Vipiteno, Sterzing, over de Brennerpas

Een weekje Tirol

In april waren mijn zoon, vrouw en ik heerlijk een weekje naar de Alpen, onze dochter paste in haar flat op onze hond, was die ook op vakantie.

Onze derde nacht en onze eerste nacht in Oostenrijk, hadden wij er net opzitten in het stadje Landeck, maar nu 16 april 2019 besloten wij eerst nog even een uitstapje te maken naar Italië, over de Brennerpas.

Eerst reed mijn zoon naar Innsbruck, vervolgens richting zuiden kleine plaspauze en mijn vrouw nam het stuur over. Nog voor wij bij de tolpoorten waren, had mijn zoon al 'Met De Vlam In De Pijp (rijd ik door de Brennerpas) van Henk Wijngaard'* voor mijn vrouw opgestart op zijn mobiel. Na de tol, prachtig uitzicht trouwens, ben je in een zucht en een scheet in Italië. Bij Brenner van de snelweg af en een later zit je in het stadje Sterzing. Een leuk oud historisch stadje in de Alpen. Naar de supermarkt voor de lunch straks, mijn zoon koopt wat werksokken op de markt. 

Twee kopjes espresso op een terrasje in de winkelstraat. Een aardigheidje kopen voor mijn dochter in een goed gevulde souvenirwinkel in dezelfde straat. De ochtend is alweer een eind op streek. Tijd om bergop te gaan. De Gilfenklamm bezoeken. Aangekomen bleek deze pas in mei pas weer te worden geopend voor publiek. Niet getreurd. Wij maakten een heerlijke wandeling op de berg waar dit woeste water zicht bevindt en hebben op een bankje onderweg heerlijk geluncht.

Bij de Jaufenstieg een overnachtingsplek gekozen en weer bergaf gereden. Bij het gekozen hotelletje, waren nog 2 kamers voor ons vrij en bij beide kamers hadden wij een geweldig balkon. 's Avonds nog gegeten in een pizzeria, pizza en bier, soepstengels vooraf hebben wij  laten staan, daarna nog lekker een rondje door de stad gedaan en wat inkopen bij de  Spar gedaan, vlak voor sluitingstijd. 's Avonds nog heerlijk gezeten in de hotelkamer. Morgen weer terug naar Oostenrijk. De bergen op bij Innsbruck.

*Met de vlam in de pijp, dus ook te beluisteren op Radio Omhuizen.

Innsbruck, Hafelekarspitze

Een weekje Tirol

In april waren mijn zoon, vrouw en ik heerlijk een weekje naar de Alpen, onze dochter paste in haar flat op onze hond, was die ook op vakantie.

Wij hadden er gisteren een heerlijk dagje opzitten in het noordelijkste puntje van Italië in Sterzing Zuid-Tirol. Vandaag reden wij via de oude Brennerpas (tolvrij) terug richting Innsbruck, Deze rit kostte met het mooie weer van deze week nauwelijks meer tijd en er was van alles moois te zien onderweg op deze tweebaansweg, lekker driekwart van de route wat achter een Poolse vrachtwagen aan tuffend. Van onder bij de imposante Europabrug langs en dan ben je ook al gauw in Innsbruck,

De auto hadden wij in het centrum in een parkeergarage gezet en op het terras werd zo vroeg nog niet zo snel bediend, dan maar gelijk op zoek naar de Hungerburgbahn, de kabeltrein, die ons een paar honderd meter hoger zou brengen naar de gondelbanen, die ons richting Hafelekarspitze zou brengen.

De drie coupés, die altijd horizontaal blijven, omdat ze in een frame hangen,  van dit treintje met voornamelijk staanplaatsen, bracht ons in een paar minuten een paar honderd meter hoger naar het eindpunt. Daar keken wij even wat om ons heen en besloten toen gelijk maar verder te gaan met de gondelbanen. De eerste gondel bracht ons naar 1900 meter hoog de Seegrube, dat is al hoger dan 2 dagen eerder op de Tegelberg in Duitsland en wij gingen nu gelijk daarna door naar ruim 2200 meter de Nordketten. Daar keken wij onze ogen uit. Nog veel sneeuw boven de 1800 meter. Toch weer heel anders dan de Tegelberg, waar wij 2 dagen eerder naar boven gingen. Was ook heel leuk.

Mijn zoon is nog naar boven gelopen tot op de Hafelekarspits boven 2300 meter. Het was mij op de bevroren rotsen te glad en mijn vrouw en ik bleven halverwege, tot de sneeuw ophield.

Na het rondlopen en -kijken hebben wij eerst maar eens een lekkere bak koffie met paviljoen gehaald in het restaurant. Vervolgens  weer rondkijken en lopen, wat foto's en filmpjes maken en daarna gingen wij maar weer naar 1900 meter, de Seegrube. Hier werd nog volop geskied en gesnowboard. Wij besloten lekker te genieten en te kijken op zo'n strandstoel met geweldig uitzicht. In t-shirt in de zon in de sneeuw. Heerlijk.

