Oosthem, in de klots

 Onze vaarvakanties in Nederland

Vakantie, vele jaren geleden 10 augustus 2005 , onze kinderen waren 10 en 11

Zoals gewoon in de vakantie vanmorgen weer heerlijk rustig aan gedaan hier in Bolsward. Lekker uitgeslapen en ontbeten. Mijn lief en dochter hebben voor vertrek nog boodschappen bij de Aldi gedaan. Rond 12 uur kwamen mijn schoonouders vanuit Hindeloopen even de was terugbrengen die ze voor ons hadden gedaan. Het was zelfs netjes opgevouwen. Gezellig een bakkie gedaan en Fear nog 2 biertjes, toen vertrokken zij weer met de auto en wij met de boot, nadat wij water hadden getankt. Wij zijn naar een Marrekrite aanlegplek in het Oosthemmermeer tussen Oosthem en IJlst gevaren. Het klotst flink onder de vleugel (stabilisator) onder onze boot bij windkracht 5 op de steiger aan de noordoever van het kleine meer. 

Na de nasi zijn wij ’s avonds naar IJlst gewandeld, om een fierljepwedstrijd te kijken. Er werd vanavond 2x voorbij de 18 meter gesprongen. Kwart over 9 gingen we weer naar de boot, de warmte weer opzoeken.

Ook bij molen 'De Rat' in IJlst hebben wij 2 jaar eerder al eens overnacht.

Morgen via Heeg naar Gaastmeer

Wommels, tussenstop

 Onze vaarvakanties in Nederland

Vakantie, vele jaren geleden 9 augustus 2005 , onze kinderen waren 10 en 11

Rond kwart over 11 gaan varen vanuit Welsrijp. Op een gegeven moment was er een verplichte pauze in Wommels, maar die was overigens zeer aangenaam. Wij hebben de boodschappen in de Jumbo gedaan en rondgesnuffeld in de Top Toys.

Alles was hier in het dorp al in gereedheid gebracht voor de bekende Freule kaatspartij die woensdag 10 augustus zou plaatsvinden.

Wij hebben hier in Wommels ook nog even een heerlijke douche genomen en daarna verder gevaren naar Bolsward.

In Bolsward moest de bruggewipper van brug naar brug op het brommertje voor hij ons door kon laten. Al snel vonden wij een prachtig plekje vlak bij het stadscentrum. Gauw nog wat gewinkeld, mijn lief vond een mooie broek voor mijn zoon voor maar €4,-.  We hebben een goed gevulde soep gegeten en later nog heerlijke koffie gedronken en namen ons voor, om ook nog even met zijn vieren naar Bloemkamp* te gaan.

Dat hebben wij later ook nog gedaan. Bij Ame op visite. Ame was ‘net geopereerd’, want zij lag in bed, maar het was goed gegaan, want ze had geen pijn. Onze zoon gaf ze trouwens de naam van haar broer.

Later toen mijn zoon een ik wat aan het voetballen waren op het pleintje naast Sonnema berenburg, kwamen onze zwager/broer en schoonzus ook nog op visite. Mijn zwager had net een klusje in het nabijgelegen Makkum gehad van zijn werk en mijn schoonzus had lekkere droge worsten mee.

*woonzorgcentrum in Bolsward

IJzel

Gisteren 14 februari stond een groot deel van Nederland op het ijs. Wij hebben een week lang echte winter gehad, met eerst heel veel sneeuw en de afgelopen dagen ook op veel plaatsen betrouwbaar ijs.

Ook ik ben zaterdagmorgen even wezen schaatsen. Het ijs was daar niet goed. Na een half uurtje hield ik het alweer voor gezien. Maar ik vond fijn dat ik even was geweest.

Meestal eindigt een winterperiode in Nederland met ijzel. Vanmorgen was het zo ver. Het regende en de regen vroor op, op het wegdek. Code rood!

Ik had mijn maatregelen genomen. Mijn vieze sokken van gisteren had ik over mijn schoenen gedaan, toen ik de hond uit liet om 7 uur. Dat hielp.

Ik ben vroeger toch ook wel (meer dan) eens onderuit gegaan met ijzel. Bijvoorbeeld op maandag 21 januari 1985. Ik had ’s morgens de trein van Leeuwarden naar Groningen genomen. Vandaar  fietste ik met een klasgenoot naar mijn school in het noorden van de stad. Wij hadden een flinke vorstperiode achter de rug, maar deze dag was een grijze dag, trad de dooi in en het was regenachtig. Bij het Noorderplantsoen namen wij allebei de een bocht linksaf en niet bedacht op de gladheid gleden wij allebei onderuit. Een voorbijganger op de stoep zag ons vallen en maakte de opmerking: ‘het is nog niet helemaal zomer, jongens’.  

En hij had helemaal gelijk. Een paar weken later begon het weer stevig te vriezen en op 21 februari 1985 werd voor het eerst na 22 jaar weer een Elfstedentocht op de schaats georganiseerd.

