Echte tonderzwam

Dinsdag 21 december voor ons een vrije dag en het begin van de winter en de kortste dag van het jaar gingen wij 's middags nog even met onze hond een ronde door het bos lopen bij de Leemkule in Hattem. Leuk. Sinds een paar weken heb ik de app ObsIdentify op mijn telefoon en is het veel gemakkelijker om te identificeren wat ik allemaal tegen kom in de natuur. Wellicht heb ik in het verleden geregeld verkeerde conclusies getrokken bij wat ik zag, weet ik veel. Deze zwam op een dode berk is dus zeker te weten de echte tonderzwam.

De echte tonderzwam (Fomes fomentarius, synoniem: Polyporus fomentarius), ook tondelzwam genoemd, is een schimmel die uit de familie Polyporaceae. Het is een zwakteparasiet die groeit op verzwakte of dode bomen. Om onderscheid te maken met andere paddenstoelen die worden gebruikt om tondel te maken, zoals de dikrandtonderzwam (Ganoderma adspersum) en de platte tonderzwam (Ganoderma applanatum), wordt het voorvoegsel 'echte' gebruikt.

Het vruchtlichaam van de echte tonderzwam is meerjarig. Het kan consolevormig zijn, meestal is het klok- of koepelvormig en hooggewelfd, waarbij een groot deel van de onderste helft vrij van het substraat hangt. De paddenstoel kan een afmeting bereiken van 10 tot 30 bij 5 tot 20 centimeter, met een dikte van 10 tot 25 centimeter. De bovenzijde is sterk gewelfd en bedekt met een harde korst van 1 à 2 millimeter dik. Wanneer deze in aanraking komt met vuur, zal het niet smelten als bij de meeste paddenstoelen, maar verkolen. Hierdoor is de zwam erg vuurbestendig.

Het oppervlak van de korst is bedekt met brede, concentrische ringen die de paddenstoel een gestreept uiterlijk geven. De kleuren van de echte tonderzwam kunnen sterk uiteenlopen, van zilvergrijs, rood- of donkerbruin tot bijna zwart. Ter hoogte van de stompe, viltige groeirand onderaan is de paddenstoel doorgaans lichter gekleurd in de groeiperiode.

Oud-IJsselmonde, geen KFC

 Ik had van mijn zoon een geweldig verjaardagscadeau gekregen, een kaartje voor Feyenoord - SC Cambuur op 10 november 2022. Mijn twee favoriete voetbalclubs. Inmiddels was het ook al vier jaar geleden dat ik in de Kuip was geweest.

Vorige keer op een zondag was het rustig onderweg en op het moment dat wij met zijn drieën, mijn zoon, mijn lief en ik in Rotterdam aankwamen. Onze dochter kwam een paar uur bij ons thuis netflixen, zodat onze hond niet te lang alleen zou zijn en wij op naar Rotterdam Zuid.

Al voor Utrecht begonnen de files. Maar goed dat wij op tijd vertrokken waren. Heen namen wij ook de zuidelijke route via Meerkerk en Gorkum naar Rotterdam. 

Rond half zes parkeerden wij de wagen op het Cor Kieboomplein in Oud-IJsselmonde voor het politiebureau. Van te voren had ik gezegd, we gaan lekker eten, De Beren of zo, maar geen Kentucky Fried Chicken. Parkeerkosten betaald, en het plein afgelopen riching stadion.

Eerst kwamen wij langs een grote pizzeria, grote rij. Wij naar binnen. Mijn zoon vraagt, kunnen wij hier eten? Sluit maar achteraan in de rij buiten. Doen wij mooi niet, Volgende zaak, De Beren. Zelfde verhaal. Chinees? houdt mijn zoon niet van... Wij lopen naar Kentucky Fried Chicken. Dan toch daar maar een hap en een plas. Ach die kipburger ging wel, maar de patat was koud en de koffie was ook oké.

Tijd om naar het stadion te gaan. Mijn zoon nog even wat kopen in de fanshop. Daarna onze plek in Vak G achter de tribune opgezocht. Wij waren er mooi op tijd en zagen langzaam het stadion vollopen met 47.500 toeschouwers.

Acht uur! Het hand in hand kameraden klinkt en de spelers komen het veld op:

Tijd voor de wedstrijd: 4e minuut Quilindschy Hartman scoort de 1-0. De eerste helft was Feyenoord duidelijk de bovenliggende partij. Aan het eind van de eerste helft begon Cambuur zich nadrukkerlijker te melden en in de tweede helft ging de wedstrijd gelijk op. Helaas, eindstand werd 1-0.

Geen punten voor Cambuur, maar ik heb goede hoop voor de tweede seizoenshelft. 

Het was toch meer een mooie belevenis het treffen tussen deze twee volksclubs. Wij gaan weer op zoek naar onze wagen, eerst nog even een plas in de KFC. Richting noorden de Erasmusbrug over en via de A12 weer richting Zwolle. Bij Amersfoort moesten wij wegens werkzaamheden aan de A28 omrijden via Apeldoorn, maar even na middernacht had onze zoon ons drieën weer veilig thuis gebracht in onze wagen.

