Herman Brood

Zondagmiddag besloot ik weer eens zomaar een stukje te fietsen. Ik moest ook twee brieven posten. De brug over, over het industrieterrein Voorst, want daar staat wel een brievenbus. Ik fiets door de Kamperpoort richting binnenstad van Zwolle. Ondanks, dat de horeca wegens Corona nog niet open was, was het gezellig druk. Ik fietste over het Grote Kerkplein. en daar staat tijdelijk, 'ook dit feestje gaat voorbij' een kunstwerk van Herman Brood door streetartist Donovan Spaanstra  met spuitbussen gemaakt, naar een portretfoto die Eva Depoorter ooit van Brood maakte. 

Herman Brood werd in mijn jeugd wel eens de enige echte Nederlands rock 'n' roll artiest genoemd. Ik ben best bij veel concerten geweest. Helaas was Herman Brood & his Wild Romance daar nooit bij. Maar ik volgde hem wel. De muziek van Herman Brood luister(de) ik nog best veel, eigenlijk al vanaf de tijd, dat ie doorbrak in 1978 met Saturday Night. Vroeger had ik ook wel singles en cd's met zijn muziek, maar verkocht... nu luister ik hem nog wel op Spotify. Het was ook schrikken, toen ik op 11 juli 2001 op mijn werk hoorde, dat ie van het Hilton in Amsterdam was gesprongen. Ik had het er even met een collega over, die achter mij stond, toen dit op de radio werd verteld, maar op hem, zo'n 10 jaar ouder dan mij, maakte dit nieuws duidelijk minder indruk... Een aantal jaren geleden op het Stratenfestival in Zwolle nog wel eens een coverband gezien, Broot, die Brood heel aardig speelde...

Mijn fietstochtje ging verder, richting stadion, Berkum, dan richting Agnietenberg en via Vecht, Langenholte, Westerveldse Bos weer naar huis. Geen superlange rit, maar het was bijna kwart voor 5, tijd voor Feyenoord - Vitesse op tv, 0-0, niet best, maar met en van mijn zoon wel een heerlijke pizza gegeten, bezorgd door de Plataan.

een lekkere pizza van De Plataan

Herman Brood & his Wild Romance is te vinden en te beluisteren op Spotify afspeellijst Radio Omhuizen.

Houtduif

Dagelijks loop ik meerdere rondjes met de hond. Soms een langere ronde, maar veel van die rondjes gaan ook gewoon door het parkje vlak bij ons huis. Daar kom je altijd wel wat vogels tegen, groot en toch onopvallend, misschien omdat ze zo gewoon zijn, zijn de houtduiven.

De houtduif (Columba palumbus) is in West-Europa de grootste duivensoort. Deze vogels hebben een grijspaarse kop, grijze bovendelen en grijsroze borst. Ze hebben zwarte armpennen en een brede zwarte eindband op de staart. Ze hebben een witte vlek in de nek en een witte band op de vleugels, die goed zichtbaar is tijdens de vlucht, waardoor de soort op grotere afstand ook makkelijk te onderscheiden is van de stadsduif en holenduif. Ze hebben een korte, gele snavel met een rode basis en korte roze poten. Het verenkleed bij beide geslachten is gelijk. Hoewel dommig en sullig kunnen overkomen, zijn ze op hun foerageer- en nestplaats tamelijk agressief. Ze kunnen met hun vleugels klappen uitdelen aan soortgenoten, maar ook aan bijvoorbeeld eksters. De lichaamslengte bedraagt 41 tot 45 cm, het gewicht 275 tot 700 gram en de spanwijdte 68 tot 77 cm. Hun voedsel bestaat uit zaden, oogstresten, zaden van wilde planten, gevallen bessen en ander beschikbaar voedsel. In de stad vaak rondslingerende etensresten. Houtduiven broeden het liefst in bossen, parken en tuinen, maar omdat ze tegenwoordig meer en meer in stedelijke gebieden voorkomen, maken ze ook gebruik van gebouwen. Ze bouwen slordige nesten van takken en het is geen uitzondering dat een ei na het leggen meteen door de losjes gegroepeerde takken op de grond valt. Houtduiven leggen twee eieren. Na het uitbroeden voederen zowel man als vrouw de jongen. Jongen missen in de eerste zomer de kenmerkende witte halsvlek. Er overwinteren enorme groepen houtduiven uit Noord- en Oost-Europa in West-Europa. De houtduif is een Palearctische vogelsoort. Europa vormt echter het voornaamste verspreidingsgebied. De soort ontbreekt vrijwel nergens; alleen op IJsland is de houtduif een onregelmatige broedvogel. 