Blix en Ramm

In januari en februari 2021 heb ik mij prima vermaakt met het lezen van de eerste twee delen van de Noorse thrillertrilogie Blix & Ramm geschreven door Jørn Lier Horst & Thomas Enger.  Nulpunt had mijn lief gekocht samen met nog een stapel boeken bij boekenvoordeel volgens mij. Toen ik die uit had wilde ik eigenlijk gelijk door met deel twee Rookgordijn. Dit deel heb ik twee weken geleden ook besteld en inmiddels ook uit. Nu is het wachten tot deel drie van deze spannende thrillerserie uitkomt.

Nulpunt

Oslo, 2018. De bekende atlete Sonja Nordstrøm komt niet opdagen bij de boekpresentatie van haar omstreden autobiografie. Als celebrityblogger Emma Ramm later die dag naar Nordstrøms huis gaat, ziet ze dat de deur openstaat en treft ze binnen tekenen van een worsteling aan. Op de televisie zit een papiertje geplakt met daarop het cijfer 1. Rechercheur Alexander Blix krijgt de leiding over de zaak-Nordstrøm. Er zijn verschillende aanwijzingen, maar de timing waarmee die verschijnen lijkt zorgvuldig gepland. Is het allemaal onderdeel van een groter geheel dat ze nog niet kunnen overzien? Uiteindelijk worden Alexander Blix en Emma Ramm gedwongen om samen te werken. Ze zijn beiden vastbesloten de moordenaar te vinden. Die hunkert naar aandacht – en hij heeft de smaak nog maar net te pakken…

Rookgordijn

Op oudjaarsavond wordt Oslo opgeschrikt door een explosie. Alles wijst in de richting van een terroristische aanslag. Onder de gewonden bevindt zich iemand die Alexander Blix goed kent. Ruth-Kristine Smeplass is de moeder van Patricia, die tien jaar geleden op tweejarige leeftijd werd ontvoerd. Blix was toen betrokken bij het onderzoek, maar er is nooit een spoor van het meisje gevonden. Als de vermissing opnieuw in het nieuws komt, raakt verslaggever Emma Ramm geïntrigeerd door de nooit opgeloste zaak. Blix en Ramm bundelen opnieuw hun krachten in een poging het rookgordijn rond de verdwijning van Patricia te laten oplossen.

Vorig jaar heb ik van Jørn Lier Horst al eens een ander spannend boek gelezen: Jachthonden met rechercheur William Wisting.

Sneeuw

De nacht van 6 op 7 februari 2021 begon het te sneeuwen en nu 8 februari sneeuwt het nog steeds. Er liggen inmiddels door de stevige wind van gisteren hier en daar behoorlijke sneeuwduinen in onze omgeving. Door er tegenaan gewaaide sneeuw, was de dijk vlak bij ons huis vanmorgen, zomaar een meter of 2 breder geworden.

Jaren geleden, dat wij zoveel sneeuw hebben gezien in Nederland. Code rood. Gisteren toen mijn lief uit het werk kwam, zijn mijn zoon en ik haar tegemoet gelopen, omdat ze met de auto een kilometer van huis vastzat in een sneeuwduin. Zulke situaties heb ik in Nederland sinds 1979 niet meer meegemaakt. Toen ik vanwege de sneeuw een week vrij heb gehad van school. Toen nog geen lessen thuis via Teams.

De foto's van de ochtendwandeling tonen nog geen extreme hoeveelheden sneeuw. Later op de dag werd het steeds meer. Ik heb de indruk, dat de meeste mensen er net als ik wel van genoten. Veel ouders met jonge kinderen en sleetjes op pad. Van taluds en andere hellingen afglijdend.

De andere ochtend (8 feb) een foto van voor ik ga werken, is goed te zien hoeveel sneeuw er inmiddels gevallen is. Nu om 5 uur 's middags, sneeuwt het nog steeds een beetje. 

Frankhuis

Twistvlietpark

Onze hond geniet ervan

Huismussen in onze pindabar

door sneeuw verbrede dijk 8-2-2021

Spoolde, hoog water

Afgelopen zaterdag was het hoog water in de grote Nederlandse rivieren, een regelmatig terugkerend fenomeen. Mijn lief moest naar het werk voor 7 uur, maar ik heb in het weekend vrij van betaald werk, door corona was er op voetbalgebied vandaag ook niks te doen, dus ik dacht ik sta op mijn normale tijd op en wandel na het ontbijt fijn even met de hond richting IJssel.

Terwijl het nog licht aan het worden was ging ik op pad. Voor half 9 was ik er al en ik was niet eens de eerste. Ik liep naar het hek dat normaal gewoon op het pad in de uiterwaard staat, maar nu op een pier. Bij het havenlicht kun je helemaal niet meer komen. De grauwe ganzen gingen voor de naderende aangelijnde jonge hond tocht maar even te water en ik maakte wat foto’s en een filmpje.