Wat een topdag.

Oranjewoud, nog even het bos in

 Dinsdag 18 oktober besloten wij samen met onze hond even op visite te gaan in Leeuwarden. Na de visite weer terug naar Zwolle, maar halverwege bij Heerenveen, besloten wij nog even naar Oranjewoud te gaan, even met de hond het bos in en wij moeten vinden wij ook nog even lunchen.

Heel lang geleden als kind was ik hier wel eens in de bossen geweest, een keer op schoolreisje waarbij wij hier ook een speeltuin bezochten. Die was (maar dat wist ik toen nog niet) bij hotel Tjaarda. Deze speeltuin is inmiddels gesloopt. Tsja het was ook in de 70-ger jaren. Ik herinner mij nog een betonnen glijbaan, waar je op deurmatten naar beneden gleed en een hal met lachspiegels.

Een paar jaar daar ging ik hier nog eens het bos in, ik was met twee vrienden (broers) en hun ouders mee. Al die tientallen jaren erna, was ik hier niet meer geweest en mijn lief was nog nooit in Oranjewoud geweest. 

Een dag eerder waren wij nog naar de Dellen bij Heerde geweest, maar de bossen hier zijn toch wel weer heel anders, heel vochtig en met varens in de ondergroei, net als bij de bossen in Gaasterland, die wij beter kennen.

Gewone zwavelkop

Adelaarsvaren

Boswachterij Oranjewoud

Na de boswandeling gingen wij op het terras bij Parkhotel Tjaarda, het was hier gezellig druk veel mensen met honden en ik liet mijn broodje met 2 kroketten en een 0.0 biertje prima smaken.

Tevreden en goed gevuld gingen wij weer huiswaarts.

Molberger Dose, kleine veenbes

Op 13 oktober maakten wij een wandeling in het Noord-Duitse hoogveengebied de Molberger Dose. Hier is een mooi drie kilometer lang wandelpad uitgezet.

De hoogveen vegetatie in dit moerassige gebied is bijzonder,  mineraalarm, zuur drasland met een aan deze extreme omstandigheden aangepaste planten en dieren. In tegenstelling tot laagveen wordt hoogveen alleen door neerslag en de in de lucht aanwezige mineralen verzorgd. Hoogvenen met een dikte van soms vijf meter of meer zijn in duizenden jaren ontstaan. De groei van veenmossen speelde daarbij een cruciale rol.

Een van de plantjes in dit gebied is de kleine veenbes.

De kleine veenbes (Vaccinium oxycoccos) is een plant uit de heidefamilie (Ericaceae) en komt voor op het noordelijk halfrond in gebieden met een koel klimaat. Het is een kruipende of overhangende plant met dunne stengels die in Nederland zeldzaam is. De plant wordt 15-50 cm hoog. De bladeren zijn 4-8 mm lang en hebben een omgerolde rand. De onderkant is blauwgroen. De kleine veenbes bloeit in Nederland in mei en juni met één tot vier roze bloemen in een bloemtros. De bloemkroon is teruggeslagen, waardoor de fijnbehaarde paarse stampers duidelijk zichtbaar zijn. De eetbare bes is rood, soms wit en smaakt iets friszuur. De kleine veenbes groeit tussen het veenmos in levend hoogveen en in heidevennen.

Coevorden, koffie

Midweek Dwergter Sand, deel 7

Terug naar deel 6

Op de ochtend van de laatste dag ben je altijd even druk met het inpakken en in de auto leggen van alle spullen. Toch vonden wij nog wel even tijd om ieder een bad te nemen. Desondanks konden wij kwart over 10 onze sleutel in het brievenbusje bij de receptie gooien en gaan rijden.

In goed anderhalf uur reden wij door de regen (pas de eerste regen deze week, dus niet erg) weer terug naar Nederland, ter hoogte van Emmen gingen wij de snelweg af en reden wij naar de enige Drentse vestingstad: Coevorden.

Wij parkeerden de auto gratis in het centrum, liepen langs het kasteel, kwamen op een pleintje met drie café's en of restaurants naast elkaar en de eerste zaak Candia was de gelukkige, waar wij elk twee heerlijke koffie en een appelgebak aten. Na deze pauze nog een beetje samen met de hond door het stadje gezwalkt en over Hardenberg en Ommen binnendoor reden wij weer naar huis.

Onze midweek zit er weer op, maar onze herfstvakantie is nog niet voorbij. Nu lekker nog een week vrij.

Kasteel van Coevorden

Het kasteel van Coevorden kent een roerige geschiedenis. Door de ligging in een moerasgebied op doorgangsroutes, vooral die tussen Münster en Groningen, en wegens lucratieve tolrechten, was de vesting van groot strategisch belang. Het kasteel wisselde vaak van van eigenaren, wat vaak met geweld gepaard ging. Het was onder andere inzet bij de Slag bij Ane in 1227 en bij het Beleg van Coevorden in 1592. Het werd meermalen geplunderd, vernietigd en herbouwd. In 1402 herbouwde bisschop Frederik van Blankenheim het kasteel.

