Knittelsheim - leuk hotelletje

Onze reis naar Zwitserland maandag 17 juli 2017

Vakantietijd! Hond thuis bij kinderen, wij heen en weer naar Zwitserland, geen vast plan, dus zwerven!

In de route terug reden wij het voor ons niet zo aantrekkelijke Karlsruhe weer uit en gingen richting Rijnland-Palts. Na een redelijk korte rit met de wagen waren wij bij een keten klein dorpjes (van oost naar west (Bellheim, Knittelsheim, Ottersheim, Offenbach (an der Queich) op een hoger gelegen, maar een redelijk vlak gebied.

Eerst reden wij met een omweggetje ( weer Straßenschaden in Bellheim) naar Waldhaus Knittelsheimer Mühle. Was een mooi oud pand over een beek (daar zat dus ooit de watermolen), maar de deur zat nog op slot. Telefoon gepakt en even bellen, gelukkig was er nog een kamer, met een gerust hart gingen wij eerst even in het bos (vrij klein) kijken en daar na de eerder genoemde dorpen door, op zoek naar het supermarkt. Die vonden wij in Offenbach. Daar nog wat gekocht en toen inchecken in het hotel. Fijne kamer.

's Avonds hebben wij hier ook heerlijk gegeten, gerechten met veel lokale en regionale ingrediënten zoals  de cantharellen in veel gerechten, een Belsheimer biertje erbij. Ja dat was niet spectaculair, maar wel geslaagd. Tevreden en na een boswandeling gingen wij later weer naar onze kamer voor het traditionele potje rummikub.

Plannen maken voor de volgende dag. Wij gaan naar de Eifel: Trier. Dat belooft weer een mooie dag te worden.

Karlsruhe - Postgalerie

Onze reis naar Zwitserland maandag 17-juli-2017

Vakantietijd! Hond thuis bij kinderen, wij heen en weer naar Zwitserland, geen vast plan, dus zwerven!

Wij zouden vandaag lekker vanaf Titisee-Neustadt het Zwarte Woud doorrijden (een hele mooie driebaansweg door diepe kloven) en dan over de snelweg naar Baden-Baden, maar wat nu de afslag die wij wilden nemen... Straßenschaden! Wij reden door en uiteindelijk besloten wij eerst maar eens een stukje noordelijker Karlsruhe in te rijden.

Was niet echt een bijzondere stad, helemaal niet als je het bijvoorbeeld met Heidelberg vergelijkt, dat wij eerder in dezelfde vakantie bezochten. Maar wij reden bij het centrum maar een parkeergarage in en liepen naar een groot plein. Daar bevond zich een opgeknapt oud gebouw, met nu allemaal winkels. Daar zijn wij dan maar in gegaan. Het was de Postgalerie, konden wij daar bij de Primark mooi nog wat kleding kopen (ook ondergoed en sokken waar wij niet meer genoeg van hadden en wij hebben er geluncht. Beiden een groot stuk pizza ook in de Postgalerie. Ondertussen even online. Hier blijven wij niet. Nog een plekje voor de nacht zoeken.

Na wat heen en weren in het pizzahoekje in de Postgalerie, waar het galmde als in een zwemparadijs besloten wij dat het Knittelsheim zou worden. Daar zijn wij toen naar toe gereden.

Titisee-Neustadt, speedboot

Onze reis naar Zwitserland zondag 16 juli 2017

Vakantietijd! Hond thuis bij kinderen, wij heen en weer naar Zwitserland, geen vast plan, dus zwerven!

Bij de eerste tussenstop in Radolfzell hadden wij dus geregeld, dat wij op deze brodzige dag in Titisee-Neustadt konden overnachten. Wij kwamen rond het middaguur in dit dorpje aan en dachten "waarom is het hier zo druk en toeristisch, wat een volk", eerst keken wij ons dat maar eens lekker aan vanaf een bankje.

Na verloop van tijd toch het dorpje maar eens door kuieren. Toen kwamen wij bij een meertje met een reuzenrad ernaast en allemaal speedbootjes... oh nee, wij keken beter en zagen, dat het waterfietsjes waren als speedboot verkleed. Da's leuk dacht ik en zei zullen wij een huren... Mijn lief had er eerst niet zo'n zin in en ik zei "ik fiets wel jij hebt net het hele stuk gereden" wij roeien, in uurtje kun je best dat meertje om. Twintig minuten zweten en wij waren aan de overkant. Daarna heel rustig aan weer terug gewaterfietst.

Dit is ook lekkere watersport, al is het wat anders dan 'onze boot'. 

Na deze vaartocht nog even lekker rondgewandeld, de souvenirwinkeltje met koekoeksklokken (een van de winkeltjes was zelfs een koekoeksklok) en kerstartikelen en zo bekeken en spaghetti gegeten in dit dorpje. 's Avonds in het oude hotelletje nog even gezwommen in het zwembadje erbij en nog een stevig potje rummikub later op de hotelkamer...