Op de terugweg naar de winterdijk kwam ik de volgende wandelaar, ook met een jonge hond al weer tegen, konden die twee mooi even spelen. Heen was ik langs  het Zwolle-IJsselkanaal gelopen, nu wandelde ik over de Spooldersluisbrug en liep via de Blaloweg en over de Frakhuisbrug weer terug naar huis. Het zou die dag, want wat moeten de mensen anders in hun vrije 'corana-tijd' best druk worden langs de IJssel.

Gewoon haarmos

In het weekend van 5 tot en met 8 februari 2016 verbleven wij samen in een leuk en eenvoudig huisje op het vakantiepark Lunsbergen bij Borger. Op de zondag maakten wij een ritje naar het Drouwenerzand om daar een boswandeling te maken met onze hond. Het bos was natuurlijk nog winters, maar her en der lag een mooi groen tapijt van gewoon haarmos

Gewoon haarmos (Polytrichum commune) is een mos van het geslacht Polytrichum (haarmossen). Het is een algemene, kosmopolitische soort die voorkomt in uiteenlopende biotopen zoals naaldbossen, moerassen en vochtige heide. Het gewoon haarmos is een zode- of kussenvormende plant met tot meer dan 20 cm lange, rechtopstaande, meestal onvertakte stengels. De stengelblaadjes zijn 6 tot 12 mm lang, lancetvormig, eindigend op een scherpe tand, donker- tot grijsgroen, aan de basis lichter gekleurd en stengelomvattend. Bij vochtig weer staan de blaadjes alzijdig afstaand, bij droogte plooien ze zich opwaarts rond de stengel. Het is een tweehuizige plant. De mannelijke planten ontwikkelen een stervormig perigonium. De sporofyt bestaat uit een sporenkapsel of sporogoon op een 5 tot 9 cm lange steel. De sporogonen zijn blok- of tonvormig, met vier langse ribben, en gaan bij rijpheid knikken. 

Harderwijk, boot stuk

Onze vaarvakanties in Nederland

29 juli 2004, samen met dochter (10) en zoon (9), hond en kat met de boot op vakantie

Mijn lief schrijft in het logboek

Een hele ruk gevaren op bekend water, dus best een beetje saai. Maar goed, anders kom je niet thuis. We zijn rond kwart over 10 vanuit Kampen vertrokken en wij konden bij de Roggebotsluis gelijk mee, dus dat was heerlijk. Daarna het laatste saaie stuk naar huis.

In Harderwijk in de haven sloeg de motor af en nooit meer aan de praat te krijgen. Gelukkig lagen wij al min of meer te plek. Wij hebben de boot goed neergelegd en zij naar huis gegaan om wat zaken voor ons nieuwe (nog te kopen) huis in  orde te maken. Voor komende maandag hebben wij 2 afspraken staan. Ook het gras thuis even gemaaid, want het stond torenhoog na 3 weken. Een vriendin uit de buurt uitgenodigd om patat bij ons te eten, dus wij hebben gezellig met zijn zessen getafeld. Daarna ging mijn mannetje alvast weer naar de boot en de kinderen en ik in bad. Zo voor een keertje paste het nog best met zijn drieën.

103l

30 juli 2004

Ik schrijf in het logboek

Donderdagavond hebben wij nog lekker even samen achterop gezeten na alle beslommeringen. Vrijdagmorgen gelijk Vleerbos gebeld en binnen een uur stond  monteur Jan al in onze boot. Prima service. Het filter was inderdaad vervuild, ook het lopen met een laag toerental is nu opgelost. Bij de reparatie is nog een borgpennetje in het ruim gevallen, die moet van de winter nog worden vervangen. Wij overwegen om de tank te vervangen door een van kunststof. Een andere optie is reinigen van de bestaande tank. Na de reparatie zijn wij naar het eilandje de Biezen gevaren, waar wij een heerlijk relaxt dagje hadden. Later, na het warm eten, terug naar onze haven gevaren. Onze eigen box is even bezet. Wij liggen een nachtje op C25. Morgen weer naar de eigen box.

Mijn lief schrijft:

Gelijk merk je de andere sfeer weer hier, echt het buurtjesvolk van de roddel. Wij zitten heerlijk samen even binnen van een bakje te genieten. Mijn mannetje had vanmiddag ook nog even wat verf bijgewerkt. Ziet er weer top uit allemaal.

98l.

31 juli 2004

Laatste vaardag, al vroeg vertrokken naar Harderwijk om de laatste was en hond naar huis te brengen. Mijn dochter en man zijn er even naar toe. Straks as ze terug zijn, zoeken wij een mooi schaduwplekje.

Ik schrijf

Liggen nu (13:00 u) bij het L’tje aan de meerpalen. Hebben wij van niemand last. Wij zijn terwijl ik dit schrijf onderweg terug en gaan rond 15:30 van de haven naar huis.

89l.

2004 een gedenkwaardige zomervakantie 

Meer over en vanuit Harderwijk staat in onderstaande stukjes

Harderwijk, boot stuk

Harderwijk, de kappersstoel