten.... en 's ochtends toen wij wakker werden weer. Het was gelijk zonnig. Voor het overheerlijke ontbijt hebben wij eerst in de ochtendkou  nog een lekkere espresso op ons balkon gedronken.

Na het uitchecken nog even langs wat supermarkten en zouden wij nog een 20 kilometer verder rijden. Kijken in Xanten hoe de Romeinen hier 2.000 jaar geleden leefden.

kamer met balkon

laag water, een wrak wordt weer zichtbaar

Pegelturm, toont aan de voorbijvarende schepen de waterstand hier in de Rijn

Kievit

In Biotoopwildpark Anholter Schweiz in Isselburg nam ik deze kievit (met daarachter een kluut) op de foto. In de omgeving waar ik woon en opgegroeid ben zag ik de mannetjes vaak over de wiek gaan. Of ze probeerden mij bij It Soal in Workum, of hier vlakbij aan de dijk waar ze ook voorkwamen tot er een nieuwe wijk werd gebouwd te verjagen. Nooit een foto of filmpje van gemaakt. In het voorjaar heb ik ze nog een tijdje staan bewonderen in de Mastenbroeker polder.

De kievit (Vanellus vanellus) is een weidevogel uit de familie plevieren (Charadriidae). De kievit is een zeer talrijke, tot in China broedende, forse weidevogel van ongeveer 28 tot 31 cm. De kievit eet voornamelijk regenwormen en komt in het najaar in grote groepen samen om naar het warme zuiden te trekken. Bij gevaar veinst een kievit een gebroken vleugel en probeert zo een naderende wezel, vos of hermelijn weg te lokken bij het nest.

Isselburg, Anholter Schweiz

Wij hadden al lekker door Salland en de Achterhoek getoerd en geluncht in Doetinchem. Daarna bij Gendringen de grens over en je zit al in Duitsland. Een paar minuten later waren wij al bij het landschaps- en dierenpark dat een cliënt van mijn vrouw ons had aangeraden om eens te bezoeken: Anholter Schweiz in Isselburg.

Leopold van Salm-Salm liet dit park aan het eind van de 19e eeuw aanleggen met een vijver gevormd naar het Vierwoudstrekenmeer in Zwitserland met uit Zwitserland gehaalde rotsen en een Zwitsers chalet op het eiland in de vijver / meertje geïnspireerd op de indrukken van zijn huwelijksreis. Pas eind 20-ste eeuw werd dit park omgevormd tot een wildpark.

Wij in november op een doordeweekse dat dus naar dit park. Er stond slechts een bestelbusje op de parkeerplaats. Niet druk dus. Naar het loket. Blijkt dit park vanaf november buiten de weekenden helemaal niet open te zijn. Maar er was wel personeel en de mevrouw achter het loket zei, 'nu jullie er toch zijn...' dus wij konden een kaartje kopen en hadden die middag het hele park voor ons alleen.

Wij genoten van de veelal Europese diersoorten die in dit park rondlopen, zoals wisenten, edelherten, reeën, zwijnen, steltlopers als kieviten en kluten, pauwen, moeflons, ooievaars, oehoes, sneeuwuilen, wilde kat, rendieren en verder de kraagberen, wasberen, wasbeerhonden, een burlend sikahert, ezels.

Sommige dieren toonden zich niet aan ons zoals de bruine beer, wolf en lynx (zoals gewoonlijk), maar al met al hadden wij hier een prettige middag. Na dit geslaagde bezoek toerden wij binnendoor verder richting de Rijn, waar wij een hotel zouden boeken in het stadje Rees.

Schweizerhäuschen

Meer over Anholter Schweiz:

Blauwe pauw

Edelhert

Kievit

Wasbeerhond

Doetinchem, Mac

Woensdag 7 november 2018

Wij gaan lekker samen 2 dagen en een nachtje pierewaaien. Een cliënt van mijn vrouw had verteld over een mooi wildpark vlak over de grens in Duitsland.

Wij besloten er op een doordeweekse dag lekker binnendoor over b-wegen door de Achterhoek er naar toe te rijden. Al tijdens kom je op een gegeven moment in de buurt van Doetinchem uit. Een grotere plaats, dus daar is vast wel een leuk centrum en daar vinden we dan wel een leuk zaakje om te lunchen.

Het eerste klopte, het tweede en derde niet of minder. Wij zagen er geen echt centrum en het was er wat doods. Maar een stukje verder rijden dan, want er ligt dan nog wel een Mac Donald's op de route.

Daar geparkeerd en besteld mijn vrouw een burger en een dubbele espresso, ik een wrap en een dubbele espresso. Best lekker en wat een fijne zitjes. Die stoeltjes zitten heerlijk. Mijn vrouw zei, 'die wil ik thuis wel hebben.' tsja, meenemen, dat gaat hem niet worden.

