Limbaai - boottochtje

In 1990 gingen wij samen 10 dagen naar het toenmalige Joegoslavië met een bus. Leuk, maar als wij nu terugkijken, tegenwoordig zijn wij toch ondernemender. Hieronder een stukje reisverslag uit de vorige eeuw.

Wij waren via Duitsland, Oostenrijk, naar Joegoslavië gereden door de toenmalige deelstaten Slovenië en Kroatië.

Vrijdag 22 juni 1990

Na het ontbijt naar het zwembad, bleek leeggepompt voor een schoonmaakbeurt. Wij zitten, wachten, kijken, lezen, maar het bad kwam niet meer vol. Toen maar naar ’t zwembad in de haven gegaan.
Het water hier was erg zout en na een uurtje besloten wij dan toch maar eindelijk maar eens een boottocht te maken naar het Limfjord (Limski - Limbaai in de Limvallei eigenlijk). We kochten om 1 uur een kaartje en konden gelijk aan boord. Wij gingen dus geen bjoetifoellie trip wit tonka maken.
Bepakt met een tas vol spullen wachten voor het vertrek, onderweg zagen wij de mooie stukken bos die zo uit de rotsen langs de oever groeiden. Veel natuurschoon hier, wij voeren naar de naturistencamping waar we ook nog twee mensen aan boord namen. Een aantal toeschouwers in vol  naturistenornaat stonden hun uit te zwaaien. Tijdens het aan boord gaan voer er ook nog een zodiacje met twee naturisten, het vet hing over de rand van deze rubberboot. Het dorpje Vrsar het centrum voor naakttoerisme in Kroatië passeerden wij voor wij het zogenaamde fjord invoeren.
De Limski is zo’n 10 kilometer lang en doordat de hellingen vanuit zee en vanaf land niet te benaderen zijn, is de natuur hier zo ongerept gebleven. Het Limski is duizenden jaren geleden ontstaan toen de zee het laagste deel van deze kreek binnenstroomde.
Op het verste punt in de kreek gingen wij even van boord. Volop tentjes met mensen die souvenirs aan de man probeerden te brengen en wij keken ondertussen naar een steenhouwer die hier met hamer en beitel aan de slag was. Veel leuker. Na een waterijsje voeren wij weer terug richting Rovinj.
Op de terugweg stond er wat meer wind, dan op de heenweg. Dat is fijn, zo werden wij lekker natgespat door onze eigen boeggolf.

Spakenburg, tussen twee kastelen

Onze vaarvakanties in Nederland

In 2009 waren wij met zijn vieren op onze boot op vakantie gegaan richting Noord-Holland o.a. naar Volendam, Marken en de Zaanstreek. Wij zijn nu op de terugweg.

24 juli 2009 sliepen wij op het eilandje De Schelp in het Gooimeer.

Die ochtend begon met even zwemmen, mijn vrouw haar haren wassen, want een douche heb je natuurlijk niet op zo'n eilandje. Ondertussen was het helemaal donker geworden wegens naderend onweer. Na het douchen en onder het genot van donker naderend onweer hebben wij ontbeten.

Na het ontbijt was het ergste onweer ook voorbij en na de gebruikelijke controles, olie, koelvloeistof e.d. vertrokken wij naar Spakenburg. Alhoewel wolken zich samenpakten was het toch een droog tripje.

In Spakenburg vonden wij een plekje tussen twee kastelen van jachten, waarvan een ook nog denigrerend zei, dat hij speciaal voor een klein bootje een plek over had gelaten. Mijn vrouw zei, dat wij ook trots zijn op ons schip. De man bond weer in met allerlei excuses...

Met zijn allen hebben wij even in het dorp gewinkeld. Wij hebben de aansluiting van de stroom uitgebreid met een koppelstukje voor op de langere stroomkabel, zodat wij ook vandaag walstroom kunnen hebben, ook al liggen wij een heel eind van de stroompaal. Chinees gehaald en gegeten aan boord, deze keer voor onze begrippen nogal duur en niet superlekker.