Scheerwolde, regenachtig

01-05-2012, samen een paar dagen met onze boot eropuit.

Gisteren. Vanmorgen toen wij wakker werden in het Steenwijkerdiep tussen De Wetering en Scheerwolde was het triest en regenachtig. Eerst hebben wij nog wat gelezen. Na het ontbijt was het regenachtig. In dat weer voeren wij vlot naar Steenwijk. Om half een was het hier voor de tijd van het jaar gezellig druk. Even met de hond eruit. Toen hebben wij de hond even aan boord achtergelaten en samen wat boodschappen in de C1000 gedaan. 

even naar de C1000

's Middags werd het weer gelukkig veel beter en hebben wij afgemaakt waar wij gistermiddag mee waren begonnen. Het dek is met Zicoflex nog meer waterdicht gemaakt door mijn lief en ik heb de delen van het dek die wij gisteren nog niet hadden gedaan, nu ook in de grijze betonverf gezet.

Daarna een pilsje. Onze dochter belde al gauw. Haar stage duurde vandaag maar tot half drie. Het hele team kreeg een middagje vrij. Onze zoon belde iets later. Hij praatte ons ook even bij over zijn werk vandaag. Jeu de Boulle banen schoffelen in Zwolle Zuid. Net hebben wij nieuwe aardappelen, boontjes en varkensvlees gegeten. Yoghurt en aardbeien uit blik na. 

De dinsdagavond computeren wij op sloom internet van 2 euro. Wij hebben ons wel vermaakt. Ik de radio aan (in de stuurhut i.v.m. betere ontvangst, dan in de kajuit) MVV-Cambuur 1e ronde play-offs 0-2.

We konden een deel van de vele gemaakt foto's bekijken en mijn vrouw skypte met onze kinderen.

Later luisterden wij nog gezellig muziek van ons usb-stickje met een biertje en een triple secje. Op de boot smaakt alles goed.

Morgen richting Belt-Schutsloot.

Hommel

Zondagmiddag 18 april was het heerlijk weer. Wij wilden van de zon genieten. 's Ochtends zaten wij aan de achterzijde van ons huis. Na twee uur was de zon daar weg en verplaatsten wij ons zitje naar de zijkant van ons huis. Wij genieten van een rosé en een hommel van de bloesem van onze rode ribes.

Na vijf uur verkasten wij weer naar de achterzijde om met zijn drieën lekker wat vlees te grillen. Onze zoon was inmiddels ook met een biertje bij ons aangeschoven.

De hommels lieten wij verderop in onze tuin lekker hun gang gaan. Het doet mij altijd wel goed, hommels en bijen in onze tuin aan het werk te zien.

Hommels (Bombus) zijn kleurige, harige en vaak fors gebouwde sociale insecten, die ook bij lagere temperaturen vliegen. Ze kunnen hun vleugelspieren niet alleen gebruiken om te vliegen, maar door hun vleugels 'los te koppelen', gebruiken ze dezelfde spieren om op te warmen. Hierdoor kunnen ze bij lagere temperaturen vliegen dan andere vliesvleugeligen. Deze kolonies van hommels zijn vele malen kleiner dan die van honingbijen, en bereiken een grootte van vijftig tot vierhonderd individuen per nest. Hommels hebben een rond lichaam dat bedekt is met een zachte vacht van setae wat ze een donzig uiterlijk geeft. Om predatoren af te schrikken hebben ze een aposematische kleuring, bestaande uit afwisselende kleurenbanden.

