Oliebollen

Kerst is een kleine week achter de rug en al jarenlang bakken wij als echte Nederlanders oliebollen met oudjaar. Volgens mij wordt dit buiten Nederland en België nergens gedaan met oud en nieuw.

Ooit begonnen wij in ons eerste huis op een ouderwetse bk-pan op het vuur, later in de elektrische frituur en tegenwoordig, laten wij het al jaren aan onze dochter over.

Verder eet je die dingen het hele jaar niet meer behalve eens uit een kraam als je een keer op een kermis komt, maar dan vervreet je jezelf er niet aan, want, dan heb je een zakje of eentje en geen tientallen.

Fijne dag allemaal! En straks een gelukkig nieuwjaar!

Vier jaar later...

Buiten oliebollen bakken.

Heerde, Ossenberg

Ja, zoals ik gisteren al schreef, het is heerlijk even kuieren met de hond bij Heerde in het bos bijvoorbeeld bij de Ossenberg, eerst een stuk over de meestal natte onverharde paden, waar onze hond door de ondergelopen schuttersputjes waadt, en daarna het rondje over de heide en over de 27 meter hoge Ossenberg heen waar je een aardig uitzicht hebt over de heide. Na een lekkere wandeling weer naar huis voor een lekkere bak sterke koffie

Zicht over de hei naar de top van de Ossenberg en de stal

meer dood hout (berk) op de Ossenberg

Berk

Als wij vrij zijn en wij hebben extra tijd, om onze hond uit te laten, dan rijden wij vaak naar een plekje wat verder van huis om te wandelen. Vaak is dat bij Hattem, of Heerde, of nabij de Roggebotsluis tussen Kampen en Dronten.

Bij deze plaatsen zijn meerdere plekken, om te gaan wandelen, in Hattem achter de jachthaven, bij de Leemkule, of in Heerde bij de Dellen, Renderklippen, of Ossenberg.

Afgelopen maand zijn wij alweer 2 keer bij de Ossenberg net naast de snelweg geweest. Heerlijk rondje door bos, over een stukje hei en over de heuvel, uitzichten als een Bob Ross schilderij.

En soms zie je een mooi stukje dood hout, zoals van deze berk.

Ruwe berk of Betula pendula is een in Nederland zeer veel voorkomende boomsoort die te vinden is in alle loofbossen op voedselarme bodem. Het is een opvallende boom, vaak alleenstaand, op heidevelden. Kenmerkend zijn de wat ruw aanvoelende twijgen, de oudere takken en stam die een witte bast dragen, de eirond-ruitvormige bladeren, met een dubbel gezaagde rand. De bast verweert later in grove horizontale en verticale, donkere banden. Gelijk met de bladeren begint de bloei van de katjes, waarvan de mannelijke hangende de meest opvallende zijn. Deze vallen na de bloei snel af. De vrouwelijke katjes zijn eerst veel kleiner, staan rechtop en gaan pas na de vruchtzetting hangen.

De eerste winterdagen

Eergisteren en vooral gisteren 2 december was echt een winterdag. Omhuizen door alle rijp uit de vochtige lucht was alles wit. Dat duurde bijna de hele dag.

Een wandelingetje met de hond geeft alles toch weer een heel ander aanzien, dan een paar dagen eerder of nu, nu het weer duidelijk boven nul is.

Vergelijk dit slootje met lisdoddes eens met hoe het afgelopen zomer was.

Later die dag naar het voetbalveld een wedstrijdje kijken. Zelfs dat heeft wel wat onder de winterse omstandigheden. Ja je staat te blauwbekken langs de lijn en krijg koude tenen. Capuchon op, de berijpte bomen op de achtergrond. Spelers voelen sneller pijntjes, dat is minder leuk. 

Maar die winterse dagen, ik houd er wel van. Tijd van boerenkool, snert, schaatsen en warme chocolademelk.

De (afhaal)Chinees

Goh als wij die niet hadden, het Chinees-Indisch restaurant.

Vaak is het niet de eerste keus als je eens romantisch of gezellig uit eten wilt gaan.

Er is echter geen zaak waar wij zo vaak wat eten, of halen als bij een Chinees.

Meestal is het gewoon afhaalchinees. Wanneer wij allemaal een lange werkdag hebben gehad, is niets zo gemakkelijk dan uit je werk naar huis nog even langs de Chinees te fietsen voor een maandmenu, afhaalmenu, of een combinatierestaurant. Overal waar wij wonen of hebben gewoond, op vele plaatsen waar wij op vakantie zijn geweest hebben wij hem bezocht. Bijna overal hebben zij nog dezelfde sfeer als in mijn kindertijd in de vorige eeuw, de kitscherige versiering, Boeddhabeelden, schilderijen met heilige ibissen, een groot aquarium en de typische Chinese muziek op de achtergrond. Kwaliteit van het eten varieert, van matig tot best goed, maar je krijgt altijd meer dan genoeg.

Mooie dingen hebben wij er beleefd, zoals:

In Zwolle hoorde ik eens terwijl ik zat te wachten op mij witte draagtasje met nasi, babi pangang, ko yo loek, loempia's en tjap tjoy, een man tegen zijn maat zeggen. 'ik ben vorig jaar een maand in China geweest en ik heb er geen enkele keer dit soort muziek gehoord.