Het was weer een enerverend dagje. Plan voor de volgende dag Baden-Baden, echter de eerste tussenstop zou pas Karlsruhe worden.

Keswill, weer naar Duitsland

Onze reis naar Zwitserland zondag 16 juli 2017

Vakantietijd! De hond thuis bij de kinderen, wij naar Zwitserland, wel wat ideeën, geen vast plan, dus zwerven!

Na een goede nachtrust in ons zakenhotel in Sankt Gallen gingen wij daar naar ons te hebben opgefrist nog lekker even ontbijten en daarna weer onderweg. Het zou zondag 16 juli 2017 knap brodzig worden, dus dachten wij aan een stranddag in Radolfzell aan de Duitse zijde van het Bodenmeer.

Met goede zin vertrokken wij uit Sankt Gallen richting zuidoostelijk punt van het Bodenmeer. Wij reden langs het mooie Bodenmeer door schilderachtige dorpjes zoals Keswill in het kanton Thurgau en langs akkers vol zonnebloemen en zongen ondertussen mee met Roll Over Beethoven van the Electric Light Orchestra (ELO (ook te beluisteren op Spotify kanaal Radio Omhuizen).

Al snel reden wij door Kreuzlingen en gingen daar de grens over Konstanz in en reden langs de noordzijde van het Bodenmeer (Untersee) richting Radolfzell. Wij reden deze zondag gauw het centrum in op zoek naar een parkeerplaats, alles vol. Veel drukte in dit stadje...

Laten wij nog maar een stukje doorrijden. Voorbij het centrum kwamen wij bij een grote lege parkeerplaats van de Aldi. Eerst koffie en plan bijstellen. Gasstelletje, water, koffie en pannetje uit de auto en net als gisteren in Vaduz even zelf koffie zetten. Kaart erbij gepakt, waar nu naar toe?

Titisee? is ook een meer, ook water... Ja goedkoop hotelletje gezocht en gebeld in Titisee-Neustadt. Ze hadden nog plek en wij waren vanaf 5 uur welkom. Vrolijk na de koffie in de wagen gestapt en na een rit langs nog een tussenstop voor wat lekkers en een sapje en een stuk langs de hier nog erg kleine Donau bereikten wij Titisee.

Sankt Gallen, even settelen

Onze reis naar Zwitserland zaterdag 15 juli 2017

Vakantietijd! De hond thuis bij de kinderen, wij naar Zwitserland, wel wat ideeën, geen vast plan, dus zwerven!

Wij hadden ons deze dag wel  vermaakt met onze omzwervingen in Liechtenstein en de omgeving van St. Gallen. Dus wij gaan op zoek naar een hotel. Het hotel van onze favoriete keten was vol, dus wat anders gekozen. Het werd een heel net en schoon zakenhotel. Niks mis mee, nog nooit zo'n grote hotelkamer samen gehad.

'Hier gaan wij niet eten'. Wij willen het simpel en zelf wat maken met rijst en zo. Wij hebben immers een kooktoestel, water en wat campingservies achter in de auto.

Dus wij rijden naar de Lidl vlakbij. Uiteindelijk kwamen wij wel bij een Lidl, maar een heel andere en verder weg, dan wij dachten. Lastig oriënteren in zo'n op en neer stad. Toch hadden wij daar lekker spul gekocht en terug gekomen. Stoeltjes en tafeltje neergezet. kooktoestelletje en gasflesje gekoppeld en op een parkeerplaats op een industrieterrein van Sankt Gallen een heerlijke zelfgemaakte rijstmaaltijd gegeten met uitzicht op wat bedrijven, het plaatselijke voetbalstadion en de IKEA.

's Avonds lui op de kamer verbleven met een drankje, tv en 's nachts een goede nachtrust. De volgende dag rijden wij eerst naar Radolfzell in Duitsland hadden wij zo bedacht.

St. Gallen gezien vanuit het Peter & Paul Wildpark

Alpenmarmot

Vroeger werd dat kleine knuffelbeest, dat veel kinderen tot hooguit een aantal jaar bezat, totdat het was doodgeknuffeld meestal een marmot genoemd. Dat waren trouwens geen marmotten net als die kort- of langharige beesten die ook in de 70-ger en 80-ger jaren in de Wiekentkwis van het pratende pak door de renbaan liepen, maar cavia's.

Trouwens deze van oorsprong Zuid-Amerikaanse knaagdieren worden in sommige Latijns-Amerikaanse landen ook gewoon gegeten... Ach ja, wij eten ook konijnen....

Dit zijn marmotten:

Wij kwamen ze tegen in onze vakantie in Zwitserland in het Peter en Paul Wildpark in Sankt Gallen.

