Harwich, slapend op bestemming

Wij waren al eerder (toen met zijn vieren, nu met zijn tweeën) met de nachtboot naar Engeland geweest. Toen gingen wij van IJmuiden naar Newcastle, nu dan van Hoek van Holland naar Harwich. Daarna zouden wij de trein naar Londen Liverpool Street Station nemen.

De vorige keer kwamen wij 's ochtends later aan. het hele stuk dat we de Tyne opvoeren zagen wij.

Nu. Ik word 's ochtends wakker. Kijk uit het raam:

We zijn er al!

Een uur of zes 's ochtends was het volgens mij.

Wij blijven nog even aan boord. Op een gegeven moment werden wij via de intercom gewekt met het vrolijke Don't Worry Be Happy van Bobby Mc Ferrin. Na het ontschepen kuieren wij naar het station. In een nog rustige trein starten wij de rit naar Londen. Station na Station loopt deze trein snel vol. Uiteindelijk stappen wij op het eindpunt London Liverpool Street Station uit een volle trein. Was toch een leuk ritje. 

Nu bagage in bewaring geven en lekker de stad gaan verkennen. 

Op de playlist Radio Omhuizen op Spotify staat ook Don't Worry Be Happy

Platenzaak, kwam ik altijd, nu niet meer

Sinds mijn veertiende heb ik vrachten muziek gekocht en verzameld.

Op mijn veertiende begon het met cassettebandjes. Ik weet zelfs nog precies, wat ik op de eerste twee bandjes had opgenomen. Al gauw kocht ik behalve de snel uitdijende voorraad met zelf opgenomen cassettes ook, wel voorbespeelde muziekcassettes zoals Parallel Lines van Blondie, even later elpees, de eerste was The Specials en niet lang er na volgden er al meer, ook het album One Step Beyond van Madness en singletjes vooral afgeprijsden. Op het laatst had ik er meer dan duizend van.

Ik struinde in Leeuwarden de meeste platenzaken, Poort, Bij de Put, Van der Akker, Sound & Vision, Free Record Shop,V&D, de Miro en Dixons af voor nieuwe muziek en koopjes. 

In '88 verhuisde ik voor werk naar Den Haag. Ik kocht mijn tweede stereo, nu met dubbel cassette deck en een CD-speler. Ik ging ook CD's kopen en verzamelen. Tsja niet lang daar na, waren vinyl-elpees ook bijna niet meer te krijgen. 

Ook in volgende woonplaatsen, Amersfoort / Soest, Harderwijk / Ermelo en Zwolle bleef ik platenzaken bezoeken.

Ondertussen. Was mijn cassettebandjesverzameling al lang weggegooid, maar CD's, LP's en vinyl-singles en nu ook zelfgemaakte cd's met downloads verzamelde ik nog steeds. Alle muziek die ik had secuur vastgelegd in een excelbestand.

2007. Toen kwam de externe harde schijf, de platenspeler met USB-aansluiting en bezocht ik eigenlijk geen platenzaken meer. Alle muziek werd digitaal en overgezet op de harde schijf. Alle oude elpees, cd's en singles verdwenen naar boven en werden niet of nauwelijks meer gebruikt.

Muziek speelden wij van de harde schijf, of een USB-stickie.

De platenverzameling was er nog wel, maar breidde ik niet meer uit.

Weer een decennium verder. De harde schijf wordt voor muziek niet meer gebruikt. Muziek luister je nu in de clout, streamen vanaf Spotify. De drang om alles zelf in de kast te hebben is helemaal weg.

In de werkkamer, waar nog een oude stereo staat (met die platenspeler met USB) heb ik nog in krat met de leukste elpees en singles, een rijtje met de leukste cd's en van de rest nemen wij langzaam afscheid. Een beetje ontspullen dus. Net als het bij ons voormalige overschot aan boeken op de vliering, waarvan een deel al bijna 15 jaar in verhuisdozen stond.