's Avonds hebben mijn vrouw en ik nog even alvast boodschappen voor de volgende dag of dagen gehaald. Morgen nog wel even vlees en vers brood halen en wij eindigden deze vakantiedag met een biertje.

25 juli 2009

De volgende ochtend werden wij heerlijk wakker op ons nieuwe laken in Spakenburg. 's Morgens ben ik met mijn dochter nog even langs de C1000 gegaan voor diner voor onze hond. Voor ons in de rij stond een oud vrouwtje, dat constant scheten liet en verder wist zij het ook niet helemaal meer. Ze had twee beursjes en ze had geen idee, waar zij met haar geld heen moest.

Daarna zijn mijn dochter en zoon nog even de markt over geweest en nadat wij van onze dochter vorige week al een mooie koffiebeker hadden gekregen, kwam onze zoon nu met een mooi beeldje met twee stenen katjes voor ons thuis.

's Middags vertrokken wij weer. Een tijdje dweilen voor de sluis bij Nijkerk en toen op het stevige windje van vandaag door naar Zeewolde, naar het haventje van de RCN camping. Hier wat rondgewandeld en onze dochter heeft aan boord cakejes met walnoten gebakken.

Onze zoon ging ook in Zeewolde net als de avond ervoor in Bunschoten-Spakenburg weer lekker even skaten. 's Avonds bankhangen aan boord. Lekker vol van de cakejes en de uitgebreide maaltijd. 

Lekker dagje, waar we de volgende dag heen gingen, wisten wij toen nog niet.

Onze hond heeft een teek

Afgelopen vrijdag was het weer zo ver. Mijn zoon voor die naar zijn werk ging. De hond heeft een teek achter zijn kop. Dat gebeurt vaak deze tijd van het jaar. Zo'n beest speelt graag in het hoge gras en daar wonen die teken ook. Met het tekenpincet er weer uitgehaald. Klaar...

Zelf was is ook wel eens de pineut. Toen nog met de nagels verwijderd. Dat klusje had toen nog een staartje... gelukkig van maar twee weken.

zo de teek is er weer uit

Teken (Ixodida) vormen een orde van geleedpotige parasieten die behoren tot de klasse der spinachtigen. Samen met de mijten vormen zij de onderklasse der Acarina. Teken zijn nauw verwant aan mijten.

Teken leven van het bloed van gewervelde dieren; ze bijten zich vast in de huid en laten zich na een bloedmaaltijd, die enige uren tot dagen duurt, weer vallen. Bekende 'gastheren' van teken zijn vogels, reptielen en verschillende zoogdieren.

Teken kunnen verschillende ziekten overbrengen. Na de steekmuggen zijn teken de belangrijkste verspreiders van pathogenen. De bekendste Europese teek, die tevens een overbrenger is van Lymeziekte, FSME en het alfa-galsyndroom, is de schapenteek (Ixodes ricinus).

Zeewolde, weekendje varen

Het was 2004, in de vrije tijd gingen wij meestal lekker met zijn vieren met onze boot eropuit, vanaf onze ligplaats in die tijd 'Flevostrand' Biddinghuizen.

11 Juni 20 graden, 196 liter in de tank* en windkracht 4.

De motor deed het vandaag weer prima. We zij om 6 uur na water te hebben getankt, naar het L'tje gevaren. Het heet inmiddels Wij-land en is nu ook betaald afmeren.

's Avonds nog gebadmintond en gevoetbald. Helaas schoot mijn zoon van 9 de bal in het water.

Gelukkig toen onze twee kinderen in bed lagen, waren twee jongens die het gezien hadden aan het spelenvaren en zij brachten de bal weer terug. Onze zoon helemaal blij natuurlijk.

's Nachts onweer wind en regen.

12 Juni 17 graden, 185 liter in de tank en windkracht 4/5

Ik werd zaterdagochtend wakker met een teek in mijn rechterarm, deze tussen twee nagels met de hand verwijderd.

