Zutphen, warm niet naar het strand

Wij hadden zaterdag allebei vrij en vonden, dat wij er maar eens op uit moesten. Waar zouden wij naar toe? Maar niet naar het strand, het is smoorheet en dan staan wij 'uren' in de file. Wij zijn dwars en tegendraads en besloten dus maar de tegenstelde richting in te gaan en vanaf Zwolle de IJssel op te rijden (nee niet met de boot), maar over de weg naar Zutphen, om daar wat rond te zwerven.

Daar heerlijk op een terrasje gezeten met een bakje koffie en een broodje, prima bediend door vriendelijk personeel van het Volkshuis, mensen kijken even de markt over, altijd fijn als je niets wilt kopen en wij zagen onder andere de Drogenapstoren, waar wij ook nog even onder stonden.

De Drogenapstoren, oorspronkelijk de Saltpoort (zoutpoort) genaamd, is gebouwd in 1444-1446 als stadspoort van Zutphen. Hij heeft maar kort als stadspoort dienstgedaan want hij werd in 1465 dichtgemetseld. Sindsdien draagt hij de naam Drogenapstoren, vernoemd naar Tonis Drogenap.

Later, nadat wij in een winkel een kapotte zonnebril hadden vervangen door een hele, gingen wij maar weer eens richting auto, daar kwamen wij voor de Drogenapstoren langs het beeld van Tonis Drogenap. 

De straatmuzikant Tonis woonde in Zutphen rond 1555 en vernoemde de toren naar zichzelf. Drogenap, was zijn bijnaam. Waarschijnlijk werd hij zo genoemd omdat hij nogal veel dronk(nap = drinkbeker). In 1999 werd besloten bij de toren een standbeeld van Drogenap op te richten. Kunstenaar Oscar Rambonnet koos ervoor om niet de figuur zelf, maar alleen diens kleding in brons weer te geven. Omdat het beeld hol is en aan de achterkant open, kan iedereen - letterlijk - in de huid van Drogenap kruipen. De voor Drogenap kenmerkende trompet maakt deel uit van het beeld.

Voor wij weer richting huis reden lekker nog in de schaduw alle oude en jonge ganzen gekeken bij de Houtwal en onderweg, langs de IJssel bij Terwolde zagen wij nog een prachtig bord staan, dat op ons wat tegendraads gedrag van toepassing is. 'Wie achter de kudde an sjouwt, loopt altied deur de stront'.

Zaanse Schans, kost dus niks

18-7-2009 Met boot, hond, man, vrouw, zoon, dochter op vakantie

Vanuit Wormerveer passeren wij bij echt Nederlands weer in onze boot de Zaanse Schans en meren af in de jachthaven in De Poel, Koog aan de Zaan.

Vanmorgen de boodschappen nog gehaald in Wormerveer en rond 1 uur gaan varen. Wij waren als eerste door de brug na het schaft van de brugwachter. Wij zijn het kleine stukje naar de Zaanse Schans gevaren. Helaas slecht weer vandaag, regen en harde wind.

Door dit weer was het zicht op de molens tijdens het varen niet zo goed.

Gelukkig konden wij vieren later met de wandeling met onze hond alles nog eens van dichtbij bekijken. Als je gevaren hebt, ook al is dat niet zo lang, wil de hond toch uit worden gelaten he?

We verlaten de jachthaven, gaan achter het sportcomplex langs en steken zo over naar de Zaanse Schans. Het was nog middag en dus druk, maar je kunt dus gratis langs al die huisjes en molens. Helaas, hadden wij ons fototoestel niet mee, dus vanavond nog maar eens gaan kijken. Alleen met de mobiel hebben wij wat fotootjes gemaakt.

Prachtig om eens gezien te hebben, toeristische attractie nummer 1 van Nederland als Nederlander 40+ nu voor het eerst te zien. Maar goed, onze ouders, nog ouder zijn er volgens mij ook nog nooit geweest.

Er waren dus die middag nog veel mensen. ’s Avonds met de kinderen zijn wij dus nog eens geweest. Er zijn dan bijna geen toeristen meer en wij konden er heerlijk met zijn vieren rondkijken, lol hebben en foto’s maken, ook langs de eerste Albert Heijn zijn wij geweest.

De dag daarna nog maar even naar Zaandam zelf.

De Zaanse Schans ligt aan de Zaan, tegenover Zaandijk. Deze bekende openluchtattractie is formeel geen museum, maar is wel opgezet om het historisch erfgoed te bewaren. De woonhuizen zijn verhuurd aan bewoners, zodat er niet alleen toeristen naar het terrein komen.

De naam is ontleend aan de schans die Diederik Sonoy, gouverneur in dienst van Willem van Oranje, in 1574 liet bouwen om zo de Spaanse troepen tegen te houden. Tussen 1961 en 1974 werden vele oude gebouwen, waaronder enkele molens uit de Zaanstreek met diepladers naar de Zaanse Schans gebracht en in oude luister hersteld. Alleen de onderbouw van de verfmolen de Kat (oorspronkelijk een oliemolen) en van oliemolen de Bonte Hen, en ook oliemolen de Os staan nog op hun oorspronkelijke erf. Ook later zijn regelmatig gebouwen naar de Zaanse Schans verhuisd.

Valkenburg de grot in

Een keer een paar dagen naar Limburg, Valkenburg in de winter. Buiten vroor het licht, maar in de Gemeentegrotten aan de Cauberg in Valkenburg aan de Geul was het zoals altijd een graad of tien.

Leuk hier eens door deze mergelgroeven te gaan.

Het is een fascinerende wereld, de Gemeentegrot. Met de ontginning van deze grot werd rond het begin van de jaartelling begonnen toen de Romeinen de mergel uit de bodem nodig hadden als bouwmateriaal.

Je kan door fossielen en schelplagen de natuurlijke omstandigheden van ver voor onze jaartelling goed zien. De Gemeentegrot geeft daarnaast ook een boeiend overzicht van verschillende kunstuitingen en levensomstandigheden van talloze generaties van mensen. Je vindt er muurschilderingen en plaquettes waaruit je het verleden kunt proeven.

Er zijn ook de restanten van wat de opgejaagde mens bouwde in de grot, die hij als schuilplaats gebruikte. Dit samenspel van natuur en cultuur vormt bijzonder geheel in dit doolhof van onderaardse gangen.

Schiermonnikoog – Gribus

Aan het begin van de eeuw gingen wij met fietsen en onze tent op vakantie naar de camping op Schiermonnikoog, met de boot staken wij met al ons hebben en houwen vanaf Lauwersoog de Waddenzee over. Twee weken lekker banjeren over het strand, door bos en duinen. Het was minder zwemweer, maar dat mocht de pret niet drukken.

Op een mooie ouderwetse camping zonder stroom verbleven wij tussen fazanten, konijnen en een egeltje.

Toen zat er nog een eindje buiten het dorp, maar vlak bij de camping aan de Badweg Het Rariteitenkabinet Gribus, een mirakels leuk museum / rariteitenkabinet, dat je fantasie prikkelde.