Zondag 17 Februari 2019 heb ik alle platen verkocht, in 1x. Dat ruimt op! En dank zij Spotify* ben ik toch mijn muziek niet kwijt.

*Muziek uit de Omhuizen logs kun je beluisteren op Spotify afspeellijst Radio Omhuizen

Ermelo, zwemles

Wij woonden in Harderwijk rond de eeuwwisseling met jonge kinderen. Op een gegeven moment zijn ze aan zwemles toe. Onze dochter is de oudste en die ging op zwemles in het zwembad in onze woonplaats. Twee keer per week een half uurtje. Een van ons beiden bracht haar er achter op de fiets heen. In dat half uurtje ging je een boodschapje doen in het winkelcentrum Stadsdennen en daarna voor onze dochter weer omkleden en naar huis. Kijken bij het zwemmen was niet mogelijk, behalve bij een openbare les, je betaalde per aantal lessen en het duurde hier een hele tijd totdat onze kleine meid haar A en B piloma eeh diploma had gehaald.

Na onze dochter was onze jongen aan zwemles toe. Ermelo is maar een paar kilometer verderop vanaf onze woning aan het Wolderwijd, de zwemlessen duren er langer en als je wilde kon je gewoon vanuit het zwembadrestaurant de lessen volgen. Leuk personeel, je betaalt in een bedrag voor het halen van A en B en (da's dan ook geen wonder) binnen de kortste keren had onze zoon A en B gehaald.

Ik vond het altijd wel leuk zo'n zwemlesje. Met mijn zoon achterop de fiets naar Ermelo. Hij praatte altijd honderduit. Als hij dan zijn les had ging ik of even naar het dorp. Daar zat toen nog een leuk platenzaakje Rockheaven waar je voor een paar centen nog heel veel vinylplaten of cd's kon kopen.

Spotify was er nog niet en toen vond ik nog belangrijk om alles wat ik leuk vond ook te hebben.

Een andere keer ging ik weer een stuk fietsen over de Groevenbeekse hei, door landgoed Groevenbeek vlak bij Putten. Na de les weer naar huis.

In de herfst nog wel eens afstappen aan de Fokko Kortlanglaan, zodat mijn zoon nog een vracht kastanjes kon zoeken, die tussen zijn voeten in  de fietstas verdwenen.

Ook met zijn vieren zijn wij in de tijd dat wij in Harderwijk wonen geregeld wezen zwemmen voor de lol in Ermelo (in Harderwijk, maar een enkele keer). In Ermelo was een mooi recreatiebad en wij als pa en ma gingen er ook altijd wel even de gratis sauna in, daarna afkoelen (bijvoorbeeld buiten in de sneeuw). Wat te lezen mee voor tussen het badderen en wat lekkers. Dat was altijd wel leuk.

Het afzwemmen was er ook best gezellig. Ma of pa hoefde hier niet net als in Harderwijk mee te zwemmen. Wij zaten gezellig en feestelijk langs de kant en met muziek (Hela hola, ik heb mijn diploma) kwamen de afzwemmers de zwemzaal in.

Ja ik heb leuke herinneringen aan het zwembad aan de rand van Ermelo.

even terug in Ermelo in 2024

Meer over en vanuit Ermelo staat in onderstaande stukjes

Ermelo, zwemles

Ermelo, platenzaak

Soest Duitsland bekijken

Onze tent in de auto gegooid, even naar Duitsland.

Het is 11 augustus 2014 en voor het eerst sinds 2001 gaan wij in onze 'hoofdvakantie' niet met onze boot. Samen bezoeken wij met auto en tent 3 Duitse campings.

Vandaag is de derde dag op onze 1e camping aan het stuwmeer de Möhnesee.