Net als bijen voeden hommels zich met nectar; ze gebruiken hun lange, uitrolbare tongen om de nectar uit de bloem op te zuigen. De nectar wordt verzameld en opgeslagen in het nest. Sommige hommelsoorten maken een gat rond de basis van een bloem om zo gemakkelijker toegang te krijgen tot de nectar, waarbij pollenoverdracht wordt vermeden. Hommels zijn belangrijke bestuivers voor de landbouw, maar nemen in Europa, Noord-Amerika en Azië in aantal sterk af. Deze achteruitgang wordt veroorzaakt door het kleiner worden van hun habitats, mechanisering van de landbouw en overmatig gebruik van pesticiden.

Het nest wordt gemaakt van was, die de vrouwelijke exemplaren uit speciale klieren produceren. Ze bouwen daarvan broedcocons waarin de koningin het eitje legt. Het hommelnest wordt in het voorjaar gebouwd door de koningin, later wordt deze taak overgenomen door de werksters. De koningin hoeft dan alleen nog maar eitjes te leggen. Aan het einde van het seizoen worden nieuwe koninginnen geboren, die vervolgens uitvliegen om, na bevruchting, ergens alleen te overwinteren. De rest van het volk gaat dood.

Harculo, IJsseloever

Vrijdag 16 april 2021 besloten mijn lief en ik nog even een stuk met de hond te gaan wandelen. Deze keer eens niet naar Molecaten, De Leemkule of Heerde, waar wij al zo vaak komen, maar langs de IJssel in Zwolle Zuid bij Harculo. Vlak bij de oude elektriciteitscentrale waar niet heel veel meer van over is gingen wij lekker voorbij het pad onder achter de dijk wandelen.

Op de dijk was het druk, aan de voet van de dijk kwamen wij maar een enkeling tegen. Onder andere een man met een grote Rottweiler, waar onze hond zich nog heerlijk een kwartiertje mee heeft uitgeput.

Wij liepen verder tussen de Kolenhaven van de centrale en de kok naar  Óp de Punt. Ganzen en kuifeendjes zwommen in de haven en het uitzicht over de IJssel in beide richtingen is hier prachtig. Wij waadden helemaal door het water, nadat ook onze hond dat al gedaan had, naar het uiterste uiteinde van de dam, natte gympen, maar die waren alweer droog voor we thuis waren.

Na een halfuur liepen wij weer terug bovenlangs de IJsseldijk deze keer. Op het ooievaarsnest 'Stork's nest' in het Oldenelerpark stond een ooievaar heerlijk te klepperen. Verder was het druk met reigers in de vijver aan de stadskant van de dijk. 

Daarna weer naar huis...

Visplek Op de Punt

uitgang Kolenhaven, IJssel richting Wijhe

Visplek Op de Punt IJssel richting Zwolle

Kolk achter de Kolenhaven

Een paar uur later promoveert SC Cambuur :)

...koffie en voetbal, ESPN 2 aan SC Cambuur, mijn favoriete club tegen Helmond Sport. Cambuur kan vanavond voor de 4e keer in zijn bestaan promoveren naar de eredivisie en ondanks dat ze op 0-1 achter komen winnen ze met 4-1. Het feest kan beginnen. Helaas mag er nog niet met publiek gevoetbald worden, maar duizenden supporters kwamen aan het eind van de wedstrijd bijeen op het Cambuurplein en gaven dit officieuze promotiefeestje dat een dag later toch officieel werd na de nederlaag van Almere City een geweldige sfeer. Mooi dat zoiets ondanks Corona en avondklok in Leeuwarden toch gevierd kan worden!

Deze avond is het begin van een weekend dat niet meer stuk kan!