Wij kwamen er ook geregeld even alleen voor een bak koffie (en even de mobiel wat bijladen). In 2006 is Gribus weer gesloten op Schiermonnikoog en werd het Rariteitenkabinet een rijdende karavaan.

In 2013 kwamen wij deze rare wezentjes weer tegen in hun caravans op Kerst in oud Kampen, om onze fantasie te prikkelen.

Groote Keeten – Keet

30 Oktober 2016, fijn een paar dagen eropuit. Naar de kust in de Kop van Noord-Holland. Omhuizen in een huisje bij Groote Keeten en lekker de plekken in de omgeving zoals Callantsoog, Julianadorp en Schoorl verkennen, maar ook in het kleine Groote Keeten is het prima toeven.

Laat op de zondagmiddag even een biertje pakken op het terras bij de Princen Keet tegen de duinen, eerder al geluncht in Callantsoog en koffie gedronken in Schoorl.

Qua temperatuur kon het nog net, de 2e maar binnen gepakt. Niet erg hoor, er was live muziek en de hond was ook gewoon welkom.

Daarna nog even door de duinen naar het strand. En lekker doorgewaaid kwamen wij vroeg in de avond weer bij in ons huisje. Prima plekje aan de Noordzeekust.

Genne (Ov) – grauwe ganzen

Ieder jaar varen wij er wel eens naar toe, kolk de Streng in het Zwarte Water tussen Zwolle en Hasselt, direct na de monding van de Vecht nabij de buurtschappen Holten en Genne.

Het leukst is het er (althans vinden wij) vroeg en laat in het seizoen. In het hoogseizoen bij mooi weer is het er erg druk en trekt het vaak een luidruchtiger kliekjes vormende groep. Deze plek is juist het leukst als je er alleen of met slechts enkele boten ligt.

Voor 1 juni is deze plek (reservaat, kievitsbloemen bloeien dan) afgesloten.

Lig je er in alle rust, dan scheren ’s avonds de zwarte sterns over de kolk en er zij in het gebied rond de kolk vele ganzen, onder andere de grauwe gans.

De grauwe gans (Anser anser) is de in Nederland meest voorkomende gans. Alle ganzen behoren samen met de eenden en zwanen tot de familie Anatidae. Tijdens de vogeltrek vliegen grauwe ganzen in een V-vorm, waarbij ze het bekende schor klinkende gak-gak roepen. De grauwe gans heeft roze poten en zwarte vlekjes op de buik. De kop is lichtgrijs, de voorvleugel is grijswit. De snavel kan roze (oostelijke ondersoort) of oranje (westelijke ondersoort) zijn. Het is een herbivoor.

Sommige vogels trekken weg, sommige blijven in het broedgebied en in Nederland komen ’s winters grauwe ganzen uit Noord-Europa. De lichaamslengte bedraagt 75 tot 90 cm en het gewicht 3 tot 4 kg. Tijdens de rui waarin de gans niet vliegen kan, zoekt ie een goed heenkomen in rietlanden. Ze kunnen dan zo veel (wortelstokken van) riet eten dat verlanding wordt tegengegaan.

De tamme variant van de gans is normaal gesproken geheel wit. Ganzen worden gehouden voor de gezelligheid, bewaking, de sier, om hun eieren en vlees. Het vlees is rood en lijkt op biefstuk. De afgelopen decennia hebben veel boeren hun ganzen laten verwilderen, met als gevolg dat men nu in het wild witte en grijsbruine varianten door elkaar aantreft. De aantallen van deze ‘soepganzen’ zijn gemiddeld 3% van de totale aantallen waargenomen grauwe ganzen.

Rond 1910 is de grauwe gans als broedvogel in de Benelux uitgestorven. Alleen overwinterden er in Nederland grauwe ganzen uit Noordwest Europa. Tussen 1910 tot 1950 waren er alleen incidenteel broedgevallen in Friesland. Rond 1950 kwam hij terug met de ontwikkeling van de IJsselmeerpolders, waar de vogel broedde in rietmoerassen. 

Vingerhoedskruid in onze tuin

Het is eind mei en het mooie vingerhoedskruid begint te bloeien, ook in onze tuin. Geen idee, hoe het er ooit is gekomen, als onkruid, of aangeplant door vorige bewoners? In elk geval wij vinden het een mooie plant en laten ze hun gang gaan.

De plant komt in heel Europa voor en is daarbuiten bij geschikte omstandigheden vaak ingeburgerd. Goede plekken zijn gekapte plekken in het bos en andere omgewerkte, humusrijke een deel van de dag beschaduwde lichte gronden. Of het om wilde planten of verwilderde tuinplanten gaat is eigenlijk niet vast te stellen. In Nederlands Limburg en in de Achterhoek zou de wilde plant nog te vinden zijn. De witbloemige variant Digitalis purpurea 'Alba' heeft op de Nederlandse Rode lijst van planten gestaan. 

Deze plant heeft met zijn feeërieke uiterlijk mensen vroeger al geïnspireerd tot het verzinnen van lieflijke bijnamen. Wat goed is om te weten is dat deze meerjarige plant giftig is. Sommige mensen beschouwen deze plant als onkruid want hij zaait flink uit, maar hij is wel decoratief in de tuin. En hij wordt gebruikt in de geneeskunde.

De plant wordt gerekend tot de zogenaamde heksenkruiden, het wordt soms genoemd als ingrediënt voor heksenzalf.

Terherne (Frl) De Kameleon

Onze vaarvakanties in Nederland

Vanuit Akkrum varend richting Terkaplesterpoelen, of vanaf het noorden langs de Greate en Lytse Griene over het Sneeker Meer kom je bij het dorpje Terherne.

In de periode, dat onze kinderen rond 8, 9 jaar waren kwamen ook de speelfilms uit. van de Kameleon. Onderweg met de boot lazen wij voor uit de oude Kameleons die wij nog van vroeger toen wij klein waren op de vliering hadden liggen. Later kochten onze kinderen zelf ook nog delen. De Kameleon was erg in rond 2003.

Ja Hotze de Roos* (men vond het geen literatuur, maar hij) kon mooi schrijven en als jongen, die het liefst buiten speelde, stak je er toch nog wel veel van op. Ook al spelen de boeken zich duidelijk niet in de 21ste eeuw maar in de 20ste eeuw af, de manier waarop Sietse en Hielke Klinkhamer en maten avonturen beleven, met hun snelle motorboot, kunnen improviseren en problemen oplossen. spreekt jongens en meiden van de bovenbouw van de basisschool nog steeds aan.

Terherne was niet het voorbeeld voor het denkbeeldige Lenten uit de boeken van de Kameleon, maar gelegen op een soort van eiland in het Sneekermeer met nog vele andere echte eilandjes er omheen, voldoet het perfect als lokatie van het Kameleondorp. Overigens fungeerde het stadje IJlst als Lenten in de beide speelfims van Stefan de Jong.

