Ritsumazijl, door de fiets gezakt

Lang geleden, ik woonde nog bij mijn ouders in Leeuwarden, ging ik eens een stukje fietsen.  Het was eind mei.

Mijn fiets was een tweedehands Union, zwart, een degelijk uitziende fiets met terugtraprem. Mijn ouders zelf waren op verjaardagsvisite bij een tante in Weidum.

Het was lekker weer ik op pad, de wijk uit, Julianalaan op, viaduct over, brug over en linksaf langs het Bisschopsrak. Ik reed richting Ritsumazijl. Mijn fiets begon wat vreemd te kraken. Na een paar kilometer moet je bij dit dorpje ineens een anderhalve meter vrij stijl omhoog de dijk op. 'Kraak' opeens mij frame in tweeën. Daarvoor zag mijn fiets er echt niet uit als een wrak.

Dat wordt dus verder lopen met een fiets, waarvan alleen bij de stang de bovenste en onderste helft nog aan elkaar zit. Via Boksum kuierde ik naar Weidum. Onderweg soms tegen voorbijgangers nog wat opmerkingen over wat mij gebeurd was. Aan mijn gewicht lag het niet, was wel redelijk lang, maar destijds  nog geen 70 kilo Bij mijn ouders en tante het verhaal nog uit de doeken gedaan.

Later heeft een collega van mijn vader die 2 straten bij ons vandaan woonde en hobby-fietsenmaker was voor materiaalkosten (en een pakje shag, wat 'echt niet had gehoeven') het frame weer vakkundig aan elkaar gelast.

Helaas heb ik daarna niet heel lang meer plezier van deze fiets gehad. Een tijdje daarna is ie 's nachts gestolen, of in de gracht van de Nieuwestad in Leeuwarden gegooid (?), terwijl ik in discotheek Vat '69 was. Verder was het daar heel gezellig. Met de fiets van een vriendin van mijn zus (zij achterop) ben ik toen weer thuis gekomen.

Mijn vader kwam ook nog even in zijn onderbroek en pyjamajasje beneden voor een kleine boodschap, waren mijn ouders daarna ook weer op de hoogte. Vriendin weer naar huis, ik naar mijn nest en er was weer een zaterdag en een stukje zondag en een fiets voorbij.

Vollenhove, onze eerste bootvakantie

Onze vaarvakanties in Nederland

Onze eerste bootvakantie in 2002 begon bijzonder. In het voorjaar hadden wij al een camping geboekt om met onze tent naar toe te gaan, maar het liep anders want na het boeken van deze vakantie hadden wij onze eerste boot aangeschaft, een peltkruisertje uit 1969 met een oude Mercury buitenboordmotor.

Onze zomervakantie begon dus niet met die boot, maar met tent, fietskarren en onze fietsen fietsten wij met zijn vieren van Harderwijk door de bossen via Ermelo naar Voorthuizen. Dat was eigenlijk het leukste van het eerste deel van de vakantie. Die camping was zo gelikt (te netjes voor ons) en behalve een zwembad was er nergens water, na 3 nachtjes waren wij het zat, braken maandagochtend al vroeg onze tent op, dumpten hem na opnieuw een fietstocht thuis, gingen naar de boot en dezelfde middag vertrokken wij alweer. Na een eerst stop / nacht nabij de Roggebotsluis, was onze tweede stop in Vollenhove. Wij hadden voor het eerst het Ketelmeer overgestoken met ons kleine bootje, verloren daar een stootwil, die wij na een rondje varen weer oppikten, via Zwarte Meer en Kadoelermeer  lagen wij uiteindelijk aan in Vollenhove. Een levendige passantenhaven in een oud Zuiderzeestadje. De havenmeester was ik zal maar zeggen nogal extravert en vrolijk. eerst is dat nog wel leuk, maar op een gegeven moment als je hem 's avonds nog steeds naar alle gasten hoort roepen gaat dat wel wat tegenstaan. Maar ja, zo erg stoorden wij er ons ook, maar niet aan, want varen is al met al hartstikke leuk. Wij hadden ook in Voorthuizen kunnen zitten. De komende dagen zouden ons nog Blokzijl en de Weerribben en het Tjeukemeer brengen. Veel leuker.