Heel lang geleden een keer bij de veekeuringsdag in Workum op de laatste woensdag van september gingen wij eten laat in de middag, met al wat bier op. Een groep jongens die net klaar was. "Moeten jullie dit hebben, hebben wij over". Al het vlees was op, de meeste rijst en bami ook. Maar de vracht Atjar bij hun maal hadden ze onaangeroerd gelaten.

Die atjar doet mij weer aan mij diensttijd denken, nog langer geleden. Als er nasi was aten wij altijd in de manschappenkantine, daar namen wij vrachten atjar tjampoer bij, best lekker. Als er kool op het menu stond, aten wij niet in de manschappenkantine, die kookten ze daar helemaal suf, dan gingen wij bij de Chinees eten.

Wij waren ook al eens in Chinatown New York, maar... niet gegeten daar.

Ook bij het weekendje weg in de herfstvakantie  zondag 29-10-2017 konden wij het niet laten en haalden wij een maaltijd op bij de Chinees in Beekbergen.

Meer over en vanuit Beekbergen staat in onderstaand stukje

Beekbergen, de (afhaal)Chinees

Beekbergen, laatste stop

Earnewâld - Even aanvullen en alles schoon

Onze vaarvakanties in Nederland

Met onze bootvakanties in Friesland meerden wij meerdere zomers een dagje en soms ook een nachtje aan in Earnewâld, dit dorpje licht heerlijk in het prachtige moerassige laagveengebied De Âlde Feanen. Na een of meer nachtjes op een Marrekrite plekje op de Wide Ie, op een eilandje in de Âlde Feanen zelf, of wat verder af, was dit een heerlijke plek, om een dag te recreëren. Het supermarktje is maar klein, er is een slager en een tankstation, een VVV-winkel, verder is er een geweldig sanitairgebouw, waar wij dan even een was draaiden en droogden. Ik ging er meestal een uurtje hardlopen en dan lekker douchen. Wij vulden water bij, de rest ook even douchen. En...alles, wat je nodig hebt is op minder dan 100 meter van je boot.

We speelden een potje voetbal op het speelterrein op de wal bij de haven.

En sliepen wij er een nacht... even een tapje 's-avonds in het café van dit prachtige kleine watersportdorpje.

Ook op 4 augustus 2005 voeren wij naar Earnewâld vanaf De Veenhoop.

Uit ons logboek,

Vanmorgen rustig aan begonnen. 't Zonnetje scheen. Dat is heerlijk, wel stevige windkracht 5. Om ons heen varen allerlei zeilbootjes die les krijgen. Een meisje zat in haar piraatje al onder de steiger te huilen. Zij kwam niet meer weg, dus die heeft mijn lief maar even los gemaakt en met de kop in de wind gezet. Daarna zijn wij naar Eernewoude / Earnewâld gevaren, om onze elektrische apparaten weer op te laden. Mijn zoon en ik zijn wezen trimmen en daarna lekker douchen. Later zoeken wij een eilandje in De Âlde Feanen om te overnachten. Wij hebben hier een lekker patatje gegeten en ijs als toetje genomen. Uitvaren ging weer goed, ondanks de harde wind. Wij voeren onder andere door de Maaikesloot (onze smalste sloot ooit?). Wat een prachtig natuurgebied is dit toch! Uiteindelijk vonden wij weer een prachtig vrij slaapplekje in De Âlde Feanen.

Sinterklaasavond, 5 december

Wij vieren ook onze feestdagen. Op 5 december vieren wij net als vele anderen in Nederland Sinterklaasavond.

Hoe vieren wij dat? De Sinterklaasliedjes worden gespeeld, zowel de traditionele als de nieuwe. Er wordt in november geloot wie aan wie wat geeft en iedereen koopt dan voor diegene de cadeautjes, maakt surprises en een Sinterklaasrijm.

Bijvoorbeeld de dobbelsteen bepaalt op Sinterklaasavond wie het eerst een gedichtje leest en een surprise of cadeau uitpakt.

Behalve de traditionele Sinterklaaslekkernijen bestaat omhuizen de afspraak, dat iedereen wat lekkers maakt en dat al die dingen bij elkaar de maaltijd voor die avond vormt, da's bij ons dus toegevoegd aan de Sinterklaastraditie. Lekker liflafjes snacken op de bank dus.

Bovenstaande verhaaltje is van een paar jaar geleden. Sinterklaas vieren wij nog altijd op 5 december, maar net als in de 'grote' maatschappij is ook Omhuizen de Sinterklaastraditie altijd aan het evolueren.

Inmiddels trekken wij geen lootjes meer, maar koopt iedereen voor iedereen een cadeautje. Souvenirs maken wij niet meer, nog welk gedichtjes. Voor de tapas hadden wij gisteren 5 december 2019 mooi de tafel gedekt:

Net als vroeger belandt al het pakpapier op de grond rond de salontafel waar de aanwezige huisdieren twee honden en een kat heerlijk in rond kunnen struinen. Na afloop en nog wat lekkers ruimen wij alles in 1 keer weer op. In ons keukenkastje staat voor het komend weekend nog wel wat lekkers, gekregen chocoladeletters, overgebleven pepernoten en speculaas...

Harderhaven, nieuwe wagen

Wij hadden onze wagen alweer een aantal jaren en vonden het tijd voor een andere. Hij kon wel iets kleiner, want mijn vrouw rijdt voornamelijk voor haar werk kriskras door de stad en een giga kampeeruitrusting net als destijds naar de Möhnesee hoeft niet meer mee.