Voor onze zoon daar nog een Kameleonpyjama gekocht. Hij heeft er nog jaren in geslapen.

*De Roos Langezwaag 1909- Krommenie 1991, was eerst timmerman, maar is later bekend geworden als schrijver van de jeugdboeken over de tweeling Sietse en Hielke Klinkhamer. Zij spelen de hoofdrol in de reeks De Kameleon.

Naar het Liflafjesrestaurant

Wij hadden wat te vieren, dus pakten wij onze fietsen en gingen wij weer eens buitenhuis eten, hier in de stad. Naar een tapas restaurant, all you can eat voor 25 euro per persoon. Leuk, en lekker de buiken te barsten eten.

Nou ja tapas en all you can eat, niet alles was mediterraan, en tapas is sowieso niet Engels.Je kon ook bitterballen, friet, witvis en meer gewoon West Europese en oer Nederlandse gerechten kiezen…

Maar ja als het onbeperkt lifllafjes eten zou heten, zoals wij dat hier om huis noemen en thuis ook wel eens doen, zou dat vast minder goed aanslaan of niet?

Wij hebben ons er wel vermaakt.

Zwolle – naar PEC Zwolle

Nu niet, maar in 2013 konden wij heel vaak aan gratis kaartjes komen via de C1000 supermarkt voor PEC Zwolle. In 2012-2013 hebben wij dan ook vele wedstrijden gevolgd. Zo ook op 15 maart 2013.

Die avond deed PEC goede zaken door mede degradatiekandidaat Roda JC met 3-2 aan de kant te zetten. Dankzij deze zege steeg het PEC van toen nog van trainer Art Langeler van de 15e naar de 12e plek in de eredivisie.

Een wedstrijdje in de ere- en eerste divisie is toch vaak weer een feestje. Of het nou in Zwolle bij PEC, in Leeuwarden bij Cambuur, Volendam, Almere City of om mijn part bij Heerenveen is.

Zoutkamp (Gn) Gedoe met het koelsysteem

Onze vaarvakanties in Nederland, juli 2006

Jaren geleden voeren wij vanuit Visvliet richting Zoutkamp over de Lauwers, ook zijn wij er al eens vanaf de andere kant vanuit Garnwerd over het Reitdiep naar toe gevaren.

Zoutkamp is een vissersdorp, dat vroeger aan de monding van het Reitdiep in de Lauwerszee lag, maar nu stroomt het Reitdiep een eind verderop in het huidige Lauwersmeer.

Voorbij Visvliet hadden wij vergeten de mast te laten zakken en dus krak bij de brug, affijn met wat nieuw materiaal van de DHZ-zaak in het dorp was dat gauw verholpen.

Maar eerder in dezelfde vakantie hadden wij al een pech gehad met ons koelsysteem. Via een lek rubber was alle koelvloeistof weggelopen. In Zwartsluis was dit al verholpen met een nieuw rubber, maar nu was dat rubber, dat wat krap zat weer gaan lekken en in Zoutkamp was weer alle koelvloeistof op.

In Zoutkamp zelf waren de rubbers niet te krijgen. Maar een dorpje verderop in Niekerk zat een dealer van Peugeot landbouwvoertuigen. Het lekke rubber mee en bij daar met een medewerker van Klaver de goede maat rubber zoeken. Er was een rubber, dat de goede omtrek had, maar veel te lang en een wat andere bocht. Heb hem gekocht en terug naar Zoutkamp gefietst.

In de boot op maat snijden, de thermostaat die in dat rubber zat er in gestopt en de boel weer aan elkaar gezet. Wij zijn er toch weer mooi mee thuis gekomen!

Ja, dat laatste klinkt wel heel simpel en is het ook, maar de eerste dagen waren wij toch nog wel heel onzeker over de prestaties van onze boot, blijkt ook uit het vervolg op een leuk eilandje in het Lauwersmeer.

Meer over en vanuit Zoutkamp staat in onderstaande stukjes

Zoutkamp, gedoe met het koelsysteem

Zoutkamp, paling

Enkhuizen – Zuiderzeemuseum

Een weekendje slapen bij de boer bij Andijk en een dagje naar het Zuiderzeemuseum in de mooie oude Zuiderzeestad Enkhuizen.

Wij waren al vaker in deze stad geweest, maar nog nooit in het Zuiderzeemuseum. Toch is dat hartstikke leuk voor waterliefhebbers als wij. Nu romantiseren wij wel veel van de armoedige dingen van vroeger, maar het is toch leuk om te zien hoe een plaatsje met de sfeer van de tijd van voor het IJsselmeer, met in andere dorpen en steden, als Monnickendam, Hindeloopen, Zoutkamp (wat aan de Lauwerszee lag) enzovoorts overbodige gebouwen in Enkhuizen is herschapen.

Wij hebben hier heerlijk rondgekeken en rondgelopen. Overigens daarna wel als een speer door het binnenmuseum, dat was aan ons niet meer besteed, nadat wij zoveel leuks hadden gezien.

Ja een weekendje 2 heerlijke dagen en een nacht eropuit geweest in Enkhuizen, Medemblik en Andijk.

Paar ‘leuke’ details:

Egmond aan Zee – Vuurtoren

Lekker een weekendje weg naar Egmond aan Zee met het gezin. Banjeren door de duinen, struinen over het strand en sneupen in het dorp.

De eerste avond gelijk even over het strand banjeren en daar zagen wij hem al in het donker oplichten, de vuurtoren J.C.J. van Speijk in 1833 gebouwd een 28 meter hoge toren op een 9 meter hoog duin met een lichtkarakter isophase in 10 seconden.

De vuurtoren werd in 1834 uitgekozen als J.C.J van Speijkmonument, ter nagedachtenis aan luitenant-ter-zee Van Speijk, die liever de lucht in vloog dan zijn schip over te geven aan de Belgische vijand. Hij stak de voorraad kruit aan boord aan op 5 februari 1831. Behalve Van Speijk, vonden ook 25 andere bemanningsleden en een aantal Belgen de dood bij de ontploffing. De toren sinds 1990 onbemand wordt nog steeds gebruikt als herkenningspunt en controle voor de plaatsbepaling apparatuur aan boord van schepen en is zeker voor de recreatievaart, die vaak zonder ultramodern navigatiesysteem werkt, onmisbaar. De KNRM gebruikt de vuurtoren bij reddingacties en oefeningen. Rijkswaterstaat kan met de op de toren geplaatste camera’s de effecten van golven, getij en zandsuppleties voor de kust in de gaten houden.

Tollebeek (Fl) niet Tollembeek

Onze vaarvakanties in Nederland

Zondag 18 juli 2010

Wij kwamen van Emmeloord en waren door de Urkervaart onderweg naar Urk, maar wij hadden niet zoveel zin om daar op zondag aan te komen. Dus gestopt aan de kade in het laatste dorp voor Urk: Tollebeek, het jongste dorp van de Noordoostpolder

Het was mooi weer en dan vermaak je je al gauw. Beetje kanoën in de rubberkano, blikje bier drinken op de kant en een kuiertje door het dorp, waar verder niet veel te doen is.