Zwaluwen op de zeereling

Na het gedoe met de scheids op de sluis in Ketelhaven, toen wij met onze boot op vakantie waren. vonden wij toch nog wel een leuk plekje in de haven aan het Ketelmeer. Wij genoten van alle vogeltjes daar voor de huiszwaluwen en boerenzwaluwen, die ook geregeld tussen het muggen vangen door met elkaar zaten uit te rusten op de zeerelingen van de boten.

De huiszwaluw (Delichon urbicum) is een vogel uit de familie van zwaluwen (Hirundinidae). Het is een trekvogel die broedt in Europa, Noord-Afrika en de gematigde streken in Azië en overwintert in Sub-Saharisch Afrika en de Aziatische tropen. De vogelhuis dankt zijn naam aan zijn gewoonte om te broeden in menselijke bouwwerken en is makkelijk te herkennen aan zijn blauwzwarte en witte verenkleed. Hij voedt zich met insecten die hij in zijn vlucht vangt.

Alpaca

Op een gegeven moment bij ons bezoek aan de orchideeënhoeve kwamen wij bij het buitendeel, waar onder andere flamingo's waren bij een vijver en alpaca's een klein soort lama. Helaas hadden deze dieren niet een mooie weide of iets dergelijks, maar lagen zij in een vrij kleine wel schone ruimte.
Ach toch altijd aandoenlijk, zo'n wollige kop met van die grote ogen.

 Er zijn drie soorten lama's, de gedomesticeerde lama (Lama glama), de vicuña (Vicugna vicugna) en de guanaco (Lama guanicoe). De guanaco is de nauwst nog levende verwant van de gedomesticeerde lama, en mogelijk de wilde voorouder. Alle lamasoorten zijn nauw verwant aan elkaar en de hybrides zijn vruchtbaar. Op de orchideeënhoeve troffen wij dus de alpaca. De alpaca (Vicugna pacos) wordt in de hoge Andes als huisdier gehouden. Hij heeft een schofthoogte van 90 cm en een lange hals, met een lange vacht, dikwijls tot aan de grond reikend. De vacht komt voor in meer dan 22 erkende kleurslagen. Bontgekleurde dieren zijn veel zeldzamer.De vrouwtjes werpen in het regenseizoen na een draagtijd van elf maanden.De alpaca wordt voornamelijk gehouden voor de wol.

Vinkeveen, na de slootjes en de plassen

Onze vaarvakanties in Nederland

Onze laatste bootvakantie met ons hele gezin in 2011. Een natte zomer.

25-juli-2011, na ons 'prijzig' tochtje vanaf Ouderkerk van niet al te veel kilometers kwamen wij bij de Vinkeveense Plassen aan. Wij hadden onze junioren 220 volt (eigenlijk WiFi) beloofd, dus verblijven op een eilandje was geen optie. Naar een haven. Wij vonden Omtzigt in Vinkeveen. Op zich hadden wij best een leuk plekje in deze haven en zo duur als de vaartocht hier naar toe zou het toch niet zijn.
De havenmeester was een aardige meid, voorzag onze kinderen nog gratis van hun eigen WiFi. Was in die tijd toch meestal nog tegen betaling en tufte voor haar werkzaamheden geregeld in haar bootje de haven op en neer. Volgens mij is zij fan van André Hazes, want zijn muziek schalde dan uit de radio die zij bij haar had.

Mijn vrouw en ik hebben hier 's-middags nog even heerlijk hardgelopen en gedoucht.
Mijn vrouw kookte ook vandaag: boontjes en slavinken, lekker! Aan het begin van de avond hangen wij even op de achterbank van de stuurhut en mijn dochter bakt cakejes in het oventje. Ook een voordeel van walstroom / 220 volt.

Morgenochtend nog maar even hier wassen en dan op zoek naar een fijn gratis plekje ergens anders. Het regent weer even. Onze nieuwe barbecue zal deze zomer wel in de doos blijven zitten.

