vrijdag 23 november 2018

Ter Aar, nieuwe stoelen

In november hadden wij twee weken vrij. Deze tijd gebruikten wij om zelf een nieuwe keuken te plaatsen, wat ons prima is gelukt, een uitstapje naar Duitsland te maken en naar nieuwe eettafelstoelen waren wij (mijn vrouw vooral) ook al een tijdje op zoek.

De vrijdag nadat wij terug waren uit Duitsland, zat zij te zoeken zag ze een paar mooie stoelen op internet. Onze ouden zitten lekker, maar zijn wel knap versleten. 'Zullen wij die bestellen?' Zij waren niet heel goedkoop, daarom vroeg ik. 'Hebben zij ook ergens een winkel?' Ja in Ter Aar. Ik kende het plekje niet echt, maar toch 'dan moeten wij er maandag maar even heen om de stoelen te proberen'. Vond ze een goed idee, dan vragen wij onze dochter ook mee, die heeft dan ook vrij.

Maandagochtend onze dochter gehaald en de A28 op. Er was een file tussen Harderwijk en Amersfoort, dus bij Harderwijk gingen wij maar de polder in en na anderhalf uur waren wij bij een mooie meubelzaak bij het dorp Ter Aar. Rondkijken, het personeel liet ons lekker met rust. Stoelen proberen, maar die van internet vonden wij niet.

Toen wij de ronde door de grote zaak hadden afgemaakt, gingen wij maar eens vragen, wij werden prima de weg gewezen, maar troffen toch de gewenste stoel nog niet aan. Nog eens vragen. Een vriendelijke medewerkster ging mee. Stoel gevonden, maar met een foeilelijke ribbekleding. Wij hadden zelf ook nog een iets duurder alternatief met mooie rundleren bekleding gezien. 'Dochter vroeg mogen wij de stoelen even bijelkaar zetten, kunnnen wij ze mooi vergelijken.' Dat mocht en was een prima idee van haar. Zoiets zouden wij zelf nou nooit gevraagd hebben. Ondertussen was de gewenste stoel eerst even bezeten door een andere vrouw, die wij eerder op een andere plek in de zaak (toevallig op de stoel waar wij nu mee gaan vergelijken) ook vlak voor ons zaten.

Mijn dochter maakte een ontwapenend grapje tegen die vrouw en haar man, maar zij hoorden het niet, of wilden het niet horen. Ander gevoel voor humor. Ook goed. In elk geval, de stoelen staan nu mooi bij elkaar. Wij vergelijken. Qua zitten was de goedkopere met lelijke bekleding goed genoeg.

Wij reden de gekozen stoel weer terug naar de plek waar die vandaan kwam en daarna mochten wij met een prima bakje koffie de bekleding uitzoeken, mooi rundleer dus. Koop gesloten, niets hoeven aanbetalen, prima geholpen, over twee maanden nieuwe stoelen.

Is het nu weer tijd voor een lunch. Terug reden wij via de snelste route, dat betekent een lunch bij de Mac Donalds (ja weer de Mac, maar hier waren niet die mooie stoelen, waar het eigenlijk mee begon) in Alphen aan den Rijn. Daarna via  A12 Utrecht en A28 Amersfoort weer naar huis.
Mijn vrouw had ons weer prima gereden en wij hadden weer een leuk bestede vakantiedag gehad.

Wasbeerhond

Wij lopen als enige gasten dus met plezier door de Anholter Schweiz en krijgen zo al wandelende verschillende diersoorten te zien. Er staan bij de dierenverblijven leuke hutten, waarin je ook door ramen binnen  naar dieren zoals wasbeerhond, maar ook steenmarters en wasberen kan kijken.