De alpenmarmot (Marmota marmota) is een knaagdier uit het geslacht van de marmotten (Marmota).

De alpenmarmot is compact gebouwd en heeft een grote kop en korte poten. De voorpoten hebben 4 en de achterpoten 5 tenen. De kleine oren zijn vrijwel geheel in de huid verborgen. Zijn huid bestaat uit een zeer dikke vetlaag die hij gebruikt als voedselreserve bij de winterslaap. Aan het begin van de zomer, in juni en juli, soms in augustus, is de marmot in de rui. Een volwassen alpenmarmot is tussen de 50 en 55 centimeter lang. De staart is nog eens een 15 tot 20 centimeter lang. Zijn gewicht varieert door het jaar maar hij kan tot 6 kilogram wegen. In de lente wegen ze ongeveer 3 kilogram. Mannetjes zijn zwaarder dan vrouwtjes. Ze komen voor in de Alpen, en zijn van daaruit succesvol ingevoerd in de Pyreneeën, de Karpaten, het Zwarte Woud en de oostelijke Alpen. Daar leven ze in alpenweiden boven de boomgrens, tussen de 600 en 3200 meter boven zeeniveau.

Ze leven voornamelijk op de zuidkant van steile rotsige heuvels. Dieren die leven op een zuidelijke helling verliezen tijdens de winterslaap minder vet en zijn beter in staat om de winter te overleven, maar dieren op een noordelijke helling hebben daarentegen minder last van de zomerse hitte.

Sankt Gallen naar het Peter und Paul Wildpark

Onze reis naar Zwitserland zaterdag 15-juli-2017

Vakantietijd! De hond thuis bij de kinderen, wij naar Zwitserland, wel wat ideeën, geen vast plan, dus zwerven!

Wij hadden die ochtend al een tussenstop gemaakt in het vorstendom Liechtenstein en daarna reden wij noordwaarts langs de Rijn en Oostenrijkse grens door Zwitserland en bogen voor het Bodenmeer af in westelijke richting naar de rand van de stad Sankt Gallen. Wij zouden het Peter und Paul wildpark bezoeken.

Hier kunnen wij mooi de dieren spotten, die thuis hoog in de bergen thuis horen, maar die wij in de afgelopen week nog niet hadden gezien. Dit park ligt op een heuvel ten noorden van Sankt Gallen met enerzijds prachtige doorkijkjes naar het Bodenmeer en anderzijds een mooi uitzicht op de lager gelegen stad.

De toegang van het park is gratis en er is ook een restaurant. Typische zoogdieren uit de bergen kun je er zien: gemzen, steenbokken, marmotten, wilde zwijnen, maar ook hertensoorten als edelherten en lynxen. Echter net als een paar jaar daarvoor in een soortgelijk wildpark in Warstein liet de lynx zich niet zien.

Het wildpark in Warstein ziet er ook net wat 'wilder' uit dan het Peter und Paul Wildpark met zijn keurig gemaaide velden. Overigens het is toch heel leuk hier een uurtje zoet te brengen.

Voor de gemzen en ook voor de steenbok was er een mooie rots 'geboetseerd'. 

De alpensteenbok (Capra ibex) is een hoefdier uit de familie der holhoornigen uit het geslacht van de geiten (Capra). Steenbokken leven in open, rotsachtige gebieden in hooggebergten. Ze hebben een voorkeur voor ruige, zuidelijke hellingen met grasvegetatie.Onder de boomgrens, op subalpiene hoogten, worden ze alleen aangetroffen in open, zonnige bosgebieden met veel rotsen. Als de seizoenen wisselen trekken ze naar andere hoogten. Zo zijn ze tijdens strenge winters op lagere hoogten te vinden dan in de zomer en herfst .

Na dit bezoek aan het wildpark reden wij richting Sankt Gallen, om een hotel voor de nacht te zoeken.

Ook in het Peter und Paul Wildpark:

De alpenmarmot

Vaduz, vorstendom Liechtenstein

Onze reis naar Zwitserland zaterdag 15 juli 2017

Vakantietijd! De hond thuis bij de kinderen, wij naar Zwitserland, wel wat ideeën, geen vast plan, dus zwerven!

Na twee heerlijke dagen in Chur vervolgden wij onze zwerftocht. Vanuit Chur reden wij langs de Rijn noordwaarts en na een klein half uur, reden wij rechtsaf een ander land binnen, niet Oostenrijk maar het Vorstendom Liechtenstein. De brug over kwamen reden wij direct de hoofdplaats van dit landje binnen:

Vaduz.

Vaduz is formeel geen en kun je eigenlijk ook geen stad noemen. Het doet behoorlijk dorps aan, maar trekt toch heel wat toeristen. Het hele landje is qua omvang ook niet groter dan een gemiddelde Nederlandse plattelandsgemeente. Al ligt dit landje met zijn elf kleine gemeenten in een prachtig (niet plat ;-) Alpenlandschap.