Van de 12e tot de 15e eeuw werd de burcht bewoond door de burggraven van Coevorden. De kastelein van het kasteel was tevens de drost van Landschap Drente. In 1522 werd het kasteel door Hertog Karel van Gelre verbouwd en kreeg het vermoedelijk de grote vierkante vorm die we in latere schetsen terugzien. Ook deze grote burcht is nadien grotendeels vervallen. De ruïnes die resteerden zijn, overigens niet zonder slag of stoot, in 1967-1972 gerestaureerd tot hun huidige staat.

In 1938 heeft de gemeente Coevorden het kasteel aangekocht, en startte in1968 gemet de restauratie.  Het kasteel is sinds 1965 Rijksmonument.

Kasteel van Coevorden

Lastrup, shoppen

Midweek Dwergter Sand, deel 6

Terug naar deel 5

Wij hadden ons goed vermaakt in de Molberger Dose en daarna lekker geluncht in ons huisje. De hond een uurtje alleen laten om de boodschappen samen te doen was goed bevallen, dat kon vandaag wel weer.

Die lekkere rosé in die bolle flessen, had de Edeka in Molbergen niet meer, wij gaan samen even in de Edeka in Lastup kijken.  Dit dorp ligt een kilometer of 15 ten zuiden van het park, een leuk ritje over een binnendoorweg.

De meeste tijd besteedden wij in dit dorp in de Posten-börse. Mijn lief had gisteren in Molbergen al een fles gevonden en gekocht en wilde er toch ook nog een grotere bij. Ja we hadden in twee keer in twee vestigingen van deze winkel al heel wat frutsels en fratsels bij elkaar verzameld. Ook een ijzeren kabouter, die van ons de naam Paulus de Roestkabouter kreeg.

De tweede winkel was de Edeka waar wij onze laatste boodschappen voor deze vakantie haalden, waaronder nog wat flessen Janee rosé, vervolgens reed mijn lief ons weer terug naar ons huisje.

's Avonds keken wij onder het genot van wat lekkers Feyenoord - Midjylland in de Europa League op tv, die net als de heenwedstrijd van vorige week weer in 2-2 eindigde.

Vandaag alweer geen rummikub gespeeld. Tijd om op bed te gaan, morgen alweer naar huis.

In deel 7!

Molbergen, Molberger Dose

Midweek Dwergter Sand, deel 5

Terug naar deel 4

Grappig weer, maar de dag begon weer net als de dag ervoor. 's Morgens voor het ontbijt deed ik eerst nog even een rondje met het hondje door het bos. Vervolgens ontbeten wij uitgebreid en daarna omstebeurten weer uitgebreid in bad enz.

Even voor elven pakten wij de wagen en tufte de 3 kilometer naar de entree van het hoogveen gebied de Molberger Dose. Op het weggetje er naar toe passeerden nog 3 fazantenhanen ons pad en fladderden de akker op. 

Aangekomen bij het natuurgebied is een 3 kilometer leerzaam wandelpad uitgezet met leuke informatie over hoogveen en turfwinning op borden en panelen. Het was een waar feestje dit pad samen met onze hond te lopen. Halverwege de route staat een verhoogde observatiepost, waar je mooi rond kan kijken.

Als gevolg van de ijstijd zijn in dit gebied grote slenken ontstaan waarin dit hoogveen kon ontstaan. Grote delen van de 6 vierkante kilometer grote Molberger Dose zijn weer permanent nat. Onze hond kwam wel met zwarte poten terug, doordat ze in de plassen in het veen wegzakte, maar in een slootje werd ze gauw weer schoon.

Zie ook Molberger Dose, de kleine veenbes

kleine veenbes

Na deze prachtige wandeling reden wij eerst weer terug naar onze tijdelijke woonstek om te lunchen.

Wat gaan wij vanmiddag doen?

Komt in deel 6.

Cloppenburg, C&A

Midweek Dwergter Sand, deel 4

Terug naar deel 3

Wij hadden de Teuffelsteine bekeken en reden vervolgens via Vrees, Peheim en Molbergen naar Cloppenburg. Dit is een hernieuwde kennismaking met dit stadje, want in 2016 met onze eerste campervakantie overnachtten wij hier ook aan de rand van het stadscentrum.

Wij parkeerden de wagen vlakbij de rotonde bij de Hagenstrasze. Wij liepen daarna eerst maar eens even een rondje door het kleine ronde stadspark aan de rand van het centrum waarin een grote oude villa staat waarin nu een rechtbank zit. Kan de hond nog even zijn behoefte doen.

Wij liepen over de parkeerplaats met de camperstandplaatsen die wij nog kenden van ons vorig bezoek. Nu stonden er geen campers. Wij kwamen in het centrum. Een wandelwinkelstraat met redelijk veel winkels, maar geen mooie oude panden en nauwelijks horeca. Mijn lief bezocht de meeste winkels terwijl ik buiten met de hond wachtte.

Mijn schat keek o.a. in de C&A op zoek naar een nieuwe winterjas die zij niet vond. Ja een C&A, geen Peek en Cloppenburg en Cloppenburg. Ze stond erop dat ik zelf even in de New Yorker ging kijken, of daar niks voor mij was. Ik als een speer die winkel in uit.... Ik vind het niks winkelen, terwijl zij buiten staat. Zij er nog even in en kwam met 2 mooie nieuwe shirts voor mij eruit. Ondertussen had onze hond ook nog even gespeeld met de hond van een straatmuzikant.

