Orang-oetan

Onze tent in de auto gegooid, even naar Duitsland.

15 Augustus 2014 kampeerden wij samen met onze tent in Münster. Het leukste van Münster was eigenlijk de Allwetterzoo. Een mooi ruim opgezet park met duizenden dieren, waaronder ijsberen, olifanten, tijgers struisvogels, en mensapen zoals de orang oetan. De orang oetan heeft er een mooi jungleverblijf.

Ik had deze rode Indonesische apen eerder gezien heel lang geleden in Ouwehands Dierenpark in Rhenen.

Orang-oetans  (Pongo) zijn een geslacht van de mensapen. Het geslacht Pongo telt drie soorten: de Borneose orang-oetan (Pongo pygmaeus), de Sumatraanse orang-oetan (Pongo abelii) en de pas in 2017 beschreven Pongo tapanuliensis. De twee eerstgenoemde werden tot het begin van de 21e eeuw als ondersoorten van dezelfde soort beschouwd. Op basis van DNA-onderzoek wordt nu verondersteld dat die beide soorten zo'n 400.000 jaar geleden uiteengingen. Deze mensapen hebben lange armen en roodbruin haar. Volwassen mannetjes hebben wangplaten die groter worden naarmate ze ouder worden. Orang-oetans klimmen van alle mensapen het meest in bomen. Ze zwemmen niet, maar sommige Borneose orang-oetans waden soms wel. Het voedsel van de orang-oetan bestaat voornamelijk uit vruchten, boomschors en insecten. Ze zijn erg intelligent. Orang-oetans maken dagelijks een nieuw nest om te slapen, waarbij ze blijk geven van goed bouwkundig inzicht. Dit moet ook wel, want mannetjes wegen tot 80 kg wegen en het nest bevindt zich tot 30 meter hoog. Een nest wordt in zo'n 5 minuten gebouwd. Bij het zoeken naar geschikt bouwmateriaal kiezen ze doelbewust voor verschillende soorten takken: dikke takken voor stevigheid, dunne takken voor veerkracht en takken met bladeren voor de zachtheid. Zo bleek het nest in het centrum buigzamer dan aan de randen, wat het nest comfortabeler en veiliger maakt. Het verspreidingsgebied van de orang-oetans is sterk afgenomen door ontbossing en houtkap, mijnbouw en bosbranden. Ook worden illegaal jonge orang-oetans gevangen om als huisdier te worden verkocht. Meestal schieten de jagers de moeder dood om het jong te kunnen vangen. De Borneose orang-oetan is daardoor bedreigd en de Sumatraanse orang-oetan is met uitsterven bedreigd. Van de derde soort, de Tapanuli-orang-oetan, werd in 2017 vastgesteld dat er ongeveer 800 individuen leven in het Tapanuli-gebied. De naam orang-oetan is afkomstig van het Maleise Orang Hutan, dat bosmens betekent. 

Amersfoort, dierenpark

Het dierenpark, dat ik het vaakst bezocht heb is dierenpark Amersfoort. Eigenlijk is dit wel logisch. Wij hebben vijf jaar in Amersfoort gewoond, toen hebben wij een jaar een abonnement gehad en later toen wij in Harderwijk woonden en de dierentuin behoorlijk doorontwikkeld was, hebben wij in 2003 nog een jaar een abonnement gehad. De twee kinderen waren toen al wat groter, dus dat was ook leuk. Buiten de abonnementsperioden, zijn wij er ook nog wel een paar keer geweest.

De eerste keer in 1995 toen wij een abonnement hadden, waren er nog geen neushoorns. In 2003 liepen er in het meer gemoderniseerde park (en inmiddels is het alweer mooier) Indische neushoorns, die in tegenstelling tot Afrikaanse neushoorns, maar een hoorn hebben en ogen als een tank met hun pantsers.

