Orang-oetan

Onze tent in de auto gegooid, even naar Duitsland.

15 Augustus 2014 kampeerden wij samen met onze tent in Münster. Het leukste van Münster was eigenlijk de Allwetterzoo. Een mooi ruim opgezet park met duizenden dieren, waaronder ijsberen, olifanten, tijgers struisvogels, en mensapen zoals de orang oetan. De orang oetan heeft er een mooi jungleverblijf.

Ik had deze rode Indonesische apen eerder gezien heel lang geleden in Ouwehands Dierenpark in Rhenen.

Orang-oetans  (Pongo) zijn een geslacht van de mensapen. Het geslacht Pongo telt drie soorten: de Borneose orang-oetan (Pongo pygmaeus), de Sumatraanse orang-oetan (Pongo abelii) en de pas in 2017 beschreven Pongo tapanuliensis. De twee eerstgenoemde werden tot het begin van de 21e eeuw als ondersoorten van dezelfde soort beschouwd. Op basis van DNA-onderzoek wordt nu verondersteld dat die beide soorten zo'n 400.000 jaar geleden uiteengingen. Deze mensapen hebben lange armen en roodbruin haar. Volwassen mannetjes hebben wangplaten die groter worden naarmate ze ouder worden. Orang-oetans klimmen van alle mensapen het meest in bomen. Ze zwemmen niet, maar sommige Borneose orang-oetans waden soms wel. Het voedsel van de orang-oetan bestaat voornamelijk uit vruchten, boomschors en insecten. Ze zijn erg intelligent. Orang-oetans maken dagelijks een nieuw nest om te slapen, waarbij ze blijk geven van goed bouwkundig inzicht. Dit moet ook wel, want mannetjes wegen tot 80 kg wegen en het nest bevindt zich tot 30 meter hoog. Een nest wordt in zo'n 5 minuten gebouwd. Bij het zoeken naar geschikt bouwmateriaal kiezen ze doelbewust voor verschillende soorten takken: dikke takken voor stevigheid, dunne takken voor veerkracht en takken met bladeren voor de zachtheid. Zo bleek het nest in het centrum buigzamer dan aan de randen, wat het nest comfortabeler en veiliger maakt. Het verspreidingsgebied van de orang-oetans is sterk afgenomen door ontbossing en houtkap, mijnbouw en bosbranden. Ook worden illegaal jonge orang-oetans gevangen om als huisdier te worden verkocht. Meestal schieten de jagers de moeder dood om het jong te kunnen vangen. De Borneose orang-oetan is daardoor bedreigd en de Sumatraanse orang-oetan is met uitsterven bedreigd. Van de derde soort, de Tapanuli-orang-oetan, werd in 2017 vastgesteld dat er ongeveer 800 individuen leven in het Tapanuli-gebied. De naam orang-oetan is afkomstig van het Maleise Orang Hutan, dat bosmens betekent. 

Amersfoort, dierenpark

Het dierenpark, dat ik het vaakst bezocht heb is dierenpark Amersfoort. Eigenlijk is dit wel logisch. Wij hebben vijf jaar in Amersfoort gewoond, toen hebben wij een jaar een abonnement gehad en later toen wij in Harderwijk woonden en de dierentuin behoorlijk doorontwikkeld was, hebben wij in 2003 nog een jaar een abonnement gehad. De twee kinderen waren toen al wat groter, dus dat was ook leuk. Buiten de abonnementsperioden, zijn wij er ook nog wel een paar keer geweest.

De eerste keer in 1995 toen wij een abonnement hadden, waren er nog geen neushoorns. In 2003 liepen er in het meer gemoderniseerde park (en inmiddels is het alweer mooier) Indische neushoorns, die in tegenstelling tot Afrikaanse neushoorns, maar een hoorn hebben en ogen als een tank met hun pantsers.