's Avonds zeven uur kwamen wij op het idee, tien over zeven zagen wij een mooi modelletje van 9 jaar oud bij onze vaste dealer en de volgende ochtend maakten wij al een proefrit. Ging geweldig, dit moest hem maar worden.

Gisteren wast het zover, wij gingen de wagen samen halen. Op ons gemak alles geregeld en daarna lekker een stukje toeren, in een bui vertrokken eerst naar Kampen, wat boodschappen in de Action en de Aldi halen en daarna was het tijd voor lunch. Even overgestoken naar de Mac voor een wrap en koffie.

En daarna een lekker stukje getoerd, door een gebied waar wij graag en veel omzwerven.

Lekker een ritje langs de Flevo Randmeren, van de Roggebotsluis, via Elburg, langs Walibi, Flevostrand en Harderbos, waar de Schotse hooglanders nog steeds stonden te grazen net als toen wij de boot nog vlak bij op het Flevostrand hadden liggen en genieten van de vele meerkoeten in het Veluwemeer, de kiekendieven in de lucht. Toen na Harderhaven, linksaf de Knardijk op richting  een van onze oude woonplaatsen Harderwijk. Het gebied tussen de molen en de Knardijk is nu bijna helemaal kaal, vroeger waren er allemaal bedrijven en de Karwei naast de molen. Maar toch, het havenfront wordt straks vast heel mooi.

Over de 'saaie' A28 reden wij weer naar huis, mijn lief rijdt, dus kon ik mooi even het digitale klokje op wintertijd zetten. Was een heerlijke vrije dag gisteren.

Harderhaven, vlak voor de tunnel naar Harderwijk

11 November, Sint Maarten

Gisteren was het elf november. Voor een deel van Nederland is dat het begin van het carnaval, voor een ander deel Sint Maarten.

Wij hebben altijd op plekken gewoond, waar het laatste belangrijker was. Met carnaval heb ik zelf ook niks.

Sint Maarten is leuk en veel vriendelijker dan het van oorsprong Amerikaanse Halloween, dat 12 dagen eerder op Allerheiligen wordt gevierd.

Kinderen die met lampions de deuren langs gaan en een liedje zingen voor snoep. Onze kinderen deden vroeger mee en nu hangen wij zelf een brandende lampion op of zetten we een windlicht voor de deur als teken, dat ze bij ons welkom zijn. Een leuke traditie.

Tot dit jaar maakte onze dochter altijd leuke creatieve pakjes met snoep voor de deurtjebellers. Over een paar weken krijgt zij haar eigen woning. Volgend jaar moeten de kleintjes in onze buurt het dus met een simpel verpakte lekkernij doen.

Maarten werd rond 316 geboren in Savaria (Hongarije) als zoon van Romeinse ouders. Al jong werd hij soldaat en trok hij naar Gallië. Volgens de legende ontmoette hij bij een stadspoort van Amiens een bedelaar, aan wie hij de helft van zijn mantel gaf. Omdat de helft van de mantel eigendom was van Rome kon hij slechts zijn eigen helft weggeven. Volgens de legende was deze bedelaar een verschijning van Jezus, of stond de bedelaar symbool voor Christus die Zelf zei: “Ik was naakt en gij hebt Mij gekleed.” (Zie Matteüs 25:36). Maarten liet zich bekeren. Een andere legende vertelt dat hij zich al op 10-jarige leeftijd liet dopen, tegen de zin van zijn ouders.

Gisteren met Sint Maarten hadden wij o.a. een lampion, die wij afgelopen zomer in Chur in de Aldi hadden gekocht opgehangen, met daarin een echte brandende kaars.

Winkelen in.... ja echt waar... Nijverdal

Een weekje vrij, het weekend waren wij heerlijk naar een huisje in Hoenderloo geweest, maar op de woensdag dachten wij ook... we kunnen er wel weer eens even op uit!

Waar zullen wij nu eens naar toe?

Al heel wat plekken in de omgeving eens of meerdere malen bezocht, maar vandaag viel de keus op Nijverdal. Ja Nijverdal met zijn tweeën.

Is Nijverdal leuk? Laat ik dit zeggen, het was herfstvakantie  en ik moest twee dagen eerder even in de binnenstad van Zwolle zijn, wat een drukte, wat een gedoe, wij zouden ook in de stad lunchen, maar wij hebben later lekker thuis een uitsmijter gemaakt.

Woensdag dus naar Nijverdal een dal in de prachtige Sallandse Heuvelrug. Vroeger als je via Nijverdal verder richting Twente reed, ging je dwars door het centrum, dat duurde een hele tijd, maar nu ga je via een tunnel en moet je de autoweg, om in het centrum te komen.

En, was het leuk? In tegenstelling tot Zwolle was het er heerlijk rustig, er is van alles,  sowieso, hetgeen je verwacht in een plaatsje van deze omvang, maar verwacht er geen knus oud stadje, of centrum, maar wij konden er heerlijk alles halen wat wij nodig hadden en wij hebben er heerlijk geluncht in de Hema, broodje Zalm en lekkere hazelnootkoffie. Saai en rustig kan soms best fijn zijn.

Blij en tevreden kwamen wij later die middag weer thuis.

Hema Nijverdal woensdag 1-11-2017

Hoenderloo - Weekendje weg

Vrijdag 27 oktober 2017

Het is dik herfst en afgelopen zomer in Gorkum, hadden wij van onze kinderen een Weekendje Weg bon gekregen. Nu eind oktober moest het maar eens wezen. Een weekje voordat wij een weekje vrij hadden, hebben wij dit weekendje weg pas geboekt. Vrijdagochtend allebei nog gewerkt en 's-middags vakantie!