Verder vind of vond je in dit dierenpark onder andere: de gnoe, de kleinklauwotter

De Indische neushoorn of pantserneushoorn (Rhinoceros unicornis) is een zoogdier uit de familie van de neushoorns (Rhinocerotidae). Deze neushoorn onderscheidt zich van de andere twee Aziatische neushoorns door grootte, grote kop, sterk ontwikkelde nekplooien en slechts twee huidplooien op de buik. De Indische neushoorn heeft één 60 cm lange hoorn, die bestaat uit samengeklitte keratinevezels en niet uit hoornbeen. De huid is grijsbruin. Gemiddeld is het dier ongeveer 1,75 - 2 meter hoog (schouderhoogte) met een doorsnee gewicht van 1.800 - 2.200 kilo. De staart is tot 80 cm lang. De Indische neushoorn is een planteneter en leeft van bladeren en grassen. Tijdens de paartijd worden indringers uit het territorium verjaagd. Mannetjes hebben grote, scherpe, slagtandachtige snijtanden, die ze inzetten bij gevechten met rivalen in de paartijd. Mannetjes zijn geslachtsrijp op een leeftijd van 7 tot 8 jaar, vrouwtjes als ze 5 jaar oud zijn. Ze zijn in de paartijd tijdelijk samen. De draagtijd is 16 maanden. Ze worden gemiddeld 30 jaar. De grootste  bedreiging is de vraag naar hoorn vanuit de traditionele Aziatische geneeskunde. De hoorn wordt gebruikt om koorts te verlagen en niet, zoals vaak wordt beweerd door de westerse media, als afrodisiacum. Deze soort komt voor in 7 versnipperde moerassige gebieden in Noord-India en in twee gebieden in Nepal. Vroeger kwamen zij voor in het westen van Pakistan, over geheel Noord-India en het zuiden van Nepal.

Meer over en vanuit Amersfoort staat in onderstaande stukjes

Amersfoort, typisch

Amersfoort, dierenpark

Waterhoen

Het was vandaag 1e kerstdag best lekker weer, droog en vrij zonnig.

's Middags toen mijn vrouw naar het werk ging besloot ik maar eens een flink stuk met onze hond te gaan wandelen, 'twee bruggen' de dijk langs door de parkjes, de grote Mastenbroekerbrug over en langs Holtenbroekerbos en -dijk over de Twistvlietbrug weer op huis aan.

In dit gebied laag gelegen en met veel slootjes zijn veel watervogels ook meerkoeten en waterhoentjes. De meerkoeten zijn met meer en laten zich altijd goed bekijken, de waterhoentjes zijn veel schuwer. Soms laten ze zich bekijken, maar vaak schieten ze al gauw de rietkraag in.

Vanmiddag kon ik een stelletje op de foto zetten.

Het waterhoen (Gallinula chloropus) is een vogel uit de familie van de rallen (Rallidae). Ze zijn donker van kleur met een rode snavel met gele punt en een rood blesje op het voorhoofd. Op de flanken hebben ze witte strepen. In tegenstelling tot meerkoeten beschikken ze niet over zwemvliespoten. Met hun lange, groene tenen foerageren ze dan ook regelmatig op de oever. De lichaamslengte bedraagt 32 tot 35 cm en het gewicht 175 tot 500 gram. Het waterkipje voedt zich met waterplanten, grassen, insecten en kikkervisjes, maar soms ook een visje. Met zijn puntige snavel prikt hij het visje aan stukken, eet er zelf van en deelt het aan zijn kuikens. Waterhoentjes maken  hun nesten tussen het riet, of andere dichte oevervegetatie, soms ook hogerop in struiken of bomen die over het water hangen. Ze bouwen als het ware een platform van dood plantenmateriaal. De nesten worden vrijwel altijd in de buurt van water gebouwd. Het legsel bestaat uit vijf tot elf lichtgrijze tot geelbruine eieren met bruine vlekjes. Het vrouwtje broedt twee tot drie keer per jaar.Waterhoenders hebben een uitgebreid baltsritueel zoals pronken met staartveren, buigen en pikken.

Kerstster

In december na Sinterklaas en voor kerstmis, komt er behalve de kerstboom, ook meestal wel weer een kerstster, of meer in huis. Dit jaar hadden wij er twee meegenomen bij het boodschappen doen uit de Aldi.

