Leiden, stadswandeling

 Ik kende Leiden eigenlijk nog niet. Ik was wel een paar keer voor werk op Leiden Centraal geweest. De stad had ik nog nooit bezocht, tot woensdag 22 mei 2019.

Wij hadden een bedrijfsuitje van mijn werk. Met onze groep hadden wij eerder die dag al een werkplaats bezocht in Leidschendam, waar ik mijn schoenen kwijtraakte, dus ik liep op dat moment op kistjes met stalen neuzen van de werkplaats, maar dat mocht de pret niet drukken.

Na koffie is stadscafé Van der Werf gingen wij een wandeling door de binnenstad maken, best een mooi oud centrum. Hier en daar heeft deze stad met zijn mooie grachten zelfs een Fries tintje. Aan de Weddesteeg is een muurschildering met de tekst van een Friestalig gedicht van Pieter Jelles Troelstra.

MAAIE OP IT IIS

Joech de maitiid folle wille,

Ek de winter is my djoer;

As 'k dy sjoch, sa moai en krigel,

D' eagen fol fan heger fjoer.

Mei de faam der oer te waaien,

Wat in wille foar in Fries!

Binn' de beammen keal en neaken-

Dat is: maitiid op it iis.

Verderop in de binnenstad, Friese vlaggen bij de Friese brood- en banketbakkerij Ús Bertus.

Friese brood- en banketbakkerij Ús Bertus

Maar Leiden is toch ook vooral wel de stad van Rembrandt van Rijn. Wij bezochten met onze groep de Young Rembrandt Studio aan de Langebrug 89. In dit 17e eeuwse huis leerde Rembrandt in zijn beginjaren schilderen, tekenen en etsen van zijn leermeester Jacob van Swanenburgh.  In een mooie 7 minuten durende ‘video mapping’ kreeg ik een indruk van het leven van Rembrandt meester en de belangrijkste sleutelfiguren in zijn leven.  Dit was een mooie aanvulling op het bezoek van mijn lief en ikzelf aan het Rijksmuseum in Amsterdam in februari, waar de zaal met kunst uit de 17e eeuw toch de grootste indruk op mij maakte.

Na de wandeling nog een drankje op een terrasje en op de kistjes weer richting huis.

Groningen, dienstkeuring

Vroeger toen je als jongen 18 werd kreeg je een oproep voor de keuring voor militaire dienst. Zo ook ik. Dinsdag 6 oktober 1981. Ik was 8 dagen 18, was ik aan de beurt. Ik zat in het examenjaar van de MEAO en zou daarna nog HEAO gaan doen. Dus het vervullen van de dienstplicht zou nog een paar jaar duren.

Je vraagt een dinsdag vrij van school en 's morgens vroeg neem je de trein van Leeuwarden naar Groningen. Vanaf het station in Groningen was het keuringsgebouw aan de Hereweg niet moeilijk te vinden.

Na aankomst ga je in een groep allerlei schriftelijke tests doen, nadat je lengte is gemeten en je gewicht bepaald. Je ruimtelijk, taalkundig en rekeninzicht wordt bepaald. 's Middags zit je met een hele groep andere leeftijdsgenoten uit Noord-Nederland te lunchen, ach ja en er zit ook wel een tussen, die zich raar gedraagt bij de maaltijd en zo hoopt te worden afgekeurd.

's Middags nog een gesprek met een psycholoog en ogen- en orentest. Nog even wachten en ik mocht weer naar huis. Ik wandel weer naar het station en neem de trein terug naar Friesland. 

Thuis aangekomen, merk ik dat het toch in negatieve zin een gedenkwaardige dag wordt. Mijn ouders hebben het nieuws aan en ik hoor dat president Anwar Sadat, van Egypte en in 1978 winnaar van de Nobelprijs van de Vrede in bij een militaire parade in Caïro is doodgeschoten door fundamentalistische militairen.

Overigens werd ik goedgekeurd, zodat ik na mijn HEAO nog 14 maanden in legergroen werd gestoken.

Meer over en vanuit Groningen staat in onderstaande stukjes

Groningen, viszaak?

