In Tua Nua

 16 november 1986

De Ierse band In Tua Nua heeft in Nederland net een hitje gehad met Seven Into The Sea en zij treden vanavond op in het Bolwerk in Sneek. Het nummer Seven Into The Sea bezat ik op dat moment al op zo'n grote 12" vinyl single. Met een maat waarmee ik in de 80-ger jaren wel meer concerten heb bezocht ga ik er naar toe. Vanuit Leeuwarden nemen wij de trein naar Sneek en vanaf het station is het 5 tot 10 minuten lopen naar het Bolwerk aan de rand van het centrum.

In Tua Nua (Gaelic voor: De Nieuwe Stam) is een rockband die opkwam in de slipstream van bands als U2 en The Waterboys. Hun muziek had meer een folk karakter door het gebruik van een elektrisch versterkte viool en doedelzak.

Ja het concert was best oké en net op tijd afgelopen om die zondagavond de laatste trein naar Leeuwarden nog te kunnen halen.

In Tua Nua is te vinden en te beluisteren op Spotify afspeellijst Radio Omhuizen.

Giraffe

Onze tent in de auto gegooid, even naar Duitsland.

15 augustus 2014

Wij kampeerden een paar dagen en echt niet meer op de voor ons veel te gelikte camping van de Duitse stad Münster. De binnenstad hadden wij gisteren al bekeken en wij besloten vandaag lekker naar de Allwetterzoo in deze stad te gaan.

In deze dierentuin is een mooie steppe aangelegd met onder andere Somalische of netgiraffen. Deze giraffen bewonen hier de Afrika Savanne samen met zebra's en verschillende soorten antilopen.

De giraffen (Giraffa) zijn een geslacht van evenhoevige zoogdieren uit de familie Giraffidae waarvan de vertegenwoordigers voorkomen in Afrika. Ze zijn bekend om hun lange nek en het vlekkenpatroon op hun vacht. Samen met hun nauwste verwant, de veel kleinere okapi, die een kastanjebruin lichaam, gestreepte poten en een gevlekte kop heeft, vormen de giraffen de familie Giraffidae. Een volwassen giraffe heeft een kop-romplengte van 3,5 tot 4,8 meter en een staartlengte van 76 tot 110 centimeter. Mannetjes worden over het algemeen groter dan vrouwtjes. Vrouwtjes zijn over het algemeen 3,5 tot 4,7 meter hoog en 400 tot 500+ kilogram zwaar. Mannetjes zijn 3,9 tot 5,2 meter hoog en 500 tot 800 kilogram zwaar. Bij uitzondering kan een mannetje tot 5,5 meter hoog worden. De giraffe leeft in losse kuddes van zes tot twaalf dieren. Volwassen mannetjes dulden meestal geen andere volwassen mannetjes in hun vaste territorium. Vrouwtjes leven niet in een vast woongebied, en de woongebieden tussen kuddes overlappen meestal. In de droge tijd, als voedsel en water schaars zijn, leven de dieren in grotere groepen.

Paard

 6 Mei 2018 fietste ik een rondje Apeldoorns kanaal en bij Wapenveld stond onder aan een rivierduin, dit groepje paarden. Paarden, mooie dieren. Ik mag ze graag zien in de wei. Een grote kudde wilde paarden zoals de Przewalskipaarden in Natuurpark Lelystad, of de paarden in de Oostvaardersplassen zijn ook mooi om te zien.

Paardrijden heb ik een paar keer gedaan, een keer met collega's vanuit een manege in Noordwijkerhout. Dit was leuk, maar in vergelijking met het paardrijden, dat ik op vakantie bij mijn familie in Amerika heb gedaan, maar een stijve bedoeling. In Amerika zijn ze veel minder van de etiquette en maniertjes bij het paardrijden en dan is het veel leuker om er met een paard op uit te gaan.

Tsja, paarden. Overigens ik ben ook gek op paardenrookvlees.

Het paard (Equus ferus caballus) is een gedomesticeerd hoefdier uit de orde der onevenhoevigen, en de familie der paardachtigen (Equidae). Het gedomesticeerde paard wordt voornamelijk gehouden als rij- en trekdier.

Vermoedelijk stammen alle paardachtigen af van het dageraadspaard (Hyracotherium), een niet meer dan 50 cm hoog zoogdier dat zo'n 50 miljoen jaar geleden leefde. Via verschillende stadia, waarbij onder andere het aantal tenen afnam, het gebit zich wijzigde en het dier groter werd, ontwikkelde zich uiteindelijk Equus ferus. De evolutie van het paard vervolgde zich in Noord-Amerika, van waaruit verschillende soorten paardachtigen in de afgelopen miljoenen jaren naar Eurazië migreerden. 

Zo'n 5 miljoen jaar geleden ontstond Equus, die voorkwam op de vlaktes van Noord-Amerika en Eurazië. Het paard is in Amerika kort na het einde van de laatste ijstijd uitgestorven De oorzaak hiervan is onbekend, maar viel samen met de intrede van de eerste mensen in Amerika. Tamme en verwilderde paarden die thans in Amerika leven, stammen voor een groot deel af van Andalusiërs (en Iberische pony's) die vanaf circa 1500 door de Spanjaarden en de Portugezen werden ingevoerd, later aangevuld met fokmateriaal van werk- en sportpaarden uit Angelsaksische gebieden. Door het fokken van paarden is hun diversificatie in een stroomversnelling geraakt. Voor verschillende doeleinden zijn verschillende rassen gefokt, zoals trekpaarden, tuigpaarden, veelzijdigheidspaarden en sportpaarden. De merries waren rond 1900 meestal opgenomen in regionale stamboeken, maar door het aanvoeren van hengsten van elders kon toch binnen enkele jaren een heel andere lijn gebracht worden in de fokrichting. Zo ontwikkelden vele warmbloedrassen zich in de loop van de twintigste eeuw van zware tuig- en landbouwpaarden tot moderne sport- en veelzijdigheidspaarden.

Zebra

Onze tent in de auto gegooid, even naar Duitsland.

15 augustus 2014

Wij kampeerden een paar dagen op de voor ons veel te gelikte camping van de Duitse stad Münster. De binnenstad hadden wij gisteren al bekeken en wij besloten vandaag lekker naar de Allwetterzoo in deze stad te gaan.