Langs de Urkervaart is echter wel een heuse walk of fame met een aantal voetafdrukken. Maar ja de enige voetafdruk van een persoon die ik ken, dus met enige faam, was die van Urbanus* (uit Tollembeek met een tussen-m)….

De andere ochtend maar gauw door naar Urk!

*Zijn strips liggen nog bij onze de vliering

Urk (Fl) – Vuurtoren

Onze vaarvakanties in Nederland

Het IJsselmeer is (meestal) geen hele ruige zee meer, maar ’s-Avonds in je boot op Urk als het donker wordt heb je met het elke 5 seconden voorbijzwaaiende licht van de Urker vuurtoren toch wel echt het gevoel, dat je aan zee ligt.

De 18,5 meter hoge vuurtoren werd in 1844 gebouwd en werkt inmiddels enkele jaren volledig automatisch. Al vanaf 1617 brandde er op Urk een vuur. Dit kolenvuur was bestemd voor de vissers van Urk en de schepen die vanaf Amsterdam naar de Noordzee voeren. Zij werden door dit vuur de weg gewezen.

In 1837 werd een vierkante baak gebouwd. De vierkante baak werd in 1844 weer afgebroken en in plaats daarvan werd de vuurtoren in de huidige vorm gebouwd. De vuurtoren is de enige langs het IJsselmeer en het Markermeer die de beschikking heeft over een draailicht (hierbij staat de lamp stil en draait de lens). In 2009 is er bij onderhoudswerkzaamheden een nieuw koperen dak aangebracht.

Blokzijl-Regen in de Havenkolk

Onze vaarvakanties in Nederland

Juli 2002

Hieronder een foto van Blokzijl in een strakblauwe voorjaarslucht. Wij varen geregeld door dit voormalige Zuiderzeestadje komende vanuit de richting Vollenhove, of Weerribben.

Onderstaande gebeurde in onze eerste vaarvakantie met de boot van Harderwijk  via de Roggebotsluis Ketelmeer en Vollenhove naar Echtenerbrug en weer terug door Flevoland.

Ooit toen wij nog onze eerste veel kleinere boot hadden pauzeerden wij hier tussen de middag in hondenweer. De kinderen waren nog een stuk kleiner en wij pasten met zijn vieren maar net in dit kruisertje van 6 meter met buitenboordmotor.

Omdat het zo regende en wij toch moesten wachten, tot de sluis weer zou worden bediend gingen wij maar vast koken. Gewoon aardappels, groente en vlees. Buiten de regen tegen de ramen, en binnen besloeg alles van het koken.

Toen wij gingen eten kwam er een fotografe in ons mistige bootje. Ze wilde foto’s maken van typisch Nederlandse vakantietafereeltjes. Zoals wij daar tussen de middag warm zaten te eten was natuurlijk een prachtig plaatje.

Helaas hebben wij de gemaakte foto’s zelf nooit gezien.

Meer over en vanuit Blokzijl staat in onderstaande stukjes

Blokzijl, koeien op de dijk

Blokzijl, regen in de havenkolk

Blokzijl-Koeien op de dijk

30 april 2012, samen een paar dagen weg met de boot

Wij hadden allerheerlijkst uitgeslapen. Er waren nog twee andere boten in vluchthaventje de Ketting in Genemuiden tegen de tijd dat wij opstonden.

Heerlijk samen ontbeten, de hond daarna uitgelaten en vertrokken. Eerst richting Vollenhove, vervolgens richting Blokzijl. Voor Blokzijl liepen de koeien op de dijk. Wat zwartbont en wat roodbont.

Een koe is een vrouwelijk rund en als moederdier een belangrijke producent van melk. Een melkkoe geeft in een lactatieperiode tussen de 5 en 35 liter melk. Een melkkoe wordt gemiddeld 315 dagen per jaar gemolken, gemiddelde productie 7875 liter melk per koe per jaar. Sommige koeien produceren tijdens hun leven wel 100.000 liter melk.

Koeien zijn erg belangrijk voor onze voedselvoorziening. Er is een groot aantal rundveerassen, zoals bijvoorbeeld de Schotse hooglander. Een koe kan 20 jaar worden. Tegenwoordig wordt de gemiddelde melkkoe echter maar vijf à zes jaar oud. Wanneer een koe minder melk geeft of niet optimaal vruchtbaar is, wordt ze afgevoerd naar het slachthuis. Ze wordt dan vervangen door een vaars, een jonge koe.

In Blokzijl werden wij nog gefilmd terwijl wij de sluis uitvoeren. Dat blijft voor sommige mensen toch heel bijzonder. Het Giethoornse Meer over en in het kanaal nabij Scheerwolde een mooi plekje uitgezocht. Stoelen op de kant, want het is eindelijk mooi weer.

Een wit wijntje gedronken en dan begint het te kriebelen, want er moet iets gedaan worden. Mijn lier is met Zikaflex in de weer bij de ramen en ik heb het dek in de verf gezet, tenminste de delen van het dek, waar wij niet hoeven te lopen. Het is daarna weer mooi opgeknapt.

Stiekem aan komt er steeds meer wind, dus gaan we weer naar binnen. Zo gaan wij koken macaroni.

Morgen verder.

Meer over en vanuit Blokzijl staat in onderstaande stukjes

Blokzijl, koeien op de dijk

Blokzijl, regen in de havenkolk

Cambuur - DS '79, twee legendarische wedstrijden.

Als geboren Leeuwarder ben ik vanzelfsprekend Cambuur supporter. Toen ik er nog woonde, bezocht ik ook veel wedstrijden in het Cambuurstadion.

Een legendarische wedstrijd was SC Cambuur - DS '79 in april 1987. Fritz Korbach was destijds trainer van Cambuur, Simon Kistemaker trainer bij DS '79, zoals FC Dordrecht toen enige jaren heette.

Na een paar minuten spelen stond het in een bijna vol stadion al 2-2, DS '79 kwam ook nog met 2-4 voor. Toen in de rust de kassa's gesloten waren, stroomde de Lunato kermis op het Cambuurplein leeg en het stadion nog verder vol. Uiteindelijk won Cambuur met 6-5. Korbach had spits Jos Peltzer voorin gezet die dag, maar voorin was ie nauwelijks te vinden.

20 Juni 1987 was ik weer present met een groep vrienden bij Cambuur - DS '79 in een propvol stadion. De laatste wedstrijd in de nacompetitie. Bij winst zou SC Cambuur voor het eerst promoveren naar de eredivisie. Helaas, DS '79 won en promoveerde. Het zou nog tot 1992 duren tot Cambuur zich na het kampioenschap van de eerste divisie voor het eerst eredivisionist zou noemen.

Dat kampioenschap heeft mij trouwens nog wel een gewonnen weddenschap opgeleverd. Ik had het in de winter al voorspeld....

