Drukwerk

 In 1981 hoorde ik voor het eerst van Drukwerk. 'Ik Verveel Mij Zo In Amsterdam Noord' werd toen regelmatig op de radio gedraaid. Eind van dat jaar hadden ze hun grootste hit Je Loog Tegen Mij en op 6 maart 1982 speelden zij live in de Klameare in Workum.

In Workum had ik vrienden, ik met de trein naar Workum, een vriendin ophalen en er naar toe. Leuk concert. Harry Slinger was goed in vorm, goede sfeer. 

Twee jaar daarna speelden zij nog eens in Workum, weer er naar toe.  Er gaan een paar jaar voorbij. In dienst geweest, een baan, ik kwam nog steeds veel in Workum, het wordt 1988 en Drukwerk speelt in de Klink in Koudum. Met een grote groep vrienden van de camping er naar toe. Er hadden volgens mij wat personeelswisselingen in de band van Harry Slinger plaats gevonden. Het concert was weer top.

Later speelde Harry Slinger nog eens zonder Drukwerk op het dorpsfeest in Koudum en ik was er weer bij. Ondertussen had ik mijn liefde gevonden. Zij was fan van Drukwerk. Volgens mij had zij alle elpees op cassettebandjes. Het was 1989, De Jas en Lijn 10 vonden wij beiden topnummes.

Het was september 1989. Wij hadden vijf maanden verkering. Dat gingen wij vieren in Amsterdam. De dag sloten wij af met een paar biertjes in Café Drukwerk, bestaat allang niet meer, maar het was er gezellig en bij vertrek werden wij bedankt voor ons bezoek. Top!

Jaren gingen voorbij. De live-elpee Hee Amsterdam hadden wij inmiddels bij Rock Heaven in Ermelo op de kop getikt. In 2005 waren wij samen met onze boot in Kampen. Daar vonden wij een dubbel CD met alle hits van Drukwerk in een uitverkoopbak. Gekocht! Nog veel gedraaid.

Een paar jaar geleden heb ik alle singles, elpees, waaronder de elpee 'Hee Amsterdam' en de singles 'Schijn Een Lichtje Op Mij' en 'Je Loog Tegen Mij'  en cd's verkocht aan een opkoper. Alle? Nee, vorige week vond ik deze dubbel-cd weer terug onder in een rommellaatje.

Drukwerk is te vinden en te beluisteren op Spotify afspeellijst Radio Omhuizen.

George Dupin

 Afgelopen weken las ik het boek Bretonse verhoudingen van Jean-Luc Bannalec, een spannend, leuk en sfeervol geschreven thriller over commissaris Dupin, dat zich afspeelt in een dorpje aan de Bretonse kust.

Hoofdpersoon Georges Dupin, is door een disciplinaire maatregel van Parijs is overgeplaatst naar Concarneau in Bretagne.

Een eerste zaak voor de eigenzinnige commissaris Dupin, liefhebber van pinguïns en verslaafd aan cafeïne, geboren Parijzenaar, maar noodgedwongen werkzaam in Bretagne, volgens hem het einde van de wereld. Op een bloedhete ochtend in juli vindt in het pittoreske kunstenaarsdorp Pont Aven een mysterieuze moord plaats: Pierre-Louis Pennec, de hoogbejaarde eigenaar van het legendarische hotel Central, waar ooit Gauguin en andere beroemde kunstenaars logeerden, is op brute wijze doodgestoken. Wie vermoordt een 91-jarige en waarom? Wat is er in zijn laatste dagen voorgevallen? Als niet veel later een tweede lijk wordt aangetroffen aan de Bretonse kust, realiseert Dupin dat de zaak omvangrijker is dan verwacht. Terwijl de roep om duidelijkheid toeneemt en de grillige dorpsbewoners hardnekkig blijven zwijgen, komt commissaris Dupin een spectaculair geheim op het spoor...

Jean-Luc Bannalec is een pseudoniem van Jörg Bong (Bad Godesberg, 17 februari 1966). Hij werkt in Duitsland en Frankrijk en woont met zijn familie in beide landen. 