Na die lekkere lunch rijden wij op ons gemak verder naar het wildpark in Isselburg.

Wat die stoeltjes betreft, mijn lieverd googelen, of zulken niet ergens te koop zijn. De eerste hit die zij tegen kwam, was dat er al van die spoelen uit een Mac ontvreemd waren...

En verder nog geen week later hadden wij toch nog mooie nieuwe stoelen gevonden.

Dongjum, de Kleirûte

Onze vaarvakanties in Nederland

Het was 6 augustus 2005 en met zijn vieren zijn we met onze boot op vakantie. Wij waren laat in de ochtend vanaf de Froskepôlle vertrokken.

Wij voeren onder Leeuwarden langs richting Deinum en daar gingen wij het Van Harinxmakanaal af en noordwaarts richting Menaldum. Het was wel even lachen hier, we moesten het hele dorp door op zoek naar een bruggewipper die niet op zijn post was. Uiteindelijk bereikten wij hem, dan toch telefonisch en konden wij weer verder noordwaarts richting Berlikum, zuidwaarts richting Ried...

...toen vonden wij, dat wij wel de zijsloot richting Tzummarum in konden varen, om daar een plekje voor de nacht te zoeken, lekker noordelijk, vlak bij zee. Maar op een gegeven moment, begonnen wij aan de grond te lopen. Da's even schrikken, vol in de achteruit en maar weer terug. Wij vonden uiteindelijk een mooi plekje bij een oude aanlegplek, denk voor pramen of kleine vrachtschepen bij de brug bij Dongjum.

Dongjum

Mijn vrouw en dochter (11) fietsten 's avonds nog even naar Tzummarum. Daarna fietsten mijn zoon (10) en ik nog even westelijk van Tzummarum naar de dijk en zijn wij even bij de Waddenzee geweest. Teruggekomen bij ons kruisertje zat er visite schoonzus en haar moeder, gezellig.

Waddenzee bij Tzummarum

De ochtend erop nog even door het dorpje gewandeld en ook even het dorpscafé op de foto gezet. Dit café was destijds bekend van de Friese tv-serie Baas Boppe Baas.

Dongjum, café

De dag erop gingen wij verder richting Franeker en na het schaft van de bruggewipper daar, door naar Harlingen.

Froskepôlle, naar opoe

Onze vaarvakanties in Nederland

Wij lagen die nacht 4 op 5 augustus 2005 met onze boot op een prachtig plekje op een eilandje in de Âlde Feanen bij Earnewâld. Het was die ochtend droog, maar later kwam er nog veel regen.

Wij besloten eerst naar Grou te varen voor boodschappen. Vlak bij de Lidl kun je mooi aanleggen. Tijdens het winkelen was het redelijk weer, maar tegen de tijd, dat wij terug bij de boot waren, regende het behoorlijk. Droog werd het niet meer en dat is bij het varen knap lastig als je een slecht werkende ruitenwisser hebt. De kinderen (10 en 11) verveelden zich ook behoorlijk aan boord met dit vieze weer. Uiteindelijk vonden wij gelukkig een prachtig Marrekrite plekje op het eiland de Froskepôlle bij Leeuwarden. In de 70-ger jaren was ik er al een paar keer met mijn opa geweest. Toen voer er nog een pontje. Nu is er een houten brug.

Wij hebben heerlijk gegeten trouwens aan boord op dit plekje. Gekruide kipvleugeltjes, gekruide aardappelpartjes en onze zoon (10) had de sla gemaakt. Na het eten, het was inmiddels al droog zijn mijn zoon en ik nog heerlijk even wezen fietsen. Tsja als oud Liwwadder is het toch altijd weer fijn om even in je geboortestad te zijn. Wij fietsten langs de Potmarge, de Centrale en naar het Cambuurstadion van mijn favoriete club. In de supermarkt (C1000) onder de hoofdtribune hebben wij nog lekkere worsten en oranjekoeken gehaald. Daarna nog even met een bosje roosjes naar mijn opoe die in Huizum woont. Zij werd ondertussen in de pyjama geholpen, door een zuster van de thuiszorg. Wij hadden het ook nog even over het weer en de kwaliteit van de weersvoorspellingen van Piet Paulusma. Volgens haar voorspelt hij wel altijd het goede weer, maar op de verkeerde dag.

Terug hebben wij met ons vieren nog heerlijk even over de Froskepôlle gewandeld en gingen op onze blote voeten even door het watervalletje in de vaart achter de molen.

Froskepôlle molen

De ochtend daarop, heb ik met mijn dochter nog even boodschappen gedaan in de Albert Heijn aan de Tijnjedijk (de oude Miro). Mijn vrouw heeft er nog een wasje gedaan. Vervolgens zouden wij de Kleirûte gaan varen.