Zwartsluis (Ov) De Kapitein

Onze vaarvakanties in Nederland

Wij brengen ieder seizoen wel een nacht op onze boot in de leuke Overijsselse watersport- en havenplaats aan het Zwarte Water en Meppelerdiep Zwartsluis door. Er is in het toeristenseizoen ook vaak wat leuks te doen. Maar… soms heb je die trimloop, dat volleybaltoernooi, bungi sloeproeien, doedelzakorkest of zo helemaal niet nodig.

Op een zomer zaten wij op stoeltjes op het voordek van de zon te genieten aan de steiger tegenover de Handelskade lekker te kletsen, toen wij plotseling iemand orders hoorden geven via een megafoon om een schip af te meren. Wij kijken het Meppelerdiep in en…

50 Meter verderop wordt een plezierjacht van een meter of 12 bij een privésteiger achter een woning afgemeerd. Kapitein ‘Bartorelli’ staat achter het stuurwiel en geeft via de megafoon commando’s aan een paar van zijn hand vol opvarenden, over wie en hoe die dan de ‘lijntjes’ over de meerpalen moest doen.

Het grappige, (of is het triest?) was, dat dit geen grap was, maar dat dit vakantiebootschippertje het allemaal serieus meende!

Zo stond die laatste dag vermeld in het logboek van onze boot, toen wij in 2010 op onze laatste vakantiedag in Zwartsluis afmeerden:

De dag ervoor
3 augustus 2010

Vanmorgen waren wij niet heel laat wakker, na het ontbijt en al dat soort dingen waren wij al voor 12-en door de Arembergersluis. Mijn lief was nog even bang, dat we niet met de mast omhoog en kano op het dak onder de brug door konden, maar dat ging makkelijk. Wel wat buitjes op het kleine stukje naar de Buyssteiger in Zwartsluis. ’s Middags was het wel droog. Vanmiddag heb ik al even de kano leeg laten lopen en opgeborgen. Mijn zoon heeft nog even geskate. De laatste boo(t)schappen in de C1000, maar onze lege kar werd gestolen door een verwarde (?!) Zwartsluister.

Weer bootmacaroni gegeten, dat was in de eerste helft van de vakantie ook goed bevallen. ’s Avonds zijn wij nog even langs de mooie Zintuigentuin geweest, maar mijn schat kreeg wat jeuk door de planten en insecten enzo. Later met zijn 4-en dan nog maar een heerlijk schepijsje gehaald.

En er werd hier zomaar op alle boten gratis boterkoek, speculaas en Buysman cappuccino bezorgd. Wat een verrassing. Helaas morgen weer naar huis en zit de vakantie er weer op.

’s Avonds kwam er ook nog een jacht aan bij een woning aan de overkant, waar iemand de mensen met een megafoon instructies gaf (serieus!!!) captain Iglo figuur!

Knobbelzwaan

Van het Zwarte Water naar het Zwartemeer passeer je het Flevolandse eilandje Vogeleiland.

Vele vogels leven in dit gebied, zoals de zwarte aalscholvers en de witte knobbelzwanen.

De knobbelzwaan (Cygnus olor) zie je vaak in en bij het water en leeft voornamelijk van waterplanten waar hij met zijn lange hals naar grondelt, maar hij eet ook gras. Deze zwanen kunnen een spanwijdte van 2,30 meter bereiken en zijn de grootste watervogels. Zelf zijn ze 120 – 170 cm groot. Met hun lange nek kunnen ze ver onder water reiken. Ze kunnen tot 13 kg wegen en behoren tot de zwaarste vliegende dieren. Hun kop en hals hebben een gele schijn. De onbevederde huid aan de snavelwortel en om het oog, onder de voorhoofdsknobbel, is zwart. Die voorhoofdsknobbel is bij mannetjes heel opvallend. De poten zijn zwart. Hun ruglijn is sterk gebogen. Ze houden hun hals bijna altijd in een sierlijke S-vorm. Ze maken gorgelende en blazende geluiden, maar niet vaak. Als je hen stoort op hun nest, sissen of knorren ze woedend. In vlucht maken hun vleugels een laag, zingend geluid, dat wordt gemaakt door de wind die er langs strijkt.

Knobbelzwanen met kuikens aan de rand van de Mastenbroeker Polder

Knobbelzwaan met pullen in Frankhuis

Giethoorn – Rondvaartje?

Onze vaarvakanties in Nederland

Uit ons logboek 4 en 5 juni 2005

4 juni 2005 

Ik had het mij anders voorgenomen, maar was vanmorgen 8 uur alweer bright and shiny. Lekker ontbeten in Belt-Schutsloot met een vet gebakken ei. Tien uur voeren wij al. Met een slakkengangetje over de Belterwijde naar Giethoorn. Rond 12 uur hadden we al een plekje in passantenhaven Zuiderkluft. ’s Middags lekker door het dorp geslenterd, wat kristallen en fossielen bekeken en aardewerk.

Jachthaven Giethoorn voorjaar 2005

Dat Wandelen in zo’n toeristenfuik heeft een risico 😉 Je bent even van boord van je eigen schip, omdat je even de benen wilt strekken, wordt je aangehouden door een vakantiewerker; “Willen jullie een rondvaart maken?”, “NEE! We zijn met onze eigen boot”.

Daarna lekker eten gemaakt en nu is het weer bijna half 6 en in Giethoorn moest ik ook nog op een ijsje trakteren.

Wil je rond 8 uur nog ergens een ijsje halen, dan heb je een probleem. Tussen 9 en 6 is er van alles open en van alles te krijgen, maar… zijn om 7 uur ’s avonds de dagjesmensen weg, dan is Giethoorn nog steeds mooi, maar wel een beetje een spookdorp.

 ’s Avonds heeft mijn lief voorgelezen, partijtje voetbal met zijn vieren. Dit wordt bij ons al echt een gewoonte onderweg.  Nog met zijn allen een laatste ronde met de hond gedaan, Maar ons oude beestje werd al snel moe. ’s Avonds lagen wij ook alweer vroeg op bed.

5 juni 2005

Heerlijk rustig aan gedaan vanmorgen. Boot een beetje schoongemaakt, handwasje gedaan. Pas 1 uur gingen wij weer varen richting Steenwijk. Kwamen wij nog langs de kampeerboerderij, waar wij jaren geleden (samen) met jeugdkamp als leiders waren geweest. Na zo’n 5 kwartier varen hadden wij onze ligplaats voor vandaag weer gevonden ’n paar honderd meter van de 1ste brug in het Steenwijkerdiep. Gelijk even gevoetbald in het weiland. Tussen 3 en 4 even heerlijk geborreld en rond half 6 hebben wij heerlijk pannenkoeken met smurrie gegeten. Nu is ‘t 6 uur en de Dutch Boys komen voorbij op de CD. Onze zoon heeft 2 baarsjes gevangen met zijn kruisnet. Met zijn vieren ’s avonds alweer gevoetbald, het werd alweer 10-9.

Even piesen

Morgen gaan wij in Steenwijk wat boodschappen doen.