Na een heerlijk ontbijtje met in de koekenpan geroosterd brood zijn wij naar Spakenburg gevaren. Daar hebben wij bij de Super De Boer boodschappen gedaan en lekker de zaterdagmarkt over geweest. Toen zijn wij toch maar weer teruggevaren naar de Zegge bij Zeewolde. In verband met het  vele zand zijn wij aan een steigertje gaan liggen.

's Avonds was het buiïg. Ik heb de kinderen voorgelezen uit Dolfi en Wolfi. Laatste ronde over het eiland hebben wij nog lekker even gevoetbald. De vleugel van onze boot heb ik nog even bijgewerkt met blauwe lak. Ja onderhoud houd je altijd.

't Ligt lekker met zo nu en dan een buitje. In de boot is het voor geen spat koud, we zitten nog steeds in onze korte broek. Rond 11 uur 's avonds luisteren wij onder het genot van een biertje naar een lokale geheime zender.

Zondag 13 juni 18 graden, 180 liter in de tank en windkracht 4, 's ochtends bewolkt, 's middags zonnig.

Half 9 werden wij wakker van rondrennende kinderen over de steiger. Na 't ontbijt voeren wij onder de Flevolandse dijk langs inclusief een rondje de Biezen naar de Kluut. De zon begon te schijnen.

Mijn dochter had alweer een boek uitgelezen. Mijn zoon, vrouw en ik speelden een potje voetbal op de Pokémon-vlakte. Waarom wij het veldje zo gedoopt hadden ???

Terug op het Flevostrand later ben ik nog een uurtje gaan hardlopen in het Harderbos en het Broekbos. Straks douchen en de maaltijd van vandaag: kippensoep. Heerlijk!

Maandag 14 juni, weer thuis en aan het werk.

Later die week bracht ik voor het eerst sinds hele lange tijd een bezoek aan de huisarts. Op de plek van de tekenbeet ontstond of bleef toch een rode vlek zichtbaar. Dit betekent voor mij een antibiotica kuur van twee weken en twee weken geen drank. De 0.0 biertjes waren toen nog niet populair, dat werd dus twee weken fris en water. Nou ja, zo'n punt is dat ook niet. De Lymeziekte wil je toch ook niet.

*onze dieseltank, wij hadden nog geen meter op onze dieseltank en hielden daarom ook nog een soort van administratie bij van hoeveel liter wij ongeveer in de tank hadden. Achteraf bleek gelukkig, dat wij dit altijd heel ruim inschatten.

Aschaffenburg, feestdag

Een weekje Tirol

In april waren mijn zoon, vrouw en ik heerlijk een weekje naar de Alpen, onze dochter paste in haar flat op onze hond, was die ook op vakantie. Die ochtend vertrokken wij uit Flintsbach vlakbij de Tatzelwurm waterval.

Na vertrek uit het eigenlijk best wel leuke hotelletje, waar wij die avond ervoor ook heerlijk hadden ontbeten, zochten wij de snelweg op, om weer een heel eind naar het noorden te rijden, zodat wij zaterdags weer thuis zouden zijn. Het is Goede Vrijdag. Op Goede Vrijdag in Nederland ga ik meestal gewoon naar mijn werk en daarna een lang Paasweekend. In Duitsland niet, daar begint het Paasweekend al op vrijdag, want ook Goede Vrijdag is hier een echte feestdag en op een feestdag in Duitsland is ook alles dicht!

Maakt niet uit, wel zit  bijna heel Duitsland op de Autobahn en onderweg hebben wij verschillende aanrijdingen gezien. Onderweg moet je dan ook een keer wat lunchen, naar een supermarkt gaat dus niet. Na het tanken bij een benzinestation in het niet eens zo kleine Erlangen vroegen wij, of wij ergens wat konden eten. De vrouw achter de kassa stond met haar mond vol tanden en wees ons op moeilijke wijze de weg naar een Burger King en wij moesten eigenlijk naar de wc, maar die daar was defect.

Uiteindelijk dachten wij, dan maar naar het benzinestation van de Aral aan de overkant. Daar konden wij fijn even een plas doen en scoorden wij een heerlijk broodje. en de meiden achter de kassa waren ook nog allervriendelijkst.

