Neerhem, Heunsberg op en af en op en af

Zaterdag 13 juni 2020 

Wij waren samen met hond vrijdags net terug gekomen van een midweekje Texel, twee nachtjes thuis geslapen en nu gingen wij weer een tripje maken. Nu met zijn drieën (zoon mee) naar een hotel in Valkenburg. Net als op Texel komen wij in Valkenburg ook niet voor het eerst.

De hond hadden wij de avond ervoor al naar onze dochter gebracht en goed uitgeslapen vertrokken wij gedrieën met de wagen uit Zwolle. Onderweg bij Van der Valk in Cuijk hadden wij nog een fijne pauze met rijstevlaai en koffie rond twee uur waren wij in Valkenburg. De auto konden wij al bij het hotel kwijt en voor het echte inchecken gingen wij eerst naar de straat en buurtschap Neerhem, nog een pilsje op het terras en even een plas, toen naar de kabelbaan die wij thuis al voor drie uur hadden gereserveerd.

Het is even anders dan een kabelbaan in de Alpen op de Brambruesch, Tegelberg of in Innsbruck, maar wel leuk en je bent zo boven. 

rodelen, ik word weer omhoog gesleept

Boven gekomen niet de toren op gegaan, maar even rondgelopen even bij de picknicbanken gezeten en toen rodelen. In de 80-ger jaren had ik dat hier ook al eens gedaan. Volgens mij was de rodelbaan toen op een andere helling en liepen waar de rodelbaan nu ligt damherten. Wel leuk dit rodelbaantje, maar toch iets minder spectaculair dan in de Floomzer.

Heunsberg op en af en op en af en op en af

Weer naar beneden met et kabelbaantje en daarna, terug naar het hotel. Het was drie uur geweest en wij mochten inchecken in onze twee kamers in hotel Walram, een prima hotel. Wij hadden deze keer zelfs een bubbelbad, ook gebruik van gemaakt natuurlijk.

Na het inchecken werd het weer tijd voor een pilsje. Eerst vonden wij nog een leuke plek om 's avonds te barbecue-en, bij Ritchi's. Wij vonden een fijn terras op 'Aan de Linde' aan de Geul waar wij een paar heerlijke De Leeuw biertjes dronken en wat olijfjes en nootjes knabbelden en ondertussen belde ik even naar Steakhouse Ritchi's om een tafeltje voor 's avonds te reserveren. Gelukt.

Vooraf kregen wij soep en brood en daarna barbecueën op de ingebouwde gasbarbecue op de tafel. Boven de barbecue zat een prima afzuiginstallatie, dus na afloop roken wij zelf niet naar gegrild vlees. Je kan 2 uur lang barbecueën en iedere keer als je vlees had uitgezocht werd de grote schaal door de aardige bediening weer in de koelkast gezet. Bij het vlees kon je ook nog onbeperkt salade, groente om te grillen en patatjes krijgen.

Na het barbecue-en nog even een wandelingetje door het stadje, om wat uit te buiken en daarna nog maar even op een terrasje, wat drinken, gezellig en het werd al donker. Tegen elven ging het terrasje sluiten, het regende inmiddels, maar van de bar beneden terug in ons hotel mochten wij nog een biertje meenemen naar boven. Dit was een geslaagde feestelijke dag.

De andere dag zouden wij nog even in Limburg blijven voor wij weer naar huis zouden gaan.

Walramplein met gezicht op de Wilhelminatoren op de Heunsberg

't Horntje, weer naar huis

Vrijdagmorgen, wij zijn weer op tijd wakker. Het was een leuke midweek, maar de huurperiode zit er weer op en wij gaan weer naar huis.

Na het ontbijt het bed afhalen, alle spullen weer met de kar naar de auto brengen. Ach, dat is ook zo weer klaar en net als drie maanden eerder in Renesse, zat onze hond ook weer als eerste in de auto. 'Jullie vergeten mij toch niet?' 

Alles zit in de auto, nog even wat kletsen met de buren van een paar huisjes verderop en onderweg. Van de Koog rijd je ook in een kleine 10 minuten weer naar  't Horntje waar de boot naar Den Helder vertrekt.