Rond 1200 vestigden leden van de sekte van de Flagellanten zich in het uitgestrekte veengebied waar nu Giethoorn ligt. Zij maakten hier de 1e Nederlandse veenkolonie. In de 14e eeuw werd de 1e kerk in Giethoorn gebouwd, een katholieke. In de 2e helft van de 16e eeuw vestigden zich doopsgezinden in Giethoorn. Toen begon ook de natte vervening, door toenemend turfvervoer werd onder meer de Dorpsgracht gegraven. Hierlangs gingen zich later steeds meer mensen vestigen, ook veel boeren. Door de vervening ontstonden rond Giethoorn uitgestrekte meren zoals de Bovenwijde. Bijzonder van deze meren is dat het water er vaak niet meer dan een meter diep is. Het Gieterse Meer tussen Giethoorn en Blokzijl is het enige meer in de regio dat niet door vervening, maar in de ijstijd is ontstaan.

Meer over en vanuit Giethoorn staat in onderstaande stukjes

Giethoorn, gesleept

Giethoorn, rondvaartje

Blauwe Hand (Ov) Kippenhok

Onze vaarvakanties in Nederland maandag 6 augustus 2012

Tussen de meren Beulakerwijde en Belterwijde bij de ophaalbrug ligt het buurtschap Blauwe Hand.

Komende vanuit Giethoorn voeren wij hier zomers met onze boot naar toe en namen een aanlegplaats vanuit het kanaal bij de ingang van de Beulakerwijde. Steek je de Beulakerwijde over kun je ook weer verder naar Belt-Schutsloot.

Bootjeslui hebben vaak een huisdier mee, wij een hond en in het verleden ook wel een kat. Sommigen een papegaai, parkiet of kanarie, maar…

bij Blauwe Hand troffen wij mensen die de kippen meenamen op vakantie… ook heel leuk!

Zijn er geen winkels in de buurt en heb je geen zin in vis, heb je toch altijd vers vlees mee!

Nee dan bouw je niet zo’n mooi kippenhok. Maar voor verse eitjes hoef je niet naar de winkel.

Urk, 1 uur warm eten!

Met zijn vieren + hond op vakantie!

19-7-2010

Vanmorgen al intijds wakker in geworden in Tollebeek en hond even uitgelaten en op naar Urk. De sluis bij Urk schutte snel en het was nog hard werken om de boot aan de kant te houden.  Op Urk vonden wij het mooiste plekje met walstroom en direct aan het strand. Dus lekker alle apparaten opladen en zwemmen, want het is mooi weer.

Tot half 2 is het rustig op het strand, daarna kwam de invasie van Urkers die op de fiets naar het strand gingen. Tot 1 uur ’s middags was het strand puur voor de mensen met een plekje in de haven.

Op Urk eten de mensen om 1 ’s middags warm. Daarna gaat de jeugd in de vakantie massaal met fietsen en scooters naar het strand. Om half 2 staat het hele pad vol dus met scooters en ook fietsen. Maar zo heb je wel heel de middag wat te zien en te horen, als het te warm is om echt wat te ondernemen.

Allemaal jeugd en het duurde tot 7 uur, toen gingen ze weer naar huis, benieuwd of ze ’s avonds weer zouden komen. Mijn dochter vond al die jeugd erg leuk, alleen die oorbellen van de jongens niet.

20-7-2010

Vanmorgen om 8 uur had onze hond al behoefte aan zijn eerste ronde, dus heb ik maar even een rondje vuurtoren gedaan. Daarna nog gelezen tot half 10 en toen alle vier zwemmen de vrouwen shampoo en cremespoeling mee, lekker opfrissen, want het was knap brodzig. Dan ontbijt met oppiep-broodjes. Vervolgens zijn mijn vrouw en dochter naar het ‘nieuwe’ winkelcentrum gegaan om boodschappen.

Na de koffie hebben mijn zoon en ik zes keer het dorp en het bos doorgefietst voordat wij de skatebaan vonden vlakbij de haven achter het gemeentehuis. ’s Middag maar wat gekeuteld bij de boot, het was warm, lekker ijsje, wijntje en ’s avonds tomatensoep en salade als warm eten. Daarna nog weer even zwemmen.

De temperatuur was ’s avonds gelukkig al met een graad of 10 gedaald, want het was wel 30 graden. Urk is hartstikke leuk. We hebben echter alle 4 weer zin om de volgende dag ergens anders heen te gaan. Door die afwisseling is ’t ook steeds weer leuk.

Lachen was ’t met ’t luchtbedje van mijn zoon. Ik lag er even op in zee en viel er af. Toen zwom onze hond er mee vandoor helemaal naar de kant en toen pas ging het luchtbedje “verloren”… (Lek).

De volgende dag belandden wij in de omgeving van Rutten.

Newcastle the Strawberry

Wij besloten ’s wat anders te doen, een weekendje zijn vieren naar Newcastle met de cruiseferry vanaf IJmuiden.

Al zwervend door Newcastle kwamen door China Town richting het voetbalstadion van Newcastle United. Ingeklemd tussen het grote stadion St. James Park en lelijke strakke nieuwbouw staat een mooie oude pub The Strawberry. Op het moment, dat wij er kwamen was ie helaas niet open.

De pub is een Newcastle United thema pub met veel voetbalmemorabilia van Newcastle United FC. Het cafe heeft twee hoofdingangen, een lange bar en een houten vloer. Er zijn veel zitplaatsen met houten tafels en stoelen en een comfortabele zithoek rond het raam. Er is ook voldoende staruimte. Wij hebben dus later op andere plekken in de stad onze natjes en droogjes gehaald voor heel schappelijke prijsjes.

Maar ja, wij liepen dus door even bij het stadion van de Magpies kijken en verder de stad in, onder andere naar de Grainger Market.

Meer over en vanuit Newcastle upon Tyne staat in onderstaande stukjes

Newcastle, the Grainger Market

Newcastle, the Strawberry

Tynemouth Pier en vuurtoren

Gezellig onderweg op de King Seaways van IJmuiden naar New Castle vaar je bij Tynemouth de prachtige monding van de Tyne op. Na een avond en nacht op zee, is hier van alles om je heen te zien. Eerst passeer je de pier van Tynemouth, een stenen golfbreker die zie ruim 800 meter in zee uitstrekt.

Het is de bescherming voor de noordoever van de monding van de Tyne. Er ligt een brede loopbrug op de top, waar veel over wordt gewandeld. Aan de lijzijde is een lager gelegen spoor, vroeger gebruikt door treinen en kranen voor het laden van schepen. Aan het zee-uiteinde is een vuurtoren. De bouw van de pier nam meer dan 40 jaar (1854-1895) in beslag. In 1898 bleek de oorspronkelijke gebogen ontwerp niet sterk genoeg bij storm en het middelste gedeelte werd verwoest. De pier werd herbouwd in een rechtere lijn en voltooid in 1909.

Tegenover deze pier ligt vanaf de zuidoever in South Shields nog een pier met de South Shields, Tyneside vuurtoren aan het uiteinde.