Zoals in veel dierentuinen liepen hier ook zebra's op een mooie weide (steppe): steppezebra's. Deze zebra's bewonnen hier de Afrika Savanne samen met netgiraffen en verschillende soorten antilopen.

Een zebra is een paardachtige (familie: Equidae) afkomstig uit het midden en zuiden van Afrika. De dieren staan vooral bekend om hun zwart-witte strepenpatroon. Algemeen gezien zijn het erg sociale dieren. Zebra's leven met verschillende harems bijeen in een grotere kudde. De mens is er nooit echt in geslaagd ze te domesticeren, in tegenstelling tot paarden en ezels, hun naaste verwanten. Hun paniekinstinct bij onraad bleek moeilijk af te leren. De zebra is een herbivoor. Er bestaan drie soorten zebra's: de steppezebra, de grévyzebra en de bergzebra.

Koningsbuurt, gek van een havenmeester

Onze vaarvakanties in Nederland

Wij zijn met zijn vieren op vakantie met onze boot, onze kinderen zijn 10 en 11, in Dongjum  

 7 augustus 2005

Bij het café in Dongjum hebben wij vanmorgen een verjaardagskaartje voor mijn zwager op de brievenbus gedaan, het café van de tv-serie Baas Boppe Baas. Rond kwart over 11 vertrokken wij richting Franeker. Te laat voor de lunch. De bruggewipper heeft pauze. Maar dat kwam wel goed uit. Wij konden even stroom pakken in Franeker en alles weer even opladen.  Rond half 3 gingen wij weer verder. Wij deden nog even de passantenhaven aan om de wc te legen en water in de jerrycan te doen. Daarna onderweg naar Harlingen. ’s Avonds zijn wij gezellig bij mijn neef, zijn vriendin en dochter langs geweest, die vlak bij de haven waar wij liggen woonden. Mijn neef heeft daarna ook onze boot nog even bekeken.

8 augustus 2005 

Vanmorgen om half 9 werd in Harlingen de rust wreed verstoord. De lomperik van een havenmeester riep ons wakker, of wij al liggeld hadden betaald. Nou dat hadden we al, de avond ervoor aan zijn knecht. De faciliteiten bij deze haven in het Van Harinxmakanaal waren ook nog eens nul. Je kon er nog geen asvatzak legen!

Na het ontbijt gingen wij even gezellig op visite bij mijn favoriete tante met zijn vieren, die ook al visite had van twee kennissen en een kleindochter om op te passen. Daarna gingen wij lekker nog even naar het strand, Waddenzee en Aldi. Wij (papa, mama) op skeelers, beide kinderen (dochter, zoon) op vouwfietsjes....

Straks naar Welsrijp

Stoffige ijsbeer

Onze tent in de auto gegooid, even naar Duitsland.

 15 augustus 2014

Wij kampeerden een paar dagen op de voor ons veel te gelikte camping van de Duitse stad Münster. De binnenstad hadden wij gisteren al bekeken en wij besloten vandaag lekker naar de Allwetterzoo in deze stad te gaan.

Best een mooie grote dierentuin. Wij zien er onder andere de ijsberen. IJs verwacht je natuurlijk niet in hun nep-biotoop in de dierentuin, maar dan toch wel kale rotsen en water. Op deze foto zie je een 'stoffige grijzige' in plaats van een mooie gelig witte ijsbeer tussen rotsen, puin, een betonnen wand en best veel groen. Niet het ideale plaatje voor onze ogen, hoewel het voor de ijsbeer waarschijnlijk niet slechter of beter is, dan het decor waar je op hoopt.

De ijsbeer of poolbeer (Ursus maritimus) is de grootste der beren (Ursidae). Deze beer komt alleen in en rond het noordpoolgebied voor en is het meest vleesetend van alle beren en leeft vooral van zeehonden.
De ijsbeer is waarschijnlijk tijdens het Pleistoceen, zo'n 2 miljoen tot 400.000 jaar geleden ontstaan. De ijsbeer is zeer groot en krachtig. Mannetjes worden 2,3 tot 2,6 meter lang en wegen 300 tot 800 kilogram. Vrouwtjes zijn kleiner en worden 1,8 tot 2 meter lang en 150 tot 300 kilogram zwaar. De ijsbeer heeft een lange nek en een grote neus. Onder de vacht is de huid zwart, wat te zien is op de naakte delen zoals de neus en de lippen. De haren van de vacht zijn niet wit, maar doorzichtig en hol. De kleur van de vacht is, afhankelijk van de tijd van het jaar, lichtval en de hoeveelheid vuil in de vacht, gelig wit tot vuil grijs. Hij is waterafstotend en houdt de warmte van de zon vast. Daarnaast heeft de ijsbeer een dikke onderhuidse vetlaag, waarmee hij warmte vasthoudt. De ijsbeer heeft vliezen tussen zijn tenen, waardoor hij beter kan zwemmen. Zijn achterpoten gebruikt hij als een soort roer om mee te sturen. IJsberen hebben een kleine staart, tot tien centimeter lang. 
De tanden van een ijsbeer groeien elk jaar een beetje. Via de tanden kan men bepalen hoe oud een ijsbeer is. IJsberen worden zelden ouder dan 25 jaar. In gevangenschap kunnen ze wel 40 worden.
De paringstijd is van maart tot juni. De ijsbeer kent een verlengde draagtijd, en het embryo komt waarschijnlijk pas in oktober of november in ontwikkeling. De dracht duurt 7 tot 8 maanden. Er zijn meestal 2 jongen, die in december of januari in een sneeuwhol worden geboren. Bij de geboorte zijn de jongen ongeveer 600 gram zwaar en 25 centimeter lang. De oogjes zitten dicht en de diertjes zijn bedekt met dun haar. 
Een drachtig vrouwtje brengt de winter door in een sneeuwhol dat zij zelf heeft gegraven. Het hol wordt gegraven in een sneeuwheuvel, op plaatsen waar de sneeuw hard en stevig is. Na een tunnel bevindt zich de kraamkamer. Soms bevinden zich meerdere kamers in een hol, maar meestal slechts eentje, waarin het ijsbeervrouwtje overwintert. Het hol bevindt zich over het algemeen op het vasteland, aan de kust, maar soms wordt het gegraven op het pakijs.
De jongen verlaten het hol voor het eerst zo'n 3 maanden oud in maart of april. Ze wegen dan ongeveer 10 kilogram. Alleen het vrouwtje zorgt voor het jong. Mannetjesberen worden gemeden, want die kunnen de welpen doden. De moedermelk is rijk aan vetten en calorieën. 
De jongen worden 1-3 jaar gezoogd en worden daarna onafhankelijk. Na 3 tot 6 jaar zijn ze geslachtsrijp. Vrouwtjes zijn volgroeid als ze 5 à 6 jaar oud zijn, mannetjes pas na 8 tot 10 jaar. 
De ijsbeer leeft meestal alleen en is overdag en 's nachts actief, ook in de lange, donkere winter. Drachtige vrouwtjes houden dan wel een winterslaap. De ijsbeer is een zeer goede zwemmer en kan vele kilometers uit de kust aangetroffen worden (Ursus maritimus betekent zeebeer). Ze kunnen slechts korte tijd onder water blijven. Hij jaagt ook op land en is ook daar bijzonder snel. Ze trekken mee met de grens van het pakijs, die zomers noordelijker ligt dan 's winters. Soms komen ze in groepen voor en zijn dan vrij tolerant tegenover elkaar. Groepsvorming komt vooral voor op plaatsen waar bijzonder veel voedsel voorhanden is, als vuilnisbelten en karkassen van gestrande walvissen. Mannetjes zijn agressief tegenover elkaar in de paartijd. Ook doden mannetjes weleens berenwelpjes en andere beren. Bij slecht weer graven veel ijsberen een tijdelijk hol (voornamelijk moeders met jongen), maar ze drukken zich ook vaak tegen de grond, waarbij vallende sneeuw de beer bedekt.
De ijsbeer leeft van zeehonden. Vooral de ringelrob is geliefd, maar ook andere soorten. Ook aas, walrussen, kleinere walvissen als beloega's en narwallen, vis, sneeuwhaas, lemmingen, zeevogels, eieren, rendier en muskusos worden wel gegrepen. Zomers trekken enkele ijsberen naar land, waar ze ook plantaardig voedsel als bessen en grassen eten, evenals menselijk afval.
Hij maakt gebruikt van zijn grote klauwen en goed ontwikkelde reukzin om zijn prooi te vinden en te doden. De witte vacht dient daarbij als camouflage. Op zeehonden jaagt hij door te wachten bij ademgaten, maar ook worden ze gedood in holen, in het water en op het ijs, waarop de zeehonden rusten.