Bestemming Hoenderloo op de Veluwe. Vanaf huis een minuut of 50 rijden. Toen wij er kwamen, huis al wat gedateerd, maar wij maken er wel wat leuks van, want er was bijvoorbeeld wel een open haard en dus naar de Spar in het dorp om wat te stoken en een prima eerste avond met vuur.

Ondertussen, was het dit weekend echt herfstweer. Dit weerhield ons er niet van om te gaan wandelen. Sowieso zo'n beetje elke ronde die onze hond moest liepen wij een stuk door het Schenkershul, een mooi glooiend heide- en bosgebied grenzend aan ons park. Zondag zijn wij een stuk gaan toeren over de Veluwe en bij Harskamper Dennen nog een 5 kilometer gaan wandelen.

Uitslapen doen wij thuis weer.

Hier waren wij voor het licht werd al wakker en ging een van ons beiden in het Schenkershul wandelen met de hond... en je komt niemand tegen, ook niet de wolf, die op dat moment op de Veluwe zou lopen. Heerlijk zo alleen met je hond in het bos.

Verder verwennen wij ons in zo'n weekendje weg op lekkere dingen. Even uit eten in de Krim, met onze zoon, die heel leuk even een dagje op visite kwam. Zondagavond gewoon even Chinees afhalen in Beekbergen, maar het vuur hebben wij na vrijdagavond niet meer opgestookt. De lucht bleef veel te veel hangen in het huisje.

Maandag gingen wij lekker uitgerust weer naar huis en nog hebben wij bijna een week vrij!

Arnhem, de zeventiger jaren inrichting

Twee weken geleden waren wij samen een dagje naar het Openluchtmuseum in Arnhem, wij zijn geboren in de zestiger jaren en waren kind in de zeventiger jaren.

Wat heeft dit met elkaar te maken?

Best veel.

Zwalkend door dit grote terrein merk je, ook al voel je je nog niet echt oud, dat je toch al heel wat geschiedenis bewust hebt meegemaakt.

Nog redelijk recent, de goed gevulde asbak in het Amsterdamse café;

de antineutronenbomposter;

de etherlucht in het groene kruisgebouwtje, ja bij de dokter en in het ziekenhuis valt deze lucht niet meer zo op..

De caravan met de beeldbuis-tv met ingebouwde dvd-speler, ja die gebruikten wij 6 jaar geleden nog in onze boot. Precies dezelfde.

Ook een feest van herkenning de woning uit de zeventiger jaren met de Renault 4 in de straat. In deze woning, een metalen boekenplankje, dat ik nog van vroeger ken, en de oranje Brabantia broodtrommel, mijn moeder gebruikt hem nog. Er stond iets verder in de woning ook nog een bijpassend fonduestel (fonduen, het gourmetten van de 70-ger jaren ;-)

Ook het groen-gebroken witte Douwe  U Egberts koffiezetapparaat stond op het aanrecht met het rode  u triplex  u koffiefilterhoudertje  u aan de wand. Het typische zeventiger jaren droogboeket met onder andere rietsigaren heb ik er niet gezien.

Ja het was een hele leuke dag in Arnhem, waar ik ook nog een zuivelfabriek uit mijn jeugd op een nieuwe plek terug zag.

Meer over en vanuit Arnhem staat in onderstaande stukjes

Arnhem, de zeventiger jaren inrichting

Arnhem, dagje Openluchtmuseum

Arnhem, Burgers' Zoo

De toerebout - lisdodde

Het is al herfst en ze zijn er nog, maar in juli (zie foto) waren ze op hun mooist de 'rietsigaren' van de lisdodde, in Leeuwarden waar ik als kind woonde noemden wij het toerebouten.

Wij 'rookten' die toerebouten ook, wat konden die lekker stinken! In dezelfde tijd, dat ik kind was, waren toerebouten ook erg in als onderdeel van droogboeketten. Ik kan mij niet herinneren, dat ik ze twee weken terug in het Openluchtmuseum in de zeventiger jaren woning heb gezien...

De kleine lisdodde, die ik in het voorjaar in een van mijn vijvertjes heb gepland is dit jaar niet in bloei gekomen. De grote lisdodden in de sloot bij ons parkje, doen het echter prima!

 De grote lisdodde (Typha latifolia) is een plant uit de lisdoddefamilie (Typhaceae). Het is een tot ruim 2 m hoge plant van voedselrijke oevers met lange grote bladeren, en een karakteristieke bruine 'sigaar' aan het uiteinde van zijn stengels. De plant bloeit in juni en juli met de mannelijke aar meestal direct boven de vrouwelijke lichtbruine aar, waaraan de bloemen zitten. Bij rijpheid zijn de vrouwelijke aren zwartachtig bruin; de sigaren. Bij de kleine lisdodde (Typha angustifolia) zijn de rijpe sigaren geelachtig tot groenachtig van kleur.

De kleine lisdodde in onze tuin. Bloeit in de jaren er na wel (1-6-2020)

vliegenzwam, rood met witte stippen

Liep vorige week met onze hond 's ochtends in het parkje, het is herfst dus al wat vochtiger zie ik onder de bomen in het gras in eens een paar mooie vliegenzwammen. Leuk.

Op een grote paddenstoel, rood met witte stippen. Ja de vliegenzwam is toch de meest tot de verbeelding sprekende paddenstoel van Nederland, veel bekender dan bijvoorbeeld de berkenzwam (ook heel mooi), of reuzenzwam, die in hetzelfde parkje soms ook niet te missen is.