26-juli-2011, de ochtend  hierop voor een habbekrats nog onze was gedaan. Wij waren echt blij met deze ligplaats in Vinkeveen. Twee uur gooiden wij de touwtjes weer los. Flink turen op de plassen, er staat hier niets aangegeven. De eerste brug, moest voor ons omhoog, de volgende twee konden wij onderdoor. Er kwam ook een boot na ons, die er wel onderdoor zou passen, maar dat had de hobby-schipper zelf niet in de gaten. Nadat ie al 3x tegen de meerpalen had gebeukt, is de sluiswachter er toch maar naar toe gegaan, om de brug te bedienen. Hij vertelde dat de brug wippen, bij zulken toch sneller werkt, dan uitleggen, dat het wel past. Goed dat hoorden wij bij hem in de sluis, waar wij de plassen weer afgingen. Richting Vecht, via Nieuwersluis naar Loenen... Gratis? Echt niet.

bij goed weer, moeten wij nog wel wat onderhoud doen

Elburg, Stronkenbar

Onze vaarvakanties in Nederland 

Toen wij nog in Harderwijk woonden, hadden wij met zijn vieren in het weekend best veel tijd, om lekker met de boot eropuit te gaan. Een nachtje Elburg was dan vaak wel leuk, zo ook tegen het eind van de zomervakantie in 2004.

Wij vertrokken vanuit onze thuishaven aan het Flevostrand. Hier hadden wij nadat wij rond half 12 waren aangekomen even aan de stroom gelegen, koffie en thee gezet en de watertank bijgevuld. Toen voeren wij het Veluwemeer op, noordwaarts richting Elburg. Wij besloten hier maar lekker eens uit eten te gaan. Met zijn vieren naar de Stronkenbar. Dit vonden wij een heel leuk zaakje. De inrichting was gemaakt van veel ruw hout (ook stronken dus). Daarna deden wij nog wat boodschappen en wat voor de lol winkelen, ijsje halen en daarna weer lekker aan boord, om de dikke zaterdagskrant te lezen.

's Avonds struin je dan nog wat in en om de stad en steek je een weiland over. Op een gegeven moment even schrikken. Mijn vrouw is al weer op het pad, maar mijn dochter en zoon moesten nog bij de stier langs, die nu ook begon op te letten. Beetje consternatie, rennen!, maar natuurlijk, het liep weer goed af.

De andere ochtend slaap je dan lekker uit, wij samen kruipen elkaar nog eens lekker aan, vervolgens een douche in het kleine vierkante toiletgebouwtje bij de plastic steiger en dan heerlijk ontbijten. Na het ontbijt met een goed stuk muziek varen wij het kanaal weer af, onder de brug door en het Veluwemeer weer op terug richting Biddinghuizen.

Was weer een leuk weekendje.

Appelscha, turfroute

Uit het logboek van 'Onze vaarvakanties in Nederland'

16 juli 2004 met de boot op vakantie (pa+ma+dochter10+zoon9,hond+kat)

Al jaren geleden gingen wij met ons gezin dochter en zoon 10 en 9 de turfroute varen, niet bepaald de spannendste route voor gezinnen, maar ja. Appelscha is dan wel weer leuk.

Die ochtend waren wij om 9 uur vanaf  Dieverbrug gaan varen. Wij hadden geen zin om rond schaft nog in Drenthe te zitten. Dat lukte ons, rond 12 uur waren wij de Damstersluis in de Compagnonsvaart al voorbij. Rond 20 over 12 zaten wij in Appelscha. Omdat de bruggenwipper en sluiswachter toen wel schaft hadden zijn wij met onze hond en kinderen eerst maar eens even het dorp ingelopen. Eén uur door de sluis.

De 'slakken' die sinds de Damsluis voor ons zaten en in Drenthe in het begin ook al eens, hadden ineens haast en toeterden voor een brug waar geen bruggewipper was, want die moest de sluis in het dorp eerst nog bedienen.

Wij vonden een mooi plekje aan een steiger vlak bij het toiletgebouw. Onze zoon was tevreden, want die had al gauw wat vissen gevangen met zijn kruisnet. Zijn maatje hier gleed bij 't vissen in 't water en wij zijn alle vier op de twee fietsen in duo's nog even het dorp door geweest.

De volgende dag, zaterdag was het voor ons wasdag in Appelscha: wassen en drogen en in totaal vier keer naar de Poiesz supermarkt. Ach wij hebben de tijd. Nog naar de rommel geweest en onze zoon ging met zijn vriendje en zijn broer weer vissen. 's Avonds had onze dochter ook twee vriendinnen uit een andere boot getroffen. Leuk voor de kinderen. 's Avonds zaten wij smoek in de kajuit bij regen en onweer.