Tecklenburg – Frühschoppen

Na het ontbijt in een hotelletje in Osnabrück op een zondagmorgen reden wij voor wij naar huis gingen nog even naar het bergstadje Tecklenburg, dat is nog echt zo cliché Duits als Volendam cliché Nederlands is. Genoten hoog in de binnenstad even van het uitzicht, hoor je ineens even verderop zo’n blaaskapel. Even naar toe, is altijd wel even leuk (niet te lang natuurlijk). Waar let je dan op? Zo’n orkest bestaat uit een behoorlijk aantal wat jongere mannen, een oudere dirigent en stond er nog een hele oude tamboerijn te slaan. Dan ga ik daar meteen over nadenken… zo van speelde 50 jaar geleden waarschijnlijk gewoon trompet of sax bij het orkest, maar kwam op leeftijd en ging noten missen, maar kon geen afscheid nemen, zegt de dirigent op een goeie dag, “volgens mij ben jij ook een geweldige tamboerijnspeler”. Zo hoeven ze deze oldtimer toch niet zijn hobby af te nemen.

Hamburg (D) Tranendal

Met de camper naar Denemarken, zondag 7 augustus 2016

Onze eerste campervakantie naar Denemarken ging snel. Wij waren alweer op de terugweg. Over het algemeen overnachtten wij op leuke plekjes, soms campings, soms camperplaatsen.

Een van die plekjes was kwalitatief duidelijk minder. Maar ook daar hebben wij aangenaam vertoefd. Het was een camperplaats in Hamburg aan de Zuiderelbe. Eigenlijk stonden er meer caravans, dan campers, meestal (permanent) bewoond door een man alleen. Het was zo’n plek, die wij in Omhuizens’ spraakgebruik een tranendal noemen.

Wij waren vanuit Schleswig hier naar toe gereden en richting Hamburg is eigenlijk altijd file rijden. Blij, dat wij er waren. Een lege plek ingenomen en straks maar ’s een kaartje uit de automaat bij het vervallen gebouwtje bij de ingang halen. Eerst lunchen.

Wij hadden de eerste hap amper achter de kiezen, kwam een oudere man met kleding van een jaar of 30 terug ons verwittigen. ‘Ja’ zeiden wij, ‘we eten eerst even, dan halen wij wel een kaartje. Op zo’n plek valt niet veel te regelen, maar deze ’beheerder’ deed het met verve. Wat kan een mens druk zijn.

Na de lunch een kaartje gekocht en achter de ruit van de camper geplaatst en toen zijn wij lekker op een strandje voor de rietkraag op onze klapstoelen gaan zitten. Boekje mee. Dit hielden wij vol tot het vloed werd. Op een gegeven moment kwam het water zo hoog, dat wij nog precies met de stoelen droog naar de dijk konden. Tijd voor de eerste barbecue van onze vakantie. Op de camperplaats tussen onze camper en de caravan van de buurman. Hier en daar zat een Tranendaller voor zijn eigen bus met een fles goedkoop bier.

Het water blijft trekken, dus ook ’s avonds nog even bij de Zuiderelbe gekeken en de andere zouden wij richting Wesermonding.

Günne (D) de stuwdam

Onze tent in de auto gegooid, even naar Duitsland.

Zondag 10 augustus 2014 Als je over het pad loopt op het schiereiland tussen Möhnesee en Hevesee bij Delecke Südufer, zie je op een gegeven moment een informatiebord staan over, dat een groot deel van het dorp Delecke voor 1912 is afgebroken, omdat het stuwmeer er zou komen. Er waren foto’s te zien van woningen en mensen die er voor de tijd van het stuwmeer woonden.

Later die dag zijn we naar de stuwdam gegaan en hebben wij ons verwonderd over het hoogte verschil tussen de west- en oostzijde van de dam waar het tot 36 meter diepe 10 km2 grote meer op 214 meter hoogte ligt.

De Möhnesee ligt in de Duitse deelstaat Noordrijn-Westfalen, ontstaan door de bouw van de stuwdam in de periode 1908-13. Het stuwmeer ligt in de gemeente Möhnesee in het district Soest.

De belangrijkste reden voor de bouw was de watervoorziening. Maar ook de energiebehoefte van de opkomende industrie in het Ruhrgebied speelde een grote rol. Er werden twee turbines gemonteerd voor de elektriciteitsopwekking.

De dam werd zwaar beschadigd bij een bomaanval van de Britten in de nacht van 16 op 17 mei 1943, als onderdeel van Operatie Chastise. Er werd een groot gat geslagen met als gevolg een alles verwoestende vloedgolf en vele slachtoffers. De Duitsers wisten alles in 130 dagen weer te herstellen.

De dag erop zijn wij maar eens in Warstein gaan kijken.

Onweer

Onze vaarvakanties in Nederland 17-07-2003

Al vele malen voeren wij met onze boot door de Arembergergracht in de Wieden, van Zwartsluis via Belt-Schutsloot richting Beulakerwijde of andersom. Een van de eerste keren, dat wij er kwamen op 17 juli 2003 lagen er achter ons mensen uit Sneek. Toevallig of niet, maar regelmatig treffen wij daar ook een onweersbui. Zo ook die keer met de mensen uit Sneek achter ons.

Het jaar daarvoor, hadden zij een windhoos meegemaakt op het Sneekermeer en de schrik zat er bij hun goed in. Ook kennen wij een stel, dat bij die zelfde windhoos daar afgemeerd lag. Zij hadden behoorlijke schade aan hun schip als gevolg van die windhoos.

Maar de Sneekers namen ook in de smalle ondiepe Arembergergracht geen halve maatregelen. Terwijl wij nog lekker zwommen in de gracht en het onweer dus ook nog niet los was legden zij hun jachtje vast met wel zeven touwen. De rest van de boten hielden het gewoon bij twee of drie.

Het onweer trok zonder nadelige gevolgen over de Wieden.

Ja rare jongens die Sneekers.

Onweer

Overigens heb ik best wel respect voor onweer.

Mijn lief en ik waren op het strand in Scheveningen, toen ik nog in Den Haag woonde en plotseling kwam er een onweersbui op... een blikseminslag, vlak over onze hoofden heen. Wij roken zwavel en vluchtten snel naar de dichtst bijgelegen strandtent. Daar namen wij toen een drankje om weer op adem te komen, terwijl wij onze belevenis vertelden aan het meisje dat ons bediende.

Greate Griene (Frl.) patatboot

Onze vaarvakanties in Nederland zaterdag 24 juli 2004, 20 graden, wisselend zonnig en bewolkt, kil windje

Vandaag nog geen uur gevaren van Sneek naar Greate Griene aan de kante van de Goëngarijpsterpoelen. Hier hebben wij de hele dag gelanterfanterd. Mijn zoon en ik zijn het hele eiland in de rondte gerend, wat ons ongeveer een half uur kostte. Nog een ijsje gekocht bij de snackboot, een maf bouwsel met een complete vetloods aan boord. Nog wat gevist en gebruind, lekker lui dagje (op het sporten na), Nog leuke plannen voor morgen gemaakt, dus zinvol dagje.