Er stond ook een mooi onder de hulst, maar die had al een gat en de hoed was er een dag later al helemaal af gevallen.

De vliegenzwam (Amanita muscaria) is een paddenstoel, die algemeen voorkomt in de lage landen. Eten ervan kan leiden tot vergiftigingsverschijnselen, maar de ernst hiervan valt meestal mee.

Ze groeien veelal in loofbossen, in nauwe associatie (symbiose) met berk, tamme kastanje, eik, beuk,  den en spar. De bekendste verschijningsvorm van de vliegenzwam is een donkerrode hoed met witte stippen. De witte stippen zijn restanten van het algeheel omhulsel waarin de paddenstoel 'opgesloten' zat, voordat hij uit de grond omhoog kwam. Deze spoelen bij regenachtig weer vrij snel van de hoed. De kleur van de hoed is echter variabel en kan variëren van rood tot oranje met gele tinten.

Arnhem, dagje Openluchtmuseum

Het was een mooie septembermaandag en wij hadden allebei een dagje vrij. Een mooie dag om even naar Arnhem te rijden, om het Openluchtmuseum te bezoeken. Toen wij daar aankwamen namen wij na het kaartjes kopen eerst maar eens de Rotterdamse Elektrische Tram, om een rondje door het hele park te maken.

Na dit rondje, gingen wij het park lopend bekijken. Erg leuk. Als je zeventiger jaren nog bewust hebt meegemaakt, verbaas je je in een huis met een inrichting uit die periode nog echt over al die herkenbare zaken . Na de lunch met een pannekoek in het ooit Zwolse 'De Hanekamp' bezochten wij ; het platteland', daar onder andere melkfabriek Freya.uit 1878. Ja toen ik in mijn schooltijd 4 jaar lang bijna dagelijks tussen Leeuwarden en Groningen treinde, stond deze fabriek nog met bijgebouwen en een veel hogere schoorsteen tegenover het station en de ijsbaan in het Friese Veenwouden. Nou in het Openluchtmuseum staat ie nu ook goed en van binnen ook heel mooi ingericht.

Ja tot sluitingstijd hebben wij ons vermaakt, in het nog echt naar ether ruikende groene kruisgebouw.

Wij hebben zelfs beiden nog even met een zeis gemaaid en de gebouwtjes uit Marken bekeken. Wij misten hier beiden wel de echte ouderwetse teer-, taan en vislucht, die wij twee jaar geleden in het Zuiderzeemuseum wel ervoeren.

Veel leuks, het Jordaanse café, asbak met peuken, de papierfabriek - watermolen, boerderijen, ja te veel om op te noemen.

Onderweg naar huis dineerden wij nog heerlijk even in het steakhouse bij Epe. Ja een heerlijk dagje was dit.

Meer over en vanuit Arnhem staat in onderstaande stukjes

Arnhem, de zeventiger jaren inrichting

Arnhem, dagje Openluchtmuseum

Arnhem, Burgers' Zoo

Zwolle, oehoe en andere natuur

In de vakantie afgelopen zomer had ik al eens een steenuiltje van dichtbij gespot in de bergen van Zwitserland. Fiets ik twee weken geleden van mijn werk terug naar huis aan het begin van de avond, zit er zo maar een grote oehoe op een auto op een parkeerplaats. Zomaar in de stad.

Gauw omgedraaid voor een foto,

eh filmpje..

De oehoe is de grootste uil: 2 keer zo groot en 10 keer zo zwaar als een ransuil. Ook van de overige ruim tien oehoe's is 'de oehoe' de grootste: hij heeft bijvoorbeeld bijna het dubbele gewicht van de Amerikaanse oehoe. Een mannetje dat een vrouwtje zoekt, laat zijn kenmerkende oehoe-roep horen. Het mannetje en vrouwtje blijven hun leven lang bij elkaar. Ze bewonen het zelfde territorium maar trekken daarbinnen niet vaak samen op. Het vrouwtje wordt tijdens het broeden door het mannetje gevoerd. Door de jacht, verstoring en landbouwgif is de oehoe op veel plaatsen zeldzaam geworden. Dankzij bescherming komt hij op andere plaatsen wel weer terug. Sinds enkele jaren broedt de oehoe weer in Nederland: in Zuid-Limburg en in Gelderland.  

Flora en Fauna in Zwolle

Ik huis veel om in Zwolle en daar tref en zie ik veel planten en dieren:

Brandnetel

Cichorei

Ezeltje pik

Fluitenkruid

Geschubde inktzwam

Grote muur

Grote Zilverreiger

Haagwinde

Herderstasje

Klaver
Koolzaad
Korenbloem

Kuifeend

Margriet
Smient

Spreeuw

Teunisbloem

Waterhoen

Witte kwikstaart

Zuring

Meer over en vanuit Zwolle staat in onderstaande stukjes

Zwolle, even geen trein

Zwolle, oehoe en andere natuur

Zwolle, Milligerplas even fietsen

Zwolle, de vliegende rat

Ravenstein, even lunchen en dan naar huis

Onze reis naar Zwitserland vrijdag 21 juli 2017

Vakantietijd! Hond thuis bij kinderen, wij heen en weer naar Zwitserland, geen vast plan, dus zwerven!