De wasbeerhond (Nyctereutes procyonoides) is een roofdier uit de familie der hondachtigen (Canidae). Hij komt oorspronkelijk voor in Oost-Azië, maar tegenwoordig leven er ook verwilderde exemplaren in Europa. De wasbeerhond wordt 50 tot 55 centimeter lang met een staart van ongeveer 15 centimeter. Ze hebben een geelachtig bruine grondkleur. Op de kop zijn de dieren zwart met wit, de poten zijn donker evenals een deel van de staart. De wasbeerhond heeft een zwart masker rond zijn ogen. 's Winters krijgt de wasbeerhond een dikkere vacht en een vetlaag, waardoor hij er ronder uitziet dan in de zomer. Tussen september en november begint de ondervacht te groeien, in mei en juni wordt hij vervangen door een dunnere zomervacht.
De wasbeerhond lijkt veel op de (onverwante) wasbeer. Vooral de kop, met het opvallende donkere gezichtsmasker, doet sterk aan een wasbeer denken. De wasbeerhond is groter dan de wasbeer, met een kortere, egaal gekleurde staart en heeft kortere oren.

zondag 18 november 2018

Edelhert

Wij lopen als enige gasten dus met plezier door de Anholter Schweiz en krijgen zo al wandelende verschillende diersoorten te zien. Al snel zien wij wat edelherten tegen de bosrand. In Nederland tref je ze niet zo heel gauw in het wild, misschien eens op de Veluwe of bij de Oostvaardersplassen en nog op een 2 of 3 lokaties, maar bij een wandeling overdag in de natuur kom je ze waarschijnlijk niet tegen.

Wel eens groepen gezien op een boerderij bij Steenwijkerwold, toen wij met de boot waren of in Natuurpark Lelystad, maar da's ook al zie je het niet ook achter hekken. Hier zie je ze dan toch van redelijk dichtbij.



Het edelhert (Cervus elaphus) is een evenhoevig zoogdier uit de familie der hertachtigen.  In Europa is het edelhert het op een na grootste hert; alleen de eland (Alces alces) is groter. Zomer's zijn ze roodbruin van kleur, in de winter grijsbruin. De buikzijde is wit en het staartstuk is roomkleurig. De rui begint eerst bij de kop, de poten en het voorlijf. In september begint de zomervacht plaats te maken voor de wintervacht, in december is deze volledig vervangen. De zomervacht komt weer terug in mei en is in juli of augustus compleet.

Mannetjes groter dan vrouwtjes. De kop-romplengte ligt tussen de 165 en de 260 centimeter, de schouderhoogte tussen de 114 en de 140 centimeter. De staart is, zonder het haar meegerekend, tussen de twaalf en de vijftien centimeter lang, met haar ongeveer twintig centimeter. Mannetjes worden tot 255 kilogram zwaar, vrouwtjes tot 150 kilogram. Het mannetje draagt een gewei dat gemiddeld zo'n 70 centimeter lang is, maar kan uitgroeien tot meer dan 90 centimeter. Het gewicht kan variëren van vier tot tien kilogram.


Xanten, Colonia Ulpia Traiana

Na een leuk verblijf in Rees pakten wij de auto. reden de Rijn over naar Xanten een 20 kilometer verderop aan de zuidoever van de Rijn. We gaan het Archeologisch Park Xanten bezoeken op de plek waar 2.000 jaar geleden de Romeinse stad Colonia Ulpia Traiana lag. Binnen de muren van deze 73 hectare grote stad woonden en werkten in de tweede eeuw na Christus circa 10.000 mensen, voornamelijk geromaniseerde Germanen en Galliërs. Nadat de Rijnarm waaraan deze stad lag in de derde eeuw begon te verlanden raakte de stad in verval en aan het begin van de vijfde eeuw was de Romeinse overheersing hier voorbij, de stad werd verlatener en tot ver in de Middeleeuwen werd de ruïnes gebruikt als bron voor stenen en metalen voorwerpen.

Hier gingen wij dus naar toe. Op de plek is het rechthoekige stratenpatroon weer gelegd en op de originele plek zijn een aantal gebouwen (deels) herbouwd en oorspronkelijke zaken als een deel van het oude badhuis opnieuw blootgelegd. Bij de ingang is een mooi museum waar vele vondsten zijn tentoongesteld. Eerst het museum bezocht, daarna zijn wij naar de stadspoort gelopen en vervolgens via stadsmuur en torens richting herberg, huizen en naar de arena / het amfitheater en weer terug naar de ingang en auto.