Zoals bekend, is die overtocht zo weer achter de rug en rijden wij Den Helder weer door. We rijden richting Wieringen, dan de Afsluitdijk weer over. Waar wij over een kilometer of 6 maar 60km/uur konden rijden, want ze zijn met groot onderhoud bezig.

Wij rijden Friesland weer en en gaan vandaag via Hindeloopen, nog even langs onze schoonouders voor een boodschap, gezellig en daarna weer terug naar huis.

Dat was al bijna weer de eerste week van onze zomervakantie 2020.

De Cocksdorp, regenachtige dag

Gisteren bezochten wij Paal 17, Oudeschild en Den Burg, vandaag een regenachtige dag besloten wij weer eens noordelijk te gaan. Wij misten de afslag naar de Slufter dus belandden wij toch weer ergens bovenin op het eiland aan het strand bij Paal 28.

Duinen achter Paal 28

De strandwandeling van vandaag duurde niet zo lang, want het regende en wij hadden niet het soort kleding aan waar de regen zo vanaf loopt, ik bijvoorbeeld een katoenen spijkerjackje. Daarna besloten wij maar in De Cocksdorp onze boodschappen te gaan halen. De hond hadden wij bij ons. Eerst hebben wij bij De Concurrent nog twee koelkastmagneten gekocht. Daar krijgen wij er ook steeds meer van. 

Leuke maar goedkope aandenkens, prullen eigenlijk. Daarna ging mijn lief in de Plus de boodschappen voor vandaag doen en ik schuilde ondertussen in het voorportaal van deze supermarkt. Daarna weer naar ons tijdelijke huis.

Daarna in ons huisje genieten van koffie, cake en de meeuwen die ons oude brood opscharrelden.

's Middags gingen wij nog even naar De Koog, eigenlijk weinig gekocht, maar nog wel een lekker schepijsje gegeten.

Morgen gaan wij alweer terug, vliegt om, zo'n midweekje.

Winkelen en lunchen in Den Burg

Het was een leuk ritje door het glooiende landschap van Oudeschild naar Den Burg. Jaren geleden waren wij hier al eens geweest met ons vorige bezoek met de kinderen naar Texel. Het dorp Den Burg komt op mij over als een klein Hollands stadje met best veel voorzieningen, bouwmarkt, voortgezet onderwijs bioscoop en best veel winkels in een mooi rondlopend centrum.

Onze auto hadden wij geparkeerd op de parkeerplaats vlak bij de Albert Heijn. Parkeergeld betaald. Ruim de tijd ingeschat en het centrum door. Wij keken bij souvenir- en kledingwinkels, kochten nog wat bij de Action, bezochten het Kruidvat en appten nog even een foto van een king size lego-poppetje in Feyenoord-tenue naar onze zoon. Ook bezochten wij boekenwinkel Nauta en in deze vakantie heb ik best veel gelezen, o.a. het hier gekochte Smeltend IJs en Erfschuld van de IJslandse schrijver Arnaldur Indridason, twee mooie verhalen.

Tijd om te gaan lunchen, in onze rondgang door het dorp leek het terras van Brasserie de Lindeboom ons best oké! Het is corona-tijd, maar behalve dat wij even ons telefoonnummer achter moesten laten bij wc-bezoek ging het verder gelukkig redelijk normaal aan toe.Ik heb een heerlijk bruin broodje met lamsvlees gegeten. We moesten er even op wachten, maar het was zeker het wachten waard. Ondertussen zat er aan het tafeltje naast ons een stel met een man die alles van commentaar diende te voorzien. In het begin is het best leuk om even een praatje met de lui aan het tafeltje naast je te maken, maar het ging maar door. Uiteindelijk keken wij maar gewoon zoveel mogelijk weg en verlegde de man luidkeels zijn aandacht maar naar mensen die nieuw op het terras arriveerden. Ach je hebt ze ertussen.

Daarna was het tijd om naar de Albert Heijn te gaan voor nog een paar vergeten boodschappen. En de parkeerkosten nog even te verlengen met een half uurtje. Onze tijd was ruimschoots om Met o.a. lekkere worteltjescake reden wij weer naar De Koog.

Inderdaad van het braaksel van onze hond vonden wij niets meer terug. De zilvermeeuwen hadden alles opgegeten.