Kerstster (Euphorbia pulcherrima), is een plant uit de wolfsmelkfamilie (Euphorbiaceae). De soort komt van oorsprong voor in Mexico maar wordt veel gekweekt om de sierwaarde. Hij wordt in gematigde streken, waaronder de Benelux, voornamelijk gekocht voor de kerst. De soortaanduiding "pulcherrima" betekent 'de schoonste'. De Duitse plantkundige Carl Ludwig Willdenow heeft de botanische naam aan de plant gegeven vanwege de opvallend gekleurde schutbladen. Er zijn rassen met helderrode, donkerrode, zalmrode, witte en gele schutbladen (bracteeën), die stervormig gerangschikt zijn om de bloemknoppen. De eigenlijke bloemen zijn klein en geel van kleur. De schutbladen trekken insecten aan. In het wild in Mexico en Midden-Amerika vormt de plant een struik die tot 4 meter hoog kan worden. De plant bloeit daar van november tot januari/februari. In de zomer is de struik kaal.

Manarola, legpuzzel

De laatste jaren gingen wij met de vakantie meestal met onze auto. Dit jaar doen wij het anders. Wij pakken de trein. Vandaag verplaatsen wij ons per boot over zee en zijn vanuit La Spezia naar Monterosso al Mare in de Cinque Terre gevaren.

Wij waren dus in de haven van La Spezia aan boord gestapt en voeren eerst naar het voor ons verste punt van deze dag Monterosso al Mare. Het mooie van dit vaartochtje is, dat je eerst langs Portovenere vaart en vervolgens langs alle 5 dorpjes van de Cinque Terre: Rio Maggiore, Manarola, Corniglia, Vernezza en tenslotte  Monterosso al Mare vaart.

Manarola

Manarola hebben wij niet bezocht. De boot heeft er op de heenweg even aangelegd toen gingen wij weer verder....

Het werd vijf december 2019: Sinterklaas!
Wat krijg ik van de beste man?

1000 stukjes

Ik ben geen man voor legpuzzels. Mijn vrouw heeft verreweg de meest stukjes gedaan, maar toch ik vond het een prachtig kleurrijk Sinterklaascadeau, dat mij weer helemaal terugbracht in vakantiestemming.

Squash

Voordat zelfs mijn vrouw nog mijn vriendin was, speelde zij al squash in haar geboortestad Hindeloopen. Toen wij elkaar pas kenden gingen wij dan ook wel eens samen squashen, wanneer wij een weekendje bij haar ouders sliepen. Zij had haar eigen racket, ik huurde er even eentje. Na afloop daar soms ook nog even zwemmen.

In 1995 kochten wij een huis in Harderwijk. Wij besloten samen een dochter van een vriendin een paar uurtjes op onze kinderen te laten passen en samen dan een keer per week samen te gaan squashen in Harders Plaza. Ik kocht nu ook een eigen racket en zo hielden wij dat een tijdje vol.

Lekker een uurtje met een rubber balletje tegen de muren ketsen is leuk. Na afloop douchen en na verloop van tijd gingen wij dan samen ook nog een biertje kopen in de Big Bull.

Op een gegeven moment verviel het squashen en gingen wij alleen op de oppasavond nog naar de kroeg. In de loop van 1997 was dat ook weer voorbij. We merkten steeds meer, dat het volk dat doordeweeks in die kroeg zat, er niet zat voor de gezelligheid, maar omdat zij thuis geen heil hadden.

Wij wel en wij stapten over op andere sporten. En die Big Bull is er al lang niet meer.

Schöne Welt

Schöne Welt

Gisteren op 19 december 2019 is Jules Deelder op 75-jarige leeftijd overleden. Terencht, de media staam er vol mee, deze nachtburgemeester van Rotterdam was bij leven de markantste persoon van deze stad.

Een markant figuur en hij schreef ook wel eens een boek. Ik lees wel eens een boek.

Sowieso ken ik Schöne Welt en Modern Passé van Jules Deelder die heb ik ooit bezeten (misschien liggen ze nog wel op de vliering) en dus ook gelezen.

Ik ben ook wel eens naar een voorstelling van hem geweest in Workum. Ik denk, dat het ongeveer in 1988 geweest moet zijn. Met drie vrienden reden wij vanuit Leeuwarden naar de Klameare in Workum. Daar sprak Deelder: poëzie en proza en wat jazz.

De man was volgens mij alleen in zijn Citroën CX en had verder een grote doos boeken mee.