Groningen, dienstkeuring

Joona Linna

Na het derde deel van Millennium, lees ik weer vrolijk verder met een boek uit de Zweedse thrillerserie Joona Linna, van de Zweedse auteurs 'Lars Kepler'. Zoals zo vaak begin ik ook deze keer niet met deel 1 van de serie, maar met deel 6 Jager, eigenlijk Kaninjägaren 'de Konijnenjager'. Ik kom langs op gang maar de laatste 250 bladzijden van de meer dan 500 las ik in een vrijdagmiddag en zondagmiddag en avond uit.

Jager

Na twee jaar te hebben doorgebracht in een van de best beveiligde gevangenissen van Zweden, wordt Joona Linna benaderd voor een geheime opdracht. Saga Bauer heeft hem nodig voor een onderzoek waarin de politie volledig vastloopt. Een mysterieuze moordenaar lijkt willekeurig slachtoffers te maken; het enige wat hen verbindt is het kinderliedje dat ze horen voor de moordenaar toeslaat.

Ondertussen verheugt celebrity-chef Rex Müller zich erop dat zijn zoon voor het eerst bij hem zal komen logeren. Zijn plezier wordt echter overschaduwd doordat Rex plotseling zelf verdachte wordt in het moordonderzoek. Maar dan ontvangt hij een telefoontje waarbij het kinderliedje ook voor hem wordt afgespeeld.

'Het is vroeg in de ochtend en het gladde water in de scherenkust glanst als geborsteld staal. Alle luxueuze villa’s zijn diep in slaap, maar zwembaden en tuinverlichting schitteren achter hoge hekken en takken.

Een beschonken man loopt met een wijnfles in zijn hand over de weg langs het water. Hij blijft staan voor een wit huis waarvan de lange glazen pui uitkijkt op de baai. Uitermate zorgvuldig zet hij de fles midden op de weg, stapt over de greppel, klimt over het zwarte ijzeren hek en belandt in de tuin.'

Lars Kepler

Lars Kepler is het pseudoniem van het Zweedse echtpaar Alexander Ahndoril en Alexandra Coelho Ahndoril. Het stel debuteerde in 2009 met hun thriller 'Hypnose'. Bij aanvang was de persoon achter het pseudoniem Lars Kepler onbekend. Het was de bedoeling van Ahndoril en Coelho om dit voorlopig zo te houden.

De Zweedse krant Aftonbladet verzamelde genoeg bewijzen om hard te maken dat Ahndoril en Coelho achter dit pseudoniem zaten. Het pseudoniem Lars Kepler is een verwijzing. Lars komt van de Zweedse misdrijf schrijver Stieg Larsson, hij heeft het duo namelijk geïnspireerd om ook misdrijf boeken te gaan schrijven. Kepler komt van de wetenschapper Johannes Kepler hij heeft namelijk een van de grootste mysteries opgelost: het was zijn calculatie over de banen van de planeten die de weg heeft geopend voor Newtons scripties over zwaartekracht.

Joona Linna serie

Hypnotisören, 2009 (Hypnose, 2010)

Paganinikontraktet, 2010 (Contract, 2011)

Eldvittnet, 2011 (Getuige, 2012)

Sandmannen, 2012 (Slaap, 2013)

Stalker, (2014) (Stalker, 2014)

Kaninjägaren, (Jager, 2016) -> gelezen

Lazarus, (Lazarus, 2018) 

Spegelmannen, (Spiegelman, 2020)

Junne, vrije vrijdag

 Gisteren hadden mijn lief en ik samen een vrije dag. Heerlijk, want donderdag werkte ik nog en vandaag werkt zij weer. Eerst vroegen wij ons af, 'waar zullen wij vandaag onze hond uitlaten'? De Leemkule en Heerde hebben wij nu wel even gezien. 'Zullen wij naar Ommen, de Sahara?' 'Doen wij en wij gaan ook lekker buiten de deur lunchen.'

Onderweg, onze hond achterin, wij voorin. Het eerste deel van de weg naar Ommen is veranderd, maar mijn lief probeerde eerst binnendoor te rijden. Veel stoplichten en drukte op de Ceintuurbaan in Zwolle en dan blijkt ook de Vechtbrug bij Berkum geblokkeerd. Wij rijden een rondje door Berkum Veldhoek en gaan alsnog een stukje de A28 op. Daarna de verbrede N340 op. Op naar Ommen.