Ritsumazijl, door de fiets gezakt

Lang geleden, ik woonde nog bij mijn ouders in Leeuwarden, ging ik eens een stukje fietsen.  Het was eind mei.

Mijn fiets was een tweedehands Union, zwart, een degelijk uitziende fiets met terugtraprem. Mijn ouders zelf waren op verjaardagsvisite bij een tante in Weidum.

Het was lekker weer ik op pad, de wijk uit, Julianalaan op, viaduct over, brug over en linksaf langs het Bisschopsrak. Ik reed richting Ritsumazijl. Mijn fiets begon wat vreemd te kraken. Na een paar kilometer moet je bij dit dorpje ineens een anderhalve meter vrij stijl omhoog de dijk op. 'Kraak' opeens mij frame in tweeën. Daarvoor zag mijn fiets er echt niet uit als een wrak.

Dat wordt dus verder lopen met een fiets, waarvan alleen bij de stang de bovenste en onderste helft nog aan elkaar zit. Via Boksum kuierde ik naar Weidum. Onderweg soms tegen voorbijgangers nog wat opmerkingen over wat mij gebeurd was. Aan mijn gewicht lag het niet, was wel redelijk lang, maar destijds  nog geen 70 kilo Bij mijn ouders en tante het verhaal nog uit de doeken gedaan.

Later heeft een collega van mijn vader die 2 straten bij ons vandaan woonde en hobby-fietsenmaker was voor materiaalkosten (en een pakje shag, wat 'echt niet had gehoeven') het frame weer vakkundig aan elkaar gelast.

Helaas heb ik daarna niet heel lang meer plezier van deze fiets gehad. Een tijdje daarna is ie 's nachts gestolen, of in de gracht van de Nieuwestad in Leeuwarden gegooid (?), terwijl ik in discotheek Vat '69 was. Verder was het daar heel gezellig. Met de fiets van een vriendin van mijn zus (zij achterop) ben ik toen weer thuis gekomen.

Mijn vader kwam ook nog even in zijn onderbroek en pyjamajasje beneden voor een kleine boodschap, waren mijn ouders daarna ook weer op de hoogte. Vriendin weer naar huis, ik naar mijn nest en er was weer een zaterdag en een stukje zondag en een fiets voorbij.

Vollenhove, onze eerste bootvakantie

Onze vaarvakanties in Nederland

Onze eerste bootvakantie in 2002 begon bijzonder. In het voorjaar hadden wij al een camping geboekt om met onze tent naar toe te gaan, maar het liep anders want na het boeken van deze vakantie hadden wij onze eerste boot aangeschaft, een peltkruisertje uit 1969 met een oude Mercury buitenboordmotor.

Onze zomervakantie begon dus niet met die boot, maar met tent, fietskarren en onze fietsen fietsten wij met zijn vieren van Harderwijk door de bossen via Ermelo naar Voorthuizen. Dat was eigenlijk het leukste van het eerste deel van de vakantie. Die camping was zo gelikt (te netjes voor ons) en behalve een zwembad was er nergens water, na 3 nachtjes waren wij het zat, braken maandagochtend al vroeg onze tent op, dumpten hem na opnieuw een fietstocht thuis, gingen naar de boot en dezelfde middag vertrokken wij alweer. Na een eerst stop / nacht nabij de Roggebotsluis, was onze tweede stop in Vollenhove. Wij hadden voor het eerst het Ketelmeer overgestoken met ons kleine bootje, verloren daar een stootwil, die wij na een rondje varen weer oppikten, via Zwarte Meer en Kadoelermeer  lagen wij uiteindelijk aan in Vollenhove. Een levendige passantenhaven in een oud Zuiderzeestadje. De havenmeester was ik zal maar zeggen nogal extravert en vrolijk. eerst is dat nog wel leuk, maar op een gegeven moment als je hem 's avonds nog steeds naar alle gasten hoort roepen gaat dat wel wat tegenstaan. Maar ja, zo erg stoorden wij er ons ook, maar niet aan, want varen is al met al hartstikke leuk. Wij hadden ook in Voorthuizen kunnen zitten. De komende dagen zouden ons nog Blokzijl en de Weerribben en het Tjeukemeer brengen. Veel leuker.

Zwaluwen op de zeereling

Na het gedoe met de scheids op de sluis in Ketelhaven, toen wij met onze boot op vakantie waren. vonden wij toch nog wel een leuk plekje in de haven aan het Ketelmeer. Wij genoten van alle vogeltjes daar voor de huiszwaluwen en boerenzwaluwen, die ook geregeld tussen het muggen vangen door met elkaar zaten uit te rusten op de zeerelingen van de boten.