Door naar het eind van de winkelstraat en daarna winkelde mijn lief zich weer terug naar het begin van de winkelstraat, ondertussen geen leuk zaak vinden voor een bak koffie en een plas. Zes jaar eerder hebben wij bij een bakkertje wel heerlijk aardbeiengebak gegeten, maar wij wilden een 'echt' café of restaurant.

Rond half 2 gingen wij weer terug naar het huisje. Daar lekker koffie gedronken en geluncht. Tegen vieren dachten wij, 'wij kunnen ook best even samen in Molbergen kijken, de hond kan best een uurtje alleen in dit riante huisje'. Wij rijden naar het dorp en kijken in de Kik waar mijn lief een nieuwe badjas en ik een houthakkershemd koop en we schaffen voor de leuk nog een wereldbollamp aan. Ook de Postenbörse (een kruising tussen Action en Welkoop) bezochten wij, waar in het kader van de Oktoberfesten de lederhosen en dirndeljurken in het schap lagen en tenslotte nog langs de Edeka, voor b(r)oodschappen en rosé.

De woensdagavond samen was gezellig, aan rummikub kwamen wij weer niet toe.

Tijd om op bed te gaan, morgen naar de Molberger Dose.

In deel 5!

 

Bisschoffsbrück, Teuffelssteine

Midweek Dwergter Sand, deel 3

Terug naar deel 2

Grappig, maar de dag begon eigenlijk weer net als de dag ervoor. 's Morgens voor het ontbijt deed ik eerst nog even een rondje met het hondje door het bos. Vervolgens ontbeten wij uitgebreid en daarna omstebeurten weer uitgebreid in bad. Terwijl mijn lief in bad zat laafde ik mij aan de zon in de kleine driehoekige serre. Ondertussen weer een stukje lezend in een goede daad van David Baldacci. Goed boek.

Tegen 11 uur stapten wij in de auto, een kwartiertje rijden naar het westen naar de Teuffelssteine, een hunebed tussen een paar hoge bomen in een agrarisch gebied. Best even leuk om te zien, zo'n 5.000 jaar oud monument. Om tijdens een wandeling in Drenthe langs een hunebed te lopen in een nog groenere omgeving is een nog mooiere ervaring.

Na tien minuten heb je dit hunebed op een perceeltje van pakweg 25 bij 50 meter wel gezien en reden wij weer terug. We rijden weer langs Peheim en op naar Cloppenburg aan de andere kant van het Dwergter Sand.

Naar deel 4.

Garrel, Thülsfelderstausee

Midweek Dwergter Sand, deel 2

Terug naar deel 1

Het is hier in Dwergte heerlijk stil en donker 's nachts en wij hebben dan ook prima geslapen. 's Morgens voor het ontbijt deden wij eerst nog even een rondje met het hondje door het bos. Vervolgens ontbeten wij uitgebreid en daarna omstebeurten nog uitgebreider in bad. Terwijl mijn lief in bad zat laafde ik mij aan de zon in de kleine driehoekige serre. Ondertussen een stukje lezend in een goede daad van David Baldacci. Goed boek.

Volledig relaxed en uitgerust gingen wij vervolgens een rondje rijden. Vanuit Dwergte linksom naar het noorden via Augustendorf en Thülsfeld reden wij naar de oostelijke oever van de Thülsfelderstausee in het riviertje de Soeste in de gemeente Garrel.  Daar parkeerden wij de auto.

Voor ons was ook een paar uit de auto gestapt. Zij liepen rechtstreeks richting Dreibrücken. Wij besloten toen eerst maar het pad naar links te nemen. Wij hoeven geen polonaise te lopen. Langs het stuwmeer, dat in de 20-ger jaren van de 20ste eeuw is aangelegd ligt een prachtig vochtig stuk bos met veel varens, net als je in Friesland veel ziet in bijvoorbeeld het Rijsterbos en Oranjewoud. Het water in het meer stond vrij laag (zien wij toch vaak de laatste jaren).

Wij liepen terug, staken de brug over (de enige die van de drie bruggen van voor de tijd van het stuwmeer over is) weer terug, ondertussen het mooie uitzicht tot ons nemend en gingen nog een wandeling maken ten noorden van de brug.

uitzicht vanaf 'Dreibrücken'

Na de wandeling stapten wij weer in de auto en via het dorpje Varrelbusch reden wij naar Molbergen. In de Lidl daar haalde ik vervolgens de boodschappen en warme hap voor de avond. Nog een paar kilometer naar het noorden en wij zijn weer in Dwergte.

Later die middag hebben wij nog een wandeling door het dorp gemaakt, waar wij aanstaken bij de ijszaak vlak buiten het park voor een heerlijk ijsje. Terug uit het kleine dorp waar de horeca op maandag en dinsdag verder dicht is, nog even over het gebiedje bij de zwemplas met zandstrand en grote vakantie huizen en (gesloten) strandpaviljoen en weer naar onze tijdelijke woning.