Heino, Marktzicht

 Afgelopen vrijdag hadden wij weer samen vrij. Mijn lief had vrij, ik moet nog een paar verlofdagen opmaken dit jaar. Wat gaan wij doen vandaag?

Er moeten Sinterklaascadeautjes komen, want in verband met het werk van mijn lief op 5 december vieren wij het zondag de 28ste november al en boodschappen. Wij hadden bedacht die maar in Heino te halen, want in dat dorp heb je alles zo lekker dicht bij elkaar.

Maar eerst de hond en ons zelf verwennen met een boswandeling. Een stukje de A50 op en bij Heerde er weer af. Naar de Dellen. Wij waren alle drie goed op schik en het herfstbos lag er weer prachtig bij. De laatste bruine bladeren aan de bomen, de vele paddenstoelen waaronder de elfenbankjes op rottend hout en de dennen, de heide, het is hier prachtig wandelen.

Wandelen in de Dellen

Elfenbankjes

Na de wandeling eerst naar Zwolle terug voor een bakje koffie. Na de koffie lieten wij onze hond thuis en reed mijn lief ons naar Heino. Daar gekeken in de Ter Stal kledingzaak waar wij al iets voor Sinterklaas vonden en daarna 's in die goedkope supermarkt gekeken naast Marktzicht: een paar boodschappen gehaald, maar niet bijzonder, komen wij niet weer.

hamburger 'Marktzicht'

Tijd voor lunch. Marktzicht maar in. Wij zijn hier beiden een keer eerder geweest, meer dan dertig jaar geleden op een receptie van een trouwerij van vrienden die wij al meer dan 25 jaar uit het oog verloren zijn. Coronacheck en zitten bij het raam. Verder zaten er op dat moment alleen 4 dames aan een tafeltje achter ons. Gelukkig kwamen gauw daarna ook wat mannen aan de bar zitten. Wat geroezemoes in zo'n zaak om je heen is toch fijner. Mijn lief at een uitsmijter 'Marktzicht; , ik een hamburger 'Marktzicht'. Best lekker. Nee geen patat erbij, vanavond eten wij ook weer.

Na de lunch eerst naar de Action voor de cadeautjes, waar wij voor de helft slaagden. Ik zou zaterdag de rest halen, mijn schat op een andere vrije dag van haar. Tot slot de rest van de boodschappen bij de Boni gehaald. Dan weer naar huis, zo'n vrije dag vliegt om. Boodschappen in de kelder, kasten en koelkast en de hond maar weer uitlaten. Bijna alweer donker.

Meer over en vanuit Heino staat in onderstaande stukjes

Heino, Marktzicht

Heino, damhert

Granaatbloemwasplaat

.

Granaatbloemwasplaat (Hygrocybe punicea), is een zeldzame paddenstoel die voorkomt op grasland op onbemeste krijthellingen en op grasland op droog zand in de duinen. Wij zagen deze mooie oranjerode paddenstoelen  toen wij in oktober 2021 in Sint Maartenszee wandelden. Hygrocybe is een geslacht van schimmels in de familie Hygrophoraceae. De geslachtsnaam Hygrocybe is afgeleid van de Griekse woorden hugros ("vochtig") en kube ("hoofd").

 

Ons ongedierte, de muis

Zaterdag 2 februari 2024 was het weer eens zover. Wij hebben alweer een tijdje muizen over de vloer, er waren ook al 2 gesneuveld en 's avonds zag mijn lief er 3 over het aanrecht rennen. Zij erheen en een klap tegen de snijplanken, waar ze achter gedoken waren. Helaas een werd geraakt en heeft het niet overleefd. Mijn lief had het er zuiver een beetje moeilijk mee.

Zaterdag 6 november 2021, ik ga koken en heb een pan nodig. Ik doe het aanrechtkastje open, ligt er ineens een  muis in een houding of ie er zo uit kon springen. Maar dit kleine grijze huismuisje was al dood. Waaraan? Geen idee. Wij hadden geen valletje gezet geen gif neergezet, maar dit muisje (en zijn familie?) dook de laatste weken  's avonds geregeld op in de kamer en de keuken.