Wij reden 's ochtends de zeg maar hoofdstraat van Vaduz binnen en parkeerden daar. Het centrum is feitelijk ook niet meer dan een straat. Op twee na zijn daar alle belangrijke gebouwen van deze plaats. Regeringsgebouw, musea, winkels en wat horeca en de 19e eeuwse dorpskerk (die zich sinds 2002 zelfs kathedraal mag noemen). Het voetbalstadion ligt aan de rand van Vaduz en het tweede belangrijke gebouw buiten deze straat is het kasteel van Prins Adam II, dat een 100 á 200 meter hoger ligt.

Kathedraal van Vaduz

Een uur hebben wij hier rondgewandeld, kaarten met Liechtensteinse postzegels gekocht en toen was er koffie! Oh nee, nog niet. Wij hadden niet zoveel behoefte aan weer zo'n klein bakje prut. Bij de auto het gasstelletje aangesloten en op de parkeerplaats hebben wij toen een heerlijke pot verse koffie gezet en gedronken.

Daarna, op naar Sankt Gallen!

Brambruesch, steenuil

Wij waren in juli samen op vakantie in Zwitserland en kuierend op de Brambruesch berg bij Chur, zagen wij dit prachtige sneeuwuiltje op een paaltje bij een woning.

De steenuil (Athene noctua) is een klein gedrongen uiltje van 21 tot 27 cm lang en met een spanwijdte van zo'n 55 cm. De bovenzijde is bruingrijs, dicht witgevlekt en -gestreept. De onderzijde is lichtgrijs met donkere brede strepen. De steenuil heeft een onduidelijke sluier, een streng gezicht en een afgeplatte, brede kop met gele ogen.

De steenuil leeft solitair. Hij zit - ook overdag - veel op daken, palen, (in een knotwilg al  heb je die op de plek waar wij hem troffen niet),of op een weidepaaltje en wipt en buigt bij onraad. De vogel valt niet op doordat hij zo klein is. Hij maakt wel veel lawaai, van oktober tot februari is zijn roep te horen.

Zijn geluid is een schel en fluitend 'kieuw-kieuw', 'koewiet' of 'kwief'. Bij het nest 'kiff, kiff', ook 'kef, kef'. De zittende vogel roept een langgerekt 'hoe.....k', dat gemakkelijk is na te bootsen, waarop het uiltje antwoordt, vooral in de schemering.

Leuk, een dikke maand later stond ik ineens oog in oog met de grootste uil de oehoe.

Meer over en vanuit Brambruesch staat in onderstaande stukjes

Brambruesch, steenuil

Brambruesch, weer omhoog

Brambrüesch, weer omhoog

Onze reis naar Zwitserland  vrijdag 14 juli 2017

Vakantietijd! De hond thuis bij de kinderen, wij naar Zwitserland, wel wat ideeën, geen vast plan, dus zwerven!

's Ochtends hadden wij in Chur de stad bekeken en wat gewinkeld. Nu rond het middaguur wilden wij wel weer eens een berg op. Naar de Bergbahnen Chur (Brambrüesch) vlak bij het centrum gekuierd en kaartjes gekocht. Eerst gingen wij met een grote gondel waar ook fietsen in gingen naar het station Känzeli halverwege. Daarna gingen wij met kleinere gondels nog tot zo'n anderhalve kilometer hoogte. Daar aangekomen eerst eens rondkijken, waar wij nu weer eens waren aanbeland, genieten van de uitzichten en de bewolking, jawel. Het miezerde zo nu en dan, maar wat maakt het uit. Wij gaan wandelen.

Zoals overal in Zwitserland, staan ook hier mooi routes aangegeven, maar wij starten gewoon met lopen hier in de Alpen. Al binnen een paar minuten zagen wij een mooi stukje wild / natuur: een steenuiltje op een paaltje vlak bij het pad.

Wij kuierden verder en zagen op een gegeven moment zelfs nog wat sneeuw in de verte op ruim 2 kilometer hoogte in juli. Na een uurtje lopen kwamen wij bij een restaurantje de Edelweisshütte op ruim 1700 meter hoogte. Grüezi! Er liepen wat soldaten op oefening voorbij, maar het terras was verder leeg.

Wij hadden zin in wat. Het werd friet, alcoholvrij  bier en 2 braadworstjes. Wij waren dus de enige klanten op dat moment. Speciaal voor ons werd de bijpassende (volks)muziek opgezet, door de aardige uitbater. (Ik vermoed, dat ie na ons vertrek gewoon de muziek uitzette, of de gewone radio aan), maar wij hebben daar lekker gegeten. Wij vroegen hem nog hoe wij verder konden zonder dezelfde weg terug te gaan. Hij legde ons dat keurig uit, een eindje verderop legde een al oudere vriendelijke Zwitserse ons dat nog eens netjes uit.