In Ommen rijden wij het centrum door, de Vecht over en linksaf richting bossen. Waar wij dachten te parkeren, was geen parkeerplaats (meer?). Wij rijden iets verder en komen bij een schattig parkeerplekje van Bospark Junne gelegen op een meer dan 10km2 groot landgoed, dat voornamelijk bestaat uit bos.

Mijn lief parkeert de wagen en wij lopen links van het kleine maar zeer mooi en ruim opgezette vakantieparkje het bos in. Na een paar honderd meter ligt links een bult, er even overheen. Erachter ligt een zandverstuiving, een uitlopertje van de Sahara? Die ligt een paar honderd meter verderop achter het spoor. Wij lopen een stukje door het mulle zand op deze prachtige zonnige herfstdag. Maar wij besluiten toch weer de voornamelijk graspaden op te gaan met onze hond die zich ook prima vermaakt.

Een klein uur wandelen wij hier rond en (maar dat hindert niet) onze sokken zijn door week, want het is hier lekker vochtig. Het laatste stukje is het saaiste, want dat is een paar honderd meter langs de Junnerweg. Weer in de auto vragen wij ons af, zullen wij even in het centrum van Ommen koffie drinken en thuis drinken, of toch gewoon thuis. 'Ach in Ommen, niet zo veel zin in, dus rijden wij weer richting Zwolle.

Ter hoogte van Dalfsen ligt wegrestaurant Roadrunner. Zullen wij hier dan gaan lunchen. Het was ondertussen na twaalven dus... Wij rijden de parkeerplaats op, met de bedoeling op het zonnige terras te lunchen, maar lopen eerst even naar binnen. Ziet mijn schat daar een bekende, een oud-collega. Zij heeft een paar jaar geleden een carrière switch van de zorg naar de horeca gemaakt.

Wij gaan  nadat zij een praatje hadden gemaakt naar buiten en bestelden koffie en even later elke een omelet. Het terras liep ondertussen lekker vol met voornamelijk mannen, die even komen schaften. Wij hadden een heerlijke lunch en toerden daarna weer naar huis.

De twee koffie van het wegrestaurant waren niet zo sterk als wij gewend zijn. Dus thuis eerst nog maar een koffie op het terras. 's Middags ook heerlijk buiten gezeten en ons behalve lekker lezen, ik in de thriller 'Jager' niet echt drukt gemaakt. Heerlijk dagje.

Tynemouth, kasteel en abdij

Gezellig onderweg op de King Seaways van IJmuiden naar Newcastle vaar je bij Tynemouth de prachtige monding van de Tyne op. Na een avond en nacht op zee, is hier van alles om je heen te zien. Eerst passeer je de pier van Tynemouth, een stenen golfbreker die zie ruim 800 meter in zee uitstrekt. Daar voorbij zie je op de heuvels van het stadje Tynemouth, een grote ruïne van een abdij en een kasteel.

Op een steile, wankele rots (bekend als Pen Bal Crag) aan de monding van de Tyne staan de  overblijfselen van het kasteel (Tynemouth Castle)  en de abdij van Tynemouth. Het klif was de plaats van een veel vroeger gebouwd Angelsaksisch klooster dat door de Deense invasies in de 9de eeuw werd vernietigd. De abdij werd herbouwd door de Graaf van Northumberland als godsdienstig huis in 1085 en herbevolkt met een groep Benedictijner monniken afkomstig van St. Albans. De waterburchttorens, het poortgebouw en de donjon worden gecombineerd met de ruïnes van de benedictijnse priorij waar vroege koningen van Northumbria werden begraven. Het wapen van de stad Tynemouth bevat nog steeds drie kronen ter herdenking van de traditie dat de Priorij de begraafplaats was voor drie koningen.

De boot voer nog even iets verder naar North Shields, daar namen wij de pendelbus naar het centrum van Newcastle.

North Shields, Fish Quay Lighthouses

Gezellig onderweg op de King Seaways van IJmuiden naar Newcastle vaar je bij Tynemouth de prachtige monding van de Tyne op. Na een avond en nacht op zee, is hier van alles om je heen te zien. Je passeert dan de pier van Tynemouth, een stenen golfbreker die zie ruim 800 meter in zee uitstrekt aan de noordoever van de Tynemonding en een andere pier aan de zuidoever die vanuit Southshields de riviermonding in steekt.