Op deze plek hebben wij dus een paar uur rondgewandeld  het museum bekeken en ons goed vermaakt. Het was ook het mooist mogelijke novemberweer die dag. Zo nu en dan konden wij het weer niet laten wat 'Life of Brian' citaten te gebruiken, maar respect, die Romeinen konden wel wat....

Na leuke dag en koffie in de Romeinse herberg zochten wij de snelweg op en veel sneller, dan wij waren gekomen waren wij weer thuis, maar onze vakantie was nog niet om, de keuken moest nog af en er gaan nog nieuwe stoelen komen.

amfitheater

zicht op Romeinse huizen en herberg

Haventempel

restanten van het oude badhuis

Rees, slapen aan de Rijn

Wij hadden een heerlijke tijd doorgebracht in het wildpark in Isselburg en wij besloten een hotel op te zoeken. Ik had bedacht dat het Rheinpark Hotel in Rees am Rhein best eens leuk kon zijn. Wij rijden daar binnendoor naar toe. Even voor het hotel haalden wij in de Netto (supermarkt) nog wat lekkers te knagen en te drinken voor tussendoor en 's avonds. Daarna door naar het hotel.

Een mooi hotel direct aan de Rijn. Fijn er waren nog kamers vrij. Wij hebben er eerst twee mogen bekijken van de receptioniste en -gelukkig- kozen wij voor de duurdere met balkon en direct uitzicht op de Rijn. Daar werd druk gevaren (eerst 99 vrachtschepen, dan weer een 'Henri Dunant'etc.) en het water staat zoals overal in Noordwest Europa dit najaar erg laag. Vrij brede strandjes zag ik aan de overkant. Eerst even genieten van het uitzicht met een bakje koffie, die wij op de kamer konden maken. Heerlijk.

Na een uurtje toch nog even langs de Rijn gewandeld en terug door het stadje. Best leuk, ondanks de enige regen tijdens deze vakantie. 's Avonds heerlijk gegeten in het hotel, want in het stadje zagen wij zo gauw niet een beter alternatief om te eten. En gelukkig, heerlijk een ganzenpoot gegeten. Krijg je ook niet elke dag.

Na het eten lekker de gordijnen dicht op de hotelkamer, op twee na. Die van de balkondeuren, zo konden wij met een Bitburger nog heerlijk van de Rijnvaart genieten.... en 's ochtends toen wij wakker werden weer. Het was gelijk zonnig. Voor het overheerlijke ontbijt hebben wij eerst in de ochtendkou  nog een lekkere espresso op ons balkon gedronken.

Na het uitchecken nog even langs wat supermarkten en zouden wij nog een 20 kilometer verder rijden. Kijken in Xanten hoe de Romeinen hier 2.000 jaar geleden leefden.
kamer met balkon

laag water, een wrak wordt weer zichtbaar

Pegelturm, toont aan de voorbijvarende schepen de waterstand hier in de Rijn



Kievit

In Biotoopwildpark Anholter Schweiz in Isselburg nam ik deze kievit (met daarachter een kluut) op de foto. In de omgeving waar ik woon en opgegroeid ben zag ik de mannetjes vaak over de wiek gaan. Of ze probeerden mij bij It Soal in Workum, of hier vlakbij aan de dijk waar ze ook voorkwamen tot er een nieuwe wijk werd gebouwd te verjagen. Nooit een foto of filmpje van gemaakt. In het voorjaar heb ik ze nog een tijdje staan bewonderen in de Mastenbroeker polder.