The Nomads in het Theater aan het Water

 In de tweede helft van de 80-ger jaren werden er in het Theater aan het Water regelmatig popconcerten gehouden. Zo bezocht ik op 4 november 1987 met mijn zus een dubbelconcert van The Plastic Dolls een Nederlands rock trio en van de Tröckener Kecks.

Twee jaar daarvoor was ik ook al eens naar een dubbelconcert in deze zaal geweest. Op 14 november 1985 vond hier een concert plaats van de Leeuwarder punkband Kobus gaat naar Appelscha en de Zweedse garage rockband The Nomads. Van Kobus weet ik mij nog het schieten met het popcorn kanon te herinneren. Twee leden van deze band gingen later als Pigmeat verder, die ik in de jaren erna regelmatig live heb gezien en drie gingen later verder als Trio Hell, die ik live heb gezien in het Paard in een dubbelconcert met de Boegies en weer later ook nog eens in het Keldertje in Amersfoort.

Van the Nomads hoorde ik in 1984 voor het eerst, gewoon op de radio 3 FM, of was het toen nog Hilversum 3, op een programma over Cowpunk?  Where The Wolf Bane Blooms werd gedraaid. Ik heb dat nummer en nog wat songs van hun een tijd op cassettebandjes gehad. Later rond 2001 heb ik nog eens een vinylsingle van deze band gekocht in Rockheaven in Ermelo.

Het was een leuk concert van beide bands. Terwijl Kobus... speelde stonden de leden van The Nomads gewoon in het publiek naar dit optreden te kijken.

Bijzonder van de lokatie vond ik (heel anders dan bij het doorsnee poppodium), dat glazen werden opgehaald door personeel, dat er als echte obers bijliep. Tsja, dit was dan ook de kleine zaal van de Harmonie, de Schouwburg van Leeuwarden.

The Nomads, Pigmeat Trio Hell en Tröckerner Kecks zijn ook te beluisteren op Spotify afspeellijst Radio Omhuizen.

Pecos National Historical Park

 15 juli 1992

Reis naar Amerika

Mijn neef wilde mijn lief en mij Pecos National Historic Park laten zien. In zijn oude Ford Transit reden wij over deels dirt roads er naar toe vanaf Santa Fé, hij achter het stuur, ik er naast op de koelbox, daar weer naast mijn lief op de bijrijdersstoel, of andersom. Onderweg er naar toe passeerden wij ook Apache Canyon. Apache Canyon, die naam kende ik van een Lucky Luke die ik heb, maar of daar dezelfde Apache Canyon wordt bedoeld? Pecos ken ik ook, komt ook voor in een Lucky Luke die ik heb, De Rechter, maar deze was rechter in Langtry in Texas. Ze liggen wel aan dezelfde rivier.

wel op het pad blijven

Pecos National Historic Park is een mooi complex in de halfwoestijn vlak bij het stadje Pecos.  Hier staan de ruïnes van een sinds de 11e eeuw door een pueblo stam opgebouwde Pecos Pueblo of Cicuye Pueblo, deels herbouwd.  In het complex staat ook nog de ruïne van een 17e eeuwse Spaanse missiepost. Borden langs de paden adviseerden ons wel om op de paden te blijven en op te passen voor ratelslangen. Helaas, wij hebben er geen gezien. We hebben hier wel een paar uur heerlijk rondgelopen en gekeken.

Na dit bezoek in wat lekkers. Wij besloten in de pizzeria in het dorp te gaan eten. Voor wij de pizzeria ontmoetten wij nog een paar Amerikanen. Zij vonden het heel bijzonder, dat wij uit Nederland kwamen, 'which part? Denmark?' Pizza eten. Met zijn drieën deelden wij een grote wagenwiel-pizza. 

Weer terug naar Santa Fé. 's Avonds gingen wij daar de bergen op. De Sangre de Cristo Mountains. De zuidelijkste bergketen van de Rocky Mountains. Daar was het koel en prachtig. 