De huiszwaluw (Delichon urbicum) is een vogel uit de familie van zwaluwen (Hirundinidae). Het is een trekvogel die broedt in Europa, Noord-Afrika en de gematigde streken in Azië en overwintert in Sub-Saharisch Afrika en de Aziatische tropen. De vogelhuis dankt zijn naam aan zijn gewoonte om te broeden in menselijke bouwwerken en is makkelijk te herkennen aan zijn blauwzwarte en witte verenkleed. Hij voedt zich met insecten die hij in zijn vlucht vangt.

Alpaca

Op een gegeven moment bij ons bezoek aan de orchideeënhoeve kwamen wij bij het buitendeel, waar onder andere flamingo's waren bij een vijver en alpaca's een klein soort lama. Helaas hadden deze dieren niet een mooie weide of iets dergelijks, maar lagen zij in een vrij kleine wel schone ruimte.
Ach toch altijd aandoenlijk, zo'n wollige kop met van die grote ogen.

 Er zijn drie soorten lama's, de gedomesticeerde lama (Lama glama), de vicuña (Vicugna vicugna) en de guanaco (Lama guanicoe). De guanaco is de nauwst nog levende verwant van de gedomesticeerde lama, en mogelijk de wilde voorouder. Alle lamasoorten zijn nauw verwant aan elkaar en de hybrides zijn vruchtbaar. Op de orchideeënhoeve troffen wij dus de alpaca. De alpaca (Vicugna pacos) wordt in de hoge Andes als huisdier gehouden. Hij heeft een schofthoogte van 90 cm en een lange hals, met een lange vacht, dikwijls tot aan de grond reikend. De vacht komt voor in meer dan 22 erkende kleurslagen. Bontgekleurde dieren zijn veel zeldzamer.De vrouwtjes werpen in het regenseizoen na een draagtijd van elf maanden.De alpaca wordt voornamelijk gehouden voor de wol.

Vinkeveen, na de slootjes en de plassen

Onze vaarvakanties in Nederland

Onze laatste bootvakantie met ons hele gezin in 2011. Een natte zomer.

25-juli-2011, na ons 'prijzig' tochtje vanaf Ouderkerk van niet al te veel kilometers kwamen wij bij de Vinkeveense Plassen aan. Wij hadden onze junioren 220 volt (eigenlijk WiFi) beloofd, dus verblijven op een eilandje was geen optie. Naar een haven. Wij vonden Omtzigt in Vinkeveen. Op zich hadden wij best een leuk plekje in deze haven en zo duur als de vaartocht hier naar toe zou het toch niet zijn.
De havenmeester was een aardige meid, voorzag onze kinderen nog gratis van hun eigen WiFi. Was in die tijd toch meestal nog tegen betaling en tufte voor haar werkzaamheden geregeld in haar bootje de haven op en neer. Volgens mij is zij fan van André Hazes, want zijn muziek schalde dan uit de radio die zij bij haar had.

Mijn vrouw en ik hebben hier 's-middags nog even heerlijk hardgelopen en gedoucht.
Mijn vrouw kookte ook vandaag: boontjes en slavinken, lekker! Aan het begin van de avond hangen wij even op de achterbank van de stuurhut en mijn dochter bakt cakejes in het oventje. Ook een voordeel van walstroom / 220 volt.

Morgenochtend nog maar even hier wassen en dan op zoek naar een fijn gratis plekje ergens anders. Het regent weer even. Onze nieuwe barbecue zal deze zomer wel in de doos blijven zitten.

26-juli-2011, de ochtend  hierop voor een habbekrats nog onze was gedaan. Wij waren echt blij met deze ligplaats in Vinkeveen. Twee uur gooiden wij de touwtjes weer los. Flink turen op de plassen, er staat hier niets aangegeven. De eerste brug, moest voor ons omhoog, de volgende twee konden wij onderdoor. Er kwam ook een boot na ons, die er wel onderdoor zou passen, maar dat had de hobby-schipper zelf niet in de gaten. Nadat ie al 3x tegen de meerpalen had gebeukt, is de sluiswachter er toch maar naar toe gegaan, om de brug te bedienen. Hij vertelde dat de brug wippen, bij zulken toch sneller werkt, dan uitleggen, dat het wel past. Goed dat hoorden wij bij hem in de sluis, waar wij de plassen weer afgingen. Richting Vecht, via Nieuwersluis naar Loenen... Gratis? Echt niet.

bij goed weer, moeten wij nog wel wat onderhoud doen

Elburg, Stronkenbar

Onze vaarvakanties in Nederland 

Toen wij nog in Harderwijk woonden, hadden wij met zijn vieren in het weekend best veel tijd, om lekker met de boot eropuit te gaan. Een nachtje Elburg was dan vaak wel leuk, zo ook tegen het eind van de zomervakantie in 2004.