De huismuis (Mus musculus) is een knaagdier uit de familie Muridae. De huismuis is, net als de stadsduif en de zwarte en bruine rat, een cultuurvolger met een wereldwijde verspreiding. Huismuizen hebben een zachte, bruingrijze vacht die op de buik iets lichter is dan op de rug. Ze hebben grote ogen en oren, maar niet zo groot als die van de bosmuis. Ook heeft de huismuis een karakteristieke muffe geur. Er zijn vier vingers aan de voorpoten, en vijf aan de achterpoten. De geringde, geschubde staart is ongeveer even lang als de muis zelf. De grootte van de huismuis is onder andere afhankelijk van de habitat. Een volwassen huismuis heeft een kop-romplengte van 7-10 cm, een staartlengte van 6-10 cm en een lichaamsgewicht van 10 tot 45 gram. Vrouwtjes zijn meestal zwaarder dan mannetjes.

Doornspijk, De Haere

Donderdag 4 november in onze tweede vrije week, nadat wij een week eerder een midweekje aan de Noordzee hadden gezeten, wilden wij tussen dagen dat wij op de vliering en in de tuin wat klussen en opruimacties hadden gedaan, er maar weer even een middag op uit.

Het leek ons leuk om met de honden, onze dochter met haar hond zou ook mee gaan, naar een zandverstuiving te gaan. Wij wonen vlakbij de Veluwe, dus er is keuze genoeg. De dichtstbijzijnde voor ons, was dichterbij dan ik dacht. De keuze viel op een stuk 'woestijn' bij Doornspijk. Ik wist niet eens, dat er daar eentje was. Nog geen kilometer van de voetbalvelden, waar ik een aantal jaren geleden wel eens als trainer/leider van een juniorenteam actief was.

De honden mogen op de zandverstuiving gewoon los. Zij hebben zich heerlijk vermaakt en lekker veel energie in de wandeling verbruikt. Ook wij drieën genoten volop in het zand, bij de bosranden en tussen de vliegdennen, die hier en daar in de zandverstuiving staan.

Na een flinke wandeling reden wij weer richting 't Harde en Zwolle voor een lekker kop thee. Genieten!

Hoorn, het Havenlicht van Hoorn

  Deel 6 midweek Groote Keeten

Zie ook deel 5

Op vrijdag 29 oktober zijn wij 's morgens na het ontbijt alweer druk met al onze spullen naar de auto te brengen. Even na negenen brachten wij de sleutel en het kaartje van de slagboom weer terug naar de receptie en vertrokken richting Hoorn. De terugweg besloten wij dus niet over de Afsluitdijk, maar over de Houtribdijk te rijden.

Buitenhaven Hoorn

Vuurtoren, het Havenlicht van Hoorn (ook Grote Lantaarn) is een houten lichtopstand aan de Lantaarndijk op het Visserseiland in Hoorn. Het havenlicht is gebouwd in 1642 bij aanleg van de Oosterhaven. De lichtopstand werd met een grote kaars van licht voorzien. De kosten werden als vuurgeld betaald door de beurtvaart die een avonddienst met Amsterdam onderhield. In 1692 brak brand uit in de Grote Lantaarn waarna de stellage moest worden vernieuwd. Het havenlicht werd voorzien van een misthoorn en een huisje om deze te bedienen. Het geheel was geel geschilderd. Het huisje is in 1934 afgebroken omdat daar jongeren rondhingen. In 1968 werd de lichttoren gedemonteerd vanwege de slechte staat van onderhoud. In 1977 werd een replica gebouwd op een werf bij een houthandel in Dieren, in elkaar gezet op 50 meter afstand van de huidige locatie en met een hijskraan op zijn plaats gezet.

In Hoorn vonden wij een parkeerplek vlak langs het Markermeer bij het mooie stadscentrum aan de Westerdijk. Wij liepen langs de Grashaven richting Hoofdtoren en maakten onderweg wat foto's... En schoven aan op het terras van De Bontekoe tegenover de hoofdtoren voor elk twee koppen lekkere koffie (en een sanitaire stop binnen).

terras Bontekoe

Na de koffie, maakten wij nog een wandeling door het prachtige oude centrum van deze havenstad.