Terug uit de Eifel, eerst dus al even koffie gedronken in Eindhoven en terug gewandeld naar de wagen. Weer verder noordwaarts. Bij de Maas gaan wij even de snelweg af en rijden de kleine binnenstad van Ravenstein in. Aan de rand van het centrum zouden wij eerst parkeren, maar dat mocht niet. 

Gelukkig maar. Dichter bij de veerpont en een fijn terras staan wij toch veel beter voor onze lunch. Hier hebben wij nog even heerlijk geluncht, ondertussen voer het pontje heen.. en weer.. 

Lekker gevuld reden wij het laatste stukje naar huis. Dit was een heerlijke vakantie!

Eindhoven, en dan is er koffie!

Onze reis naar Zwitserland

Vakantietijd! Hond thuis bij kinderen, wij heen en weer naar Zwitserland, geen vast plan, dus zwerven!

Zo Monschau verlaten wij weer en rijden via stukjes België en Duitsland langs Aken door Limburg naar Eindhoven. Trek hadden wij nog niet na een goed ontbijt, maar wel zin in koffie. In een wijk buiten het centrum parkeerden wij onze auto. Kwartiertje gewandeld en op het eerste en beste pleintje op een terrasje van 'Street Food' neergestreken. 

Het was al knap druk, de bediening die verder heel aardig wel verontschuldigde zich naar iedereen aan ieder tafeltje, de keuken is nog niet open, u kunt alleen drinken. Nou dat vond niemand erg. Men wilde alleen drinken. Wij dus lekkere koffie.

Na deze pauze nog even door het centrum en Stratumseind gelopen. Tsja Eindhoven is geen Amsterdam, geen Zwolle, geen Leeuwarden, of zelfs geen Sneek... Gauw klaar dus.

Weer naar de auto... nog een tussenstopje voor het einde van onze zomervakantie straks in Ravenstein.

Monschau, is dit echt?

Onze reis naar Zwitserland donderdag 20-juli-2017

Vakantietijd! Hond thuis bij kinderen, wij heen en weer naar Zwitserland, geen vast plan, dus zwerven!

De derde en laatste dag in de Eifel slingerden wij van Schalkenmehren door de Eifel naar het schilderachtige stadje Monschau. In deze rit doorkruisten wij ook nog een klein stukje Duitstalig België.

Wagen geparkeerd aan de rand van het centrum en op een gegeven moment aangemeld in ons hotel. Het pand was van buiten prachtig, maar wel alleen contant betalen en het personeel sprak geeneens Duits, alleen oostblok Engels. Er zat een deur zonder slot tussen onze kamer en die van de buren (de deur ging ook een keer per ongeluk open) nou ja wij zaten ons gelukkig gewoon voor te bereiden op de volgende wandeling. Wij hebben heerlijk gegeten op een terrasje vlak bij das Rote Haus, gelukkig niet in het restaurant onder het hotel, want ook daarover zagen wij achteraf niet veel goede recensies.

Tsjah een heel leuk schilderachtig stadje waar de Roer (Rur) doorheen stroomt, met wat leuke (toeristische) winkeltjes en horeca, maar het gaf ons een idee van, het lijkt meer een openluchtmuseum, dan dat er echt mensen wonen en leven. Is dit echt? Volgens mij wonen praktisch alle mensen in de buitendorpen van deze gemeente. Dus na een middag en avond. hoe mooi het hier verder ook is, heb je het er echt wel weer gezien.

De andere ochtend vroeg op, de sleutel achter gelaten op de piano, want personeel was er nog niet en een heerlijk ontbijtje gehaald bij de bakker om de hoek. Daar nog even nagepraat met twee Duitse ex-hotelgasten, die tegelijk met ons vertrokken en de gang van zaken in dat hotel ook maar vreemd vonden.

Na het ontbijt zochten wij de wagen weer op, om via o.a. Eindhoven weer naar huis te rijden aan het eind van deze prachtige zwerftocht.

\

De Burcht

De Roer

Frühstück

Schalkenmehrenermaar, leuk reeën

De meeste herten zie je waarschijnlijk in wildparken, dierentuinen en hertenkampen, behalve reeën.

Reeën kom ik de laatste tijd zelfs al minder dan 100 meter van ons huis tegen op een weilandje langs een kanaal, maar wel in de stad. Ook als wij rondzwerven, of als ik ga hardlopen scoor ik vaak een ree. Mooie foto's heb ik er nog niet van gemaakt. Vaak iets snels en vaags met de telefoon, zoals de afgelopen vakantie in de Vulkaaneifel waar wij een reebok het graanveld uit zagen komen en in het moerasbos verdwijnen. Ook zagen wij al eens een jong ree al eens uit een bos in Flevoland opduiken, waar onze hond achteraan liep zagen wij tot onze verbazing, maar dat is eigenlijk iets om je voor te schamen en de ree was sneller en de hond gehoorzaamde ons bevel en ging het ree niet langer achterna.

reebokje nabij de Schalkenmehrenermaar 19-7-2017

2018 reeën vlak bij huis (1)

2019 reeën vlak bij huis (2)

De ree (Capreolus capreolus)is een klein, algemeen soort hert dat voornamelijk in Europa voorkomt. De ree heeft een zandgele tot roodbruine zomervacht, 's winters is deze meer grijsbruin tot zwart van kleur. Volwassen dieren hebben geen vlekken. Duidelijk zichtbaar is de witte tot gelige rompvlek. Bij mannetjes is deze vlek 's zomers vrij onduidelijk. De neus is zwart en de kin is wit. De staart is vrij klein (twee tot vier centimeter lang) en enkel zichtbaar tijdens het ontlasten. 's Winters steekt bij het vrouwtje een bosje witte haren tussen de achterpoten naar achteren. Dit lijkt wel op een staart, maar is het niet. Het volwassen mannetje, de reebok, heeft een eenvoudig gewei, bestaande uit meestal twee tot drie punten

Schalkenmehren, zwemmen in de Vulkaaneifel

Onze reis naar Zwitserland donderdag 19-juli-2017

Vakantietijd! Hond thuis bij kinderen, wij heen en weer naar Zwitserland, geen vast plan, dus zwerven!