Wij vertrokken vanuit onze thuishaven aan het Flevostrand. Hier hadden wij nadat wij rond half 12 waren aangekomen even aan de stroom gelegen, koffie en thee gezet en de watertank bijgevuld. Toen voeren wij het Veluwemeer op, noordwaarts richting Elburg. Wij besloten hier maar lekker eens uit eten te gaan. Met zijn vieren naar de Stronkenbar. Dit vonden wij een heel leuk zaakje. De inrichting was gemaakt van veel ruw hout (ook stronken dus). Daarna deden wij nog wat boodschappen en wat voor de lol winkelen, ijsje halen en daarna weer lekker aan boord, om de dikke zaterdagskrant te lezen.

's Avonds struin je dan nog wat in en om de stad en steek je een weiland over. Op een gegeven moment even schrikken. Mijn vrouw is al weer op het pad, maar mijn dochter en zoon moesten nog bij de stier langs, die nu ook begon op te letten. Beetje consternatie, rennen!, maar natuurlijk, het liep weer goed af.

De andere ochtend slaap je dan lekker uit, wij samen kruipen elkaar nog eens lekker aan, vervolgens een douche in het kleine vierkante toiletgebouwtje bij de plastic steiger en dan heerlijk ontbijten. Na het ontbijt met een goed stuk muziek varen wij het kanaal weer af, onder de brug door en het Veluwemeer weer op terug richting Biddinghuizen.

Was weer een leuk weekendje.

Appelscha, turfroute

Uit het logboek van 'Onze vaarvakanties in Nederland'

16 juli 2004 met de boot op vakantie (pa+ma+dochter10+zoon9,hond+kat)

Al jaren geleden gingen wij met ons gezin dochter en zoon 10 en 9 de turfroute varen, niet bepaald de spannendste route voor gezinnen, maar ja. Appelscha is dan wel weer leuk.

Die ochtend waren wij om 9 uur vanaf  Dieverbrug gaan varen. Wij hadden geen zin om rond schaft nog in Drenthe te zitten. Dat lukte ons, rond 12 uur waren wij de Damstersluis in de Compagnonsvaart al voorbij. Rond 20 over 12 zaten wij in Appelscha. Omdat de bruggenwipper en sluiswachter toen wel schaft hadden zijn wij met onze hond en kinderen eerst maar eens even het dorp ingelopen. Eén uur door de sluis.

De 'slakken' die sinds de Damsluis voor ons zaten en in Drenthe in het begin ook al eens, hadden ineens haast en toeterden voor een brug waar geen bruggewipper was, want die moest de sluis in het dorp eerst nog bedienen.

Wij vonden een mooi plekje aan een steiger vlak bij het toiletgebouw. Onze zoon was tevreden, want die had al gauw wat vissen gevangen met zijn kruisnet. Zijn maatje hier gleed bij 't vissen in 't water en wij zijn alle vier op de twee fietsen in duo's nog even het dorp door geweest.

De volgende dag, zaterdag was het voor ons wasdag in Appelscha: wassen en drogen en in totaal vier keer naar de Poiesz supermarkt. Ach wij hebben de tijd. Nog naar de rommel geweest en onze zoon ging met zijn vriendje en zijn broer weer vissen. 's Avonds had onze dochter ook twee vriendinnen uit een andere boot getroffen. Leuk voor de kinderen. 's Avonds zaten wij smoek in de kajuit bij regen en onweer.

De zondag zijn wij naar het pretpark Duinenzathe geweest. Mijn vrouw en ik waren er als kind onafhankelijk van elkaar toen, al met de lagere school geweest. Het lag toen nog op een andere plek aan de bosrand. Het is nu groter, maar al met al een best leuke dag. Na alle belevenissen in het pretpark en het miniatuurpark hebben wij een lekkere bak afhaalchinees gehaald.

overdag plezier in Duinenzathe en in het Miniatuurpark

En na het eten hebben alle 'bootkinderen' weer heerlijk met elkaar gespeeld. Tot 10 uur 's avonds verstoppertje spelen en vissen. Dit was een geslaagd weekend. Maandag maar weer varen richting Oldeberkoop.

Putte, even rennen

In 1987 vervulde ik mijn militaire dienstplicht in Ossendrecht Noord-Brabant niet ver van de Belgische grens. Meer dan drie uur van mijn woonplaats verbleef ik daar gedurende drie maanden van zondagavond tot vrijdagmiddag. Overdag meestal de militaire opleiding en  na diensttijd had je vrij met je maten, je ging wel eens een filmpje kijken op de kazerne of er een goedkoop biertje halen, maar ook wel eens 25 kilometer verderop in Antwerpen. In een sportieve bui renden wij met drie of vier jongens ook geregeld na het middagappel de grens een eindje over, heen en terug ging dat denk ik om een 6 kilometer. Leuk grensoverschrijdend sporten.