Weer verder met zijn drieën en ergens in de middag vonden wij ons hotel in de Aschaffenburgse wijk Erlangen. Auto daar in de kelder en inchecken. De al wat oudere vrouw achter de balie had het nog even over hoe goed het was dat Ajax Juventus had uitgeschakeld voor de Champions League. Toen liet mijn zoon zijn Feyenoord t-shirt maar even zien.

Later die middag zochten wij nog wat simpel vertier. Een wandeling richting het park Schönbrunn. Best een mooi park, maar Goede Vrijdag, iedereen hier heeft vrij en bijna alles is dicht. Alle inwoners naar het park, want die hebben vandaag verder ook niet veel te doen . Smoordruk bij de horeca hier. Gelukkig konden we verderop buiten het park nog heel goed terecht voor wat lekkers en een biertje.

Dat verderop was bij een heerlijke pizzeria bij een tenniscomplex, mijn vrouw en zoon pizza en ik vandaag een heerlijke lasagne met asperge en zalm. Een Schlappe Seppel erbij. Was het uiteindelijk een minder sensationele dag dan gisteren, maar wel echt geslaagd! Helemaal na het ijsje op het terras tegenover het hotel.

De andere ochtend ontbijten. Wij voelden ons wat bekeken. De man (vrouw van de vrouw van de balie neem ik aan) zat gedurende het hele ontbijt aan een tafeltje in de eetzaal en keek (loerde?) vooral over de laptop heen, hoe alle hotelgasten, zaten te ontbijten.

Uitchecken! Nog even langs de supermarkt Treff3000 aan het plein, het is gewoon zaterdag, dus die is open. Nog wat lekker mee voor thuis straks, ook een paar beugelflessen Schlappe Seppel bier.
Die hebben wij weer thuis heerlijk opgedronken op ons eigen terras. Het was tenslotte nog steeds geweldig weer!

Sleutelbloem

In april waren mijn zoon, vrouw en ik heerlijk een weekje naar de Alpen, onze dochter paste in haar flat op onze hond, was die ook op vakantie.

Als je dan in een andere dan je gewone omgeving rondscharrelt, dan vallen de dingen op, die net even anders zijn, zoals de vele opvallend zacht gele bloemetjes hier half april bij Füssen: sleutelbloemen.

sleutelbloem

Sleutelbloem (Primula) is een geslacht van meer dan 500 soorten laaggroeiende planten uit de sleutelbloemfamilie (Primulaceae). Sommige soorten worden gekweekt vanwege hun decoratieve bloemen. Overblijvende soorten bloeien in het voorjaar. De kleur van de bloemen varieert van paars, geel, rood en roze tot wit. De planten geven meestal de voorkeur aan gefilterd of gedempt zonlicht. De botanische naam Primula is afgeleid van het woord primus (eerste), en geeft aan dat het als een van de eerste bloeiers in het voorjaar werd gezien. Wilde primula's zijn over het noordelijk halfrond wijdverbreid. Vooral in gebergten komen veel soorten voor. Van de ongeveer vijftien in Europa voorkomende soorten komt dan ook de helft in de Alpen voor.

Lermoos, Klettergarten

In april waren mijn zoon, vrouw en ik heerlijk een weekje naar de Alpen, onze dochter paste in haar flat op onze hond, was die ook op vakantie.

Wij hebben vandaag in een van de zuidelijkste puntjes van Duitsland al de lekker gewandeld in Hohenschwangau en Schwangau en zijn voorzien van de juiste sticker op de voorruit, de Oostenrijkse grens over gegaan. 

Voor de Rewe in Schwangau hadden wij al beslist dat wij naar een hotelletje in Lermoos te gaan. Wij konden er zo naar binnen, maar er was niemand en bellen bood geen soelaas. Er werd niet opgenomen. Jammer?

Ja en nee. Het is hier prachtig in dit dorpje op 1 kilometer hoogte en bij Moosles Klettergarten hebben wij heerlijk in de zon op een bankje gezeten. Ondertussen regelde ik telefonisch een ander hotel in een andere plaats in Oostenrijk. Achter ons stroomt de Riegebach en rechts van ons hadden wij uitzicht op de Zugspitze het meer dan 2900 meter hoge hoogste punt van buurland Duitsland. Een hotel in Landeck wil ons wel hebben.