De voorstelling was deels een feest der herkenning veel van zijn verhalen had ik al of gelezen, of op tv langs zien komen, toch was het erg leuk.

Na het optreden ging ie met zijn grote bruine doos vol boeken de zaal in en daar verkocht ie ze voor een joetje per stuk, geen geld. Ik had er geen gekocht. Hij had Schöne Welt bij zich. Die had ik al in bezit.

Wij redelijk nuchter met zijn allen ’s nachts weer terug naar Leeuwarden. Ik hoorde later, dat Jules Deelder zelf voor ie naar huis reed nog wel een paar borrels had genomen in een Workumer kroeg, voor ie met zijn wagen weer naar Rotterdam reed.

Ter afsluiting van dit stukje nog twee citaten:

Ik heb in mijn leven echt alles gebruikt wat God verboden heeft. En een heleboel dingen waarvan God niet weet dat het bestaat.

In Rotterdam verdienen ze het, in Den Haag verdelen ze het en in Amsterdam smijten ze het over de balk.

Genemuiden, Haventje Poldertje

Onze vaarvakanties in Nederland

Met onze kinderen van 12 en 11 zijn wij een paar dagen met de boot, want het is Hemelvaartsdag 25 mei 2006.

Logboek:

Vanmorgen miezerde en regende het. Na het ontbijt was het droog en hebben wij op onze vouwfietsen de boot gehaald. De kinderen waren nog even thuis aan het computeren ‘Habbohotel’.

De boot hebben wij bij de brug vlak bij huis afgemeerd en volgeladen. Helaas ontsnapte de kat uit de armen van onze dochter, kon zij niets aan doen hoor, die kater moesten wij eerst weer terug, dus een half uurtje later vertrokken wij.

Varen, cd’tje aan, soms wat regen, de ruitenwisser deed het niet, later de Omrop aan met het weer van Piet Paulusma. Rond half 2 waren wij bij het haventje voorbij Genemuiden, ’t poldertje vlak naast het Scheepvaartgat. In de regen afgemeerd. Onze dochter zat ondertussen lekker te tekenen. Onze zoon wilde Risken, dan wij maar met zijn drieën Risken. Daarna was het droog en tijd voor een kuiertje. Mooi langs de dijk van het Zwarte Water gelopen. Onze zoon heeft die middag ook nog even gevist.

Veel mooie dingen hier op de ruimte. Wat wij in 2x een kwartiertje lopen zoal hebben gezien: bruine kiekendief, eenden, ganzen, zwanen, kokmeeuwen, visdiefjes, meerkoeten, futen, aalscholvers, reigers, grutto, kieviten, een haas en zelfs een ooievaar…enz… En de schapen op de dijk zijn met hulp van hun lammeren in staat om zelf het schapenhek open te drukken.

En de avond heerlijk moe afgesloten met een paar borrels en biertjes.

Vrijdag 26 mei 2006

Heerlijk rustig uitgeslapen. Wat een stilte om ons heen, zalig gewoon. Rond 10 uur een ontbijtje genomen. Na ’t ontbijt zijn mijn vrouw en dochter even op stap geweest in Genemuiden en hebben daar allerlei hebbedingen gekocht. Daarna met zijn vieren heerlijk een bakje op de boot en de beide kinderen zitten te tekenen. Mijn zoon en ik zijn ook nog even op de struin geweest in het stadje Genemuiden en bij de C1000 hebben wij allerlei lekkers meegenomen. Wel bleef het de hele dag regenen. In die regen hebben mijn vrouw en ik toch nog heerlijk gewandeld.

Mijn zoon ging lekker in de regen nog een balletje hooghouden, de voetballer. De motor van de boot hebben wij nog een tijdje stationair laten draaien, om de accu weer te laden en ondertussen werd het ook weer lekker warm aan boord.

Hopelijk morgen beter weer.

Zaterdag 27 mei 2006.

Mijn zoon schrijft: We hebben vandaag een schildpad gezien hij was 20 cm ongeveer ‘tekeningetje’ zo zag hij of zij er uit.

Het was een roodwangschildpad in de vijver met de lange brug in Genemuiden. Waarschijnlijk ooit door een eigenaar daar geloosd, die hem zat was. Wij waren daar even op de fiets bij de passantenhaven, om onze potty te legen.