Verder vind of vond je in dit dierenpark onder andere: de gnoe, de kleinklauwotter

De Indische neushoorn of pantserneushoorn (Rhinoceros unicornis) is een zoogdier uit de familie van de neushoorns (Rhinocerotidae). Deze neushoorn onderscheidt zich van de andere twee Aziatische neushoorns door grootte, grote kop, sterk ontwikkelde nekplooien en slechts twee huidplooien op de buik. De Indische neushoorn heeft één 60 cm lange hoorn, die bestaat uit samengeklitte keratinevezels en niet uit hoornbeen. De huid is grijsbruin. Gemiddeld is het dier ongeveer 1,75 - 2 meter hoog (schouderhoogte) met een doorsnee gewicht van 1.800 - 2.200 kilo. De staart is tot 80 cm lang. De Indische neushoorn is een planteneter en leeft van bladeren en grassen. Tijdens de paartijd worden indringers uit het territorium verjaagd. Mannetjes hebben grote, scherpe, slagtandachtige snijtanden, die ze inzetten bij gevechten met rivalen in de paartijd. Mannetjes zijn geslachtsrijp op een leeftijd van 7 tot 8 jaar, vrouwtjes als ze 5 jaar oud zijn. Ze zijn in de paartijd tijdelijk samen. De draagtijd is 16 maanden. Ze worden gemiddeld 30 jaar. De grootste  bedreiging is de vraag naar hoorn vanuit de traditionele Aziatische geneeskunde. De hoorn wordt gebruikt om koorts te verlagen en niet, zoals vaak wordt beweerd door de westerse media, als afrodisiacum. Deze soort komt voor in 7 versnipperde moerassige gebieden in Noord-India en in twee gebieden in Nepal. Vroeger kwamen zij voor in het westen van Pakistan, over geheel Noord-India en het zuiden van Nepal.

Meer over en vanuit Amersfoort staat in onderstaande stukjes

Amersfoort, typisch

Amersfoort, dierenpark

Waterhoen

Het was vandaag 1e kerstdag best lekker weer, droog en vrij zonnig.

's Middags toen mijn vrouw naar het werk ging besloot ik maar eens een flink stuk met onze hond te gaan wandelen, 'twee bruggen' de dijk langs door de parkjes, de grote Mastenbroekerbrug over en langs Holtenbroekerbos en -dijk over de Twistvlietbrug weer op huis aan.

In dit gebied laag gelegen en met veel slootjes zijn veel watervogels ook meerkoeten en waterhoentjes. De meerkoeten zijn met meer en laten zich altijd goed bekijken, de waterhoentjes zijn veel schuwer. Soms laten ze zich bekijken, maar vaak schieten ze al gauw de rietkraag in.

Vanmiddag kon ik een stelletje op de foto zetten.

Het waterhoen (Gallinula chloropus) is een vogel uit de familie van de rallen (Rallidae). Ze zijn donker van kleur met een rode snavel met gele punt en een rood blesje op het voorhoofd. Op de flanken hebben ze witte strepen. In tegenstelling tot meerkoeten beschikken ze niet over zwemvliespoten. Met hun lange, groene tenen foerageren ze dan ook regelmatig op de oever. De lichaamslengte bedraagt 32 tot 35 cm en het gewicht 175 tot 500 gram. Het waterkipje voedt zich met waterplanten, grassen, insecten en kikkervisjes, maar soms ook een visje. Met zijn puntige snavel prikt hij het visje aan stukken, eet er zelf van en deelt het aan zijn kuikens. Waterhoentjes maken  hun nesten tussen het riet, of andere dichte oevervegetatie, soms ook hogerop in struiken of bomen die over het water hangen. Ze bouwen als het ware een platform van dood plantenmateriaal. De nesten worden vrijwel altijd in de buurt van water gebouwd. Het legsel bestaat uit vijf tot elf lichtgrijze tot geelbruine eieren met bruine vlekjes. Het vrouwtje broedt twee tot drie keer per jaar.Waterhoenders hebben een uitgebreid baltsritueel zoals pronken met staartveren, buigen en pikken.