De zondag zijn wij naar het pretpark Duinenzathe geweest. Mijn vrouw en ik waren er als kind onafhankelijk van elkaar toen, al met de lagere school geweest. Het lag toen nog op een andere plek aan de bosrand. Het is nu groter, maar al met al een best leuke dag. Na alle belevenissen in het pretpark en het miniatuurpark hebben wij een lekkere bak afhaalchinees gehaald.

overdag plezier in Duinenzathe en in het Miniatuurpark

En na het eten hebben alle 'bootkinderen' weer heerlijk met elkaar gespeeld. Tot 10 uur 's avonds verstoppertje spelen en vissen. Dit was een geslaagd weekend. Maandag maar weer varen richting Oldeberkoop.

Putte, even rennen

In 1987 vervulde ik mijn militaire dienstplicht in Ossendrecht Noord-Brabant niet ver van de Belgische grens. Meer dan drie uur van mijn woonplaats verbleef ik daar gedurende drie maanden van zondagavond tot vrijdagmiddag. Overdag meestal de militaire opleiding en  na diensttijd had je vrij met je maten, je ging wel eens een filmpje kijken op de kazerne of er een goedkoop biertje halen, maar ook wel eens 25 kilometer verderop in Antwerpen. In een sportieve bui renden wij met drie of vier jongens ook geregeld na het middagappel de grens een eindje over, heen en terug ging dat denk ik om een 6 kilometer. Leuk grensoverschrijdend sporten.

Klimop en clematis in onze zwevende tuin

Vorige week waren wij leuk naar de Orchideeënhoeve geweest. Gaf wel inspiratie, om ook weer wat aan onze eigen tuin te doen. Wij zagen her en der planten hangen in mandjes, klein korven met plantjes, maar ook grotere met bloemen.

Wij zaterdag dus naar tuincentrum en bouwmarkt, planten en modder scoren, twee mandjes hadden wij al eerder van de Action meegenomen en met nog wat oud spul uit ons berghok gingen wij aan de slag. wij bouwden aan onze pergola in de tuin twee hangende tuintjes met clematis en klimop en wij bouwden van een restje gaas en bamboestokken een pilaar met potjes winterviolen. Ons vogelhuisje werd verplaatst en een border voor een deel opnieuw ingericht.
Wij hebben ons heerlijk vermaakt in dit zomerse herfstweekend!

een nieuwe border met boomschors en planten en een pilaar (linksachter) met potjes winterviolen

twee hangende tuintjes met clematis en klimop

Klimop (Hedera helix) is een groenblijvende, houtige liaan uit de klimopfamilie (Araliaceae). De plant groeit op vochtige, voedselrijke grond langs muren en tegen bomen waaraan de plant zich met korte hechtwortels vastklampt.

Amersfoort, Typisch

Op dit moment gaat de tv-docu-serie Typisch over de Bloemenbuurt in het Soesterkwartier in Amersfoort. Leuk een feest van herkenning. In 1990 kochten wij samen ons eerste huis tegenover de Emmakerk, vlak bij de Noordewierweg in Amersfoort. Wij hadden daarvoor al even samengewoond op twee kamers in Soest. Die kamers bevielen niet echt. Maar in ons eerste huis in Amersfoort hebben wij precies 5 jaar prima gewoond, onze beide kinderen zijn er geboren voor wij verhuisden naar Harderwijk. Wij wilden wat meer ruimte en meer water. Dat kregen wij daar ook, maar toch het Soesterkwartier was veel gezelliger. Harderwijk hebben wij ook al heel lang verlaten en wij wonen al weer 14 jaar in een plaats, die en gezellig en gemoedelijk is en ons water en ruimte biedt: Zwolle.