Binnenhaven en Hoofdtoren

Na de wandeling de laatste rit van onze vakantie. Vanaf Enkhuizen over de Houtribdijk, met soms prachtig uitzicht over IJsselmeer en Markermeer tegelijk, langs de Marker Wadden, via Lelystad weer naar Zwolle. Onderweg hebben wij niet meer geluncht. Dat deden wij thuis pas.

Houtribdijk

Al met al een heerlijk midweekje aan zee!

Wieringen, naar het Wad

  Deel 5 midweek Groote Keeten

Zie ook deel 4

Wat gaat zo'n midweek snel. Het is alweer donderdag en vandaag besloten wij eens bij het Wad op het voormalige eiland Wieringen te kijken. Bij het dorp Hippolytushoef verlieten wij de autoweg en wij reden door allerlei smalle straatjes door het dorp. Op een gegeven moment kom je dan aan de andere kant het dorp weer uit. Uiteindelijk kwamen wij bij het dorpje Stroe uit en voorbij het Wieringer Eilandmuseum Jan Lont kwamen wij bij de Waddenzeedijk.

Wij de dijk over en vooral van het uitzicht genieten. Verderop waren twee mannen aan het zeevissen. Ik mag er wel over dat weidse zicht met op links zicht op Den Helder en Texel en verder vooral veel vlakke Waddenzee. De hond schrok nog al van een kei die drie meter in de zee boven het water uitstak: Blaffen! Uiteindelijk deed mijn lief haar schoenen maar uit en liep er op blote voeten door het koude water er naar toe. Op het laatst durfde onze held er dan ook naar toe.

Het verst in het water de 'enge kei'

Wij verbleven hier een half uurtje en gingen toen weer rijden, verder via Oosterland en de buitenrand van Den Oever kwamen wij weer bij de 'grote weg' uit.

De Waddenzee bij Wieringen

We reden weer in de richting vakantieadres en dachten bij Anna-Paulowna wel even ergens te kunnen gaan lunchen. Het zag er ons toch niet aantrekkelijk genoeg uit. Mijn lief ging dan maar boodschappen doen in de Albert Heijn, die er die dag voor het eerst open was. Ik neem aan dat het tot voor kort een Deen supermarkt was. Daarna reden wij weer terug naar Groote Keeten.

Thuis eindelijk een plas, lunchen met koffie en daarna lekker de krant even lezen. Het volgende hoogtepunt volgde tegen de avond. Vlak voor het donker werd kuierden wij naar zee, prachtige luchten.

prachtige luchten na zonsondergang

De Noordzee vlak na zonsondergang

Het was heerlijk aan het strand en de hond had nog lekker even gespeeld. Tegen zevenen gingen wij dan maar eens dineren, in de Princen Keet, waar wij van vijf jaar eerder nog goede herinneringen hadden. De stoofpot van mijn lief in gietijzeren pan en mijn spare ribs waren geweldig. Wij waren hier als Nederlanders wel in de minderheid tussen voornamelijk Duitsers, maar dat mocht de pret niet drukken. Nog even gesproken met de jongen die ons bediende. Live muziek zoals vijf jaar geleden, doen zij niet meer. Trok te veel lastig publiek aan. Tsja, dan is niet meer doen een verstandige keuze.

Terug in het huisje werd er onder andere weer een spelletje rummikub gedaan en een fles rosé soldaat gemaakt en morgen zit het er al weer op. Terug naar huis.

Deel 6 midweek Groote Keeten

Camperduin, lunchtijd

 Deel 4 midweek Groote Keeten

Zie ook deel 3

Na de heerlijke wandeling in de duinen van Sint Maartenszee reden wij naar Petten. Op een doordeweekse oktoberdag is hier niet veel te doen, dus reden wij al vrij snel dit dorpje weer uit langs de Hondbosschezeewering naar Camperduin. Hier ligt boven op het duin een mooi paviljoen: Struin.