Behalve de twee vuurtorens op de pieren, staan er in North Shields, waar wij de bus naar Newcastle namen, ook nog twee  witte vuurtorens The Fish Quay Low Lighthouse en The Fish Quay High Lighthouse, om de scheepvaart op de rivier Tyne de goede richting in te loodsen.

Gelegen aan de Fish Quay aan en boven de rivieroever in North Shields fungeren deze vuurtorens als geleidelicht en navigatiehulp voor schepen die de rivier Tyne op varen. Beide torens zijn in de 19e eeuw gebouwd op dezelfde plek als waar hun twee voorgangers stonden.

Fish Quay Low Lighthouse

Fish Quay High (links) en Low Lighthouse (rechts)

Marsden (South Shields) vuurtoren

Wij hadden een heerlijke dag met zijn vieren gehad in Newcastle. Wij zijn weer aan boord en het belooft ook nog een heel gezellige avond en nacht te worden, na met de King Seaways de Tyne monding te zijn uitgevaren tussen de twee pieren van Tynemouth en South Shields door komen wij weer op de Noordzee om terug te varen naar IJmuiden.

Op een klif staat bij het dorpje Marsden nog een mooie vuurtoren. Een bijzondere. Deze vuurtoren was bij zijn opening in 1871 de allereerste vuurtoren met elektrisch licht. Deze vuurtoren is nog steeds in gebruik  ten behoeve van de scheepvaart naar de rivieren Tyne en Wear. Ben je hier aan land. De vuurtoren is een voor publiek toegankelijk museum. Maar wij zaten al op zee.

 

South Shields, Tyneside Vuurtoren

Gezellig onderweg op de King Seaways van IJmuiden naar Newcastle vaar je bij Tynemouth de prachtige monding van de Tyne op. Na een avond en nacht op zee, is hier van alles om je heen te zien. Je passeert dan de pier van Tynemouth, een stenen golfbreker die zie ruim 800 meter in zee uitstrekt aan de noordoever van de Tynemonding en een andere pier aan de zuidoever die vanuit Southshields de riviermonding in steekt.

Deze vuurtoren is gebouwd in 1895 op het uiteinde van de River Tyne South Pier in South Shields. Deze vuurtoren is nog steeds in gebruik en nuttig voor schepen samen met de Tynemouth vuurtoren en de Herd Groyne en North Shields vuurtorens.

Zuurkool stamppot

 1 Oktober 2021

De R is weer in de maand. Niet dat ik mij er wat van aan trek. Stamppot is altijd wel lekker. Tsja wij zijn niet zo van de liflafjes, meer van de gestampte pot. Stimpstamp, boerenkool, of zuurkoolstamppot, heerlijk!

Mijn lief is vandaag jaloers, zij moet vanmiddag en vanavond werken en mijn zoon en ik eten alweer stamppot. Zuurkool deze keer.

Ontbijtspekjes langzaam uitbakken, een kilo geschilde aardappelen en een pakje zuurkool koken. Afgieten, stamp alles met de spekjes en wat echter boter door elkaar. Lekker!

En in de jus liggen twee spekburgers voor erbij!

Ach en er blijft genoeg over voor in de vriezer voor een volgende late dienst van mijn lief.

Le Grazie (Ligurië), vuurtoren

 Vakantie naar Italië 

Op 1 augustus 2019 voeren wij de haven van La Spezia uit toen wij de dorpjes van Cinque Terre gingen bezoeken. Westelijk in de Golf van La Spezia ligt het dorpje La Grazie in de gemeente Porto Venere. In het dorpje Le Grazie is onder andere een 15e eeuws klooster, maar waar mijn oog op viel vanaf zee, ook een piepklein vuurrood vuurtorentje.

Deze vuurtoren heet: Punta Santa Marinella, 11 meter hoog en gebouwd in 1913. Op een tweehonderd meter afstand voeren wij er voorbij. De boot ging verder en wij zouden deze donderdag nog heel veel moois zien in Cinque Terre