De avond samen was gezellig, aan rummikub kwamen wij niet toe.

Tijd om op bed te gaan, morgen zien wij weer verder.

In deel 3!

Dwergte, aan de bosrand

Midweek Dwergter Sand, deel 1

Het is oktober, en wij konden beiden nog twee weken verlof opnemen, heerlijk. In de eerste week besloten wij maar weer eens een midweekje een huisje te huren. Deze keer een uurtje over de grens in een Noord-Duits landbouw en veengebied, op het park het Dwergter Sand in de gemeente Molbergen.

Maandag aan het begin van de middag vertrokken wij met de wagen uit onze woonplaats richting Emmen op de route naar het Dwerger Sand. In Emmen aangekomen besloten wij uitgebreid te lunchen bij Van der Valk. Zo uitgebreid, dat wij 's avonds niet meer zouden hoeven koken.

Ook onze hond werd niet vergeten in het restaurant en na de grote hamburger, patat en een plas reden wij verder naar onze bestemming ruim 80 kilometer verderop in Duitsland. Iets na vieren kwamen wij aan bij de receptie van het park in het kleine dorpje Dwergte. 

De rij wachtenden werd daar snel professioneel en tweetalig door de dames van de receptie weggewerkt en even later namen wij intrek in een prachtig huisje zo'n 30 meter van de bosrand achter in het park.

Spullen uitgepakt en even met onze hond het bos in, heerlijk een klein rondje van een halfuurtje gelopen. Even na vijven vonden wij, dat wij toch nog wel wat spullen voor het ontbijt konden gebruiken. Wij reden naar Molbergen een paar kilometer verderop en mijn lief keek even rond in de Kik en deed vervolgens de boodschappen in de Edeka daar, o.a. nog wat rosé en oppiep broodjes, er is een goede oven in het huisje, dus duur vers bestellen vonden wijn niet nodig. Ondertussen wachtte ik braaf met de hond buiten onder het afdak, want het was ondertussen even gaan regenen.'

De avond samen was gezellig, aan rummikub kwamen wij niet toe en tegen de nacht maakten wij nog een ronde in het donkere bos en over het park met de hond.

Tijd om op bed te gaan, morgen zien wij weer verder.

In deel 2! 

Beverrat

19 Juni 2022, wij hadden onze huurcamper geparkeerd op een fijne gratis standplaats in de voormalige hoofdstad van West-Duitsland: Bonn.

Het meer (in Nederlandse ogen meer een vijver) was in onderhoud en er stond vrij weinig, op sommige plekken geen water in. Er zwom wel een forse beverrat tussen de watervogels.

De beverrat of nutria (Myocastor coypus) is een groot Zuid-Amerikaans waterminnend knaagdier, dat als exoot ook in Europa en Noord-Amerika voorkomt. Het is de enige nog levende soort van de familie Myocastoridae en het enige lid van het geslacht Myocastor.

De beverrat is een groot, op een rat lijkend knaagdier. De schaars behaarde staart is cilindervormig en loopt uit in een punt. De vacht bestaat uit glanzend bruine en geelbruine dekharen en een grijze ondervacht. De wintervacht is dikker dan de zomervacht. De snuit, kin en de meeste snorharen zijn wit, behalve de bovenste snorharen, die zwart zijn. De snorharen worden tot 130 millimeter lang. De buitenzijde van de snijtanden is oranje van kleur. De voorpoten hebben klauwen. Het dier wordt 36 tot 65 centimeter lang en 4 tot 9 kg zwaar. De staart is 25 tot 45 cm. Mannetjes worden over het algemeen groter dan vrouwtjes.

De beverrat heeft verscheidene aanpassingen aan een leven in het water. Tussen de tenen op de achterpoten heeft een beverrat zwemvliezen. De ondervacht is waterdicht. De neusgaten en de mond kunnen worden gesloten, en ogen, neusgaten en kleine oren zijn hoog op de kop geplaatst, zodat ze tijdens het zwemmen boven water steken.

In vergelijking met de muskusrat kan de beverrat minder goed tegen strenge winters. De populatie wordt tijdens zo'n winter gedecimeerd. In Scandinavië is de beverrat hierdoor goeddeels uitgestorven.

Walnotenboom

 

Toen wij 18 jaar geleden hier kwamen wonen stond er in de achtertuin een mooie walnotenboom. Die boom hebben wij in de eerste jaren geregeld gesnoeid, hij kwam dicht tegen ons huis met de kroon, de buurman had ook last van overhangende takken, uiteindelijk hebben wij hem maar helemaal gerooid. De kale plek, die die boom achterliet, is al lang weer opgevuld door andere beplanting, de blikvanger is nu zomers de grote vezelbanaan en hoge stokrozen.

Toch was het een mooie boom. In het parkje hier omhuizen staan ook twee walnotenbomen, de grootste van de twee heeft een mooie kruin en draagt veel vruchten, waar die in de herfst door buurtbewoners bijna allemaal worden meegenomen.