Nog weer een klein uurtje de auto in in zuidwestelijke richting. Best leuk, dat wij toch even in dit zonnige dorpje waren, waar nog lekker werd (alpine) geskied.

Moosles Klettergaten

Zicht op de Zugspitze

Füssen, Allgäuer Alpen

Een weekje Tirol 14-04-2019

In april waren mijn zoon, vrouw en ik heerlijk een weekje naar de Alpen, onze dochter paste in haar flat op onze hond, was die ook op vakantie.

De zondagmiddag hadden wij al een stop gemaakt in Kirchheim unter Teck, daar was het ondanks ons wel wat doods. Later die middag namen wij intrek in een fijn hotel in de Füssense wijk Bad Faulenbach. Wij konden een kamer kiezen met uitzicht op de straat, of een met beperkt uitzicht op de rotswand. Ach dat laatste is voor ons Nederlanders op een grijze dag toch prima?

Na dat wij goed en wel intrek in dit hotel hadden genomen, gingen wij met ons drieën al de stad verkennen. Eerst in deze wijk tussen de bergen in, de skischans een meertje, bos en rotsen, een eekhoorntje, sleutelbloemen in de berm, al met al best leuk hier in de bergen. Richting centrum. een chalet met vele nestkastjes, benieuwd, of zoiets populair is bij de plaatselijke mezen...

bruggetje over de weg en richting kasteel, uitzicht op rivier de Lech, eerst naar het kasteel. Dit Hohes Schloss ziet er leuk uit met allerlei geschilderde kapelletjes en hoekstenen. Ach dat soort grappen zie je meer in de Alpen, in Stein am Rhein in Zwitserland konden ze er ook wat van. Fijn even rondgekeken. Het is al avond. Nog maar even een broodje scoren in het centrum. Gelukkig, hier is wel wat open. Broodje döner Kebab, lekker. Daarna weer lekker verder zwerven door het stadje, langs en door de oever van de Lech en weer naar het hotel.

Daar nog wat drinken, ja dit is een geslaagde dag, morgen nog meer kastelen en hoogtes.

Meer over en vanuit Füssen staat in onderstaande stukjes

Füssen, Hohes Schloss

Füssen, Allgauer Alpen

Tegelberg, alpenkauw

In april waren wij heerlijk even op vakantie in de Alpen. Boven op de bergen, zowel op de Zuid-Duitse Tegelberg, als op de Hafelekar in Oostenrijk bij Innsbruck ontmoetten wij Alpenkauwtjes.

Deze kraaiachtigen zijn de meeuwen van de besneeuwde toppen. Boven de terrassen cirkelen zij rond en als er wat te halen is komen ze bij je. Eigenlijk moet je het niet doen, maar het was zo leuk. Mijn zoon liet deze vogels om de beurt een patatje uit zijn hand eten.

De alpenkauw is een kraaiachtige (Corvidae). Ze zijn nauw verwant aan alpenkraaien, vogels die ook van dezelfde leefomgeving houden. Hun vleugelspanwijdte bedraagt rond 80 cm en ze wegen ongeveer 200 gram. Hun jongen hebben een geelachtige snavel met een donkere snavelpunt en zwartachtige poten. Hun veren zijn iets valer. Door hun korte gele snavel zijn ze te onderscheiden van de Alpenkraai die een oranje/rode snavel heeft. Alpenkauwen zijn sterke vliegers, die op grote hoogten hun kunsten uithalen: eerst maken ze duizelingwekkende duikvluchten, dan zweven ze weer hele stukken om vervolgens loodrecht naar beneden te storten en vlak voor de rotsbodem terug op te trekken in een steile beklimming. De vogel heeft zich aangepast aan het ski- en bergwandeltoerisme in zijn leefgebied. De alpenkauw foerageert tussen het afval van bergstations, berghutten en restaurants en voedt zich daar met menselijk afval. 