Kerstster

In december na Sinterklaas en voor kerstmis, komt er behalve de kerstboom, ook meestal wel weer een kerstster, of meer in huis. Dit jaar hadden wij er twee meegenomen bij het boodschappen doen uit de Aldi.

Kerstster (Euphorbia pulcherrima), is een plant uit de wolfsmelkfamilie (Euphorbiaceae). De soort komt van oorsprong voor in Mexico maar wordt veel gekweekt om de sierwaarde. Hij wordt in gematigde streken, waaronder de Benelux, voornamelijk gekocht voor de kerst. De soortaanduiding "pulcherrima" betekent 'de schoonste'. De Duitse plantkundige Carl Ludwig Willdenow heeft de botanische naam aan de plant gegeven vanwege de opvallend gekleurde schutbladen. Er zijn rassen met helderrode, donkerrode, zalmrode, witte en gele schutbladen (bracteeën), die stervormig gerangschikt zijn om de bloemknoppen. De eigenlijke bloemen zijn klein en geel van kleur. De schutbladen trekken insecten aan. In het wild in Mexico en Midden-Amerika vormt de plant een struik die tot 4 meter hoog kan worden. De plant bloeit daar van november tot januari/februari. In de zomer is de struik kaal.

Manarola, legpuzzel

De laatste jaren gingen wij met de vakantie meestal met onze auto. Dit jaar doen wij het anders. Wij pakken de trein. Vandaag verplaatsen wij ons per boot over zee en zijn vanuit La Spezia naar Monterosso al Mare in de Cinque Terre gevaren.

Wij waren dus in de haven van La Spezia aan boord gestapt en voeren eerst naar het voor ons verste punt van deze dag Monterosso al Mare. Het mooie van dit vaartochtje is, dat je eerst langs Portovenere vaart en vervolgens langs alle 5 dorpjes van de Cinque Terre: Rio Maggiore, Manarola, Corniglia, Vernezza en tenslotte  Monterosso al Mare vaart.

Manarola

Manarola hebben wij niet bezocht. De boot heeft er op de heenweg even aangelegd toen gingen wij weer verder....

Het werd vijf december 2019: Sinterklaas!
Wat krijg ik van de beste man?

1000 stukjes

Ik ben geen man voor legpuzzels. Mijn vrouw heeft verreweg de meest stukjes gedaan, maar toch ik vond het een prachtig kleurrijk Sinterklaascadeau, dat mij weer helemaal terugbracht in vakantiestemming.

Squash

Voordat zelfs mijn vrouw nog mijn vriendin was, speelde zij al squash in haar geboortestad Hindeloopen. Toen wij elkaar pas kenden gingen wij dan ook wel eens samen squashen, wanneer wij een weekendje bij haar ouders sliepen. Zij had haar eigen racket, ik huurde er even eentje. Na afloop daar soms ook nog even zwemmen.

In 1995 kochten wij een huis in Harderwijk. Wij besloten samen een dochter van een vriendin een paar uurtjes op onze kinderen te laten passen en samen dan een keer per week samen te gaan squashen in Harders Plaza. Ik kocht nu ook een eigen racket en zo hielden wij dat een tijdje vol.

Lekker een uurtje met een rubber balletje tegen de muren ketsen is leuk. Na afloop douchen en na verloop van tijd gingen wij dan samen ook nog een biertje kopen in de Big Bull.

Op een gegeven moment verviel het squashen en gingen wij alleen op de oppasavond nog naar de kroeg. In de loop van 1997 was dat ook weer voorbij. We merkten steeds meer, dat het volk dat doordeweeks in die kroeg zat, er niet zat voor de gezelligheid, maar omdat zij thuis geen heil hadden.

Wij wel en wij stapten over op andere sporten. En die Big Bull is er al lang niet meer.

Schöne Welt

Schöne Welt

Gisteren op 19 december 2019 is Jules Deelder op 75-jarige leeftijd overleden. Terencht, de media staam er vol mee, deze nachtburgemeester van Rotterdam was bij leven de markantste persoon van deze stad.