De walnotenboom (Juglans regia) wordt ook wel okkernoot genoemd. Het zijn flinke bomen die men van oudsher vaak terugziet in boerderijtuinen. Tegenwoordig zijn er ook kleiner blijvende soorten met dezelfde vruchten. De noot is een raapvrucht, die dus niet geplukt hoeft te worden want deze valt als die rijp is zelf van de boom. Met een bladhark pak je snel alle noten bij elkaar. De vruchten smaken voortreffelijk in salades, uit de hand en zijn bruikbaar als garnering van veel gerechten.

Het oorspronkelijke verspreidingsgebied van de boom is Centraal-Azië van Xinjiang (China) tot Oost-Turkije. De verdere verspreiding westwaarts gebeurde in twee stappen. De eerste  vond plaats in de vierde eeuw voor Christus tijdens en na de Macedonische veroveringstochten onder Alexander de Grote. De tweede stap gebeurde onder de Romeinen, die de boom verder verspreidden in het Middellandse Zeegebied en West-Europa.

Zwemmen

 Bijna alle Nederlanders kunnen zwemmen. Zwemmen is voor ons Nederlanders bijna net zo gewoon als lopen en fietsen. 

Toen ik een jaar of 7 was deden mijn ouders mij op zwemles in mijn geboortestad Leeuwarden. Zwemles kreeg ik in het openluchtbad zwembad Nylân, dat toen nog bestond. Dit betekende, dat ik ook alleen tussen mei en september zwemles had. Na twee seizoenen had ik mijn zwemdiploma A en B haalde ik een paar jaar erna met schoolzwemmen.

Vanaf het moment, dat ik mijn zwemdiploma had, zwom ik veel en overal, met klasgenoten na schooltijd in zwembad Nylân en in vakanties in Workum in het IJsselmeer en in de Soldatengracht op de camping en in het zwembad daar in de stad en later ook in het kanaal It Soal ter hoogte van it Toarntsje achter de bootjes aan (nee dat mocht eigenlijk niet)  In de 5e en 6e klas het schoolzwemmen in het Overdekte van Leeuwarden.

In latere jaren zwom ik overal waar ik kwam en woonde en op vakantie ging, zoals afgelopen zomer nog op honderden meter hoogte in de Alpen in Oberterzen.

Ook nog een tijdje wekelijks wezen zwemmen met mijn lief, gewoon sportief baantjes trekken in het zwembad in Wezep, met daarna even in de sauna en weer omgekleed nog een kop koffie in de sportkantine daar. Mijn lief zwemt trouwens nog liever en ook beter dan ikzelf...

Zwemmen, leuk en verfrissend.

Hittegolf

In Nederland zitten wij vandaag al zes dagen in een hittegolf met hoge temperaturen. In het begin ging het nog met betrekkelijke droge lucht, maar sinds er zaterdag meer bewolking is, is het knap broeierig geworden. Gisteren even op familiebezoek geweest in Koudum aan het water, dus tussen de koude drankjes door lekker even zwemmen of op de sup. Maar geef mij maar een graadje of 22 zomers met zo nu en dan een buitje. Ach, maar nu met die hoge temperaturen, hoofd koel houden en er maar zoveel mogelijk van genieten.

Hittegolf (definitie in NL en B) ten minste vijf dagen achtereen waarop de maximumtemperatuur 25,0 °C of meer bedraagt (zomerse dagen), waarbij ten minste op drie dagen de maximumtemperatuur 30,0 °C of meer bedraagt (tropische dagen). Deze temperaturen worden op anderhalve meter boven het maaiveld gemeten in een zogenaamde weerhut.

Dagpauwoog

 

De vlinderstruik in onze tuin wordt deze warme zomer werkelijk veel bezocht door vlinders, een mooie aanwinst. Een van de vlinders die veel in onze tuin komt, is de dagpauwoog.

De dagpauwoog (Aglais io) is een middelgrote vlinder uit de onderfamilie Nymphalinae van de familie Nymphalidae.

Het is een van de bontst gekleurde vlinders in Europa en komt algemeen voor in de gematigde zones en ontbreekt in het uiterste noorden en zuiden. Ook in de gematigde gebieden van Azië komt de soort voor tot in Japan. Het grote verspreidingsgebied is onder meer te verklaren doordat de belangrijkste waardplant, de brandnetel, zoveel voorkomt. In België en Nederland is de dagpauwoog een algemene soort en is een van de bekendste dagvlinders.

De dagpauwoog is hier niet te verwarren met andere vlinders vanwege de grootte, de oranjerode vleugels en de karakteristieke oogvlek op de bovenzijde van iedere vleugel. De onderzijde is juist goed gecamoufleerd door donkerbruine kleuren en donkere strepen. Ook de rupsen zijn duidelijk te herkennen aan hun gitzwarte lichaam met lange, brede stekels. Zij zijn soms massaal te vinden op brandnetels, die geheel kaalgevreten kunnen worden. 

De dagpauwoog is voornamelijk te zien in de zomer, het is een van de soorten die als volwassen vlinder overwintert en 's winters kan worden aangetroffen in huizen. In de lente ontwaken de dieren weer om te paren en de eieren af te zetten.