Wij zetten de auto op de parkeerplaats om te gaan lunchen. In het paviljoen heb je een mooi uitzicht naar alle richtingen, duinen, zee, Hondbosschezeewering en land. Een tafeltje verderop zat een koppel die ook een hond mee hadden. Wij raakten even aan de praat. Later wij lekker eten en kletsen, mijn lief had een pannenkoek, ik een heerlijke roti. Super maaltijd. Ook  met  het personeel konden wij best even  gezellig kletsen. De mensen waar wij eerder mee praatten, hadden  ondertussen alleen nog maar tijd voor hun mobieltjes. Omdat wij in Petten nog geen boodschappen hadden gedaan, moesten wij nog even verder. Na een paar centen parkeergeld te hebben afgerekend reden wij via Groet naar Schoorl en daar in het centrum zou ik bij de Jumbo de boodschappen doen.

Heerlijke roti

Terwijl mijn lief met de hond even in de duinen en bossen bij het Klimduin wandelde deed ik de boodschappen. Weer bij de auto gaven wij ons parkeerkaartje aan een mevrouw die alleen even naar de slager moest, want wij hadden nog een half uur over.

Weer terug een bakkie en even de krant lezen. 's Middags gingen wij ook weer even schilderen. Die schilderijtjes van ons worden best aardig...

die schilderijtjes van ons worden best aardig

Wat de donderdag brengt, staat in:

Deel 5 midweek Groote Keeten

Sint Maartenszee, prachtige duinwandeling

 Deel 3 midweek Groote Keeten

Zie ook deel 2

Woensdag 27 oktober begonnen wij met een kleinere ronde met de hond dan de dinsdag. Na ons ontbijt besloten wij eens bij Petten te gaan rondwandelen.

Vlak voor Callantsoog troffen wij hem

Al voor wij bij Petten waren, zagen wij bij Sint Maartenszee een parkeerplaats bij een camping en  supermarkt waar wij mooi de duinen in konden.... en onze hond verdiende ook wel weer een rondje. De duinen zijn hier prachtig met mooie duinmeertjes en prachtige vegetatie. Heen over een paar mooie duintoppen slingerden wij naar zee. Bosjes, duindoorns en hele mooie oranjerode paddenstoelen, de granaatbloemwasplaat zagen wij. Rendiermos en in de duinen liepen Galloway runderen. Halverwege de wandeling kwamen wij bij een pad naar zee uit en zo liepen wij ook nog even langs zee. Op de terugweg leidde het pad langs een mooie houten brug door een natte duinvallei. Echt 100% genieten, ook al zag je als je de 'verkeerde' kant uit keek de gebouwen en kernreactor van ECN.

Natuur in Sint Maartenszee

Granaatbloemwasplaat

Duindoorn

granaatbloemwasplaat 

De duinen bij Sint Maartenszee

Duinmeertje

Nog even naar het strand

Galloway

Na een anderhalf uur in de duinen stapten wij weer in onze wagen en reden wij verder via Petten naar Camperduin.

Deel 4 Midweek Groote Keeten

Schagen, boodschappen

Deel 2 midweek Groote Keeten

zie ook deel 1

Na de eerste wandeling vanmorgen, hebben wij heerlijk ontbeten en daarna gedoucht. Nu is het de bedoeling om wat inkopen te doen voor de rest van vandaag. Er is bijvoorbeeld geen afwaskwast in het huisje. Wij rijden via 't Zand en dan zuidwaarts naar Schagen, een leuk Noord-Hollands' stadje.

Gratis parkeren op het plein tussen Action en Albert Heijn. Eerst ga ik de Action in en blijft mijn lief bij onze hond. Ik haal wat ontbrekend huishoudelijk spul, waaronder twee wijnglazen, maar neem ook twee pakjes met tubes plakkaatverf en een kwastje mee, nog geen euro per stuk. Lijkt mij leuk, 's wat schilderen weer.