Wij verder, leuk! Op een gegeven moment liepen wij over een smal modderig spoor door het hellingbos. Toch liepen wij (gelukkig) goed en kwamen wij uiteindelijk weer bij het beginpunt uit. Wij hadden (bleek achteraf) de Brambi-route gelopen (zeg maar de kinderroute ;-)

Nog wat bij het beginpunt rondgewandeld en een praatje aangeknoopt met een pas gepensioneerde man, die nu op de berg woont, maar voor zijn pensioen in de stad beneden. Hij heeft een dochter en Nederlandse schoonzoon in de Betuwe.

Uiteindelijk, weer terug naar het dal 'gevaren' en nog wat boodschapjes in de Aldi in Chur gedaan. Wat lekkers voor onderweg. 's Avonds weer genoten op ons balkonnetje en plannen maken voor de volgende dag die ons ook in Liechtenstein zou brengen.

Meer over en vanuit Brambruesch staat in onderstaande stukjes

Brambruesch, steenuil

Brambruesch, weer omhoog

Chur, de stad in

Vakantietijd! De hond thuis bij de kinderen, wij naar Zwitserland, wel wat ideeën, geen vast plan, dus zwerven! Vrijdag 14 juli 2017

Na een eerste heerlijke nachtrust (na onze belevenissen bij de Walensee) en ons ontbijt in ons hotel in Chur, moesten wij deze vrijdagochtend maar eens even de stad in.

De dag begon wat miezerig en het was zo'n kwartiertje lopen naar het centrum van de hoofdstad van het kanton Graubünden en tevens de oudste plaats van Zwitserland. Toen wij wat foto's stonden te maken op de brug over het riviertje de Arosa, werden wij nog aangehouden door een fietser, die wel een paar foto's van ons wilde maken. Deze jongen had een Nederlandse moeder en sprak goed Nederlands, dat was wel even leuk.

Het was wel een leuk stadje, wat gekeken bij de traditionele kleding in de C&A en H&M, verder alleen een koebel gekocht (daar was die dan) in een souvenirwinkel. Wat leuke straatjes en pandjes bekeken, heerlijk aardbeiengebakje gegeten bij de St. Martinsplatz, nog zo'n rode trein van de Rhätische Bahn door de straat zien rijden, daarna waren wij hier wel 'klaar' en vonden wij, dat wij toch maar weer de berg op moesten: De Brambrüesch, op naar de Bergbahnen.

St. Martinsplatz

Arcasplatz

 

Walenstadt, naar Chur

Vakantietijd! De hond thuis bij de kinderen, wij naar Zwitserland, wel wat ideeën, geen vast plan, dus zwerven! Donderdag 13 juli 2017

Al veel beleefd vandaag op de Flumserberg. Nu zoeken wij eerst maar eens een plekje voor de nacht. Wij stappen weer in de wagen en rijden oostwaarts richting Chur in Graubünden door de bergen, maar de wegen stijgen en dalen in Zwitserland opvallend geleidelijk.

Al gauw passeerden wij Walenstadt aan het oostelijke uiteinde van de Walensee...

Ja, het is nu niet zo ver meer en na een leuke rit....

Kwamen wij in Chur, de auto parkeerden wij onder het hotel en wij kregen een geweldige kamer met balkon en super uitzicht. Bergen rondom. Deze keer ook gewoon op het terras van het hotel gegeten, Pizza's und zwei Stangen Bier! Zum wohl! 's Avonds op het balkon overdachten wij de prachtige dag nog eens en maakten wij plannen voor de volgende in Chur!

Quarten , brown Swiss

Vakantietijd! Hond thuis bij kinderen, wij naar Zwitserland, wel wat ideeën, geen vast plan, dus zwerven! Donderdag 13 juli 2017.

Wij zijn al een paar dagen in Zwitserland. Het zwartbonte vee, dat wij onderweg in Nederland vooral zien, zie  je hier niet veel. Het is hier in de gemeente Quarten boven de Walensee vooral Brown Swiss met een koebel. Die koebel van deze 'Lila Pause koe' scoren wij vast ook nog wel, komt in de veranda te hangen.

De Brown Swiss  rund komt oorspronkelijk uit het noordoostelijke Alpengebied van Zwitserland. Het is een dubbeldoel-ras is (het werd gehouden voor zowel het vlees als de melk) en de koeien staan bekend om hun hoge vet- en eiwit percentages en om de sterke benen en klauwen zijn ze bekend. Mede door deze eigenschappen wordt dit ras gebruikt om in andere bloedlijnen in te kruisen, bijvoorbeeld in combinatie met het hier veel meer bekende Maas-Rijn-IJssel vee en Holstein-Friesian. 