Vanmorgen lekker uitgeslapen… maar niet heus. Zeven uur wakker, douchen en alternatief ontbijt, want broodjes kun je hier alleen op bestelling krijgen. Lekker ontbeten toch met bierworst en veel beschuit. Na dit ontbijt op naar Soest, onder andere om Campingaz.

Ooit hebben wij zelf 7 maanden in Soest gewoond. In het wat suffe Utrechtse dorp dan. Nu waren wij een paar uur verderop in de Duitse stad Soest.

Soest is een mooie typisch Duitse stad met veel vakwerkhuizen en een kabbelende beek door het centrum. Hier konden wij ook heel leuk even wat winkelen na de koffie op een terrasje op het Stadhuisplein. En met behulp van informatie van het VVV in een watermolen hadden wij adressen voor Campingaz op het plaatselijke industrieterrein. Wij vertelden ook nog even, dat wij een aantal maanden in Nederland in een dorp met precies dezelfde naam hadden gewoond. De dames hadden al vaker bezoekers in hun kantoortje gehad uit het Nederlandse Soest.

Na wat Umleitungen hadden wij de Campingaz-zaak gevonden, daarna nog effe boodschappen in een supermarkt langs de ringweg in de stad gedaan en bij het bakkertje lekkere broodjes voor de lunch gekocht.

Toen reden wij weer terug naar Delecke, op zoek naar een brievenbus en daar de kaarten voor onze ouders, de twee kinderen en twee cliënten van mijn vrouw op de bus gedaan en ook nog even contact via de app met onze zoon thuis gehad en wat foto’s uitgewisseld.

Terug bij de tent eerst heerlijk even wat gelezen en lekker gekookt met ons nieuwe gas op de betonnen tafeltennistafel. Ik koken, mijn vrouw, de hand- en spandiensten en typisch campingvoer macaroni bereid. ’s Avonds hebben wij onze buitenspelletjes erbij gepakt en jeu de boules gedaan en daarna en langer gevoetbald, da’s toch leuker.

Toen de tent in voor een biertje, het was buiten te koud geworden.

Morgen naar Warstein.

Soest, samen

Wij hadden al een aantal maanden verkering en mijn baan in Den Haag was ik zat. Ik kon een nieuwe baan krijgen in Utrecht en dat is vlak bij het werk van mijn meisje die in Huis ter Heide bij Zeist werkt en woont. Een mooi moment om samen te gaan wonen.

Wat wordt het Utrecht? Liever niet, Amersfoort, prima maar vind daar maar gauw wat...
In Utrecht hadden wij samen een flat op het Kanaleneiland bekeken, die wij misschien via mijn nieuwe werk zouden kunnen huren. Dat ging niet door. Wij waren te rijk :)

Zoeken naar een kamer in Amersfoort en omgeving. Al een kamer in het Soesterkwartier van Amersfoort bekeken. Dat was niets. Te weinig privacy een te kleine kamer in een te klein huis.

Wij hadden de moed al opgegeven... Toen nam iemand uit Soest contact met ons op. Wij er met de trein in de zware januaristorm van 1990 er naar toe. Nou ja wij kwamen er.
Een villa met een camping erachter in Soest Zuid. Fietsen en brommer konden wij in de schuur naast het huis zetten en op de verdieping konden wij 2 kamers krijgen en keukentje. Douche en wc delen met de buurman van de verdieping erboven. Mij leek het eigenlijk niet goed genoeg. Ik vreesde dat wij te weinig privacy zouden hebben bij deze oude mensen boven. Hun zoon en vrouw woonde in een huis verderop op het terrein bij de camping. De  man kwam op mij als arbeiderszoon wat bekakt over met als stopwoordje 'niewaar?' Mijn vriendin zag geen bezwaren. Na overleg besloten wij toch te gaan huren.  Ik kon mijn kamer in de Zeeheldenbuurt in Den Haag opzeggen en mijn vriendin haar flatje op Sterrenberg.