Wij daalden weer een etage af. Wij wilden ook nog wel even een stuk echt wandelen. Weet je wij lopen het eerste deel van het traject van de Hungerburgbahn naar beneden, tot het station Alpenzoo.

Het zou zo'n 20 minuten zijn. Ergens onderweg misten wij een signaal, want wij dwaalden een eind af en volgden op een gegeven moment zelfs de fietscrossbaan, om een 40 minuten later per ongeluk toch bij het Alpenzoo station aan te komen. Gelukkig maar.

Laatste stuk nog met het treintje en dan in het centrum maar het hotel zoeken, dat mijn vrouw vanaf de strandstoel eerder telefonisch had geregeld. Wat een leuke dag!

Morgen naar Kufstein.

Hohenschwangau, Marienbrücke

Een weekje Tirol

souvenirs van Beieren

Wij gaan naar de sneeuw in april. Gisteren zijn wij in het mooie stadje Füssen aangekomen. Vandaag gaan wij voor wij Oostenrijk in gaan, de omgeving hier nog even verkennnen. Wij beginnen de ochtend een paar kilometer buiten Füssen in Hohenschwangau.

Slot Hohenschwangau

Na een kort ritje komen wij in dit toeristendorpje aan. Het is nog redelijk rustig, maar er zijn wel erg veel Chinezen, of Japanners, kan ook. Wij kopen geen kaartjes voor de kastelen. Het is mooi weer. Wij gaan lekker wandelen met zijn drieën, Het dorpje door en de berg op. Onderweg van de prachtige uitzichten genieten.

zicht op Hohenschwangau en de Alpsee

Onderweg dus zo nu en dan stoppen en goed om ons heen kijken. Zo leuk. Eerst een doorkijkje naar kasteel Hohenschwangau, nog hoger en wij komen op de Marienbrücke. Daar hebben wij een geweldig uitzicht op de Pöllatschlucht beneden en op het op een heuvel gelegen 19e eeuwse sprookjeskasteel Neuschwanstein.

Filmpje!

Op de nog gladde bevroren planken kijken wij echt wel even rond. Genieten!  Nog een klein stukje over de brug het pad op, maar wij mogen eigenlijk niet verder. Het is nog te glad. Terug. Eigenlijk wilden wij nog even afdalen naar de waterval, maar dat mag pas in mei weer, dan maar langs het suikertaart kasteel. Even plassen daar. Gelukkig wij hebben geen kaartjes gekocht wat een wachtrij! Dan maar naar het koffietentje, een bekerkoffie met borg voor de mok! Prima lekker milieubewust, via een andere route lopen wij weer verder bergaf! Genieten. Nog wat eigen  oploskoffie op de parkeerplaats. Dit was het eerste dagdeel. Nu op naar Schwangau voor het tweede dagdeel: De Tegelberg!

Meer over en vanuit Hohenschwangau staat in onderstaande stukjes

Hohenschwangau, slot Neuschwanstein

Hohenschwangau, slot Hohenschwangau

Hohenschwangau, Marienbrücke

naar Füssen via Kirchheim unter Teck

Een weekje Tirol

Wij gaan naar de sneeuw in april. Vannacht hebben wij geslapen in Mainz.

Na een lekker ontbijt in Mainz de autobahn weer op. Richting Füssen. Na een paar uur rijden moesten we maar eens even een plas doen en 's wat drinken. Laten wij het nou 's niet langs de snelweg doen, maar een stadje in gaan. Het stadje Kirchheim werd het. Wij een parkeerplaats zoeken. Plek zat in die kelder en het centrum in. Zondag is in Duitsland nog echt zondag. Wij hebben het centrum doorgelopen, lol gemaakt, maar nog geen plas kunnen doen. Behalve de winkels was hier aan het begin van de middag ook alle horeca nog dicht.

Later werd er dus toch nog gewoon kilometers verderop aan de autobahn geplast en geschaft. Was wel lekker en nu via Ulm naar Füssen!

een nachtje Mainz

Een weekje Tirol 13-04-2019

Bijna 2 jaar geleden zijn wij samen met de wagen naar Zwitserland geweest. Prachtig de Alpen, maar er is niet heel veel sneeuw in de zomer in de omgeving van de kantons die wij hadden bezocht te zien. Dit wilden wij wel eens anders. Wij gaan in april naar Tirol, dan is er nog volop sneeuw.

Ook onze zoon wilde mee. Komt goed uit. Een chauffeur extra. Ik rijd niet.