Klimop en clematis in onze zwevende tuin

Vorige week waren wij leuk naar de Orchideeënhoeve geweest. Gaf wel inspiratie, om ook weer wat aan onze eigen tuin te doen. Wij zagen her en der planten hangen in mandjes, klein korven met plantjes, maar ook grotere met bloemen.

Wij zaterdag dus naar tuincentrum en bouwmarkt, planten en modder scoren, twee mandjes hadden wij al eerder van de Action meegenomen en met nog wat oud spul uit ons berghok gingen wij aan de slag. wij bouwden aan onze pergola in de tuin twee hangende tuintjes met clematis en klimop en wij bouwden van een restje gaas en bamboestokken een pilaar met potjes winterviolen. Ons vogelhuisje werd verplaatst en een border voor een deel opnieuw ingericht.
Wij hebben ons heerlijk vermaakt in dit zomerse herfstweekend!

een nieuwe border met boomschors en planten en een pilaar (linksachter) met potjes winterviolen

twee hangende tuintjes met clematis en klimop

Klimop (Hedera helix) is een groenblijvende, houtige liaan uit de klimopfamilie (Araliaceae). De plant groeit op vochtige, voedselrijke grond langs muren en tegen bomen waaraan de plant zich met korte hechtwortels vastklampt.

Amersfoort, Typisch

Op dit moment gaat de tv-docu-serie Typisch over de Bloemenbuurt in het Soesterkwartier in Amersfoort. Leuk een feest van herkenning. In 1990 kochten wij samen ons eerste huis tegenover de Emmakerk, vlak bij de Noordewierweg in Amersfoort. Wij hadden daarvoor al even samengewoond op twee kamers in Soest. Die kamers bevielen niet echt. Maar in ons eerste huis in Amersfoort hebben wij precies 5 jaar prima gewoond, onze beide kinderen zijn er geboren voor wij verhuisden naar Harderwijk. Wij wilden wat meer ruimte en meer water. Dat kregen wij daar ook, maar toch het Soesterkwartier was veel gezelliger. Harderwijk hebben wij ook al heel lang verlaten en wij wonen al weer 14 jaar in een plaats, die en gezellig en gemoedelijk is en ons water en ruimte biedt: Zwolle.

Maar nu even terug naar die periode in de eerste 5 jaren van de jaren 90. Omhuizen in het Soesterkwartier. Wij hadden een klein 30-ger jaren rijtjeshuis, met een piepkleine voor en achtertuin. Wij woonden zo dicht bij de Albert Heijn, dat wij de winkelwagen bij huis konden uitladen. De (banket)bakker op 50 meter, een schoenenwinkel, lectuurwinkel, kaaswinkel vlakbij, slagerij Klashorst en de pinautomaat van de SNS bank vlakbij. De Chinees en de Basismarkt een 200 meter verderop in de straat. Ons kippenvoer kochten wij bij dezelfde dierenwinkel die in Typisch Bloemenbuurt zo'n belangrijke rol speelt. Volgens mij stond Johnny er toen nog met zijn vader in. Een biertje haalden wij toen wij nog geen kinderen hadden meestal in de binnenstad, maar later hadden wij wel eens een paar uurtjes oppas en kochten wij een biertje bij Karel de Stoute, hetzelfde café als in de serie, maar nu met een nieuwe naam. Pizza's kwamen ook van vlakbij, net als patat van snackbar De Hoefslag. Foto's waren nog analoog, maar ook de fotozaak was vlakbij. Later namen wij onze eerste hond, die lieten wij dagelijks een aantal keren uit bij de groenstrook langs de Dollardstraat. Bij de tennisbaan heeft die hond wel een krat vol gele tennisballen gevonden. Soms liepen wij met onze stabij naar Birkhoven en gingen het bos in. Daarnaast was weer de dierentuin, waar wij ook een abonnement hebben gehad om met onze baby en peuter naar toe te kunnen gaan.

Maar ja, wij wilden meer ruimte en meer water en vertrokken naar onze volgende woonplaats.

Nu dankzij de tv-serie Typisch komt die mooie tijd toch weer even opnieuw dichtbij.

Meer over en vanuit Amersfoort staat in onderstaande stukjes

Amersfoort, typisch

Amersfoort, dierenpark

Rutten, Tjibbe

Onze vaarvakanties in Nederland

Op vakantie met onze boot met ons vieren.