Mooi lekker samenwonen. Dat beviel prima. Maar het bij andere mensen boven wonen minder. Elke keer als wij thuis kwamen of weggingen, langs de oude mensen, die voornamelijk in de woonkeuken leefden en altijd de deur naar de gang open hadden en zo controleerden wat er in huis gebeurde. De man had op de overloop waar onze kamers waren ook nog een hobbykamer waar hij overdag als aan kleden aan het punniken was. Al gauw waren er ook meningsverschillen met hem en werden wij steeds schichtiger in onze eigen woning. Hij vond het bijvoorbeeld ook niks, dat wij onze deuren altijd op slot deden als wij niet thuis waren.

Al gauw bleek, dat ik mijn nieuwe baan wel zou houden en konden wij op zoek naar een echte eigen koopwoning. Ruim 7 maanden na deze eerste plek samen kregen wij de sleutels van onze eerste eigen koopwoning uit de dertiger jaren in het Amersfoortse Soesterkwartier. Heerlijk.

Chinatown

Onze reis naar de Verenigde Staten van Amerika, 7 juli 1992

In de zomer van 1992 huisden wij een tijdje in de Verenigde Staten van Amerika om. Mijn vrouw en ik deden een dagje New York, zo reden wij onder andere door China Town, waar je ook werkelijk voornamelijk Aziaten ziet. We tourden verder. Kuieren door Central Park, hapje, drankje bij de Mac Donalds, reden door 42nd Street en veel meer. Later zijn wij in nog wel meer Chinatowns geweest, bijvoorbeeld in Amsterdam.

Chinatown in New York is een wijk op het eiland Manhattan. Het is een etnische enclave met 300.000 inwoners, voornamelijk van Chinese afkomst. Aan het einde van de 19e eeuw bestond de wijk uit nog maar een paar honderd Chinezen, daarna groeide dat aantal sterk.

Nadat Chinese emigranten aan de westkust van de V.S. werden geconfronteerd met toenemende discriminatie en wetten die de participatie in vele beroepen belemmerden, trokken enkele van hen naar de steden langs de Oostkust op zoek naar werk. Vroege handelsactiviteiten bestond in handwasserijen en eetgelegenheden. Chinatown vond zijn oorsprong op Mott Street, Park, Pell en Doyer street, ten oosten van het beruchte Five Points district. Rond 1870 bestond de Chinese bevolking uit 200 personen. In 1882, toen de Chinese Exclusion Act van kracht werd was de bevolking aangegroeid tot 2000 inwoners. Tegen 1900 waren er 7000 Chinezen, maar minder dan 200 Chinese vrouwen.

Meer over en vanuit New York staat in onderstaande stukjes

New York, Twin Towers

New York, China Town

New York, Liberty Island

New York, Manhattan

New York, Ellis Island

Manhattan, 42nd Street

Onze reis naar de Verenigde Staten van Amerika

In de zomer van 1992 huisden wij een tijdje in de Verenigde Staten van Amerika om. Wij kwamen aan in New York JFK Airport. Daarna bezochten wij samen familie in New Jersey, voor wij weer het vliegtuig namen naar Albuquerque bezochten wij New York ook nog een dagje. Wij zijn o.a. op de Twin Towers geweest. bezochten de haven, Central Park, Liberty Island waren in Chinatown en nog veel meer. Wij reden ook door 42nd Street..

...een belangrijke straat in Manhattan en een van de beroemde straten van New York. 42nd Street loopt van oost naar west over de hele breedte van Manhattan. De straat staat bekend om de theaters, vooral bij de kruising met Broadway bij Times Square. Het is ook de naam voor het theaterdistrict, en voorheen de hoerenbuurt rondom de kruising met Broadway. Die was in 1992 nog min of meer aanwezig. Aan 42nd Street staan enkele van de belangrijkste gebouwen van New York waaronder (van oost naar west) het Chrysler Building, Grand Central Terminal, Times Square en de Port Authority Bus Terminal.