Een markant figuur en hij schreef ook wel eens een boek. Ik lees wel eens een boek.

Sowieso ken ik Schöne Welt en Modern Passé van Jules Deelder die heb ik ooit bezeten (misschien liggen ze nog wel op de vliering) en dus ook gelezen.

Ik ben ook wel eens naar een voorstelling van hem geweest in Workum. Ik denk, dat het ongeveer in 1988 geweest moet zijn. Met drie vrienden reden wij vanuit Leeuwarden naar de Klameare in Workum. Daar sprak Deelder: poëzie en proza en wat jazz.

De man was volgens mij alleen in zijn Citroën CX en had verder een grote doos boeken mee.

De voorstelling was deels een feest der herkenning veel van zijn verhalen had ik al of gelezen, of op tv langs zien komen, toch was het erg leuk.

Na het optreden ging ie met zijn grote bruine doos vol boeken de zaal in en daar verkocht ie ze voor een joetje per stuk, geen geld. Ik had er geen gekocht. Hij had Schöne Welt bij zich. Die had ik al in bezit.

Wij redelijk nuchter met zijn allen ’s nachts weer terug naar Leeuwarden. Ik hoorde later, dat Jules Deelder zelf voor ie naar huis reed nog wel een paar borrels had genomen in een Workumer kroeg, voor ie met zijn wagen weer naar Rotterdam reed.

Ter afsluiting van dit stukje nog twee citaten:

Ik heb in mijn leven echt alles gebruikt wat God verboden heeft. En een heleboel dingen waarvan God niet weet dat het bestaat.

In Rotterdam verdienen ze het, in Den Haag verdelen ze het en in Amsterdam smijten ze het over de balk.

Genemuiden, Haventje Poldertje

Onze vaarvakanties in Nederland

Met onze kinderen van 12 en 11 zijn wij een paar dagen met de boot, want het is Hemelvaartsdag 25 mei 2006.

Logboek:

Vanmorgen miezerde en regende het. Na het ontbijt was het droog en hebben wij op onze vouwfietsen de boot gehaald. De kinderen waren nog even thuis aan het computeren ‘Habbohotel’.

De boot hebben wij bij de brug vlak bij huis afgemeerd en volgeladen. Helaas ontsnapte de kat uit de armen van onze dochter, kon zij niets aan doen hoor, die kater moesten wij eerst weer terug, dus een half uurtje later vertrokken wij.

Varen, cd’tje aan, soms wat regen, de ruitenwisser deed het niet, later de Omrop aan met het weer van Piet Paulusma. Rond half 2 waren wij bij het haventje voorbij Genemuiden, ’t poldertje vlak naast het Scheepvaartgat. In de regen afgemeerd. Onze dochter zat ondertussen lekker te tekenen. Onze zoon wilde Risken, dan wij maar met zijn drieën Risken. Daarna was het droog en tijd voor een kuiertje. Mooi langs de dijk van het Zwarte Water gelopen. Onze zoon heeft die middag ook nog even gevist.

Veel mooie dingen hier op de ruimte. Wat wij in 2x een kwartiertje lopen zoal hebben gezien: bruine kiekendief, eenden, ganzen, zwanen, kokmeeuwen, visdiefjes, meerkoeten, futen, aalscholvers, reigers, grutto, kieviten, een haas en zelfs een ooievaar…enz… En de schapen op de dijk zijn met hulp van hun lammeren in staat om zelf het schapenhek open te drukken.

En de avond heerlijk moe afgesloten met een paar borrels en biertjes.

Vrijdag 26 mei 2006

Heerlijk rustig uitgeslapen. Wat een stilte om ons heen, zalig gewoon. Rond 10 uur een ontbijtje genomen. Na ’t ontbijt zijn mijn vrouw en dochter even op stap geweest in Genemuiden en hebben daar allerlei hebbedingen gekocht. Daarna met zijn vieren heerlijk een bakje op de boot en de beide kinderen zitten te tekenen. Mijn zoon en ik zijn ook nog even op de struin geweest in het stadje Genemuiden en bij de C1000 hebben wij allerlei lekkers meegenomen. Wel bleef het de hele dag regenen. In die regen hebben mijn vrouw en ik toch nog heerlijk gewandeld.