175l.

Het onbewoonde eiland Greate Griene scheidt het Sneekermeer van de Goëngarijpsterpoelen. Het beheer van het eiland is in handen van Staatsbosbeheer, dat hier tevens een wandelroute heeft uitgezet.

Zondag 25 juli 2004, 18 graden west 5

Vanmorgen alweer vroeg vertrokken, zodat we na het korte stukje van gisteren vandaag weer lang konden varen. Heerlijk even stuiteren over het Heegermeer. Eindelijk weer eens wat groter water. Op naar Stavoren. Daar zijn wij gestopt.

Later zagen wij op het IJsselmeer ook wel beste golven. Onze broer/zwager en schoonzus kwamen in Staveren even op visite. Zij hadden voor beide kinderen leuke cadeautjes van hun vakantie mee. Later kwamen ook fear en mem nog even op visite.  Al met al een hele drukke dag. Om 10 uur 's avonds heb ik nog heerlijk even een laatste ronde met de kinderen en hond langs de oude haven en zeedijk gemaakt.

Morgen naar Lemmer.

163l.

Assen Peelo – Circus

15-7-2007 Met zijn vieren met onze boot op vakantie (pa + ma, 2 jonge (bijna) pubers en een stokoude hond)

Onze vaarvakanties in Nederland

De dag begon zonnig in Hoogersmilde. Na 't ontbijt wilden wij al snel vertrekken, water bijgevuld en wc geleegd. Op naar Assen. Nou dat viel 's-morgens tegen. Één bruggenwipper bediende meerdere bruggen en voor 't schoft zaten wij niet in de stroom en moesten wij steeds voor bruggen wachten Tussen half 11 en 12 waren wij nog geen 5 kilometer opgeschoten tot Smilde in de Drentse Hoofdvaart. Na 't schoft hadden we wel de goeie stroom en voeren wij redelijk vlot onder alle bruggen door en 't was inmiddels wat gaan druppelen. Vijf meter omlaag in sluis Peelo te Assen en nu liggen wij mooi laag onder de wijk op een oud steigertje een kleine kilometer van de sluis in de wijk Marsdijk. In deze wijk heten alle straten Lange Bree. Mijn zoon en ik gingen na de nodige Spätlese wijn* (mijn vrouw en ik) te fietsen, Assen verkennen. Nog geen 300 meter van de boot was circus Solero met zijn tent, met o.a. kamelen daar tegenover de Lidl, da's mooi!

*Tekst van mijn zoon in het logboek van vandaag.

'Papa heeft bij een huis volgens hem een fabriek nog geplast en toen zag een vrouw dat'.

Wij gingen verder met onze verkenning, maar het is hier zo onlogisch qua verkeer, in het centrum zijn wij niet geweest, maar ja ook niet nodig. Eindelijk terug, gauw eten gemaakt, macaroni... en... naar het circus, want de voorstelling zou 7 uur beginnen. Even voor zevenen zaten wij met zijn vieren daar op het parket in een mooie tent. Eerst een optreden van Mini en Maxi, een paard en een pony, daarna een act in de nok op zo'n schommeltje, clowns, acrobaten en dat allemaal opgevoerd door slechts 6 artiesten, 4 vrouwen en 2 mannen. Het was heel leuk.  Achter de tent was ook nog 'n baby-kameeltje.

Na afloop nog lekker even gekapperd door mijn lief en mijn zoon en ik hebben 's avonds om 10 uur nog even gezwommen in het kanaal.

De andere dag voeren wij weer verder in de richting van Groningen via De Punt en Eelde.

Meer over de kameel.

Nunspeet – Witte Wieven

Het was voorjaar 1998 en wij gingen een midweekje op fietsen met karren erachter en met de stormtent en ons hele hebben en houwen mee te kamperen in Nunspeet.

De bestemming was camping de Witte Wieven* aan de noordkant van het dorp. Dit was een heerlijke camping, waar je (als je die hebt) zelfs je paard mee naar toe kunt nemen.

Wij waren met onze twee stalen rossen, 2 peuters en dus onze tent Op een gegeven moment kwam een groep van 6 jongeren uit Twente naast ons staan. Zij waren op een andere camping op de Veluwe geweigerd, maar wij vonden ze hartstikke gezellig. Ze sliepen met zijn allen in een toen al antieke 2-persoons bungalowtent, waarin geen slaapcabine was opgehangen.

Overdag gingen wij lekker fietsen met onze peuters in het zitje door het (zelf verzonnen naam) Hoge Bomen Bergen Bijen Bos. Ja leuk om zo onderweg verhalen te vertellen tegen hun.

Op woensdagavond 27 mei maakten wij op ons radiootje mee, dat Cambuur ten koste van FC Groningen de nacompetitie in de eerste divisie voetbal won. Cambuur won met 3 - 1 van FC Groningen

Een heerlijke week. Wij hebben vaker met deze tent op plekken op de Veluwe overnacht.

*Witte wieven worden vaak in verband gebracht met heksen en/of spoken. De witte wieven hebben veel overeenkomsten met de Ierse sídhe en banshee. Ook wordt verband gelegd met moerasvrouwtjes, feeën of elfen.  Mistflarden of mistbanken worden in Noord- en Oost-Nederland ook wel witte wieven genoemd.

Vuurtoren Omhuizen

Ondantks al het water om ons huis was er nog geen vuurtoren…

Wij willen geen belemmeringen voor de scheepvaart Omhuizen.

Wij hebben dus een mooie ronde rood-witte stenen vuurtoren ‘gebouwd’ achter onze woning van bloempotten. Inmiddels is de situatie alweer anders, dan op de foto van vorig najaar. er is onderaan nog een grote witte ring (bloempot) toegevoegd.

Onze oude vuurtoren

Inmiddels, ik schrijf nu dec-2023, de eerste versie van de vuurtoren is inmiddels door vorstschade verloten gegaan, maar is vorig jaar vervangen door een nieuw exemplaar.

Omhuizen's nieuwe vuurtoren

Wij hebben inmiddels al heel wat vuurtorens gezien bij onze omzwervingen: Arngast, Berk aan Zee,

Bremerhaven (4x), Burgh-Haamstede, Dangast, De Cocksdorp (Texel), Duinkerken, Cap Griz-Nez, Egmond aan Zee,  Glückstadt (2x), Hellevoetsluis, Hjo, Hoek van Holland, Hollum (Ameland), Hoorn, Huisduinen, IJmuiden (2x), Julianadorp aan Zee, Katwijk, Le Grazie, Lemmer, Marken, Marsden, Noordwijk, North Shields (2x), Oosterdijk, Oud-Kraggenburg een vuurtoren zonder zee, Rotterdam, Schiermonnikoog (2x), South Shields, Sprogø, Stavoren, Store Heddinge, Urk, Vlissingen, Westkapelle 2x, West-Terschelling, Workum, Tynemouth, Zoutelande