Vanaf hier zag je vele tientallen kilometers ver

Prachtig wat een uitzicht

Heino, damhert

Op 5 december 2020, mijn lief was net naar haar werk, moesten mijn zoon en ik nog wat boodschappen (kratje bier) hebben. Hond mee, wij gingen even naar de Boni in Heino, dan konden wij daarna nog even met de hond wandelen.

Ik was al meerdere keren hier om boodschappen geweest, maar nu doordat ik omdat de hond mee was buiten bleef zag ik pas dat schuin tegenover de Boni supermarkt een hertenkampje ligt. In hertenkampen worden meestal damherten gehouden.

Voor onze pup van 6 maanden een Mechelse herder, was het verrassend zo'n 'groot' onbekend dier. Maar ja ook onze vorige hond, een kruising Mechelaar bordercollie, kon haarzelf in een soortgelijke situatie ook als volwassen hond nog steeds druk maken.

Heino 2020

Ommen 2015

Het damhert (Dama dama) is een evenhoevig zoogdier uit de familie van de hertachtigen (Cervidae).  Tussen de ijstijden leefden de damherten onder andere tot in West-Europa, maar de laatste ijstijd heeft de dieren naar Klein-Azië verdreven. De Romeinen brachten de soort weer met zich mee en verspreidden het dier door het gehele Romeinse Rijk. Tegenwoordig komt het op alle continenten behalve Antarctica voor. Het damhert is de soort die het vaakst gehouden wordt in hertenkampen.

Het damhert is groter dan een ree en kleiner dan een edelhert. De kop-romplengte is 130 tot 170 centimeter en de schofthoogte 85 tot 110 cm. Het damhert kan 45 tot 100 kilogram zwaar worden. De staart is vrij lang: 16 tot 19 centimeter. Het mannetje (hertenbok of schoffelaar, naar de vorm van het gewei van volwassen dieren) wordt over het algemeen zwaarder dan het vrouwtje (hinde genaamd).

In Nederland komt het damhert voor op de Veluwe, in de duinen zoals op Walcheren en op kinderboerderijen en hertenkampen. Er ontsnappen weleens een of meer damherten, zodat verspreid over Nederland verscheidene groepjes zoals bij Oranjewoud in Friesland voorkomen.

Meer over en vanuit Heino staat in onderstaande stukjes

Heino, Marktzicht

Heino, damhert

Calais, hovercraft

 11 september 1978

Met de vierde klas van de MAVO gaan wij een paar dagen op schoolreisje naar Londen. Op de heenweg reden wij met de bus naar het Franse Calais. Daar zouden wij de hovercraft naar Dover nemen. Op 14-jarige leeftijd was dat voor mij mijn eerste buitenlandse trip. Toen wij in Calais aankwamen bij de hover terminal, was het daar nog een poosje wachten, maar eenmaal ingestapt waren wij in een half uurtje in Dover. Er stond een stevige wind en de tocht met de Seaspeed SRN4 The Princess Anne was net een lange rit met een rupsbaan. Stewardessen slingerden heen en weer door de gangpaden en een deel van mijn jaargenoten werd zeeziek en gaf over in de kotszakjes.

Ik niet, overigens in de rit met de bus verder naar Londen werd ik alsnog zo wagenziek, dat ik moest overgeven :( Verder hebben was het een heel leuk reisje naar London, Windsor en Canterbury.

Een Hovercraft van Hoverlloyd

Seaspeed SRN4 The Princess Anne

In 1978 voeren nog twee maatschappijen met hovercrafts over het Nauw van Calais, Hoverlloyd en Seaspeed. In 1981 fuseerden deze maatschappijen tot Hoverspeed.

De Hoverspeed Calais - Dover fast ferry service is in 2005 gestopt met ferry overtochten tussen Calais en Dover. 

De hovercraft, of luchtkussenvoertuig (Engels: ACV: air-cushion-vehicle), is een voertuig dat zich zowel over land als over water kan voortbewegen. Onder de hovercraft bevindt zich een soort rok, waar lucht in geblazen wordt. Hierdoor ontstaat een soort luchtkussen onder de hovercraft, waardoor hij geen direct contact met de ondergrond maakt. Hier komt ook de naam hovercraft vandaan (hover=zweven, craft=voertuig'). De hovercraft beweegt zich voort door middel van propellors. De hovercraft is vervolmaakt door Christopher Cockerell in 1959. 

Nordhorn, dagje Duitsland

Op 13 april 2015 gingen wij een dagje toeren naar Duitsland. Onze vakantie naar Oostenrijk, die wij eerder die maand hadden gepland kon, omdat ik ziek was niet doorgaan, dus dit was dan toen ik weer aan de beterende hand was een leuk alternatiefje.

Sinds wij een auto hebben, hebben toeren wij regelmatig eens een stukje de grens over en in Nordhorn waren wij nog niet geweest. Vanuit Zwolle ben je er zo, maar wij vonden dit stadje, dat zich afficheert als waterstad toch minder boeiend dan bijvoorbeeld Meppen. En waterstad is natuurlijk relatief, in Nederland zijn vele tientallen steden, die meer met water verbonden en doorweven zijn dan Nordhorn.

Toch...wij hebben er ons wel even vermaakt hoor. Er is niet echt een historisch centrum. De Vecht stroomt er door heen met een kunstmatig watervalletje bij de watermolen Kornmühle bij het centrum. Echt geshopt hebben wij er niet. Wel lekker geluncht met een pizza op een plank bij Eiscafé Dolce Vita. 

Toen wij het in Nordhorn gezien hadden reden wij langs de grens terug richting het dorpje Uelsen, daar nog even geshopt onder andere in de Kik en een doe het zelf zaak en nog lekker koffie / thee gedronken met gebak bij Café Hooge Stroate. Wij moesten nog wel even om de hoek pinnen bij een bank, want in dit zaakje nur bar Zahlungen (alleen contant). Daarna met toch nog wat inkopen na een leuk dagje weer naar huis.

Schoorl, klimduin

Zondag 30 oktober 2016, fijn een paar dagen eropuit in de Kop van Noord-Holland. Huisje bij Groote Keeten tussen Callantsoog en Julianadorp gehuurd en lekker de plekken in de omgeving verkennen en uitwaaien aan de Noordzee en in de duinen.