Meer over en vanuit New York staat in onderstaande stukjes

New York, Twin Towers

New York, China Town

New York, Liberty Island

New York, Manhattan

New York, Ellis Island

Albuquerque, Rio Grande Zoo

In de zomer van 1992 huisden wij een tijdje in de Verenigde Staten van Amerika om. Op een van de laatste dagen van deze vakantie, onze tweede dag in Albuquerque bezochten wij de dierentuin in Albuquerque New Mexico, die heette destijds de Rio Grande Zoo, later is dit dierenpark omgedoopt in ABQ BioPark Zoo.

Kikkers zo groot als een balsteen van ong. 30 cm. Het duurde even voor wij door hadden, dat die 'steen' de kikker was.

Entree was niet duur, maar het was zeker een mooie dierentuin. Er was van alles. Een van de inheemse diersoorten die wij er zagen was de bizon.

De bizon (Bison bison) of Amerikaanse bizon is een zoogdier uit de familie van de holhoornigen (Bovidae). De wisent (of Europese bizon), is een nauw verwante soort. De bizon is zwaargebouwd met een hoge schouderbult, grote zware kop, korte dikke nek en breed voorhoofd. Kop, nek, schouders en voorpoten zijn lang en ruig behaard. De rest van het lichaam is  korter en lichter behaard. Het kin bevat een verwilderde baard. Schouderhoogte is 1,90 meter en de lengte van de stier is bijna 3 meter. De staartlengte bedraagt 30 tot 60 cm. De bizon kan een snelheid tot 50 km/u halen.
Bizons worden ongeveer 25 jaar oud. Hun bruine tot zwarte vacht bestaat uit twee lagen: een warme binnenlaag en een dikke, beschermende buitenlaag. De dikke vacht is geen overbodige luxe, omdat ze ook voorkomen in bergachtige gebieden, met soms extreem lage temperaturen. De bizon is in de 19e eeuw bijna systematisch uitgeroeid. Rond 1884 was de bizon  bijna uitgeroeid. De indiaan verloor zijn indianenbuffel, onmisbaar om zijn huid en vlees.

Meer over en vanuit Albuquerque staat in onderstaande stukjes

Albuquerque, Rio Grande Zoo

Albuquerque, Route 66

Wiltz, eerst boodschappen?

Dag 11 van onze vakantie in de Ardennen. 

Dit was dag 10

25 juni 1991, samen aan het zwerven met de trein. Wij hadden een hele grote weekendtas mee en een rugzak. Daarin een hele kampeeruitrusting Wij gingen naar de Ardennen. Wij bezochten zowel België, als Luxemburg in deze kampeervakantie.

Vandaag moesten er weer eens boodschappen komen in ons tentje. De winkels waren vandaag pas weer open. Eergisteren was het nationale National Feiertag in Luxemburg, dus alles dicht.  Gisteren maandag, ook alles dicht, want de feestdag die op een zondag viel wordt dan op maandag voor de Luxemburgers met een vrije dag gecompenseerd. Heute dus naar Wiltz.

De trein vertrok 3 minuten te vroeg, dus eerst hebben wij maar een Kaffee getrunken in het café bij het station.

Elf uur naar Wiltz. Leuk boemeltreintje door het heuvellandschap en door tunneltjes.

Meteen naar de supermarkt in de benedenstad. Omstebeurten gingen wij nog even naar de veel mooiere bovenstad te kijken, want de boodschappen wogen vele kilo's. Volgende keer gaan wij eerst maar kijken en daarna boodschappen doen (lesje geleerd).

Weer terug in Kautenbach hebben wij ondanks de regen heerlijk liggen zonnen  (wisselvallig) en gelezen in de Nederlandse tijdschriften, die wij in Wiltz hadden gekocht. De huid van mijn rug was 2x zo groot geworden van de muggenbulten, maar dat mocht de vakantiepret niet drukken.