Maar nu even terug naar die periode in de eerste 5 jaren van de jaren 90. Omhuizen in het Soesterkwartier. Wij hadden een klein 30-ger jaren rijtjeshuis, met een piepkleine voor en achtertuin. Wij woonden zo dicht bij de Albert Heijn, dat wij de winkelwagen bij huis konden uitladen. De (banket)bakker op 50 meter, een schoenenwinkel, lectuurwinkel, kaaswinkel vlakbij, slagerij Klashorst en de pinautomaat van de SNS bank vlakbij. De Chinees en de Basismarkt een 200 meter verderop in de straat. Ons kippenvoer kochten wij bij dezelfde dierenwinkel die in Typisch Bloemenbuurt zo'n belangrijke rol speelt. Volgens mij stond Johnny er toen nog met zijn vader in. Een biertje haalden wij toen wij nog geen kinderen hadden meestal in de binnenstad, maar later hadden wij wel eens een paar uurtjes oppas en kochten wij een biertje bij Karel de Stoute, hetzelfde café als in de serie, maar nu met een nieuwe naam. Pizza's kwamen ook van vlakbij, net als patat van snackbar De Hoefslag. Foto's waren nog analoog, maar ook de fotozaak was vlakbij. Later namen wij onze eerste hond, die lieten wij dagelijks een aantal keren uit bij de groenstrook langs de Dollardstraat. Bij de tennisbaan heeft die hond wel een krat vol gele tennisballen gevonden. Soms liepen wij met onze stabij naar Birkhoven en gingen het bos in. Daarnaast was weer de dierentuin, waar wij ook een abonnement hebben gehad om met onze baby en peuter naar toe te kunnen gaan.

Maar ja, wij wilden meer ruimte en meer water en vertrokken naar onze volgende woonplaats.

Nu dankzij de tv-serie Typisch komt die mooie tijd toch weer even opnieuw dichtbij.

Meer over en vanuit Amersfoort staat in onderstaande stukjes

Amersfoort, typisch

Amersfoort, dierenpark

Rutten, Tjibbe

Onze vaarvakanties in Nederland

Op vakantie met onze boot met ons vieren.

Wij sliepen in de haven op Urk en de vakantie ging snel. Wij waren al vroeg wakker van al het geklots van alle pakes en beppes, die weet ik hoe vroeg met een noodgang de haven uit moesten varen. Wij lagen te klotsen alsof wij op open zee lagen in plaats van in een beschutte haven aan het IJsselmeer. Wij hadden onze hond uitgelaten, de matten geklopt, kortom de boot huishoudelijk een beetje uitgemest. Een wasje gedaan en ontbeten met heerlijke oppiep broodjes uit ons kleine oventje.
Mijn vrouw en ik hadden nog even gezwommen bij het strandje aan het IJsselmeer, onze puberdochter gedoucht en onze zoon sliep net wat langer.

Wij voeren richting Emmeloord, om daar boodschappen te gaan halen, met onze 2,40 meter doorvaarthoogte konden wij ondanks het schaft van de brugwachter nog net onder de laagste gesloten brug door.

Eigenlijk wilden wij een mooi plekje vlak voorbij Emmeloord voor de nacht, maar daar vonden wij er geen met geschikte palen om aan te leggen. Verder maar weer. Turen en loeren in de diep ontwaterde Lemstervaart, uiteindelijk vonden wij een mooi plekje ter hoogte van Rutten.  Er stond een witte plastic stoel, waarschijnlijk een vaste visstek van een dorpeling. Wij doopten hem Tjibbe.

Even later kwam er een 15 meter voorbij onze boot die precies in een hoekje lag bij een zijslootje inderdaad de visser zijn plekje op de witte stoel innemen. Tjibbe is een Turk.
Wij dronken ondertussen een lekker biertje en gingen later onze avondmaaltijd klaarmaken.

De andere ochtend voor wij weer vertrokken, zat Tjibbe alweer te vissen. Onderweg naar Lemmer kwam er nog wat in de schroef, gelukkig voeren wij het er ook zo weer uit. Ik hoefde dus niet te duiken. Al vroeg waren wij door de Lemstersluis aan het eind van de vaart, rechtsaf, stuurboord uit en dan via de volgende sluis Lemmer in. Wij waren vroeg en konden een plekje kiezen. Luxe hier.
Mijn vrouw en dochter gingen hier lekker shoppen, mijn zoon en ik deden de boodschappen. Niet heel veel, want vanavond gaan wij lekker uit eten.

Geelwangschildpad

Nog maar koud, nee niet koud het is best lekker in die kassen, binnen en je loopt in de tropische tuinen van de Orchideeënhoeve langs een mooi beekje en in en om dat beekje, stikt het van de koi-karpers en de waterschildpadden. Het lijkt wel of alle gedumpte geel- en roodwangschildpadden van Nederland hier worden opgevangen. Wel een leuk gezicht trouwens.