De Marshoek, relaxen in de Vecht

Zaterdag 3 september 2005

Rond 12 uur gaan varen, de Vecht op. Prachtig mooi, maar nergens aanlegplaatsen. We zijn tot de sluis (Vechterweerd bij De Marshoek) gevaren en toen terug, om toch ergens langs de kant een mooi plekje te vinden. Na 3x proberen lukte het mij om op de kant te komen. Best een gedoe om de boot hier vast te leggen. Maar we liggen nu wel super vrij.  Eerst nog moeilijk doen om de hond uit te laten. Van en aan boord ging lastig met een hoogteverschil van  2 meter en wij lagen voor anker 2 meter uit de kant vanwege de keien in de oever. Maar gelukt. Daarna lekker in de zon achterop de boot en wij hebben ook nog gezwommen in ondergoed. Super! 

En de natuur hier is prachtig, blauwe reigers, bruine kiekendieven, torenvalkjes, ooievaars en het tilt op van de kieviten die bijna aan hun najaarstrek beginnen.

’s Avonds luisterden wij naar de Alpenjager uit Dedemsvaart op 95.5FM.

Zondag 4 september 2005

Wat hadden wij een wonderschoon plekje. Menigeen keek met een jaloerse blik. Beide weer lekker in ondergoed geluierd op het dek. Soepje gegeten en daarna in heerlijk rustig tempo terug naar huis. Alles weer netjes en schoon achtergelaten. En op naar de haven. Zo thuis nog lekker luieren en dan vol frisse moed weer aan het werk en de kinderen naar school, want dit weekend betekende ook einde schoolvakantie.

Rönning & Stilton

Boekenwinkels zijn alleen open op afspraak of failliet (Boekenvoordeel) door Corona. Vorige maand een stapel boeken besteld op internet. Gisteravond heb ik de tweede uitgelezen, Koudvuur over  van het Zweedse schrijverspaar Cilla en Rolf Börjlind. Dit was het 5e deel uit de serie over Olivia Rönning en Tom Stilton. Ik heb de afgelopen twee weken in mijn verloren uurtjes genoten van dit boek. Ik ga zeker meer delen uit deze serie lezen.

Koudvuur

Op de Mekong-rivier in Thailand glijdt een primitieve kano door het water. De man die erin zit is de voormalige inspecteur Tom Stilton. In zijn zak zit een foto van een onbekende man. Hij is op weg naar de zogeheten Gouden Driehoek, op zoek naar een monster - een reis om zichzelf te verzoenen met de verschrikkelijke misdaad die hij onlangs heeft begaan.

In Stockholm heeft Olivia Rönning heel andere problemen. Een gezin is in hun auto gedood, en deze gruweldaad bracht een schok teweeg in heel Zweden. Een dader wordt gearresteerd en veroordeeld en de zaak wordt gesloten.

Maar op een dag krijgt Mette Olsäter een schokkend telefoontje. De zaak moet worden heropend en Olivia moet bewijzen dat er grote fouten zijn gemaakt.

In de nazomer van 2022, winkels zijn weer normaal over, maar toch, wij hadden weer boeken op internet besteld. De eerste van de nieuwe stapel had gelezen was Bevroren goud. Na meer dan een jaar weer eens een boek over Olivia Rönning en Tom Stilton en alle andere bekende figuren die ik nog kende uit het vorige deel wat ik van het had gelezen, Koudvuur en van de tv-serie op Netflix. In een paar keer lezen had ik dit boek op zondag 4 september uit.

Bevroren Goud

Als aan het einde van een lange zomer de sneeuw wegsmelt in de bergen van Noord-Zweden, wordt het lichaam van een man gevonden die ongeveer twintig jaar daarvoor werd neergeschoten. De jonge rechercheur Olivia Rönning reist ernaartoe om de zaak te onderzoeken.