Slot Schagen en de Stier van Schagen

Toen ik de winkel uitkwam had het geregend, maar was het ook al weer droog. Spullen in de auto en vervolgens gaat mijn lief voor de boodschappen naar Albert Heijn en loop ik een klein rondje door het centrum, dat zich door het weer helaas niet van de allerbeste kant kon tonen, maar toch was het er leuk.

Mijn hond schrok nogal van de stier voor het Slot, blaffen!

Grote Kerk van Schagen

Gauw weer terug naar de overkapping voor de Albert Heijn, het regent weer. Toen mijn lief de boodschappen had, reden wij maar weer gauw terug naar ons vakantiehuisje. Vanmiddag nog maar eens op pad!

In ons huisje hadden wij heerlijk geluncht, een krantje gelezen. Bij het opbergen van de nieuwe wijnglazen brak ik al een van de twee, dus...

Strandslag Dorpsplein Callantsoog

's-middags nog maar even naar Callantsoog. In de Blokker, daar kocht mijn lief nog maar eens wat wijnglazen en een thermometer. Ik kocht nog een vest in de kledingzaak en een vest als verjaardagscadeau voor mijn pa, daarna nog lekker even de trap op, duinen over en nog even naar zee.

Strekdam aan het strand

Op het strand vooral op de strekdammen, was het een drukte van jewelste, meeuwen, strandlopertjes en een enkele scholekster bevolkten deze dammen. De zee schuimde lekker.

Uitgewaaid, dronken wij weer terug in het dorp nog twee lekkere koppen koffie buiten op het terras, want in tegenstelling tot vanmorgen was het nu wel droog. 's Avonds aten wij in ons huisje een heerlijke rijstmaaltijd en wij gingen weer eens lekker wat schilderen.

Morgen weer een fijne dag!

Deel 3 Midweek Groote Keeten

't Zand, midweekje Noord-Hollandse kust

 Deel 1 midweek Groote Keeten

Voor het eerst in drie jaar vertrokken wij op 25 oktober weer voor een paar dagen naar de Noordzeekust in de omgeving van Callantsoog. Wij vertrokken aan het eind van de morgen en arriveerden een uurtje later in Sneek. Tussen Heerenveen en Sneek hadden wij al besloten, dat het tijd was voor een maaltijd. Wij waren al wat flauw en in de motregen is het niet heel fijn rijden. Wij besloten, omdat het toch langs de snelweg ligt, om bij Van der Valk in Sneek te eten.

Van der Valk Sneek

Omdat wij onze hond bij ons hadden gingen wij eten in het café, waar de grote edelhertenkop aan de wand hangt. Om 's avonds niet meer te hoeven koken kozen wij voor een warme maaltijd. Ik heb heerlijke kabbeljouw met groente en patat gegeten en erbij een 0.0 tapbiertje. Heerlijk.

Na ons maal, hebben wij de hond nog even nabij het restaurant uitgelaten en vervolgens zijn wij weer in de auto gestapt en vervolgden wij onze route richting Afsluitdijk. Deze is anno 2021 nog steeds in verbouwing en hier reden wij niet  erg snel overheen.

Rond half drie bereikten wij het dorpje 't Zand. Hier maakten wij nog een stop bij De SPAR. In deze supermarkt ging ik even naar binnen om nog wat boodschappen te halen voor de avond en het ontbijt morgenvroeg. Weer instappen en mijn lief rijdt het dorp door over het mooie smalle bruggetje over het Noord-Hollandskanaal en daarna ben je ook zo in Groote Keeten. Waar ons huisje op een vakantiepark staat.

Brug 't Zand

Inchecken. Bij het huisje aangekomen bleek, dat ze het nog aan het reinigen waren. Dit ondanks het ruimschoots na drie uur was. Nou ja. Geen ramp, eerst nog maar even met de hond wandelen. Ons huisje was veel eenvoudiger dan het huisje 5 jaar eerder op het zelfde park, maar het stond wel op een fijne plek. Helemaal achteraan op het park, liepen wij in een paar minuten naar het dorpje Groote Keeten, de duinen en de zee. Dit deden wij ook gelijk aan het begin van de avond, vlak voor het donker werd. Deze week was het tenslotte nog zomertijd.