De koeien hebben een schofthoogte van 135-140 cm en wegen 650-700 kg; de stieren zijn 145-155 cm hoog en 1.050-1.125 kg zwaar. De meest voorkomende kleur is grijsbruin, maar er zijn variaties van lichtgeel tot donkerbruin. In de zomer is onder invloed van de zon de vacht meestal wat bleker van kleur.

Het ras is vooral te vinden in het Alpengebied (Zwitserland, Oostenrijk, het noorden van Italië en het zuiden van Duitsland). Daar blijft de populatie zowat stabiel. De laatste jaren is het ras wel bezig aan een opmars in Frankrijk en Nederland. Ook in de VS is het ras bekend.

Meer over en vanuit Quarten staat in onderstaande stukjes

Quarten, brown Swiss

Quarten, naar de camping

Chrüz, rodelbaan

Onze reis naar Zwitserland donderdag 13 juli 2017

Vakantietijd! De hond thuis bij de kinderen, wij naar Zwitserland, wel wat ideeën, geen vast plan, dus zwerven!

Wij zwerven en vermaken ons al een aantal uren op de Flumserberg en naderen het voor ons (de berg is nog wel een paar honderd meter hoger) hoogste punt op 1600 meter, dat was een mooie wandeling. Boven zitten wij nog even bij de hut van het kabelbaanstation en beginpunt rodelbaan en vervolgens leggen wij met de Floomzer 2 kilometer en 250 meter naar beneden met de slee in een minuut of 4 af.

Lol! Mijn vrouw heeft haar hele rit gefilmd, ikke dus niet.

Van het eindpunt van de rodelbaan, wandelden wij weer naar het station Tannenboden en namen vervolgens weer de gondelbanen naar Oberterzen en vervolgens Unterterzen, om later in de middag verder te rijden via Walenstadt naar Chur.

Tannenboden, koebel

Onze reis naar Zwitserland donderdag 13 juli 2017

Vakantietijd! Hond thuis bij kinderen, wij naar Zwitserland, wel wat ideeën, geen vast plan, dus zwerven! 

Wij zijn met de gondelbaan de Flumserberg op en gaan na de lunch aan de wandel, vlak bij station Tannenboden stonden zij al, de Zwitserse koeien met bel. Leuk dat gerinkel, maar zo zij de koeien voor een boer wel gemakkelijk weer te vinden in de Alpen.

Kunnen wij wel van genieten. Wij lopen langs een totaal verlaten camping. Deze wordt waarschijnlijk vooral in de winter bevolkt en kuieren zo de berg verder op. Op mooie plekken staan geregeld Bänkli's (bankjes) om van het uitzicht te genieten. Na anderhalf uur heerlijk wandelen en zitten en kijken, komen wij bij een nieuw hoogtepunt. Onderweg hadden wij ze al een paar keer langs zien roetsjen, rodelbaan de Floomzer.

Al wandelend en kletsend hadden wij besloten, dat wij hiermee weer 250 meter omlaag zouden glijden.

Flumserberg, de wandeling

Vakantietijd! Hond thuis bij kinderen, wij naar Zwitserland, wel wat ideeën, geen vast plan, dus zwerven! Donderdag 13 juli 2017.

Wat is dit een mooie dag, het is lunchtijd en wij hebben onze tweede gondel genomen van Oberterzen naar Tannenboden. Bij het station boven aangekomen hebben wij daar eerst maar eens een lekkere lunch besteld.

Kaasburger met Rivella voor mij en een cola voor mijn liefje. Ondertussen hoorden wij iets verderop de koeien met de bellen om, ondanks dat het hier boven in midden juli toch vrij rustig is, vonden wij het gezellig. Na de lunch waarbij wij ondertussen ook nog een paar kaartjes (oldskool) voor het thuisfront hadden geschreven, maar eens aan de wandel. Het stikt hier van de goed aangegeven wandelroutes, maar wat doen wij? Gewoon lopen. Eerst maar eens langs de koeien en dan verder omhoog. Genieten!

Oberterzen, halverwege?

Vakantietijd! Hond thuis bij kinderen, wij naar Zwitserland, wel wat ideeën, geen vast plan, dus zwerven! Donderdag 13 juli 2017.

In Unterterzen, de kabelbaan van de Flumserbergbahnen genomen en een paar minuten later stonden wij halverwege een hele hoge berg. Wij stonden nog maar op een 8 á 900 meter, maar wij vonden het al prachtig. Wij wandelden door een echt Heidi en Peter landschap in en bij het dorpje Oberterzen.

Wij genoten daar van het prachtige uitzicht op bergweiden, de dorpshuisjes, het meer (Walensee) in het dal en alle bergen, deels verscholen in de wolken rondom.

Wij maakten nog een leuk praatje met een al wat oudere mevrouw, die op een hoog uit het raam hing.

Na een uurtje vroegen wij ons af, of wij toch niet verder omhoog moesten. Wij gingen terug naar het bergbaanstation en ja hoor... gewoon met dezelfde kaartjes konden wij weer een gondel in nog zo'n 600 meter verder naar boven.....Tannenboden.