Deze zondag waren wij lekker actief, onze hond was mee en na de strandwandeling in de duinen tussen Groote Keeten en Callantsoog reden wij eerst naar Schoorl. Allebei waren wij vroeger in de zeventiger jaren op schoolreisjes van de lagere school wel in Schoorl op het Klimduin geweest. Ik twee keer. In die tijd als jonkje van een jaar of 10 was dat toch de hoogste berg die ik beklommen had. De sokken lieten wij aan de voet van het duin in de schoenen achter en blootvoets liepen wij door het mulle zand naar boven, dat ging best zwaar. Daarna op volle snelheid weer naar beneden. Soms ging er wel eens iemand op zijn bek. Ik gelukkig niet.

Nu als volwassenen, viel het klimmetje omhoog best mee. Gewoon schoenen aan en toch vlot boven. Maar leuk is het nog steeds. Na het klimmen, dalen en kuieren hier maar een lekker een koffie op het terras aan de voet van het Klimduin. 

Vervolgens weer terug naar de auto, richting zee, want dit duin ligt niet aan zee. Dadelijk lunchen in Callantsoog.

Lemelerberg, stobbezwammetje

Als je in het najaar in het bos en vooral in een vochtig bos loopt, zie je talloze paddenstoelen, zo kwamen wij vorig maand op de Lemelerberg vele stobbezwammetjes tegen.

Het stobbezwammetje (Kuehneromyces mutabilis) is een eetbare paddenstoel uit de familie Strophariaceae. Alleen de hoed wordt gegeten. De gladde hoed is gewelfd tot uitgespreid bultig en de kleur kaneel- tot oranjebruin. Bij het opdrogen wordt het centrum bleekkleurig en de rand gestreept. De hoed heeft een doorsnede van 3-8 cm. Het vlees van de hoed is wit-bruinachtig en smaakt wat bitter, radijsachtig. De lamellen aan de onderkant van de hoed zijn bleek en bij het ouder worden kaneelbruin. De 3-8 cm lange en 5-9 mm brede steel van de paddenstoel heeft een gelige steeltop en een zwartbruine basis. Op de steel zit een afstaande ring, het overblijfsel van het velum. Onder de ring is de steel schilferig, daarboven glad. De paddenstoel ruikt zoetig. De paddenstoel is in Nederland zeer algemeen en groeit in dichte groepen op stobben en stronken van eik, els, berk en wilg.

Lemele, even naar de Lemelerberg

Woensdag 14 oktober 2020, wij hebben de camper allang weer ingeleverd, maar deze week nog wel vakantie. Wij zijn eigenlijk ook precies op tijd geweest. Zowel in Nederland als in Duitsland worden de mogelijkheden tot recreëren weer steeds beperkter. Gisteren hebben Rutte en De Jong weer hun twee wekelijkse spreekbeurt gehouden en morgen gaat de horeca weer dicht.

Vandaag genieten wij er nog lekker van. Wij rijden een mooie route binnendoor van Zwolle naar de Lemelerberg. De hond hebben wij vanzelfsprekend mee. Zij ligt in haar eigen gordeltje op de achterbank. Er zijn meer mensen op het idee gekomen deze morgen de natuur in te gaan. Maakt niet uit. Wij lopen niet de standaard route maar lopen iets verder over de ruigere paden richting Archemerberg en dan linksaf over de heide weer terug. Even zitten bij een bankje en van de omgeving genieten. Er groeien in deze omgeving nog mooie oude jeneverbessen en er staan vele mooie paddenstoelen, o.a. vliegenzwammen en stobbezwammen.

Lemelerberg

Lemelerberg

Vliegenzwam

Stobbezwammen

Op de terugweg speelde onze Mechelaar pup van 4 maanden nog even met een veel grotere en zwaardere hond. Van dat stel had de vrouw de hond vast aan de riem. Maar helaas op een gegeven moment trok haar hond haar omver, jas vies, wij weer verder.

Na een uur wandelen kwamen wij bij het restaurant vlakbij de parkeerplaatsen. Hier stond een mooie tent over het terras. Gelukkig waren zij vandaag nog wel open. Wij genoten hier beiden van een heerlijke apfelstrudel met slagroom en een grote koffie. Ook het meisje dat ons bediende vond het maar gek, dat zij morgen weer dicht moesten. Kijk toch zelf. Ruimte zat voor een ieder om hier even wat te eten of te drinken.

Terras op de Lemelerberg

Blauwhuis, wereldrecord dakblazen

Zaterdag 12 september 1987

Vandaag gaan een maat van mij, waarmee ik ook geregeld een concert bezoek en ik naar het wereldrecord dakblazen in Blauwhuis. Vanaf de camping waar wij de weekenden doorbrengen probeerden wij een lift te krijgen naar het dorpje in de buurt van Bolsward. Dit lukte prima. Wij kregen bij Workum een lift van een vrouw in een Fiat Panda. Paste best. Wij achterin. Zij hoefden niet naar Blauwhuis, maar zetten ons voorbij Tjerkwerd uit de auto.

Via de dijk liepen wij naar Blauwhuis en de  Blauhúster Dakkapel zat er al te spelen. Niet zoals eerder (1972 voor mijn tijd) op het dak van het bejaardenhuis, maar op een speciaal op een plein in het dorp aangelegd plein. Als Fries had ik deze kapel natuurlijk al veel vaker zien en horen spelen, zoals  bij schaatswedstrijden op het Thialf en in de Frieslandhal bij de feesten na de Elfstedentocht van 1985.

Rond het dak waar de Blauhúster Dakkapel zat te blazen was een mooi terras waar wij lekker een pilsje konden drinken en genieten van dit evenement. Doede Bleeker liep langs de tafeltjes om door de Blauhúster Dakkapel te spelen stukjes te verkopen aan de tafeltjes.

Toen zij dan eindelijk na vele uren spelen het wereldrecord aan diggelen hadden gespeeld. Kwam de band Wildpower op een podium in een vrachtwagentruck aangereden, om vervolgens ‘Kom Van Dat Dak Af Te Spelen’.

Liftend, hoe precies weet ik niet meer, kwamen wij ook weer thuis.

Blauhúster Dakkapel en Doede Bleeker op Spotify Playlist Radio Omhuizen.

Dangast, vuurtoren molenfeuer

Bij het haventje van Dangast, waar wij op 8 en 9 oktober waren bevindt zich een bijzonder 12 meter hoog vuurtorentje met een bijzondere geschiedenis.