Wij sliepen in de haven op Urk en de vakantie ging snel. Wij waren al vroeg wakker van al het geklots van alle pakes en beppes, die weet ik hoe vroeg met een noodgang de haven uit moesten varen. Wij lagen te klotsen alsof wij op open zee lagen in plaats van in een beschutte haven aan het IJsselmeer. Wij hadden onze hond uitgelaten, de matten geklopt, kortom de boot huishoudelijk een beetje uitgemest. Een wasje gedaan en ontbeten met heerlijke oppiep broodjes uit ons kleine oventje.
Mijn vrouw en ik hadden nog even gezwommen bij het strandje aan het IJsselmeer, onze puberdochter gedoucht en onze zoon sliep net wat langer.

Wij voeren richting Emmeloord, om daar boodschappen te gaan halen, met onze 2,40 meter doorvaarthoogte konden wij ondanks het schaft van de brugwachter nog net onder de laagste gesloten brug door.

Eigenlijk wilden wij een mooi plekje vlak voorbij Emmeloord voor de nacht, maar daar vonden wij er geen met geschikte palen om aan te leggen. Verder maar weer. Turen en loeren in de diep ontwaterde Lemstervaart, uiteindelijk vonden wij een mooi plekje ter hoogte van Rutten.  Er stond een witte plastic stoel, waarschijnlijk een vaste visstek van een dorpeling. Wij doopten hem Tjibbe.

Even later kwam er een 15 meter voorbij onze boot die precies in een hoekje lag bij een zijslootje inderdaad de visser zijn plekje op de witte stoel innemen. Tjibbe is een Turk.
Wij dronken ondertussen een lekker biertje en gingen later onze avondmaaltijd klaarmaken.

De andere ochtend voor wij weer vertrokken, zat Tjibbe alweer te vissen. Onderweg naar Lemmer kwam er nog wat in de schroef, gelukkig voeren wij het er ook zo weer uit. Ik hoefde dus niet te duiken. Al vroeg waren wij door de Lemstersluis aan het eind van de vaart, rechtsaf, stuurboord uit en dan via de volgende sluis Lemmer in. Wij waren vroeg en konden een plekje kiezen. Luxe hier.
Mijn vrouw en dochter gingen hier lekker shoppen, mijn zoon en ik deden de boodschappen. Niet heel veel, want vanavond gaan wij lekker uit eten.

Geelwangschildpad

Nog maar koud, nee niet koud het is best lekker in die kassen, binnen en je loopt in de tropische tuinen van de Orchideeënhoeve langs een mooi beekje en in en om dat beekje, stikt het van de koi-karpers en de waterschildpadden. Het lijkt wel of alle gedumpte geel- en roodwangschildpadden van Nederland hier worden opgevangen. Wel een leuk gezicht trouwens.

De geelwangschildpad (Trachemys scripta troosti) is een schildpad uit de familie moerasschildpadden (Emydidae). De ondersoort komt voor in de Verenigde Staten in onder andere de staten Tennessee, Kentucky, Georgia, en Alabama. en ook in het noorden van Mexico. De biotoop bestaat uit moerassige gebieden, rivieren en meren met enkele boven het water uitstekende objecten om te kunnen zonnen, in groepen en vaak op elkaar. Bij verstoring duikt de groep met veel geplons in het water. Ze eten vlees, vis en waterplanten. Sinds het invoerverbod van de roodwangschildpad, zijn de geelbuikschildpad en de geelwangschildpad de meest verkochte soorten in Nederland. Een echte geelwangschildpad is bijna niet te verkrijgen in Nederland, het betreft meestal kruisingen van geelbuik- en geelwangschildpad. Deze schildpad houdt geen winterslaap. In de winter moet de temperatuur van het water wel 2 à 3 graden lager zijn dan in de zomer.

Lori van de blauwe bergen

Heerlijk zwerven wij even rond door de orchideeënhoeve, al een paar mooie tuinen hebben we gehad, onze sokken zijn al weer droog (die nat werden bij het via de touwbrug oversteken van de beek) en nu hebben wij een vruchtensapje gekocht en gaan de lorituin in. De papagaaien voeren. Wat leuk, binnen de kortste keren komen ze allemaal uit je cupje lurken. Op mijn hoofd is geen nesthaar te vinden, maar bij mij lief gingen ze lekker zitten. Heerlijk levendige beesten, maar je ziet er ook echt een vliegen, die laag in de pikorde staat. Onderling zijn ze dus minder lief, dan ze bij ons lijken deze  vogeltjes van 'Down Under'.

De lori van de Blauwe Bergen (Trichoglossus moluccanus) is een regenbooglori. Deze soort komt voor in oostelijk Australië en Tasmanië (het gebied van de Blauwe Bergen). Als alle soorten lori's bestaat het voedsel uit nectar en stuifmeel van inheemse planten en bomen. Daarnaast bestaat het voedsel ook uit fruit en zaden.