De geelwangschildpad (Trachemys scripta troosti) is een schildpad uit de familie moerasschildpadden (Emydidae). De ondersoort komt voor in de Verenigde Staten in onder andere de staten Tennessee, Kentucky, Georgia, en Alabama. en ook in het noorden van Mexico. De biotoop bestaat uit moerassige gebieden, rivieren en meren met enkele boven het water uitstekende objecten om te kunnen zonnen, in groepen en vaak op elkaar. Bij verstoring duikt de groep met veel geplons in het water. Ze eten vlees, vis en waterplanten. Sinds het invoerverbod van de roodwangschildpad, zijn de geelbuikschildpad en de geelwangschildpad de meest verkochte soorten in Nederland. Een echte geelwangschildpad is bijna niet te verkrijgen in Nederland, het betreft meestal kruisingen van geelbuik- en geelwangschildpad. Deze schildpad houdt geen winterslaap. In de winter moet de temperatuur van het water wel 2 à 3 graden lager zijn dan in de zomer.

Lori van de blauwe bergen

Heerlijk zwerven wij even rond door de orchideeënhoeve, al een paar mooie tuinen hebben we gehad, onze sokken zijn al weer droog (die nat werden bij het via de touwbrug oversteken van de beek) en nu hebben wij een vruchtensapje gekocht en gaan de lorituin in. De papagaaien voeren. Wat leuk, binnen de kortste keren komen ze allemaal uit je cupje lurken. Op mijn hoofd is geen nesthaar te vinden, maar bij mij lief gingen ze lekker zitten. Heerlijk levendige beesten, maar je ziet er ook echt een vliegen, die laag in de pikorde staat. Onderling zijn ze dus minder lief, dan ze bij ons lijken deze  vogeltjes van 'Down Under'.

De lori van de Blauwe Bergen (Trichoglossus moluccanus) is een regenbooglori. Deze soort komt voor in oostelijk Australië en Tasmanië (het gebied van de Blauwe Bergen). Als alle soorten lori's bestaat het voedsel uit nectar en stuifmeel van inheemse planten en bomen. Daarnaast bestaat het voedsel ook uit fruit en zaden.

Luttelgeest, de kassen in

Mijn lieverd, had zaterdag en zondag gewerkt en maandag vrij. Dinsdag allebei weer aan het werk. Dus wij dachten maandag na een heerlijk ontbijtje laten wij wat leuks gaan doen. Deze keer kwam ik met het goede voorstel, naar de Orchideeënhoeve in Luttelgeest. 'Of dat wel wat is...'zei mijn vrouw, nou 'volgens mij is het wel leuk' zei ik. Ik had er wel goede dingen over gehoord. Wij zouden het daar vast wel 2 uren uithouden.

De auto aangetrapt de weg op, bij de Ramspol de Noordoostpolder in, bij Emmeloord rechtsaf en naar Luttelgeest. Een kleine 40 minuten en wij waren er al. Voor oktober was het best fijn weer, jas in de auto gelaten, alhoewel het in Luttelgeest nog best winderig is, maar wij gaan toch de kassen in.

Eerst naar het restaurant,  bakje koffie. 'Ik geloof, dat wij hier zo'n beetje de jongsten zijn'. Tsja onze leeftijdsgenoten zijn nu voornamelijk aan het werk. 'Ach kunnen wij alles goed bekijken'. Na de koffie naar binnen, best mooi, er is een route, die is rollator- en rolstoelproef, maar er is ook een route, door sluip- en klimpaadjes, met ook een hangbrug zo'n beetje door het water, die namen wij. Wij namen best de tijd, lekker even een 20 minuten in de junglelounge gezeten en weer op ons gemak verder. Behalve tuin is dit ook zo'n beetje een dierenpark. De beek en vijvers zitten vol koi-karpers, geel- en roodwangschildpadden, er lopen diverse vogeltjes rond er is een prachtige vlindertuin, flamingo's, alpaca's en het voeren van de lori's was ook een belevenis. Al met al, zijn wij er wel een uur of vier binnen geweest, we sloten af met nog een lekkere maaltijd en gingen toen pas weer op huis aan.

Een leuke, echte vakantiedag ter afwisseling. Bovendien gaf dit bezoek weer inspiratie en aanleiding om nog wat leuke dingen aan ons eigen tuin toe te voegen. Op de terugweg in Kampen reden wij nog even langs de Action, want daar konden wij vast wel wat goedkope hangmandjes vinden voor in de pergola.