Vuurtorentje (Molenfeuer) in de haven van Dangast

Dit torentje diende in het verleden als havenlicht in het naburige Willemshaven. Anton Tapken, kapitein van het excursieschip Etta von Dangast in Dangast, nam de vuurtoren over voor een symbolische prijs van één euro en verscheepte dit torentje naar het haventje van Dangast. Ontmanteld in november 2005 en herbouwd  als maritiem monument in de haven van Dangast. 's Nachts vind je dit donkere torentje niet meer terug. Het is buiten werking.

Protesten tegen deze verhuizing kwamen van de "verraste" bevolking van Willemshaven, die de toren nu zelf ter plaatse had willen hebben. Een waarheidsgetrouwe replica werd in zeer korte tijd ter plaatse gebouwd en in het najaar van 2006 ingewijd. De replica kreeg extra dunne steunbalken, die hem onderscheiden van het origineel. Nu zijn er dus 2.

Vuurtorentje (Molenfeuer) in de haven van Dangast

Waddennatuur aan de Jadeboezem:

De kluut

Naar Parkpop

Zondag 29 juni 1986 was een heel leuke vakantiedag.

Ik zat al een paar weken op de camping in Workum, waar ik ook mijn vakantiewerk had toen ik op 29 juni 1986 met de trein naar het Parkpop festival in Den Haag ging met een maat van de camping. Den Haag kenden wij nog niet goed. Wij startten lopend richting Zuiderpark, maar al gauw stapten wij in een tram richting Zuiderpark. Heen en ook terug was die stampvol. Wij hebben er op twee podia Tröckener Kecks (gedeeltelijk), Kissing the Pink, I’ve Got The Bullets (gedeeltelijk), Ten Ten, Bangles (gedeeltelijk), The Frankie Miller Band, en Madness gezien.

Ja bij de Bangles liepen wij weg, omdat van het podium ernaast een veel beter geluid kwam toen Frankie Miller begon, dat werd toch wel een heel goed concert. Madness had ik altijd al eens willen zien en was ook heel leuk. Op de terugweg haalden wij nog een vette hap bij een Mac.

Het was mooi weer, in de trein verwisselden wij onze korte weer voor een lange broek en terug naar Leeuwarden kreeg ik van het station nog een lift op de fiets van ene Petra die met een vriendin ook in de trein zat.

Links bij de artiesten naar Spotify afspeellijst Radio Omhuizen, waarop deze artiesten ook te beluisteren zijn.

Glückstadt, vuurtorens

Op 7 oktober waren wij met onze camper onderweg vanuit het noorden van Duitsland weer naar huis. Ten noorden van Hamburg staken wij de Elbe over met de pont die vaart tussen Glückstadt op de oostelijke oever en Wischhafen waar wij overnachtten op de westelijke Elbe-oever. Tussen Hamburg en de monding in de Waddenzee is de Elbe een machtig brede druk bevaren getijdenrivier. 

Langs de Elbe staan dan ook een aantal vuurtorens die de scheepvaart van en naar de op een na grootste zeehaven Hamburg begeleid. Twee er van staan op het grondgebied van Glückstadt, waar wij de pont pakten, het Unterfeuer en het hoger en dichter bij de stad gelegen Oberfeuer.

Unterfeuer

Bouwjaar 1937, hoogte 17 meter, lichthoogte 15 meter, karakter Iso W 8s.

Oberfeuer

Bouwjaar 1937, hoogte 33 meter, lichthoogte 30 meter, karakter Iso W 8s.

Arngast, vuurtoren

De tweede dag in Dangast was het beter weer, dan de dag er voor. Dat betekende ook, dat je wat beter over zee kon kijken. Vanaf het haventje vlak bij de camper was de marinestad Willemshaven goed te zien en bij het strand verderop de rood-wit-rode vuurtoren op de zandbank Arngast. Zomers kun je met de rondvaartboot Etta von Dangast tochten over de Jadeboezem maken o.a. zeehonden zien en rond deze vuurtoren varen. Wij waren hier dus op 8 en 9 oktober en bleven op de wal.

Arngast in de ochtendnevel

De vuurtoren Arngast ligt op de gelijknamige zandbank midden in de Jadeboezem. Hij werd in 1909-1910 gebouwd voor de aansturing van Wilhelmshaven en voor oriëntatie in de Jadeboezem. Bovendien fungeert de vuurtoren ook als oriëntatie in de vaarwateren (ton- en prikkenwegen) naar Varel en Dangast. Na het aanbrengen van 112 zware houten palen (elk ongeveer 8 meter lang en 30 cm in diameter) werd de 36 meter hoge en aan de basis 8,5 meter brede stalen constructie opgericht. Het gebouw werd in 2003 in het register van cultuurmonumenten opgenomen. De toren is in bedrijf. In 1968 werd de vuurtoren van een onderzeese kabel voorzien voor de levering van stroom en volledig geautomatiseerd en als onderdeel van de vuurtorenketen op de Noordzee geïntegreerd. De laatste vuurtorenwachter ging toen met pensioen. 

Kluut

Op 8 oktober 2020 waren wij met een gehuurd campertje in het Duitse kust- en badplaatsje Dangast aangekomen. Het is dan hartstikke leuk om ook even langs het strand te lopen, zelfs, of misschien wel vooral met miezerig weer. Op het zompige wad van de Jadeboezem foerageerden een paar mooie kluten.

De kluut, toch een vogel die je niet elke dag ziet.

Kluten op het wad bij Dangast

De kluut (Recurvirostra avosetta) is een vogel uit de familie van kluten. De kluut heeft een wit verenkleed met een scherpe zwarte tekening op kruin en nek. Ze hebben een opvallende omhooggebogen, zwarte snavel en lange blauwgrijze poten. Rug en vleugels bevatten zwarte strepen. Jonge vogels hebben een bruinige tekening op bovenzijde. In vlucht steken poten voorbij de staart uit. De lichaamslengte bedraagt 42 tot 45 cm en het gewicht 225 tot 400 gram. 