Na een warme dag en nacht in Trier reden wij door de Eifel richting Vulkaaneifel, bij Daun heb je drie maren, bijna ronde meertjes, tussen 8000 en 9000 voor Christus zijn ontstaan door een explosie. De bodem van de meren bestaan uit ondoordringbaar stollingsgesteente, waardoor het water in deze kraters blijft staan. Een van de drie meertjes lig tegen het dorpje Schalkenmehren, en in die Maar kun je zwemmen.

Na een bezoekje  aan de Weinfeldermaar, wat gewandel en koffie op een terrasje en inchecken in het mooiste appartementje van onze hele vakantie die zomer, togen wij samen naar het strandje met kleedgelenheid, boekje en zwemspullen mee. Wij hebben heerlijk gezwommen in dit meertje en daarna nog lui wat gelezen op de groene zonneweide.

Dit was na al het wandelen in Trier een lome rustige dag, dan krijg je na een lekkere maaltijd nog wel even zin in nog een wandeling. In het rondje om de Maar zagen wij nog een reebokje vanuit het graanveld het moerasbos inschieten. Leuk.

De volgende dag zou alweer de laatste in Duitsland worden, op naar Monschau.

Weinfeldermaar

Schalkenmehrenermaar

Trier, grote lijster

Onze reis naar Zwitserland dinsdag 18-juli-2017

Vakantietijd! Hond thuis bij kinderen, wij heen en weer naar Zwitserland, geen vast plan, dus zwerven!

Wij liepen samen wat uit te zweten in de schaduw onder de bomen op de Südallee in Trier. Wat is het brodzig vandaag, maar ook wat heerlijk zo'n vakantie. We stonden wat foto's van elkaar te maken bij het 16e eeuwse bastion en toen hipt daar ineens een mooie grote lijster in het gras. De vogel was wat groter dan een merel en geen schijtlijster, ook geen zanglijster, dus zal het wel een grote lijster zijn!

Tsja her en der zie ik ze wel vaker, maar niet echt vaak in de buurt waar ik woon.

De grote lijster(Turdus viscivorus) is de grootste Europese lijstersoort, met grijsbruine vleugels en gevlekte borst. De buitenste staartpennen zijn lichter van kleur en hebben witte punten.Hij zingt vanaf het einde van de winter, wat voor weer het ook is, zittend in de top van een boom. Zijn zang is helder en vérdragend, en bestaat uit korte zinnen met herhaalde motieven. De zang lijkt nog het meest op die van de merel, maar minder melodieus. De grote lijster is dol op de bessen en zoekt ook graag voedsel in weilanden, zoals insecten, larven, rupsen, wormen en slakken. De vlucht is golvend en verschilt daardoor van andere lijsters, zoals de koperwiek en de zanglijster.

Meer over en vanuit Trier staat in onderstaande stukjes

Pallien, westoever

Trier, langs de Moezel

Trier, grote lijster

Trier, Romeinse stad in Duitsland

Trier, langs de Moezel

Onze reis naar Zwitserland dinsdag 18 juli 2017

Vakantietijd! Hond thuis bij kinderen, wij heen en weer naar Zwitserland, geen vast plan, dus zwerven!

Van Knittelsheim waren wij naar Trier gereden aan de rand van de Eifel. Wij waren al eens eerder in de Eifel geweest, maar nog niet in Trier.

Wij hadden ingecheckt in ons hotel in Trier en gaan de stad in. Lekker uitgebreid lunchen bij de Chinees... 

Daarna, omdat het smoorheet was, eerst maar eens een stuk langs het water, de Moezel, lopen. Het uitzicht over de rivier en over het stadsdeel West/Pallien is prachtig.

Een mooi pad, langs de Moezel, waar wij ook nog een vrachtschip uit Kampen voorbij zagen varen.

Bij gebrek aan een echt strand werd er ook langs de oever gezond. Even voor de Römerbrücke zagen wij de Möselkranen, 2 kranen uit de 18e eeuw die bedoeld zijn / waren om vrachten van schepen in- en uit te laden.

Verder, maar dat wordt elders verteld nog allerlei moois in deze stad gezien en beleefd. Op de weg terug richting centrum nog even heel gewoon een lijster bewonderd. Na vroeg in de avond nog wat lekkers in de supermarkt te hebben gehaald en later na ons gebruikelijke potje rummikub in het hotel, maakten wij weer het plan voor de volgende dag... zwemmen?... Schalkenmehren in de Vulkaaneifel.

een van beide havenkranen

van binnen nog gaaf

en de Moezel vanaf het centrum van Trier bekeken, met een badgast.

Meer over en vanuit Trier staat in onderstaande stukjes

Pallien, westoever

Trier, langs de Moezel

Trier, grote lijster

Trier, Romeinse stad in Duitsland

Trier, Romeinse stad in Duitsland

Onze reis naar Zwitserland dinsdag 18 juli 2018

Vakantietijd! Hond thuis bij kinderen, wij heen en weer naar Zwitserland, geen vast plan, dus zwerven!