Net even een hele zoektocht gehad in de boot, want wij zagen de kat niet. Nu had ie ’t luikje onder mijn dochters bed open geduwd en daar lag ie. Maf beest! Wel grappig, maar ook even schrikken.

Vanmiddag heb ik mijn dochter even naar het voetballen in Genemuiden gebracht. Mijn dochter haar schoolvriendin is vanmiddag bij SC Genemuiden. Mijn zoon en vrouw zijn die middag ook nog naar de C1000 in Genemuiden geweest, onder andere omdat vrienden met hun boot hier ook heen komen. Dan moet je toch wat lekkers aan boord hebben.

Mijn dochter schrijft: Goeiendag Agenda, Vandaag moest mijn vriendin’s broertje in Genemuiden voetballen, dus konden wij samen even bijbabbelen. Dat was heel gezellig.

’s Avonds heeft mijn zoon gevist bij het sluisje. Helaas ving ie niks. Toen hij bezig was met vissen (ik stond er bij te kijken) moest ik even piesen. Ik stond achter het poldergemaaltje te piesen, schrik opeens…. Slaat met lawaai ineens het gemaal aan, met een grote schroef werd het water de polder uit en de haven in gepompt.  Veel beweging in het water aan de kant van mijn zoontje, maar helaas, toch geen dikke baars gevangen en na een minuut of 10 stopte het gemaal weer.

Zes hazen in groepjes van drie jaagden achter elkaar aan in de weide naast de boot. Toen mijn zoon en ik even naar het Zwarte Water liepen, om te vissen liep een haas voor ons uit over het hazepad. Weer even later sprong 5 meter achter ons ineens een andere haas boven de rietkraag uit over het hazepad terug naar het weiland.

De vriendin, mijn vrouw, zoon en ik gingen even voetballen. Vriend en onze dochter deden niet mee. Dikke lol, mijn dochter filmde. Toen mijn zoon en ik met 4-3 voor stonden, schopte mijn vrouw ineens in het vuur van de strijd met de krop van haar voet achter het prikkeldraad. Allemaal even bezorgd. Einde wedstrijd.

Zondag 28 mei 2006

Gelukkig viel het allemaal wat mee met mijn voet en na een nacht slapen gaat het weer prima…. Schrijft mijn vrouw.

Het schijnt vannacht nogal wat gestormd te hebben en geregend en zo’n huurboot verderop had ’t touwtje niet goed vast, hoorden wij van een buurman, dus die huurboot lag ’s nachts dwars in de vaart en vanmorgen was die boot weer aan ’t stunten, want toen had ie de touwtjes al lost terwijl ie de motor nog niet aan had en gezien er  nogal wat wind was, lag die bijna tegen de zeilboot voor hem en daarna weer dwars in de vaart.

Na de koffie zijn wij met onze vrienden (de beide boten dus) weer afgezet, wij richting huis (thuishaven) en zij naar Zwartsluis. Thuis lekker douchen en dan is zo’n lang geslaagd weekend ook zo maar weer om.

Meer over en vanuit Genemuiden staat in onderstaande stukjes

Genemuiden, paardenbloemen op de dijk

Genemuiden, Haventje Poldertje

Genemuiden, de Ketting

Horst, naar de winterstalling

Onze vaarvakanties in Nederland

Het is oktober 2003 met onze dochter (10) en zoon (8), hond en kat gaan wij in de herfstvakantie nog een paar dagen varen met onze boot voordat wij naar de winterstalling varen.

Ons logboek van die week

Vr. 10-okt-2003

We zijn er weer. Alles oké. Boot lag wat slapjes in de touwen, maar daar hadden anderen aan gezeten. ’s Avonds heerlijk in de haven gebleven, er was toch bijna niemand. Een heel gezellige avond gehad.

Za. 11-okt-2003

Hij startte vanmorgen in 1 x. We hebben 60 liter diesel getankt. Zit nu in ieder geval 145 liter in de tank, waarschijnlijk wel meer.  Naar Almere gevaren. Best een heel eind, 4 uur. Kinderen waren ’t op ’t laatst helemaal zat en erg druk.