Wij beginnen rustig op zaterdag. Wij rijden in vier uurtjes naar Mainz. Via Trivago een hotel gezocht.het werd het Bristol in een buitenwijk van Mainz, niet zo duur en een goed ontbijt de andere dag. Nadat wij de auto hadden geparkeerd, wilden wij nog even het centrum verkennen. Wij namen de bus. Konden wij allemaal een biertje nemen. Nou van Mainz kregen wij het niet echt warm. Maar ja wij hadden lol. Broodje braadworst op de kermis aan de  Rijn, wat door de stad gekuierd en een iets te eten gezocht. Het werd schnitzel met patat en een biertje (een typisch vakantiegerecht). Daarna weer terug naar ons hotel. 's Avonds Feyenoord - Heracles gekeken, op de telefoon van mijn zoon. 2-1, goed resultaat. 's Nachts wel goed geslapen op het ronde bed. Onze zoon wat minder. Hij vond dat wij snurkten, maar daar had ik niks van gemerkt!

De volgende dag na een heerlijk ontbijt verder naar vlak bij de Oostenrijkse grens: Füssen.

Theodoor Heuss brug

Sneek, naar de film

In de 80-ger jaren bracht ik als jonge vent de vakanties altijd door op een camping aan het IJsselmeer in Friesland. Zo ook in 1985. Dat jaar was een koele natte zomer. Dus brachten wij als vriendengroep veel minder tijd aan het water door dan normaal.

Tsja wat doe je dan. Met zijn allen in een gammele auto, die alleen nog vooruit kon rijden, naar Sneek de tweede van de elf steden en daar naar de enige bioscoop Amacitita. Eerst nog even een broodje gezond of een andere vette hap scoren aan de Oosterdijk en dan naar de film. Op middag, Het was er nooit druk. Wij namen allen een van de twee-persoons loveseats voor ons alleen achter in de zaal en zagen dan leuke waardeloze films als Rocky 4 of Police Acadamy 2. Leuke middagen in een natte zomer en dan 's avonds naar de flutdisco op de camping en als die afgelopen was of naar Workum, of tot het weer licht werd op de camping rondhangen bij het toiletgebouw met wat biertjes.

Toen vonden wij dat leuk. En dat was het ook.

Waterpoortstad Sneek

Franse geranium

Druk met de tuin de afgelopen weekenden. Ach druk mag ik eigenlijk niet zeggen. Ik doe het voor mijn lol. Bezig met het verwijderen van 3 minivijvertjes en het plaatsen van 1 grotere.

Gisteren nog even langs de Deen, die had voor een habbekrats allerlei tuinplanten in de aanbieding.

Ook nog wat geraniums erbij. Vijf voor vijf euro een koopje. Twee ervan in een potje tussen de keien bij het nieuwe vijvertje gestopt.

Achter de geraniums? Nou en! Als je maar lekker bezig bent.

Pelargonium (afgeleid van pelargos = ooievaarsbek), wordt in de omgangstaal "geranium" genoemd, is een geslacht uit de familie Geraniaceae. Tot dit geslacht behoren 220 tot 280 soorten, waarvan de meeste soorten oorspronkelijk in Namibië en Zuid-Afrika voorkomen.

Pelargonium onderscheidt zich van het ook in Europa voorkomende geslacht Geranium (de echte geraniums) door de zygomorf en de bloemopbouw. Wilde Pelargonium-soorten bezitten twee bovenste bloembladeren, die zich door een andere kleur of patroon onderscheiden van de drie onderste bloembladeren.

De planten die in Europa in plantenbakken worden gehouden zijn hybriden van soorten uit de Kaapstreek van Zuid-Afrika. Het gaat daarbij vooral om cultivars ontstaan uit Pelargonium peltatum (hangende Pelargonium) en Pelargonium zonale en Pelargonium inquinans.

Madeliefje

Je ziet ze op een vorstperiode na bijna het hele jaar bloeien, bij mooi weer bloemetjes open, bij slecht weer bloemetjes dicht. Die mooie kleine wit-gele madeliefjes in het gras.

Gisteren nog een mooie fuchsiakleurige variant gekocht voor bij de nieuwe vijver in onze tuin.

Maar die kleintjes die ik als kleuter al plukte voor mijn moeder. Zijn ook gewoon leuk!

Het madeliefje (Bellis perennis) is een kleine vaste plant uit de composietenfamilie (Asteraceae) die tot 15 cm hoog wordt. De naam Bellis perennis betekent eeuwige schoonheid of 'alle jaren mooi'. 

De spatelvormige bladeren staan allemaal in een wortelrozet. De bladrand is gekarteld. Zolang het niet vriest, is het madeliefje het hele jaar in bloei aan te treffen. Aan het einde van de bloemstengel staat 1 tot 2,5 cm groot bloemhoofdje dat bestaat uit een hart van gele buisbloemen, met een krans van witte straalbloemen.

Madeliefjes planten zich ongeslachtelijk voort doordat zich in de oksels van de bladeren zijstengels vormen die kunnen uitgroeien tot een nieuw rozet. Die stengeltjes worden niet zo lang, waardoor madeliefjes dichte matten kunnen vormen. Het madeliefje plant zich ook via zaden voort.

De soort komt van oorsprong alleen voor in Europa en Zuidwest-Azië, maar heeft zich ook in andere delen van de wereld verspreid, zoals Noord- en Zuid-Amerika. In heel West-Europa is de soort algemeen.