De vogel foerageert lopend in modder en ondiep water met heen en weer zwaaiende bewegingen van de kop en  de kluut kan goed zwemmen. Ze Broeden in kolonies, op zanderige vlaktes, moerassige weilanden, opspuitterreinen, meestal nabij water (ook brak en zout). Kluten zijn erg territoriaal ingesteld en agressief tegen indringers. Het voedsel bestaat uit zoetwaterplankton, kreeftjes, slakken, enz. Het is een groepsvogel. Het nest bevindt zich op de grond in een kuiltje, versierd met schelpen en grasstengels. 

Het legsel bestaat uit 4 zandkleurige of grijsgroene eieren met donkere vlekken. In Nederland is de kluut tijdens het broedseizoen aanwezig voornamelijk langs de watergebieden zoals het Lauwersmeer. Deze steltloper overwintert langs de kust van de Middellandse Zee en de Atlantische kust van Frankrijk en Portugal.

't Harde, camper terug

Met de camper naar de Harz, 13e dag samen met onze pup op vakantie, 10 oktober 

De boodschappen waren gehaald bij de Lidl in Weener en vervolgens rijden wij over de snelweg naar huis.

Eerst naar het zuiden richting Emmen, daar de grens over en over de A28 via Meppel ben je ook zo weer in Zwolle. Zo'n laatste rit is niet het spannendst en het was vooral in Duitsland niet druk op de weg. Het meest opmerkelijkst wat ik heb gezien, is dat er nabij Emmen een aantal zebra's tussen de paarden in de wei stond.

Weer in Zwolle, waren wij beide druk met het leegmaken en schoonmaken van de camper en alle spullen in huis weer een plekje geven. Daarbij naaide onze pup ook nog een keertje uit de straat op. Buurvrouw van links kwam mij waarschuwen. Ik ging op zoek, maar de buurman van rechts had de pup gelukkig aangehouden. 

Wij hadden besloten, vandaag de camper schoon en leeg net voor sluitingstijd in te leveren, maar in de hectiek laat je wel eens een steekje vallen. Wij leverden dus tevreden mooi voor sluitingstijd de camper in bij het verhuurbedrijf in 't Harde, dan kunnen wij maandag lekker rustig aan doen.

's Avonds vraag ik mijn lief, 'waar is eigenlijk dat boek waar ik in begonnen was?' Zij zegt: 'Oh, dat kastje boven de tafel ben ik helemaal vergeten uit te ruimen en schoon te maken.' De eigenaar maar even geappt. Was geen probleem, dat wij dat maandagmorgen nog even leeg haalden en schoonmaakten. Dus maandag toch niet uitslapen.

Verder was dit een geweldige tweede campervakantie. Smaakt naar meer!

Weener, bijna weer thuis

Met de camper naar de Harz, 12e dag samen met onze pup op vakantie, 9 oktober 

Na onze laatste zaken in Dangast te hebben geregeld vertrokken wij voor een betrekkelijk korte rit naar het ook Oost-Friese Leer, dat wij nog kenden van onze vorige campervakantie naar Denemarken. Wij deden eerst het adres van de plaatselijke Media Markt in onze TomTom, zodat wij een vervanging voor het door ons vernielde koffiezetapparaat konden kopen voor nog geen € 24. Het duurde wat langer voor wij er waren bij dit winkelcentrum aan de rand van Leer. De afrit die wij moesten hebben was straszenschade afgesloten, volgende afrit eraf, oversteken er weer op en de juist afrit vanaf de andere zijde van de autobahn verlaten. Camper op de parkeerplaats gezet en binnen een zucht en een scheet had ik het juiste koffiezetapparaat gekocht. Deze zette ik achter in de camper. Onze pup die uitgelaten werd door mijn lief, speelde ondertussen lekker even met een andere pup.

Na deze nauwelijks een kwartier durende stop reed mijn vrouw de camper naar het centrum van dit stadje. Wij waren van plan hier te overnachten. Toen wij hier aankwamen, stond het op de camperplaatsen knap vol en het apparaat voor de entsorgung (afvoer vuilwater en chemisch toilet) was stuk. Conclusie van ons was toen, wij zoeken een andere plek om te overnachten, maar eerst naar de Lidl voor de laatste boodschappen. Mijn lief haalde de boodschappen in de Lidl en daarna dronken wij nog even koffie in de camper hier op de parkeerplaats. Daarna reden wij nog een paar kilometer naar het zuiden naar het stadje Weener. Hier zijn volop camperplaatsen bij het stadscentrum aan de oude haven en de entsorgung hier is wel dik in orde. 

Volgens ons hadden wij wel een leuk plekje gevonden in het in Oost-Friesland en in het Duitse gedeelte van Reiderland gelegen Weener. Wij leegden eerst even onze volle plee en gingen toen het rustige stadje verkennen. Op naar het centrum. Zoals in wel meer Duitse steden wel wat oude gebouwen, maar geen gezellig winkelcentrum. Wij voltooiden ons rondje door de stad en gingen weer naar de camper.

Een latere ronde met de hond ging ik even over de sluis en een stukje langs de Eems lopen. Dit was wel een leuk slagje om. Rond etenstijd kwam de havenmeester een envelop brengen. Daar moesten wij de kosten voor de overnachting in doen en vervolgens in de daarvoor bestemde brievenbus in het toiletgebouw doen. Een mooie gelegenheid om van ons in Nederland waardeloze kleingeld af te komen. Wij deden een briefje van 5 Euro in de envelop en met zoveel mogelijk centen, 2-centen, stuivers, dubbeltjes 20-centen vulden wij het aan tot de benodigde 8 euro ofzo. Dat ruimt lekker op in onze beurzen.

Onze buren van vandaag, verder wel vriendelijk hoor, uit Bremen zijn kettingroker, maar willen of misschien mogen niet in hun camper roken. Elk kwartier kwam dit koppeltje even buiten staan om een peuk te roken. Tsja als je op zo'n laatste dag niet op de allerspannendste bestemming van je vakantie bent ga je op dat soort dingen letten. Niet netjes eigenlijk.

's Ochtends voor vertrek bij de eerste ronde met de hond werd het op een bijzondere wijze licht in Weener. Na onze laatste douche en ontbijt in de camper vertrokken wij richting Nederland, maar niet nadat wij eerst nog wat boodschappen in Duitsland zouden doen.

