Ten zuiden van de spoorlijn in Leeuwarden lag tot in de Tweede Wereldoorlog het dorp Huizum. Het dorp was de hoofdplaats van de plattelandsgemeente Leeuwarderadeel. De Duitsers hebben dit dorp aan de stad Leeuwarden toegevoegd. De stad waar dit dorp allang aan vast was gegroeid. Huizum heeft echter tot heden een eigen identiteit gehad. Ik ben er opgegroeid in de wijk Huizum-West.
Huizum-West is een 30-ger jaren wijk, met straatnamen genoemd naar schilders. Na schooltijd ging ik met mijn vrienden vaak voetballen in de speeltuin van Speeltuinvereniging Gerard Dou. Deze speeltuin ligt in de Gerard Doustraat met een toegang door een poort onder een huizenblok met platte daken door binnen houten schuttingen die aan drie zijden grenzen aan de stegen achter de woningen van straten rond de speeltuin en aan de vierde zijde was een betonnen schutting waarachter de Ferdinand Bolschool tot de 90-ger jaren stond.
Na schooltijd gingen wij in het zomerseizoen dus onder de poort door de speeltuin in. Links van de ingang was het houten club- en wijkgebouw, daarvoor de speeltoestellen en achteraan het terrein ligt het voetbalveldje van naar schatting een 60 bij 35 meter. Met de groep spelers poten om teams te maken en dan een partijtje. Tien is uit. Of wij gebruikten een doel en gingen Den Helderen, wie het eerst scoorde was de volgende ronde keeper en automatisch dus twee ronden verder, wie het langst overbleef zonder te scoren viel af, net zoveel rondes tot er een speler en een keeper over waren. Die laatste twee bepaalden door op elkaar penalties te nemen, wie winnaar werd. Hartstikke leuk!
Soms ging er wel eens een bal door gaten in de ballenvangers die een paar meter boven de schutting uit kwamen. De bal belandde dan in de steeg, of in de achtertuin van de huizen achter de steeg. Dan klom je over de schutting en liet je je in de steeg zakken en als de bal dan verder was gevallen in een tuin maakte je een schuttingdeur open en pakte je de bal terug. Als je geluk had, merkten de bewoners niets.
's Winters was de speeltuin niet open, of zomers na zessen. Ook dan gingen wij er wel voetballen. In dat geval. klommen wij aan de zijde van de Ferdinand Bolschool langs een spleet in de betonnen schutting die provisorisch met prikkeldraad was afgesloten. Het heeft mij wel eens een broek gekost.
Verder zijn wij er nooit opgemerkt en je kon er beter voetballen, dan op het schoolplein met alle ruiten van de school vlakbij.
Ja als schooljongen had ik daardoor meestal broeken met groene knieën.
Dorpskerk Huizum
Geen opmerkingen:
Een reactie posten
Dank voor je reactie!
Een groet van Zwerver