Vanuit Knittelsheim reden wij al gauw weer een mooier bergachtiger landschap binnen door de Palts naar de Eifel, mooi slingerende wegen langs bergen, dalen en kastelen. Op naar Trier.

Het eerste hotel, dat wij in Trier aandeden aan de Moezel maar buiten het centrum was (achteraf gelukkig) vol. Uiteindelijk vonden wij een hotel midden in de oude binnenstad, auto in de kelder twee lagen op elkaar en een mooie kamer. Van hieruit konden wij prima de stad ontdekken.

Heerlijk als lunch een buffetmaaltijd genomen bij een Chinees restaurant, kostte nauwelijks wat, maar wij konden er hierdoor wel de hele dag weer tegen, het was broeierig warm (brodzig) en daardoor moesten wij vandaag wel vele terrasjes bezoeken tussen de cultuur door voor een verkoelend drankje, maar die terrasjes zijn er hier veel en gezellig druk.

Trier (Augusta Treverorum) is een stad die in opdracht van Keizer Augustus vlak voor het begin van de jaartelling is gesticht en met Worms de oudste stad van Duitsland, niet ver van de grens met Luxemburg. Het is nog steeds goed te zien, dat Trier ooit de hoofdstad was van het West-Romeinse Rijk. In de loop van de dag hebben wij verschillende dingen uit de oudheid bekeken, zoals de 2e eeuwse Porta Nigra, de Dom en de Basilica van Constantijn uit de 4e eeuw en de Romeinse brug, maar er is nog meer moois uit die tijd en latere tijden, zagen wij onder andere toen wij 's middags her en der naar binnen gingen en langs de Moezel wandelden.

Basilica van Constantijn

Dom van Trier, zo groot vanaf het plein, bijna niet op een plaatje te krijgen, maar van af het terras er tegenover onder het genot van een pils goed kunnen bewonderen.

Porta Nigra

Meer over en vanuit Trier staat in onderstaande stukjes

Pallien, westoever

Trier, langs de Moezel

Trier, grote lijster

Trier, Romeinse stad in Duitsland

Knittelsheim - leuk hotelletje

Onze reis naar Zwitserland maandag 17 juli 2017

Vakantietijd! Hond thuis bij kinderen, wij heen en weer naar Zwitserland, geen vast plan, dus zwerven!

In de route terug reden wij het voor ons niet zo aantrekkelijke Karlsruhe weer uit en gingen richting Rijnland-Palts. Na een redelijk korte rit met de wagen waren wij bij een keten klein dorpjes (van oost naar west (Bellheim, Knittelsheim, Ottersheim, Offenbach (an der Queich) op een hoger gelegen, maar een redelijk vlak gebied.

Eerst reden wij met een omweggetje ( weer Straßenschaden in Bellheim) naar Waldhaus Knittelsheimer Mühle. Was een mooi oud pand over een beek (daar zat dus ooit de watermolen), maar de deur zat nog op slot. Telefoon gepakt en even bellen, gelukkig was er nog een kamer, met een gerust hart gingen wij eerst even in het bos (vrij klein) kijken en daar na de eerder genoemde dorpen door, op zoek naar het supermarkt. Die vonden wij in Offenbach. Daar nog wat gekocht en toen inchecken in het hotel. Fijne kamer.

's Avonds hebben wij hier ook heerlijk gegeten, gerechten met veel lokale en regionale ingrediënten zoals  de cantharellen in veel gerechten, een Belsheimer biertje erbij. Ja dat was niet spectaculair, maar wel geslaagd. Tevreden en na een boswandeling gingen wij later weer naar onze kamer voor het traditionele potje rummikub.

Plannen maken voor de volgende dag. Wij gaan naar de Eifel: Trier. Dat belooft weer een mooie dag te worden.

Karlsruhe - Postgalerie

Onze reis naar Zwitserland maandag 17-juli-2017

Vakantietijd! Hond thuis bij kinderen, wij heen en weer naar Zwitserland, geen vast plan, dus zwerven!

Wij zouden vandaag lekker vanaf Titisee-Neustadt het Zwarte Woud doorrijden (een hele mooie driebaansweg door diepe kloven) en dan over de snelweg naar Baden-Baden, maar wat nu de afslag die wij wilden nemen... Straßenschaden! Wij reden door en uiteindelijk besloten wij eerst maar eens een stukje noordelijker Karlsruhe in te rijden.

Was niet echt een bijzondere stad, helemaal niet als je het bijvoorbeeld met Heidelberg vergelijkt, dat wij eerder in dezelfde vakantie bezochten. Maar wij reden bij het centrum maar een parkeergarage in en liepen naar een groot plein. Daar bevond zich een opgeknapt oud gebouw, met nu allemaal winkels. Daar zijn wij dan maar in gegaan. Het was de Postgalerie, konden wij daar bij de Primark mooi nog wat kleding kopen (ook ondergoed en sokken waar wij niet meer genoeg van hadden en wij hebben er geluncht. Beiden een groot stuk pizza ook in de Postgalerie. Ondertussen even online. Hier blijven wij niet. Nog een plekje voor de nacht zoeken.

Na wat heen en weren in het pizzahoekje in de Postgalerie, waar het galmde als in een zwemparadijs besloten wij dat het Knittelsheim zou worden. Daar zijn wij toen naar toe gereden.