Vlinderstruik

Vorig jaar kochten wij in het tuincentrum twee vlinderstruiken. Een hebben wij aan de oostkant van onze tuin geplaatst met vooral 's morgens veel zon. De tweede hebben wij aan de noordkant van de tuin gezet, waar nauwelijks direct zonlicht komt. Beide zijn in een jaar tijd flink gegroeid, een echte aanwinst in onze tuin. 

Ook vlinders zoals dagpauwoog en vosjes weten deze struiken echt goed te vinden.

 

De vlinderstruik (Buddleja davidii) is een plant uit de helmkruidfamilie. In Europa is de soort vooral als tuinplant in gebruik, maar de plant komt ook verwilderd voor. De struik kan enige maar geen zeer strenge vorst verdragen, bij circa -15 °C kan de plant sterven. De plant wordt vlinderstruik genoemd omdat hij veel vlinders aantrekt. Een andere benaming is herfstsering, omdat de bloeiwijze op die van de seringen lijkt. De plant bloeit met langwerpige bloeiwijzen van juli tot september. De bloemen van de wilde soort zijn lichtpaars, maar kwekers hebben ook donkerpaarse, roze en witte cultivars ontwikkeld. De meeste vlinderstruiken zijn bladverliezend maar er zijn ook groenblijvende soorten. De struik kan zo'n drie meter hoog worden.

Leeuwarden-Zuiderburen berenklauw

Tussen jachthaven de Zwemmer en camperplaats Leeuwarden in de Leeuwarder wijk Zuiderburen loop ik met mijn hond langs het water en zie in de berm deze grote, maar niet heel grote berenklauw. Het is de gewone.

Aanraking met de plant kan irritatie van de huid veroorzaken en soms bij erg gevoelige mensen zelfs brandblaren veroorzaken. Enkele jaren geleden, was een man in mijn woonomgeving daarom druk om alle berenklauwen maar te verwijderen uit onze leefomgeving. Belachelijk. Je kan de mensen(kinderen) beter bekend maken met de risico's bij aanraking met zonnig weer. Het is een mooie plant en zeker de gewone berenklauw hoort gewoon in Europa thuis. De uit de Kaukakus afkomstige reuzenberenklauw is daarentegen wel een exoot.

De gewone berenklauw (Heracleum sphondylium) behoort tot de schermbloemenfamilie (Umbelliferae of Apiaceae) en komt van nature in Europa voor. Het is een 90-150 cm hoge (uitschieters tot 2 meter), vaste plant, die veel langs dijken en wegen en in hooilanden voorkomt. De plant is ruw behaard en heeft drievoudig gevind tot vinspletige bladeren. De stengel is kantig en gegroefd. De gewone berenklauw bloeit van juni tot oktober met witte bloemen in veelstralige schermen. Het onderstandige vruchtbeginsel is tweehokkig met twee stijlen. De stijlen hebben een kussentje aan de voet. De gevleugelde vrucht is een tweedelige splitvrucht met eenzadige deelvruchtjes.

De gewone berenklauw komt vooral voor op stikstofrijke, vochtige grond zowel in de volle zon als in halfschaduw. De plant groeit op grasland, bosschages, in bossen en in onkruidvegetaties.

Meer over en vanuit Leeuwarden staat in onderstaande stukjes

Leeuwarden, lekker schaatsen

Leeuwarden, De Centrale

Leeuwarden-Zuiderburen, berenklauw

Fortmond, 't Haasje

Zwerftocht 2022 deel 40, 13 juli 2022 (bezocht zie tripadvisor) 

Terug naar vorige deel 

Wij rijden vanaf camping Molenallee binnendoor richting Deventer en rijden daar langs de IJssel naar Olst, een mooie rit. In Olst parkeert mijn lief bij de Aldi en doet daar boodschappen, ondertussen loop ik even met onze hond het dorp door en koop bij de boekhandel de krant van vandaag. Daarna nog 5 kilometer en wij zijn op camping 't Haasje bij het gehucht Fortmond aan de IJssel op de plek van een voormalige steenfabriek met dezelfde naam. Wij vragen en krijgen een mooie plek direct aan het water.

volledig met klimop overgroeid restant van de schoorsteen van de voormalige steenfabriek

Op een gegeven moment moet de hond er weer even uit. Ja kan hier mooi wandelen langs de speeltuin, langs de restanten van de steenfabriek en een mooi bos in vlak langs de IJssel.

wandeling in de natuur bij de camping

Op enig moment verandert het bos weer in lagere begroeiïng, nog een blik op de IJssel, weer het bos in en langs de bosrand met uitzicht op de schoorsteen van de andere voormalige steenfabriek. Stukje langs de weg, bos weer in en ik kom weer terug op de camping. Mooie ronde.

Onze zoon komt op visite, lekker mee-eten en drinken en hij gaat even in de IJssel zwemmen met mijn lief. Onze hond laat het aan zich voorbij gaan, ik deze keer ook. 

Het wordt avond met een rustig uitzicht over de rustige IJssel, morgen gaan wij naar huis.