Zo. 12-okt-2003

Top dag vandaag, mooi weer, windstil. We kunnen dus naar Lelystad over  ’t Markermeer. Heel veel vrachtverkeer onderweg. We hebben genoten van de 4 uur durende tocht. Toen gewandeld, gegeten en nog samen geskeelerd en ik heb nog met mijn zoon gerend. Lekker gedoucht en een bakkie koffie na. (132 liter)

Ma. 13-okt-2003

Vandaag na ’t ontbijt zijn wij eerst naar de Batavia gewandeld, waar we een deskundige rondleiding kregen door een medewerker van dit museum over dit prachtige schip en de  ‘7 Provinciën’. ’s Middags na de soep naar Lelystad Haven gevaren voor boodschappen in de Albert Heijn. Nu liggen we door de Noordersluis in de jachthaven in de Lage Dwarsvaart. (130 liter)

Di. 14-okt-2003

Vandaag weer naar de thuishaven gevaren. We kwamen voor een geblokkeerde sluis in de Larservaart even stil te liggen. Vandalen hadden balken tussen de sluisdeuren gestoken, zodat ie niet geheel kon sluiten. Na een telefoontje kwam er iemand de sluis repareren en konden wij weer verder. Vanaf Harderwijk hadden wij vast wat spullen en onze kat naar huis gebracht. (118 liter)

Wo. 15-okt-2003

Vandaag zijn wij van Harderwijk naar Strand Horst gevaren. Voor 12-en waren wij er en konden wij onze boot voor de winterstalling achterlaten. Zonnig koud weer, minder weer dan gisteren voorspeld. Een mooi vaarseizoen zit erop. Nu begint het klussen aan de boot, om volgend jaar weer piekfijn uit te kunnen varen.

New York, Twin Towers

Onze reis naar de Verenigde Staten van Amerika

In juni en juli 1992 waren wij samen op huwelijksreis naar de Verenigde Staten van Amerika. De eerste 10 dagen van deze vakantie verbleven wij aan de oostkust in Hackettstown. Daarna vlogen wij verder, naar Albuquerque New Mexico in het zuidwesten.

Op een van de laatste dagen aan de oostkust deden wij met mijn tante gedrieën een dagje New York.

Wij zijn bij het vrijheidsbeeld geweest in Central Park. Op zoek naar wat eten in Manhattan, wat rondtoeren en aan het begin van de avond gingen wij naar de iconische Twin Towers, toen 2 jaar voor de aanslag op 11 september 2001 de hoogste gebouwen van de stad.

Met een snelle lift werden wij naar de 107e etage vervoerd waar een openbare observatieruimte zat meer dan 400 meter hoog, hier hadden wij een geweldig uitzicht hadden over stad en omgeving.

Een paar dagen later vlogen wij vanaf JFK al weer 11 kilometer boven de stad verder naar het zuidwesten.

De skyline van Manhattan met TwinTowers in 1992 

Brooklyn Bridge vanaf The Twin Towers gezien

Meer over en vanuit New York staat in onderstaande stukjes

New York, Twin Towers

New York, China Town

New York, Liberty Island

New York, Manhattan

New York, Ellis Island

Rosse woelmuis

Onze hond Layla heeft wel eens wat gevangen. Tot twee keer toe een muskusrat bij een slootje in het park. Zij pakte wel eens een molletje of een veldmuisje in de berm langs het kanaal. Ook thuis heeft ze wel een wat gevangen, vorig jaar nog een bruine rat, ook meerdere keren zo'n grijs huismuisje, maar in april 2008 hadden wij last van de woelmuizen, duidelijk kleiner dan een rat, maar wel een stuk groter dan de huismuis. Ook deze heeft niet de kat, maar de hond voor ons gevangen.

De rosse woelmuis (Myodes glareolus of Clethrionomys glareolus) is een knaagdier uit de familie van woelmuizen. Een volwassen dier is 8 tot 11 centimeter lang en 14 tot 40 gram zwaar. De staart is 36 tot 72 millimeter lang. De rugzijde is kastanje- of roodachtig bruin, de flanken zijn grijzig met een rode glans en de buikzijde is geel of gebroken wit. Bij jonge dieren is de vacht veel grijzer van kleur. De kop is kort en stomp met zeer duidelijk zichtbare oorschelpen.