Eerst zouden wij nog wat spullen in Weener halen in de Aldi, via Google Maps rijden wij naar de Aldi van Weener, komen wij daar is ie gesloopt. Twee nieuwe supermarkten worden gebouwd. Wij tanken vervolgens nog maar even diesel in Weener. Zo voldoen wij ook weer aan een bijna volle tank bij inleveren van de camper en wij vinden toch nog een Lidl in dit stadje. Zo komen er toch nog wat Duitse lekkernijen mee naar huis.

Op naar de finish van deze campervakantie.

Dangast, wadlopen

  Met de camper naar de Harz, 11e dag samen met onze pup op vakantie, 8 oktober 

Wij hadden weer prima geslapen bij de Elbe in Wischhafen. In het dorp heeft mijn lief eerst nog even boodschappen gedaan bij de Netto, daarna heb ik bij een bank in het dorp nog even wat flappen getapt, want in Duitsland ben je op sommige plekken nergens zonder 'bar geld'. Het viel mij ook op hoeveel bankfilialen er overal nog zijn in dit verder toch best wel moderne land.

in Wischhafen

Na de zaken in het dorp reden wij eerst door de regio rond Cuxhaven richting Bremerhaven. Hier lieten wij op een parkeerplaats langs de weg de hond nog even uit. Verder lieten wij deze havenstad vandaag rechts liggen. Bremerhaven hebben wij 4 jaar eerder al eens bezocht. Verder onder de Wezer door en daarna richting Oost-Friesland. Ook hier werd weer gewerkt aan de weg en reden wij een omleiding van een kilometer of 10 door het vlakke land. 

Nog een stukje snelweg en toen arriveerden wij in het kleine Oost-Friese dorpje Dangast.  De officiële camperplaats aan zee was afgesloten, maar vlak hierbij konden wij onze kleine camper op een parkeerplaats parkeren, en wij hebben vervolgens netjes het dagtarief in de parkeerautomaat betaald (muntgeld).

Voor en na de koffie en lunch gaan wij lekker even het strand en dorp verkennen. Ach en die miezerregen vind ik wel bij het Waddengebied passen. 

Op het strand vlak bij het haventje staan nog wat kunstobjecten, de Keizer Butjatha troon en de Penis-sculptuur van Eckart Grenzer, maar het is ook leuk om gewoon het glibberige steigertje op te lopen het wad in, om te genieten van de fouragerende kluten op het wad.

Vanaf het steigertje kijken naar de kluut

Onze pup maakte haar vuurdoop met wadlopen, maar zij heeft het nog niet helemaal onder de knie!

's Middag dachten wij, wij kunnen best nog wel even door de regen om brood te halen in de kleine dorpssupermarkt verderop. Wij kuierden met hond weer door het bos achter het strand achter de al volledig ontruimde camping bij het strand langs naar de supermarkt. Mondkapje op en ik naar binnen. Al het normale brood natuurlijk al uitverkocht. 

Dus voor het ontbijt morgen nog maar even terug gekomen. In plaats daarvan heb ik maar wat lokale lekkernijen meegenomen. De Flensburgers horen daar eigenlijk niet bij, want die komen uit Flensburg, maar wij zijn al fans van deze biertjes sinds de vorige campervakantie. Een verdund roseetje ging er wel in, maar dronk als frisdrank. En de Oost-Friese kniepertjes voor oud en nieuw zijn anders dan die uit Kampen met anijszaad.

's Avonds terwijl wij muziek luisterden en een spelletje speelden kletterden de eikels uit de boom en de regen op ons dak. De avondwandelingetjes met de hond gingen in pikkedonker richting strand. Wij sliepen heerlijk.

's Morgens gingen wij al voor wij gedoucht hadden even naar de supermarkt. Mijn lief ging naar binnen en ik liep even door naar het strand om uit te kijken over zee en de vuurtoren Arngast in de verte. Met een zak broodjes kuierden wij weer terug.

Weer bij het haventje langs met het Molenfeuer torentje, dat buiten werking is  zag ik de avond ervoor. Douchen en ontbijten. Toen alles weer klaar en opgeruimd was konden wij weer verder richting Nederland. Wij hadden Leer als bestemming in ons hoofd, maar uiteindelijk werd het Weener.

Wischhafen, de veerpont

 Met de camper naar de Harz, 10e dag samen met onze pup op vakantie, 7 oktober 

Vandaag reden wij met best wel lekker weer over voornamelijk tweebaanswegen naar onze nieuwe bestemming vanuit Bad Segeberg. Onderweg moesten wij nog wat boodschappen halen. Onderweg kwamen wij door het stadje Bad Bremstedt. Daar zagen wij een grote supermarkt de Familia. Ik ging even boodschappen halen, mijn lief de hond uitlaten. En weer verder! Verderop was er nog kermis in deze stad.

boodschappen doen in Familia Bad Bremstedt

Via steeds smallere wegen kwamen, maar wel een leuke route kwamen wij aan bij het veer in Glückstadt. Mijn lief zat achter het stuur, dus ik nam de gelegenheid waar om onze pup nog maar eens een keer uit te laten op de pier naar het veer.

wachten op de pont in Glückstadt

lage..

en hoge vuurtoren van Glückstadt

Na een minuut of 20 konden wij de pont op rijden. Duitsland dus de pontbazen lopen hier niet met een pinautomaat. Dus wij legden onze laatste euro's bijelkaar, om het tarief van zo'n € 16 voor de een 25 minuten durende overtocht te betalen. Lukte nog net. Morgen in Wischhafen nog maar even pinnen.

Die Elbfähre

aan boord

Van onze vorige campervakantie waar wij iets zuidelijker 2x door Hamburg gingen wisten wij, dat de Elbe hier een imposante rivier is met eb en vloed. Van de overtocht hebben wij dus ook best wel genoten. Toen wij aan de overkant de pont af konden rijden, was het nog slecht een 200 meter tot onze camperplek.

Prachtige gratis camperplek bij Wischhafen

Aan de zijde van het dorp Wischhafen zijn een paar ruime gratis camperplekken met als enige voorziening een paar afvalbakken, maar een mooie plek met veel groen en ruim uitzicht. Wij hebben er nog heerlijk buiten kunnen zitten en met de hond gespeeld en gewandeld. Onze buurman was zo'n hobbyist, die op een gegeven moment met zo'n irritant zoemende drone ging spelen :(

's Avonds was het hier pikkedonker, maar in de camper is het gezellig warm. Morgen gaan wij richting Waddenzee, om precies te zijn de Jadeboezem bij Dangast.