Schwangau, Tegelberg

Een weekje Tirol

In april waren mijn zoon, vrouw en ik heerlijk een weekje naar de Alpen, onze dochter paste in haar flat op onze hond, was die ook op vakantie.

Het eerste deel van de dag na vertrek uit Füssen hebben wij heerlijk gewandeld en rondgekeken in de bergen en bij de kastelen van Hohenschwangau. Nu gaan wij een paar kilometer verderop de Tegelberg op met de gondelbaan. De bestuurder van de gondel met een flesje Paulaner binnen handbereik (mag toch hopen, dat er geen gewoon bier in zat) bracht  een groep passagiers, waaronder wij vlot naar boven.

Daar sta je dan 1800 meter boven de zeespiegel in de sneeuw en uitkijkend op de toppen in de omgeving en aan de ander kant het stuwmeer de Forgensee, die niet helemaal vol stond en Duitsland in. Prachtig die sneeuw, de donkere dennen de rotsen. Heel anders dan zomers op een groen Alp, zoals 2 jaar geleden in Chur of op de Flumserberg. Veel specialer dit.

Helaas was alles afgezet, dus een echte wandeling maken is onmogelijk, maar wij hebben wel heerlijk even patat en twee worstjes gegeten op het terras van het Tegelberghaus. De laatste 3 frietjes voerde mijn zoon aan de alpenkauwtjes.

Na een goed uur ga je dan toch weer naar beneden. In de Rewe van Schwangau nog wat te eten voor de avond gehaald en een bestemming voor vannacht in Oostenrijk gezocht: Lermoos!

Landeck, toch een hotel

Een weekje Tirol

In april waren mijn zoon, vrouw en ik heerlijk een weekje naar de Alpen, onze dochter paste in haar flat op onze hond, was die ook op vakantie.

Na een heerlijke eerste volledige Alpendag die wij hadden doorgebracht in Füssen en omgeving, kochten wij vlak voor de grensovergang een sticker, om in Oostenrijk de snelweg op te mogen en gingen wij de grens over. In Schwangau hadden wij al een hotelletje gezocht op Trivago. Wij hadden geen creditcard, boeken ging daarom niet direct in dat hotelletje in Lermoos.

Dat was Lermoos, maar weer verder dus.

Mijn zoon nam het stuur van mijn vrouw weer over en reed ons door de bergen deels langs de rivier de Inn naar het kleine stadje Landeck in het westen van Tirol. Wij werden netjes ontvangen bij de receptioniste die wij eerder hadden gebeld en gingen naar onze kamer. Kon nog net een biertje op het balkon voor het te koud werd en ons avondeten was wat wij in de supermarkt van Schwangau hadden gekocht, 's middags op de Tegelberg hadden wij immers onze warme hap al gehad.

Na zo'n volle dag volstond een kuiertje door de stad en 's avonds merkten wij, via een appje van onze dochter dat de Notre Dame in Parijs in de brand stond. Tsjee, zo'n monument. Mijn vrouw en ik zijn daar nog geweest op het eiland in de Seine. De tv maar even aangezet.

Daarna lekker slapen, want morgen gaan wij nog wat verder naar het zuiden: Sterzing Italië.

De naamgever van ons hotel, slot Schrofenstein

De Inn achter het hotel

Oberaudorf Tatzelwurm waterval

Een weekje Tirol

In april waren mijn zoon, vrouw en ik heerlijk een weekje naar de Alpen, onze dochter paste in haar flat op onze hond, was die ook op vakantie. Eerder vandaag hadden wij de vesting in Kufstein Oostenrijk bezocht. Inmiddels zijn wij weer in Duitsland, Beieren.

Wij hadden ook nog het plan opgevat om vandaag de Tatzelwurm waterval op te zoeken. Op naar Oberaudorf. 