De andere dag is het nog maar een stukje naar huis. Wij mesten de camper goed uit en brengen hem 's middags schoon en volgetankt weer terug naar 't Harde. Het was door omstandigheden een gedenkwaardige vakantie geworden, die heel anders is verlopen, dan wij van te voren dachten.

Eerbeek, eerste gasten

 Zwerftocht 2022 deel 39, 12 juli 2022 (bezocht zie tripadvisor) 

Terug naar vorige deel 

Via de Cortenoeversebrug staken wij de IJssel over. Wij zouden eerst in Eerbeek kijken. Even wachten voor het spoor. Er was een stoomtrein van de VSM aan het rangeren, de rijtuigen met passagiers rechts van de overweg, de stoomloc reed links van de overweg. 

Mijn lief wilde even naar de Action. In Eerbeek parkeerde zij gewoon in een woonstraat. Bij het winkelcentrum stond het vol, er was markt. Daarna deed ik nog wat boodschappen in de DekaMarkt, o.a. rosé en nacho's. Wij liepen door het warme wijkje weer naar de camper en maakten ons op voor de laatste paar kilometers.

Gisteren hadden wij als overnachtingsplek camping Molenallee in Loenen gevonden. Wij er naar toe, het laatste stukje over de zandweg. De eigenaar was druk bezig met het verbouwen van het woonhuis. Toen wij er kwamen, waren wij de enige gasten.

De man vertelde, dat de website van hun camping pas 1 dag online stond, dat zij komende zaterdag pas officieel open gaan en dat wij hun eerste gasten zijn. Top! 's Avonds zouden wij wel even komen afrekenen als zijn vrouw er is, die ook nog een winkel in Eerbeek bestiert.

Na de lunch gingen wij maar even een wandeling maken. Vanuit de camping met de klok mee richting het 16e eeuwse kasteel Ter Horst. Wij hebben daar even buiten rond gelopen om de gebouwen en omgeving te bekijken voor wij weer verder gingen. Langs de hoofdweg staken wij bij Loenen het spoor van de VSM over en gingen toen rechtsaf over de Molenallee weer terug naar de camping. Op de camping zien en horen wij toen wij van een ijsje uit onze eigen vriezer genoten de stoomtrein 200 meter verderop voorbij komen.

's Avonds kwam er nog een tweede camper het terrein op. Nog een paar had dus deze camping al voor de officiële opening gevonden. Wij gingen nog even afrekenen bij het eigenaarspaar. Gezellige boel daar bij het woonhuis, ouders waren op visite, een volwassen zoon met een maat was thuis en wij kregen een kop koffie aangeboden. Afgelopen winter had dit paar de camping en woonhuis overgenomen van de vorige eigenaars. De mensen kwamen uit Eerbeek en ik vertelde, dat wij vroeger toen onze kinderen nog klein waren al eens met de tent in deze omgeving op vakantie waren geweest en in Eerbeek veel plezier hadden gehad in speeltuin / speelgoedmuseum De Brug. Met nieuwe eigenaren blijkt deze uitspanning nog steeds te bestaan.

camping Molenallee

Morgen gaan wij naar onze laatste overnachtingsplek van deze vakantie.

Zwerftocht 2022 deel 40, 13 juli 2022

Steenderen, Landlust

Zwerftocht 2022 deel 38, 11 juli 2022 (bezocht zie tripadvisor) 

Terug naar vorige deel 

Vanaf Vorden was het nog maar 12 kilometer een twintig minuten naar Steenderen. Goed, dat wij in Vorden nog even rond waren blijven hangen, want Steenderen op maandag is niet erg levendig.

Wij zochten een plekje op campercamping Landlust achter de speelgoedwinkel, die op maandag gesloten is, rekenden af en gingen maar weer even met de hond wandelen buiten het terrein. Wij hadden via de uitlaatplek het terrein af willen lopen, maar dat had geen verbinding met een openbaar pad of de openbare weg. Zo'n uitlaatplek is meer iets voor minihondjes met minibehoeftes, niets voor een Mechelaar die ook zijn energie kwijt wil.

Buiten de rondes met de hond verbleven wij toch vooral bij de camper. Eigenlijk is zo'n camperplek als deze, ook al is alles er netjes en is er alles wat je nodig hebt, wat saai. Achter een winkel van alles afgesloten en het soort mensen, dat er komt is te veel van hetzelfde. Vooral senioren en bejaarden met elektrische fietsen. (Kleine) campings zijn over het algemeen tocht levendiger.

's Morgens liep mijn lief nog even naar de Coop supermarkt voor broodjes en deed ik nog een rondje met het hondje, een eindje het dorp uit en weer terug. Bij de Coop zat mijn lief nog lief op mij te wachten. Samen liepen wij weer terug naar de camper.

Na het ontbijt ontdeden wij ons nog even van het vuile water en gingen wij weer op pad. Wij reden een eindje verderop stapvoets door het kleinste stadje van Nederland Bronkhorst en reden toen mooi over de dijk richting Zutphen en bij Zutphen staken wij via de Cortenoeversebrug de IJssel over en verlieten wij de Achterhoek en arriveerden wij op de Veluwe.

Op naar Eerbeek.

Zwerftocht 2022 deel 39, 12 juli 2022