Er is veel moois in Pantropica (zo heet de Orchideeënhoeve vanaf 2024) te zien o.a:

de alpaca, de geelwangschildpad, de lori van de blauwe bergen, 

Zalk, even fietsen

Een zondag in oktober, het is lekker weer, ik heb vandaag vrij, maar mijn vrouw een late dienst.
Toch vermaak ik mij wel. Gisteren een aantal meters hek rondom onze tuin gerepareerd, of beter, opnieuw geplaatst. Vandaag delen wij onze vrije dag maar weer wat anders in.

's-Morgens sliepen wij beiden lekker uit. Na het ontbijt kreeg onze hond zijn tweede ronde, de eerst had ie van mij voor het ontbijt. Na het ontbijt zijn wij even naar de Ossenberg gereden om de hond uit te laten. Heerlijk even.

Terug heb ik koffie gezet, tijd vliegt. Toen de wedstrijd van Feyenoord begon had ik de nasi en het vlees (babi) en saus klaar. Heerlijk hebben wij even gegeten, bord op schoot. In de rust begon het werk van mijn vrouw. Mijn zoon was ook beneden voetbal kijken, maar hij eet op een voor hem beter tijdstip. Helaas zat er in Tilburg tegen Willem II voor Feyenoord geen overwinning in: 1-1.

Rond half vijf kan ik er nog wel even op uit vond ik. Het is nog best goed weer. 's Middags al even zitten denken, waar fiets ik heen, richting Kampen? Richting Hasselt? Richting Hattem? Milligerplas? Nee!. Vandaag over de oude IJsselbrug Zwolle uit, richting Zalk. Lekker langs uiterwaarden en IJssel. Je bent zomaar in Zalk, schattig dorpje, rechtdoor, dorp weer uit en via een rechte weg richting Wezep door de weilanden, over het spoor en N50, stukje langs de Stouwe en linksaf door de Voskuil richting Hattemerbroek, over het spoor een heel klein stukje Hattem en over de nieuwe spoorbrug, de IJsselboog weer terug naar huis. Lekker even een klein anderhalf uur op pad geweest en van de natuur en omgeving genoten.

zicht op Zalk

Zalk

Stouwe

IJssel en nevengeul bij Zwolle

Schotse Hooglanders bij de IJssel, Zwolle

Spoolde

Berk aan Zee, vuurtoren

Toen wij op onze trip door Frankrijk naar Berck reden zagen wij de strakke rood witte vuurtoren al even. Toen wij op het strand waren, was ie niet in beeld. Toen wij later weer de auto gingen pakken om naar Le Crotoy te rijden, zagen wij hem even tussen de bebouwing door glippen....

De vuurtoren is in 1950 gebouwd van beton, nadat de vorige in 1944 bij een bombardement is gesneuveld. De toren en het naastgelegen huis zijn monumenten, 44,5 m hoog,57 m boven de zeespiegel, met een bereik van 44 km.

Onze kat mee op de boot

Een aantal jaren hebben wij behalve onze hond op vakanties ook onze kat mee gehad met vakanties op onze boot. Later namen wij ons katertje niet meer mee. Toen onze kinderen thuis bleven was het ook sowieso niet meer nodig.

De kat mee betekende altijd wel wat extra zorg in tegenstelling tot de hond. De hond volgde ons altijd buiten. Ons watervlugge katertje hielden wij altijd binnen als ie op vakantie mee was. Thuis was het gewoon een buitenkat die 's nachts de straat op ging. Meneer hield er ook de rare gewoonte op na in vakanties op op de bak te gaan zitten poepen als wij net in de kajuit zaten te eten.

Verder hadden wij ook wel plezier van de kat hoor. Op de foto zit ie in de achterkajuit, waar de kinderen sliepen in het krat met boeken van de kinderen.

De kat of huiskat (Felis silvestris catus) is een van onze oudste huisdieren. De kat behoort tot de familie der katachtigen (Felidae). Het vrouwtje is een poes, het mannetje is een kater en een jong is een kitten. De huiskat stamt af van de Afrikaanse wilde kat (felis silvestris lybica) die ook in het Midden-Oosten voorkwam. Toen de mensen daar met landbouw begonnen, begaven de wilde katten zich steeds meer in de nabijheid van de dorpen, waar in de voorraden die door de landbouw werden opgeslagen muizen voorkwamen, een makkelijke prooi voor deze katten.