Oeps, de route die wij op de TomTom hadden ingevoerd, zou ons niet naar de waterval gaan leiden. Op gele borden in Oberaudorf stond aangegeven, dat de route geblokkeerd was. Dat was ook zo! Vanuit Oberaudorf zijn wij toen maar wat gaan proberen. Op een gegeven moment gingen wij heel hoog en stijl de berg op, in zijn een, de auto puffen. Mijn zoon vond het geloof ik wel stoer zo te rijden. Uiteindelijk besloten wij, dit gaat niet lukken. Even uitstappen, mijn vrouw achter het stuur en weer naar onder. Uitzichten ondertussen, waren prachtig.

Weer beneden gingen wij richting Flintsbach. Daar zouden wij ook gaan slapen. Via dit dorp, bleek, konden wij ook naar de waterval. Weggetje op, paar euro tol betalen en weer naar boven. Maar nu kwamen wij er wel!

Eerst boven de waterval lekker geluncht aan het water, want het was heerlijk weer. Vervolgens de waterval bekijken. Weer een leuk wandelingetje door de kloof. De eerste deze week, die toegankelijk was!

Er waren nauwelijks toeristen toen wij hier waren. Een prachtige waterval stort zich hier door een smalle kloof. Imposant! Een tijdje op het bruggetje onder gestaan. Hier nog even een praatje met een man met een hond uit Berlijn die hier in de buurt logeerde. Daarna nog een kop (oploskoffie) tussen waterval en auto en op zoek naar het hotel voor die nacht in Flintsbach. 

Kufstein, naar de vesting

Een weekje Tirol

In april waren mijn zoon, vrouw en ik heerlijk een weekje naar de Alpen, onze dochter paste in haar flat op onze hond, was die ook op vakantie. Die ochtend vertrokken wij uit het fijne hotel Binders in Innsbruck. Wij wilden naar de waterval Tatzelwurm bij Oberaudorf in Duitsland, maar eerst zouden wij nog de burcht in Kufstein in Oostenrijk bezoeken.

Wij besloten niet de snelweg te pakken, ook al mochten wij dat wel, want wij hadden een sticker, maar de rit van de dag ervoor over tweebaanswegen, beviel ons zo goed, dat doen wij weer. In een mooi Alpenlandschap met leuke dorpjes en stadjes onderweg als Schwaz, Strass im Zillertal en Brixlegg waar wij nog even de Spar supermarkt bezochten voor een boodschap en een plas, reden wij relaxed naar Kufstein.

Bij het centrum van dit centrum, onderweg kwam het liedje van de Migra's uit de 70-er jaren* nog wel voorbij, vonden wij al gauw een parkeerplaats. Mijn zoon zette de auto weg en met zijn drieën op naar de vesting.

Entree betalen, mijn zoon kreeg nog een korting op zijn Nederlandse studentenkaart en naar binnen. Het was nog voor twaalven en wij werden nog gewezen op het mooie orgelspel, dat om 12 uur zou beginnen.

'Een van de bijzonderheden is het Heldenorgel in de toren; het grootste Freiorgel ter wereld waarvan de klanken dagelijks worden geluid ter nagedachtenis van gewapende conflicten in de wereld en voor vrede.'

Tsja, zoveel cultuur was op dat moment aan ons niet besteed. Wij namen het kabel-lift-treintje naar boven, mijn vrouw zong 'van het stadje Kufstein, waar ik naar school ging'  keken wat rond en dachten. Eerst koffie met Apfelstrudel. Wachtende op het lekkers kregen wij toch nog wat van de klanken ter nagedachtenis van gewapende conflicten mee. 

Na het lekkers zetten wij onze bezichtiging door de vesting voort. Ieder kasteel is weer anders. Veel gevangeniscellen, een diepe put, schilderijen, oude meubels, opgezet wild, steegjes, een ondergrondse gang, , een diepe put, mooie uitzichten. Genoeg te zien, ja ook dit slot heeft door de plek waar het staat veel grensconflicten beleefd.

Na Kufstein, een korte file, door grenscontroles, waar wij verder geen last van hadden, de grens over en op zoek naar de waterval...

*Ook te beluisteren op Spotify kanaal Radio Omhuizen*

Meer over en vanuit  Kufstein staat in onderstaande stukjes

Vesting Kufstein

Kufstein, naar de vesting