Op weg naar de vindplaats wordt hun helikopter verrast door een sneeuwstorm, en stort neer. Als Olivia bijkomt, ontdekt ze dat de piloot zwaargewond is geraakt bij de crash en dat de noodradio is vernietigd. Ze kan geen contact maken met de buitenwereld. Ze verlaat het wrak en weet een nabijgelegen huisje te bereiken.

Maar Olivia blijkt niet de enige persoon op de berg die de waarheid probeert te achterhalen over de dode man.

Als haar gepensioneerde oud-collega Tom Stilton hoort van Olivia's verdwijning, verlaat hij halsoverkop zijn rustige bestaan in Thailand om haar te gaan zoeken.

De boeken uit deze serie

Springvloed - Springfloden*

De derde stem - Den tredje rösten

Zwarte dageraad - Svart gryning

Wiegelied - Sov du lilla videung

Koudvuur - Kallbrand - gelezen

Bevroren goud - Fruset guld - gelezen

De samaritaan - Den barmhärtige samariten

*is ook een tv-serie, moet ik nog maar eens gaan kijken lijkt mij... schreef ik op 16 april.
Inmiddels heb ik deze serie op Netflix gezien, gisteravond 27 mei de laatste 2 van de 10 afleveringen.

Blauwe pauw

 Tegen het einde van onze wandeling in de Anholter Schweiz zagen wij een mooie blauwe pauw rusten op een picknickbank. Pauwen zien wij in het westen veel in kinderboerderijen en vogelverzameling. Zo kwam ik vroeger toen ik in Amersfoort woonde bij het hardlopen ook geregeld een pauw tegen bij Soestduinen. Vaak zat ie op een hek.

De blauwe pauw (Pavo cristatus) is een vogel uit de orde van de hoendervogels. Net als de andere pauwensoort de groene pauw, is de blauwe pauw een kleurrijke vogel. Het verschil tussen de geslachten is duidelijk: de mannelijke dieren hebben pronkveren (sleep), die ze uitzetten tijdens de balts. Hun voorlichaam  is felblauw van kleur. De vrouwtjes zijn bruinachtig. Bij het kweekras Pavo cristatus mut. alba, ook wel bruidspauw genoemd', zijn zowel de mannetjes als de vrouwtjes volledig wit.

Pauwen zijn alleseters en vreten insecten, slakken, wormen, maar ook bessen en zaden. Hoewel ze de grootste tijd op de grond doorbrengen, kunnen ze vliegen. Ze overnachten meestal op een boomtak of in een struik. Pauwenmannetjes verzamelen doorgaans meerdere vrouwtjes om zich heen, die ze aantrekken met hun baltsgedrag en roep. Nadat de vrouwtjes bevrucht zijn, gaan ze weer hun eigen weg. Het mannetje bemoeit zich verder niet met eieren of jongen. Het nest bevat ongeveer 5 eieren, die door het vrouwtje in circa 28 dagen worden uitgebroed. Volwassen mannetjes kunnen, inclusief hun staart, ruim 2 meter lang worden. Vrouwtjes zijn kleiner dan 1 meter. De blauwe pauw behoort tot de familie van Phasanidae. De blauwe pauw komt van oorsprong voor in India en op Sri Lanka, maar wordt vrijwel over de hele wereld succesvol gehouden en gefokt.

Westerveldse Bos, paaswandeling

Zondag 4 april 2021, het is eerste paasdag en corona-tijd en het weer is beter dan het tweede paasdag zal zijn. Ik besloot maar eens een flink eind te gaan wandelen, alleen thuis vandaag met de hond en mijn lief was aan het werk.

Langs de Holtenbroekerdijk, waar ik bij het schippersinternaat een ooievaar zag vliegen loop ik richting Westerveld.

Bij de Westerveldsekolk langs het Zwarte Water, liep ik eerst maar eens de dijk af zodat onze hond even lekker kon drinken. Het was druk, maar ja wat kunnen mensen vandaag ook anders dan of thuis blijven, of een eind gaan wandelen, fietsen of rijden...