De dinsdag waren wij niet erg laat wakker. Bij de eerste ronde nog voor ons ontbijt, kwam de zon mooi op boven Groote Keeten, terwijl wij het strand op liepen, mooi licht over de duinen.

Zonsopkomst in Groote Keeten

Door de duinen liepen wij door naar het strand. Voor de tweede keer in deze vakantie. Heerlijk uitwaaien aan zee.

De duinen met op de achtergrond vuurtoren de Grote Kaap

Strandpaviljoen 't Klavertje Vier

Een fris schuimende Noordzee

Na deze eerste heerlijke wandeling liepen wij terug naar ons huisje om eens heerlijk te ontbijten.

Plannen maken voor vandaag?

 Deel 2 midweek Groote Keeten

Ellen Tamm

 Afgelopen twee weken had ik vrij, vakantie! In deze periode lekker, uitgerust, genoeg gedaan, maar ook een boek gelezen, over misdaadjournaliste Ellen Tamm, die werkt bij het Zweedse TV4. Het is het derde deel van een serie. Leuke thriller. De serie is geschreven door Mikaela Bley.

Mikaela Bley is geboren in Stockholm in 1979, getrouwd en twee kinderen. Ze werkte als inkoper voor het tv-station TV4, maar schrijft nu fulltime boeken.

De vroege dood van haar tweelingzus heeft bij misdaadverslaggever Ellen Tamm diepe sporen nagelaten. Tijdens haar werk komt ze in aanraking met ijzingwekkende zaken, die haar dwingen de confrontatie aan te gaan met haar eigen verleden.

Derde deel Kwaad licht

De omstreden minister van Justitie Louise Bohman wordt op een ochtend wakker gebeld met het bericht dat haar persvoorlichter dood is aangetroffen. Is het zelfmoord of toch moord? Algauw gaat het gerucht dat Bohman zelf bij de zaak betrokken is. De media schilderen haar af als een monster.

Misdaadverslaggever Ellen Tamm krijgt de opdracht om voor TV4 een documentaire over de minister te maken. Als ze Bohman ontmoet, herkent ze niets van het beeld dat geschetst wordt in de media. Hoe dieper ze in de zaak duikt, hoe meer Ellens eigen traumatische herinneringen naar boven komen...

De boeken over Ellen Tamm:

1    Dochter vermist - Lycke

2    Donker water - Liv

3    Kwaad licht - Louise - gelezen

4    De meisjes zonder naam - Flickorna utan namn

Het spel van licht en donker

Aan het begin van twee weken vrij, op een zondag nog snel even een mooi boek uitgelezen over de jonge jaren van Rembrandt van Rijn. Het handelt vooral over zijn jonge jaren die zich voornamelijk in Leiden afspeelden.

Het spel van licht en donker van Matthias Rozemond is een historische roman over Rembrandt van Rijn in zijn jonge jaren.

In de roman Het spel van licht en donker vertelt Matthias Rozemond (1962) het verhaal over de jonge jaren van de schilder Rembrandt van Rijn en zijn vrienden. Voor het spel van licht en donker is goede research gedaan en is zo levendig geschreven dat je als lezer wordt ondergedompeld in het leven van de jonge Rembrandt.

Rond 1630 is Rembrandt een aankomend schilder in Leiden. Hij deelt het atelier met het grote talent Jan Lievens. Ze zijn concurrenten, maar raken toch ook bevriend. Op een goed moment zitten ze in de kroeg met de haveloze Leidenaar Aris, een oude vriend van Rembrandt. Ook de steenrijke student Marten voegt zich bij hen.

De vier zullen elkaar nooit meer zo tegenkomen: Jan verkast naar Engeland, Marten hult zich in stilzwijgen, Rembrandt gaat abrupt in Amsterdam werken – en Aris krijgt de doodstraf. Wat is er voorgevallen?

Een paar jaar later brengt Marten Rembrandt in contact met Oopjen en haar vriendin Saskia van Uylenburgh (met wie Rembrandt later trouwt). Het is Saskia die zorgt voor de ontknoping…