Unterterzen, bergop

Vakantietijd! De hond thuis bij de kinderen, wij naar Zwitserland, wel wat ideeën, geen vast plan, dus zwerven! Donderdag 13 juli 2017.

Na een goeie nachtrust in Winterthur zouden wij vandaag dan toch eindelijk de echte bergen wat op zoeken. Wij gaan naar Chur in Graubünden, maar wilden onderweg nog een leuke tussenstop maken. Wij hadden 's avonds op de kaart gekeken, het zou ergens bij de Walensee in de gemeente Quarten worden.

Vanuit Winterthur was dat niet eens zo'n hele lange rit, maar het landschap werd steeds mooier en bergachtiger. Soms zag je dat even niet, want dan zat je in een kilometers lange tunnel.

Laatste deel reden wij al langs de Walensee. Wat heeft dit water een prachtige kleur groen blauw. Eerste stop in het dorpje Unterterzen was niet zo handig gekozen, dus nog een paar honderd meter verderop bij het treinstation. In het station zat een café en er tegenover een grote parkeerplaats (waar wij onze auto hadden neergezet) en het benedenstation van de gondelbaan die de Flumserberg op gaat. Yes, dat gaat onze dagbesteding worden, na de koffie gaan wij naar boven de Flumserberg op.

Na de koffie zijn wij naar het dalstation van de kabelbaan gekuierd, informatie gevraagd en kaartjes gekocht voor naar boven. Even later stapten wij in de gondel richting Oberterzen.

Winterthur, alpenhoorns

Onze reis naar Zwitserland woensdag 12 juli 2017

Vakantietijd! De hond thuis bij de kinderen, wij naar Zwitserland, wel wat ideeën, geen vast plan, dus zwerven!

Een heerlijke dag langs het Bodenmeer zit er zo'n beetje op. Wij gaan wat verder Zwitserland in. Op naar Winterthur, vanavond willen wij weer in een goed hotel slapen en niet weer, dat gedoe met bezette douche en wc, zoals in Schaffhausen.

Vanaf Kreuzlingen draaiden wij al gauw de snelweg op en waren wij ook vlot in de (zeker voor Zwitserse begrippen) vrij grote stad Winterthur. Ingecheckt en een miniwasje gedaan, want na het ongelukje met die korte broek in Herrenberg twee dagen eerder was dat wel nodig.

Daarna ook nog maar even naar het winkelcentrum Lokwerk, dat in een voormalige locomotievenfabriek is gebouwd wat lekkers halen voor de avond in de Coop. Ook voor het eerst in de vakantie: koffie met gebak!

Jawel in het restaurant. Dat was ook een Coop!

Wij waren in onze hotelkamer en vroeg in de avond kwam er ineens een trio met mooie vestjes en drie koffers. Drie alpenhoorns werden in elkaar gezet en zij begonnen te blazen:

De alpenhoorn is een van hout vervaardigd blaasinstrument met een lengte tot vier meter, die al sinds oude tijden in de Alpen wordt gebruikt om signalen te geven. 

Later kwam er een bus vol Amerikaanse studenten, daarvoor waren zij (op het filmpje nog) aan het oefenen.

's Avonds (nadat wij voor het eerst in ons leven een uurtje Zwitserse tv hadden bekeken) nog een lekker drankje in de hotelbar. De volgende dag zou ons boven op de Flumserberg brengen. Echter, dat wisten wij pas in de loop van de volgende dag, wij haddeb alleen in tussenstop in de gemeente Quarten gepland.

Kreuzlingen - Bodenmeer

Vakantietijd! De hond thuis bij de kinderen, wij naar Zwitserland, wel wat ideeën, geen vast plan, dus zwerven! woensdag 12 juli 2017

In Stein am Rhein (leuk hoor, daar niet van) waren wij na een ochtend wel klaar, wij wilden met dit mooie weer naar nog meer water. Het Bodenmeer. Een mooie rit van Stein am Rhein via de oever van het Bodenmeer bracht ons in het plaatsje Kreuzlingen. Wij hadden onze auto weggezet op een grote parkeerplaats bij de BodenSeeArena. Wij hadden verwacht hier veel watersport en strandplezier te vinden. Het was er leuk langs het water, maar erg rustig.

Wat bij het water gezeten en een wandeling gemaakt in westelijke richting. Op een gegeven moment werden wij even aangehouden, 'onopvallend doorlopen, zonder te kijken, wij maken filmopnames', werken wij natuurlijk aan mee. Wij wandelen nog wat verder. Er staat een groot circus langs de oever: Carl Busch. Gaan wij niet naar toe, lang geleden al eens naar een circus geweest met de kinderen maar niet vandaag. Hé wilde dieren mag dat nog? Er staan ook olifanten binnen de omheining. Linksaf, stukje landinwaarts, rechts van ons Seaworld, daar ging wel veel volk naar toe. Wij niet, wij wonen in Nederland immers redelijk dicht bij de 'echte' zee ;), nog eens links, wij lopen weer terug dus.