Luttelgeest, de kassen in

Mijn lieverd, had zaterdag en zondag gewerkt en maandag vrij. Dinsdag allebei weer aan het werk. Dus wij dachten maandag na een heerlijk ontbijtje laten wij wat leuks gaan doen. Deze keer kwam ik met het goede voorstel, naar de Orchideeënhoeve in Luttelgeest. 'Of dat wel wat is...'zei mijn vrouw, nou 'volgens mij is het wel leuk' zei ik. Ik had er wel goede dingen over gehoord. Wij zouden het daar vast wel 2 uren uithouden.

De auto aangetrapt de weg op, bij de Ramspol de Noordoostpolder in, bij Emmeloord rechtsaf en naar Luttelgeest. Een kleine 40 minuten en wij waren er al. Voor oktober was het best fijn weer, jas in de auto gelaten, alhoewel het in Luttelgeest nog best winderig is, maar wij gaan toch de kassen in.

Eerst naar het restaurant,  bakje koffie. 'Ik geloof, dat wij hier zo'n beetje de jongsten zijn'. Tsja onze leeftijdsgenoten zijn nu voornamelijk aan het werk. 'Ach kunnen wij alles goed bekijken'. Na de koffie naar binnen, best mooi, er is een route, die is rollator- en rolstoelproef, maar er is ook een route, door sluip- en klimpaadjes, met ook een hangbrug zo'n beetje door het water, die namen wij. Wij namen best de tijd, lekker even een 20 minuten in de junglelounge gezeten en weer op ons gemak verder. Behalve tuin is dit ook zo'n beetje een dierenpark. De beek en vijvers zitten vol koi-karpers, geel- en roodwangschildpadden, er lopen diverse vogeltjes rond er is een prachtige vlindertuin, flamingo's, alpaca's en het voeren van de lori's was ook een belevenis. Al met al, zijn wij er wel een uur of vier binnen geweest, we sloten af met nog een lekkere maaltijd en gingen toen pas weer op huis aan.

Een leuke, echte vakantiedag ter afwisseling. Bovendien gaf dit bezoek weer inspiratie en aanleiding om nog wat leuke dingen aan ons eigen tuin toe te voegen. Op de terugweg in Kampen reden wij nog even langs de Action, want daar konden wij vast wel wat goedkope hangmandjes vinden voor in de pergola.

Er is veel moois in Pantropica (zo heet de Orchideeënhoeve vanaf 2024) te zien o.a:

de alpaca, de geelwangschildpad, de lori van de blauwe bergen, 

Zalk, even fietsen

Een zondag in oktober, het is lekker weer, ik heb vandaag vrij, maar mijn vrouw een late dienst.
Toch vermaak ik mij wel. Gisteren een aantal meters hek rondom onze tuin gerepareerd, of beter, opnieuw geplaatst. Vandaag delen wij onze vrije dag maar weer wat anders in.

's-Morgens sliepen wij beiden lekker uit. Na het ontbijt kreeg onze hond zijn tweede ronde, de eerst had ie van mij voor het ontbijt. Na het ontbijt zijn wij even naar de Ossenberg gereden om de hond uit te laten. Heerlijk even.

Terug heb ik koffie gezet, tijd vliegt. Toen de wedstrijd van Feyenoord begon had ik de nasi en het vlees (babi) en saus klaar. Heerlijk hebben wij even gegeten, bord op schoot. In de rust begon het werk van mijn vrouw. Mijn zoon was ook beneden voetbal kijken, maar hij eet op een voor hem beter tijdstip. Helaas zat er in Tilburg tegen Willem II voor Feyenoord geen overwinning in: 1-1.

Rond half vijf kan ik er nog wel even op uit vond ik. Het is nog best goed weer. 's Middags al even zitten denken, waar fiets ik heen, richting Kampen? Richting Hasselt? Richting Hattem? Milligerplas? Nee!. Vandaag over de oude IJsselbrug Zwolle uit, richting Zalk. Lekker langs uiterwaarden en IJssel. Je bent zomaar in Zalk, schattig dorpje, rechtdoor, dorp weer uit en via een rechte weg richting Wezep door de weilanden, over het spoor en N50, stukje langs de Stouwe en linksaf door de Voskuil richting Hattemerbroek, over het spoor een heel klein stukje Hattem en over de nieuwe spoorbrug, de IJsselboog weer terug naar huis. Lekker even een klein anderhalf uur op pad geweest en van de natuur en omgeving genoten.

zicht op Zalk

Zalk

Stouwe

IJssel en nevengeul bij Zwolle

Schotse Hooglanders bij de IJssel, Zwolle

Spoolde