Geschubde inktzwam

Gisteren zag ik hem al, vanmorgen bij de eerste ronde met onze hond stond ie er nog, een inktzwam in de berm, nog mooi wit. Zo'n inktzwam kan verder geen kwaad, zoals de reuzenzwam die verder op in het park nog staat in te drogen. Vanmorgen (deze foto) was ie nog mooi wit. Vanavond toen ik er weer langs kwam, was deze zwam al behoorlijk naar zwart aan het verkleuren en de hoed begon al te scheuren.

De geschubde inktzwam (Coprinus comatus) is een van de meest voorkomende inktzwammen in Nederland. Eerst is de 5-15 cm hoge hoed van de geschubde inktzwam ei- tot klokvormig, wit met een lichtbruin, glad centrum en bedekt met grote, omgekrulde schubben. De hoed scheurt later vanaf de rand in en vervloeit tot zwart. De holle steel is 10-20 cm hoog met een lage, beweegbare, vrij snel afvallende ring. De lamellen zijn wit in de jeugd, later vanaf de rand verkleurend via roze naar zwart. Een jonge geschubde inktzwam smaakt uitstekend, maar moet wel direct na het plukken verwerkt worden. De zwam is niet meer eetbaar wanneer vervloeiing of verkleuring optreedt. Verwisseling kan voorkomen met de kale inktzwam (Coprinus atramentarius), die giftig is als alcohol twee dagen voor of na consumptie wordt gebruikt.

Werder Bremen - Bayer Leverkusen

In een oud foto-album van mij zit nog een oud voetbalkaartje. Het is van de eerste keer, dat ik een wedstrijd in de Duitse Bundesliga bezocht. Tot die tijd bezocht ik voornamelijk de wedstrijden in de eerste divisie van SC Cambuur en ik was ook al eens in het Groninger Oosterparkstadion naar de interland Nederland - Cyprus geweest, zelfs 30 kilometer verderop had ik al eens een paar wedstrijden gezien, maar voetbal op het hoogste Duitse niveau was nieuw voor mij.

Wij waren van school 2 nachten naar Bremen, voornamelijk bedrijven bezoeken, maar de eerste avond waren wij al op de grote kermis achter het station geweest en uren in een kroeg die die Akademie heette en de laatste dag voor de terugreis  op 29 oktober bezochten wij de Bundesliga wedstrijd Werder Bremen - Bayer Leverkusen in het Weserstadion.

Eerst bezochten wij nog de kantoren van de club een eindje bij het stadion vandaan, en daarna liepen wij naar de wedstrijd. Wij hadden bij ons thuis in Friesland  pas een jaar kabeltelevisie in onze wijk en keken zaterdagavond om 6 uur sinds die tijd de samenvattingen op de Sportschau, best leuk en daardoor waren wij ook al wat bekend met het Duitse voetbal. De meeste stadions zagen er toen nog veel ongezelliger uit dan in Nederland, bijna alle stadions hadden een grote atletiekbaan om het veld en dan pas tribunes, in Nederland had je toen maar een paar van dat soort stadions, het Diekman in Enschede, de Bossche Vliert, Kaalheide in Kerkrade, maar volgens mij was dat zo in ruim meer dan de helft van de Duitse stadions.

Toch was het best leuk. Wij stonden in de Ostcurve en er vlogen wel eens wat bekers bier van fanatieke supporters over ons heen. Het stadion was leger, dan tegenwoordig in Bremen met een 19.000 bezoekers, maar ja net als in Nederland, zijn de Duitse stadions nu ook veel comfortabeler.

Otto Rehagel was de trainer van  Werder en in Bayer Leverkusen stond Bum Kum Cha in de voorhoede. Hij scoorde niet, Bremen wel drie keer, Norbert Meier in de eerste helft en na een minuut of 10 in de tweede helft, Frank Neubart 10 minuten voor tijd. Eindstand 3-0.

Ik vond het best een belevenis, maar zei tegen mijn schoolgenoten, dat ik bij Cambuur veel spannender en leukere wedstrijden gezien had.  Een hoger niveau is zeker geen garantie voor een leukere wedstrijd.