Morgen alweer de laatste volle dag op Texel...

Woensdag naar Oudeschild

Onze derde vakantiedag op Texel begon met nog beter weer dan de beide dagen ervoor die ook lang niet slecht waren. Na het al gebruikelijke eerste rondje in het bos De Dennen hebben wij heerlijk ontbeten in ons huisje, en daarna weer naar het strand. Hond mee en naar Paal 17.

Daar een stuk langs het strand gelopen, schoenen uit en ook de zee in. Wij hadden geen zwembroek mee, maar lieten ons nu in tegenstelling tot vier jaar geleden in Denemarken hierdoor nu wel tegenhouden. Dus deze keer alleen pootje baden. Daarna even de benen op laten drogen op een bankje bij Paviljoen Paal 17.

Opgedroogd weer naar het Kustpark gereden. Daar maar even geweest koffie gedronken. Ondertussen gaf de hond over in het gras voor ons huisje. Hij belette de meeuwen het op te eten. Echter voor wij vertrokken (zonder hond) voor ons volgend uitje zei ik al, als wij straks terugkomen, vinden wij van die kots helemaal niks meer terug. Toen zijn wij het eiland overgestoken naar Oudeschild, het vissersdorp aan de Waddenzeekust. Een heel andere sfeer, dan in de duinen, maar ook erg leuk!

Wij hebben hier even lekker op de Dijk gezeten en dit filmpje gemaakt, wij kregen ongevraagd wat foto-adviezen van een man die met een gigantisch fototoestel ons een paar keer voor de voeten liep. Na de dijk nog even langs de haven gelopen die in het verleden een belangrijke rol speelde bij de bevoorrading (van drinkwater) van koopvaardijschepen die voor dit dorp voor anker lagen alvorens zij de grote zee opzeilden.

Wij reden over de stuwwal 'De Grote Berg' richting Den Burg om nog wat te winkelen en... lunch!

Vuurtoren Eierland

Best een lekkere eerste volledige vakantiedag op Texel, 's ochtends koffie gedronken aan het strand en vooral in en bij De Koog gebleven. 's Avonds wilden wij toch nog even wat meer van het eiland zien.

Wij reden de polder Eierland in en bij het meest noordelijke dorpje De Cocksdorp sloegen wij linksaf richting vuurtoren en noordpunt van het eiland.

Wij zetten de auto op de parkeerplaats en liepen een mooi rondje over het strand van west naar noord, waar je aan de horizon Vlieland ziet liggen, weer de duinen over, lekker ruig hier en het stikt van de konijnen, het buurtje rond de vuurtoren is verboden, wij liepen weer door naar de auto.

Best een leuk en inspirerend rondje om te lopen. Wij rijden weer terug naar ons chalet. Wij gaan genieten van een wijntje. Morgen is er weer een dag.

Vuurtoren Eierland staat op het noordelijkste puntje van Texel. In het Eierlandse Gat, voor de kust van Texel, zijn in de loop der eeuwen vele schepen vergaan. Terwijl er aan het begin van de negentiende eeuw wel vuurtorens stonden op Terschelling en in Den Helder, had Texel alleen een houten baken. Dit was duidelijk onvoldoende; tussen 1848 en 1860 vergingen er maar liefst 72 schepen voor de Texelse kust. De Texelse notaris Johannes Ludovicus Kikkert pleitte vurig voor een vuurtoren op de noordpunt van Texel, ter bescherming van zeevarenden. Hij lobbyde in Den Haag en zette zijn invloed in als wethouder van Texel en als lid van de Provinciale staten van Noord-Holland. Dankzij zijn jarenlange inspanningen werd in 1863 begonnen met de bouw van de vuurtoren. Ontwerper was Quirinus Harder, die ook veel andere Nederlandse vuurtorens heeft ontworpen. Deze toren is de enige bakstenen toren van zijn hand, de anderen zijn van gietijzer. De vuurtoren werd gebouwd op een duin van 20 meter hoog. In 1864 was de negen verdiepingen tellende toren klaar; op 1 november van dat jaar mocht Kikkert het licht ontsteken. Tijdens de opstand van de Georgiërs in april 1945 is de toren zwaar beschadigd. Hij is in 1948 hersteld door hem met een nieuwe muur te omhullen en een nieuwe bovenbouw te plaatsen. Dit veranderde de vorm van de toren: hij werd een stuk breder.

