Na het voorval met de bruine rat en mijn ontbijt zaterdagochtend moest onze hond er eerst maar weer eens even uit. Wij liepen naar het park. Wat ik al eens vaker had gezien was er nu weer aan de hand. Het doet mij steeds denken aan beelden van natuurfilms uit Afrika, waar vogeltjes ook op de rug van runderen zitten te pikken. In dit geval zijn het steeds kauwtjes die op de rug en hier de benen van de ezel zitten te pikken. De kauwtjes pikken of parasieten van de ezels, dat lijkt mij fijn voor de ezel, of nestmateriaal uit de vacht, da's minder natuurlijk.
De beide ezels in ons parkje laten het altijd maar gewoon gebeuren, ze zullen dus wel op zoek naar parasieten zijn.
De ezel (Equus africanus) is een zoogdier uit de familie van de paardachtigen Ze hebben een schofthoogte tussen 95 en 140 cm, lange oren, een pluim aan het eind van de staart en een groot uithoudingsvermogen. Ze hebben een grijze of bruinachtige vacht. De meeste wilde ezels vertonen de typische wildkleur, met een aalstreep. Deze aalstreep is ook bij de meeste gedomesticeerde ezels te zien. Onderzijde, de snuit en de flanken vertonen lichtere kleuren. Het geluid dat ezels maken noemt men: balken.
Het voordeel van gedomesticeerde ezels ten opzichte van paarden is dat zij kleiner zijn, beter bestand tegen extreme klimatologische omstandigheden en makkelijker te hanteren en te voeden. Vooral op bergpaden is hun tredzekerheid een pré.
De reputatie van ezels dat zij eigenzinnige dieren zijn, heeft vooral te maken met hun bijzondere intelligentie en voorzichtigheid. Ezels zijn in tegenstelling tot paarden geen vluchtdieren. Hun herkomst uit bergachtige omgevingen maakt dat zij bij gevaar compleet verstarren. Ze zijn daardoor niet met dwang te porren wanneer men ze wil aandrijven in situaties waar zij gevaar in zien. De stress zal eerder hun halstarrigheid vergroten. Is eenmaal hun vertrouwen gewonnen, dan tonen zij hun vriendelijke en volgzame aard.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten
Dank voor je reactie!
Een groet van Zwerver