Aangekomen bij het Westerveldse Bos, liep ik de bult (vm. vuilnisbelt op). Hier was het echt druk en ik dacht, het wordt wel tijd dat er weer terrassen open gaan en mensen zich wat meer kunnen spreiden, daarmee zal Corona zich toch niet meer gaan verspreiden??? 

De hond speelt op de top even met een andere hond en daarna daal ik aan de andere kant met uitzicht op de Noorderkolk de heuvel weer af, wij halen wat wandelaars in en langs het haventje passeren wij een eindje verder weer de dijk en kuieren het volgende deel van het Westerveldse Bos in.

Uiteindelijk buigen wij weer naar rechts en over het achterste (voorste vanaf Zwolle gezien) bruggetje komen wij weer op de dijk. Wij volgen de dijk. Bij het haventje van de Zwolse Roei en Zeil Vereniging drinkt de hond nog wat, Holtenbroek weer in Twistvlietbrug over en weer naar huis.

Lekker gewandeld.

Een paar dagen later hoorde ik, dat de Vrije Evangalisatie Gemeente in Zwolle een wandeltocht in het Paasweekend in het Westerveldse Bos had georganiseerd. Vandaar dus die drukte.

Posbank, wandelen, picknick, 7 graden

 Op deze frisse maartse maandag, voor ons een vakantiedag besloten mijn lief en ik samen een dagje eropuit te gaan. Mijn lief pakte de auto, de hond op de achterbank en lekkers voor de lunch en 2 stoelen achterin, want de horeca is dicht en eropuit.

Wij besloten weer eens een mooie rit langs de IJssel te maken, grotendeels over de winterdijk van Zwolle, via Wijhe en Olst naar Deventer. Daar besloten wij de IJssel nog verder naar het zuiden te volgen. Verderop verdween de IJssel steeds meer uit het zicht, via Gorssel reden wij naar Zutphen, daar staken wij de IJssel over, Hoven door, lang Brummen, Leuvenheim, Spankeren, Dieren, waar wij weer een stukje langs de IJssel gingen, door via Ellecom naar De Steeg en daar zagen wij de Posbank op de borden staan. Op deze stuwwal waren wij nog nooit geweest en ik had al eens uitgesproken deze heuvel te willen bezoeken. Dus op naar de Posbank.

Ook al was het maandag en maar een graad of zeven, in het heidegebied op de helling was het behoorlijk druk met wandelaars. Wij besloten met de hond een wandeling door het bos te maken op de Posbank in Nationaal Park de Veluwezoom. Door het nog winterse bos, waar het zomers vol met varens moet staan op de bodemlaag liepen wij een eind de heuvel af. Wij hebben een anderhalf uur gewandeld en kwamen ook hier toch best wel veel mensen tegen.

Terug bij de auto gingen wij lunchen. Wij hadden zondag visite gehad en nog allerlei lekkers over, salades, wij hadden knäckebröd mee, broodjes, koffie en sinaasappelsap en hebben heerlijk geluncht voor de auto met uitzicht van de Posbank af. Wij koelden wel behoorlijk af ondertussen.

Na de lunch bracht ik het afval nog even naar een afvalbak en vervolgens na nog wat over de heide kijken kropen wij weer in de wagen en reden wij in de andere richting als hoe wij gekomen waren de Posbank weer af, een mooi bijna On-Nederlands ritje.

Vervolgens reden wij dezelfde route weer terug richting Zutphen, maar nu bleven wij aan de westelijke oever van de IJssel, via Voorst, De Hoven tegenover Deventer, Terwolde, Welsum, Vorchten, Marle en Werven hadden wij weer prachtig uitzicht over de IJssel, dan op Wapenveld aan en via Hattem reden wij weer naar Zwolle. Wij waren al een heel eind in de middag. Een vakantiedag in Corona-tijd.

Uitzicht vanaf de Posbank 22-3-21

Beeld 'Koningin op de fiets' van Daphné du Barry