De Koog, Kustpark

Na de eerste gezellige avond op Texel in ons huisje met een fles rosé, startte mijn tweede dag op Texel met een rondje met onze hond op leeftijd door het bos naast het park 'De Dennen'.

Daarna lekker ontbijten met spullen, die wij van huis hadden meegenomen en die wij de dag ervoor in Den Hoorn bij de SPAR hadden gekocht.

Na het ontbijt maar eerst weer even naar het strand. Op het strand van Texel liggen veel minder schelpen, dan wij eerder dit jaar op Schouwen-Duiveland in Zeeland zagen, wij kwamen wel een gestrande Noordzeekrab tegen.

Na de strandwandeling hadden wij nog lekker koffie gedronken bij Paal 20 (onze 1e horeca-ervaring sinds de start van de coronacrisis) en daarna de wagen weer in en naar het huisje. 's Middags zijn wij weer teruggegaan naar De Koog pizza op een terrasje en wat boodschappen.

's Avonds bezochten wij de noordpunt van het eiland rond de vuurtoren.

Naar Kustpark Texel

In juni 2020 zouden wij een roadtrip gaan maken naar Zweden. Door de corona-crisis hebben wij in mei onze plannen toch drastisch aangepast en werd Zweden ingeruild voor een midweekje Texel.
De bestemming was Kustpark Texel in de Koog. Hier zijn wij in het laatste jaar van de vorige eeuw ook al eens geweest met onze kinderen en onze vorige hond. Het heette toen Euroase.

Mooi is, dat vanaf Den Helder de boten naar Texel overdag af en aan varen, wij konden gelijk aan boord en bleven in onze auto. De mondkapje hoefden dus niet op. Toen wij na een overtocht van een 20 minuten op Texel aankwamen reden wij eerst naar Den Hoorn voor nog een paar boodschappen. Mijn vrouw deed de boodschappen, ik liet de hond even uit. Enkele tientallen stappen vanaf de SPAR supermarkt loop je langs het eeuwenoude kerkje het dorpje al uit.
In het pittoreske dorpje nog even gezeten voor wij verder gingen.

Voordat wij om drie uur ons huisje ontgrendelden hebben wij eerst nog even een strandwandelingetje gemaakt bij Paal 9. Weer eens even lekker zeelucht opsnuiven.  Door het duinlandschap en langs schapenstallen die typisch voor Texel gevoelsmatig halverwege ophouden reden wij uiteindelijk naar ons Chalet. 

Spullen even opbergen en ons eigen terras op. Tijd voor het bij de SPAR gekochte Texelse likeurtje.

De dagen erop gaan wij lekker het eiland opnieuw verkennen.

Vlaamse gaai

Dinsdagmorgen toen ik zat te ontbijten voor ik boven aan het werk zou gaan, zag ik iets verderop in onze tuin ook een Vlaamse gaai ontbijten. Hij of zij nam het er lekker van, van onze pinda's die mijn lief de avond ervoor had klaar gelegd.

Vanochtend zag ik weer een gaai terwijl ik tijdens mijn werk even uit het raam keek weer net uit onze eucalyptus wegvliegen, dezelfde?

Gaai, Garrulus glandarius, is te vertalen als 'voortdurend krassende eikelzoeker'. De gaai was eens een vrij schuwe bosvogel, maar tegenwoordig ook volop in stedelijk gebied te vinden. Gaaien hebben in het bos de functie van indringer-alarm; veel dieren reageren op hun alarmroep en verbergen zich. Gaaien zijn bekend om de opvallende blauw-zwart gestreepte tekening op de vleugel. In het voorjaar en zomer nadrukkelijk aanwezig met luidruchtige roep. Witte stuit en zwarte staart vallen op tijdens de vlucht. Gaaien hebben een stevige donkere snavel, waarmee ze zowel plantaardig als dierlijk voedsel eten. De meest bekende roep is een luide, hese schreeuw die in de buurt van bomen en bos geregeld te horen is.