De kievit (Vanellus vanellus) is een weidevogel uit de familie plevieren (Charadriidae). De kievit is een zeer talrijke, tot in China broedende, forse weidevogel van ongeveer 28 tot 31 cm. De kievit eet voornamelijk regenwormen en komt in het najaar in grote groepen samen om naar het warme zuiden te trekken. Bij gevaar veinst een kievit een gebroken vleugel en probeert zo een naderende wezel, vos of hermelijn weg te lokken bij het nest.


zaterdag 17 november 2018

Isselburg, Anholter Schweiz

Wij hadden al lekker door Salland en de Achterhoek getoerd en geluncht in Doetinchem. Daarna bij Gendringen de grens over en je zit al in Duitsland. Een paar minuten later waren wij al bij het landschaps- en dierenpark dat een cliënt van mijn vrouw ons had aangeraden om eens te bezoeken: Anholter Schweiz in Isselburg.

Leopold van Salm-Salm liet dit park aan het eind van de 19e eeuw aanleggen met een vijver gevormd naar het Vierwoudstrekenmeer in Zwitserland met uit Zwitserland gehaalde rotsen en een Zwitsers chalet op het eiland in de vijver / meertje geïnspireerd op de indrukken van zijn huwelijksreis. Pas eind 20-ste eeuw werd dit park omgevormd tot een wildpark.

Wij in november op een doordeweekse dat dus naar dit park. Er stond slechts een bestelbusje op de parkeerplaats. Niet druk dus. Naar het loket. Blijkt dit park vanaf november buiten de weekenden helemaal niet open te zijn. Maar er was wel personeel en de mevrouw achter het loket zei, 'nu jullie er toch zijn...' dus wij konden een kaartje kopen en hadden die middag het hele park voor ons alleen.

Wij genoten van de veelal Europese diersoorten die in dit park rondlopen, zoals wisenten, edelherten, reeën, zwijnen, steltlopers als kieviten en kluten, pauwen, moeflons, ooievaars, oehoes, sneeuwuilen, wilde kat, rendieren en verder de kraagberen, wasberen, wasbeerhonden, een burlend sikahert, ezels.

Sommige dieren toonden zich niet aan ons zoals de bruine beer, wolf en lynx (zoals gewoonlijk), maar al met al hadden wij hier een prettige middag. Na dit geslaagde bezoek toerden wij binnendoor verder richting de Rijn, waar wij een hotel zouden boeken in het stadje Rees.
Schweizerhäuschen

Meer over Anholter Schweiz:

dinsdag 13 november 2018

Doetinchem, Mac

Woensdag 7 november 2018

Wij gaan lekker samen 2 dagen en een nachtje pierewaaien. Een cliënt van mijn vrouw had verteld over een mooi wildpark vlak over de grens in Duitsland.
Wij besloten er op een doordeweekse dag lekker binnendoor over b-wegen door de Achterhoek er naar toe te rijden. Al tijdens kom je op een gegeven moment in de buurt van Doetinchem uit. Een grotere plaats, dus daar is vast wel een leuk centrum en daar vinden we dan wel een leuk zaakje om te lunchen.
Het eerste klopte, het tweede en derde niet of minder. Wij zagen er geen echt centrum en het was er wat doods. Maar een stukje verder rijden dan, want er ligt dan nog wel een Mac Donald's op de route.
Daar geparkeerd en besteld mijn vrouw een burger en een dubbele espresso, ik een wrap en een dubbele espresso. Best lekker en wat een fijne zitjes. Die stoeltjes zitten heerlijk. Mijn vrouw zei, 'die wil ik thuis wel hebben.' tsja, meenemen, dat gaat hem niet worden.
Na die lekkere lunch rijden wij op ons gemak verder naar het wildpark in Isselburg.
Wat die stoeltjes betreft, mijn lieverd googelen, of zulken niet ergens te koop zijn. De eerste hit die zij tegen kwam, was dat er al van die spoelen uit een Mac ontvreemd waren...

vrijdag 2 november 2018

Dongjum, de Kleirûte

Onze vaarvakanties in Nederland

Het was 6 augustus 2005 en met zijn vieren zijn we met onze boot op vakantie. Wij waren laat in de ochtend vanaf de Froskepôlle vertrokken.