De kip op dierendag

In 2001 heeft mijn dochter die toen 7 was eens twee al wat grotere kuikens met dierendag meegenomen naar school, zoals op onderstaande afbeelding is te zien.

Al voor wij samen een hond namen hadden wij twee kippen, twee kleine beige krielen, die wij hadden gekregen. Ik er een mooi hokje en ren voor gebouwd achter ons huisje in Amersfoort.

Een tijdje daarna kregen wij er nog twee zwarte Minorcakrielen bij, toen hadden wij er 4.

Een paar jaar erna toen onze dochter een peutertje van nog geen twee was, vond mijn vrouw eens een van de eerste twee krielen dood in de ren. Zij pakt de kip uit de ren en mijn dochter zegt: 'kip stuk? mama maken?

Na onze verhuizing hebben wij een grotere ren gekregen en later nog groter en kwamen er ook nog konijnen, grasparkieten en kanaries bij in.

Na de volgende verhuizing werd het weer kleiner en gingen wij deze hobby afbouwen, totdat wij de laatste drie kippen bij een vriendin van mijn vrouw konden slijten.

De kip (Gallus gallus domesticus) of het huishoen is een zeer bekende gedomesticeerde vogelsoort uit de familie van de fazantachtigen (Phasianidae), die weer behoort tot de orde der hoendervogels (Galliformes). Deze hoendersoort is tevens de meest voorkomende vogelsoort ter wereld. Er zijn op de wereld tientallen miljarden kippen.

In strikte zin verwijst de naam kip specifiek naar de vrouwelijke exemplaren van deze hoendersoort, de hennen. In Nederland echter wordt de naam kip veelal gebruikt voor de soort als geheel, dus ook de hanen.

Gunderath, met vrienden

Het is maart 1995 en wij hebben een peuter en een baby, een dochter van anderhalf en een zoon van nog geen half jaar en wij gaan een weekend met twee vrienden weg, naar een vakantiepark in de Eifel.

De bestemming was het park Heilbachsee in Gunderath in de Duitse Eifel. Wij hadden daar een zespersoons huisje gehuurd met zijn zessen en wij konden een aanhangwagentje lenen van andere vrienden, onze vrienden waarmee wij op pad gingen hadden een auto, zo konden wij met ons hele hebben en houden in 1 auto een weekendje weg van Amersfoort naar Heilbachsee.

Ondertussen zouden mijn ouders op onze hond en kippen passen en de woonkamer opnieuw behangen. Geweldig toch?

De heenreis met lekker weer verliep voortvarend. In het huisje sliepen wij met de twee kleintjes boven en ons bevriende stel onder. Lekker naar het zwembad met zijn allen, wat rondwandelen met zijn allen in de heuvelachtige omgeving. Mooi was, dat er nog sneeuw lag op sommige plekken en mijn dochter ‘boetseerde’ met een metershoge sneeuwbal in het ‘groen’ tussen de nep vakwerkhuisjes, waarin wij verbleven. Natuurlijk, beide mannen hebben hier op zaterdagmorgen ook nog de nodige kilometers gerend.

Zondag ging ik met het andere  stel naar het Frühschoppen, mijn vrouw had hier niet zo’n zin in.

’s Avonds gingen wij allemaal nog een keertje lekker met zijn zessen uit eten op de Plaza van het park, met grote bellen rode wijn. Op de achtergrond speelde een CD van Melanie, Ruby Tuesday eentje die ik zelf ook had, een keer op de kop getikt in een ramsj-rek bij de Dixons.

Maandagmorgen weer naar huis. Halverwege nog een kleine complicatie, mij dochter die ik op schoot had achterin de auto moest overgeven, mij hele broek vol braaksel. Nou ja even uitstappen. Mijn andere broek achter weer even uit de waszak vissen, omkleden en weer verder.

Toch zijn wij als paar niet zo geschikt voor dit soort weekendjes met elkaar. Wij functioneren het beste samen, of met ons eigen gezin. Op een of andere manier, is zo’n vriendschap na zo’n weekendje niet meer wat het geweest is. Maar ja, boeien…