Hé de landsgrens! Wij lopen Zwitserland weer in. Waren wij tijdens onze wandeling ongemerkt het Duitse Konstanz al ingewandeld.

Beetje kuieren, krijg je trek van. Wij hebben toen heerlijk gegeten van het buffet van de BodenSeeArena. Na een goed maal, zijn wij richting Winterthur gereden, want de volgende dag wilden wij 'echte' bergen zien, want die hebben wij bij ons in Nederland niet ;-)

Bodenmeer bij Kreuzlingen

Stein am Rhein - koekoeksklok

Vakantietijd! De hond thuis bij de kinderen, wij naar Zwitserland, wel wat ideeën, geen vast plan, dus zwerven! Woensdag 12 juli 2017

Wij hadden ze al gezien, in de souvenirzaakjes in Heidelberg (waar wij er 1 in de vorm van een koelkastmagneet) hadden aangeschaft, maar ook hier in dit deel van Zwitserland, en later op de terugweg in Titisee zijn ze volop aanwezig: de koekoeksklok!

Dit slingeruurwerk met koekoek, dat al sinds de 18e eeuw in het Zwarte Woud wordt gemaakt, hoewel de meesten tegenwoordig niet meer met de hand worden gemaakt.

Deze zagen wij hangen in de souvenirwinkel Rappenfarb in Stein am Rhein, waar wij zelf een Zwitsers (?) zakmes hadden gekocht met onder andere ook bestek (lepel / vork) eraan.

Ik vind het prachtig van die wanden vol met dit soort klokken in dergelijk dorpen in de winkeltjes...

Ik geloof dat ik er thuis niet een hoef ;-)

Meer over en vanuit Stein am Rhein staat in onderstaande stukjes

Stein am Rhein, koekoeksklok

Stein am Rhein, eropuit

Stein am Rhein, het kasteel van Hohenklingen

Stein am Rhein - Eropuit!

Onze reis naar Zwitserland

Vakantietijd! De hond thuis bij de kinderen, wij naar Zwitserland, wel wat ideeën, geen vast plan, dus zwerven!

Onze tweede dag begon in Schaffhausen Zwitserland, met een gesplitst ontbijt. De enige keer in de vakantie sliepen wij de afgelopen nacht in een hotelletje zonder een eigen wc en douche. Er was een kleine douche/wc op de gang. Niet gevraagd hoeveel mensen daar gebruik van zouden maken. Wij gingen ervan uit, dat het om nog een stel ging in de andere kamer op dezelfde gang. 

Echter, toen ik naar het toilet wilde 's ochtends ging eerst de hele 'familie Von Trapp' mij voor en mijn vrouw en ik moesten dus nog wel een minuut of 40 wachten om naar wc en douche te kunnen.

Ontbijt deel 1 bestond uit een paar kant en klare stukjes knäckebröt die wij de middag ervoor bij de Coop supermarkt in de binnenstad hadden gekocht en een flesje sinaasappelsap. Gauw op pad. Bij de bakker hadden wij nog even een echt ontbijt gekocht. Hiermee en onze bagage wandelden wij terug door de binnenstad, tussen de wijnranken door de berg op. Weer door het  Munot kasteel, langs de atletiekbaan...

Twee stoeltjes en tafeltje uit de auto gepakt en voor het ontbijt nog even heerlijk echt ontbeten.

Na het ontbijt reden wij naar Stein am Rhein een eindje ten oosten van Schaffhausen waar de Rijn uit het Bodenmeer komt. Stadje met mooie historische panden, een hoge stadpoort met een grote klok, een berg met een kasteel, de rivier en het meer. Hoe mooi kan het zijn. Een hele leuke plek. Maar wij hadden wel door, dat wij niet de hele dag zouden doorbrengen. Het was toch te veel een miniatuurversie van Schaffhausen. Wij hebben hier overigens met plezier rondgewandeld aan beide zijden van de Rijn. Wij hebben er een leuke souvenir gekocht (nee, geen koekoeksklok, maar een Zwitsers zakmes) voor een van de achterblijvers en kop koffie gedronken. Voor een rondvaart over het meer hadden wij te lang moeten wachten dus besloten wij rond het middaguur maar met de auto langs het Bodenmeer te gaan rijden.  

gezicht op Stein am Rhein met op de achtergrond het kasteel van Hohenklingen

Meer over en vanuit Stein am Rhein staat in onderstaande stukjes

Stein am Rhein, koekoeksklok

Stein am Rhein, eropuit

Stein am Rhein, het kasteel van Hohenklingen