Wij voeren onder Leeuwarden langs richting Deinum en daar gingen wij het Van Harinxmakanaal af en noordwaarts richting Menaldum. Het was wel even lachen hier, we moesten het hele dorp door op zoek naar een bruggewipper die niet op zijn post was. Uiteindelijk bereikten wij hem, dan toch telefonisch en konden wij weer verder noordwaarts richting Berlikum, zuidwaarts richting Ried...

...toen vonden wij, dat wij wel de zijsloot richting Tzummarum in konden varen, om daar een plekje voor de nacht te zoeken, lekker noordelijk, vlak bij zee. Maar op een gegeven moment, begonnen wij aan de grond te lopen. Da's even schrikken, vol in de achteruit en maar weer terug. Wij vonden uiteindelijk een mooi plekje bij een oude aanlegplek, denk voor pramen of kleine vrachtschepen bij de brug bij Dongjum.

Dongjum

Mijn vrouw en dochter (11) fietsten 's avonds nog even naar Tzummarum. Daarna fietsten mijn zoon (10) en ik nog even westelijk van Tzummarum naar de dijk en zijn wij even bij de Waddenzee geweest. Teruggekomen bij ons kruisertje zat er visite schoonzus en haar moeder, gezellig.

Waddenzee bij Tzummarum

De ochtend erop nog even door het dorpje gewandeld en ook even het dorpscafé op de foto gezet. Dit café was destijds bekend van de Friese tv-serie Baas Boppe Baas.

Dongjum, café

De dag erop gingen wij verder richting Franeker en na het schaft van de bruggewipper daar, door naar Harlingen.

Froskepôlle, naar opoe


Wij lagen die nacht 4 op 5 augustus 2005 met onze boot op een prachtig plekje op een eilandje in de Âlde Feanen bij Earnewâld. Het was die ochtend droog, maar later kwam er nog veel regen.

Wij besloten eerst naar Grou te varen voor boodschappen. Vlak bij de Lidl kun je mooi aanleggen. Tijdens het winkelen was het redelijk weer, maar tegen de tijd, dat wij terug bij de boot waren, regende het behoorlijk. Droog werd het niet meer en dat is bij het varen knap lastig als je een slecht werkende ruitenwisser hebt. De kinderen (10 en 11) verveelden zich ook behoorlijk aan boord met dit vieze weer. Uiteindelijk vonden wij gelukkig een prachtig Marrekrite plekje op het eiland de Froskepôlle bij Leeuwarden. In de 70-ger jaren was ik er al een paar keer met mijn opa geweest. Toen voer er nog een pontje. Nu is er een houten brug.

Wij hebben heerlijk gegeten trouwens aan boord op dit plekje. Gekruide kipvleugeltjes, gekruide aardappelpartjes en onze zoon (10) had de sla gemaakt. Na het eten, het was inmiddels al droog zijn mijn zoon en ik nog heerlijk even wezen fietsen. Tsja als oud Liwwadder is het toch altijd weer fijn om even in je geboortestad te zijn. Wij fietsten langs de Potmarge, de Centrale en naar het Cambuurstadion van mijn favoriete club. In de supermarkt (C1000) onder de hoofdtribune hebben wij nog lekkere worsten en oranjekoeken gehaald. Daarna nog even met een bosje roosjes naar mijn opoe die in Huizum woont. Zij werd ondertussen in de pyjama geholpen, door een zuster van de thuiszorg. Wij hadden het ook nog even over het weer en de kwaliteit van de weersvoorspellingen van Piet Paulusma. Volgens haar voorspelt hij wel altijd het goede weer, maar op de verkeerde dag.

Terug hebben wij met ons vieren nog heerlijk even over de Froskepôlle gewandeld en gingen op onze blote voeten even door het watervalletje in de vaart achter de molen.

Froskepôlle molen

De ochtend daarop, heb ik met mijn dochter nog even boodschappen gedaan in de Albert Heijn aan de Tijnjedijk (de oude Miro). Mijn vrouw heeft er nog een wasje gedaan. Vervolgens zouden wij de Kleirûte gaan varen.