Mijn zoon ging lekker in de regen nog een balletje hooghouden, de voetballer. De motor van de boot hebben wij nog een tijdje stationair laten draaien, om de accu weer te laden en ondertussen werd het ook weer lekker warm aan boord.

Hopelijk morgen beter weer.

Zaterdag 27 mei 2006.

Mijn zoon schrijft: We hebben vandaag een schildpad gezien hij was 20 cm ongeveer ‘tekeningetje’ zo zag hij of zij er uit.

Het was een roodwangschildpad in de vijver met de lange brug in Genemuiden. Waarschijnlijk ooit door een eigenaar daar geloosd, die hem zat was. Wij waren daar even op de fiets bij de passantenhaven, om onze potty te legen.

Net even een hele zoektocht gehad in de boot, want wij zagen de kat niet. Nu had ie ’t luikje onder mijn dochters bed open geduwd en daar lag ie. Maf beest! Wel grappig, maar ook even schrikken.

Vanmiddag heb ik mijn dochter even naar het voetballen in Genemuiden gebracht. Mijn dochter haar schoolvriendin is vanmiddag bij SC Genemuiden. Mijn zoon en vrouw zijn die middag ook nog naar de C1000 in Genemuiden geweest, onder andere omdat vrienden met hun boot hier ook heen komen. Dan moet je toch wat lekkers aan boord hebben.

Mijn dochter schrijft: Goeiendag Agenda, Vandaag moest mijn vriendin’s broertje in Genemuiden voetballen, dus konden wij samen even bijbabbelen. Dat was heel gezellig.

’s Avonds heeft mijn zoon gevist bij het sluisje. Helaas ving ie niks. Toen hij bezig was met vissen (ik stond er bij te kijken) moest ik even piesen. Ik stond achter het poldergemaaltje te piesen, schrik opeens…. Slaat met lawaai ineens het gemaal aan, met een grote schroef werd het water de polder uit en de haven in gepompt.  Veel beweging in het water aan de kant van mijn zoontje, maar helaas, toch geen dikke baars gevangen en na een minuut of 10 stopte het gemaal weer.

Zes hazen in groepjes van drie jaagden achter elkaar aan in de weide naast de boot. Toen mijn zoon en ik even naar het Zwarte Water liepen, om te vissen liep een haas voor ons uit over het hazepad. Weer even later sprong 5 meter achter ons ineens een andere haas boven de rietkraag uit over het hazepad terug naar het weiland.

De vriendin, mijn vrouw, zoon en ik gingen even voetballen. Vriend en onze dochter deden niet mee. Dikke lol, mijn dochter filmde. Toen mijn zoon en ik met 4-3 voor stonden, schopte mijn vrouw ineens in het vuur van de strijd met de krop van haar voet achter het prikkeldraad. Allemaal even bezorgd. Einde wedstrijd.

Zondag 28 mei 2006

Gelukkig viel het allemaal wat mee met mijn voet en na een nacht slapen gaat het weer prima…. Schrijft mijn vrouw.

Het schijnt vannacht nogal wat gestormd te hebben en geregend en zo’n huurboot verderop had ’t touwtje niet goed vast, hoorden wij van een buurman, dus die huurboot lag ’s nachts dwars in de vaart en vanmorgen was die boot weer aan ’t stunten, want toen had ie de touwtjes al lost terwijl ie de motor nog niet aan had en gezien er  nogal wat wind was, lag die bijna tegen de zeilboot voor hem en daarna weer dwars in de vaart.

Na de koffie zijn wij met onze vrienden (de beide boten dus) weer afgezet, wij richting huis (thuishaven) en zij naar Zwartsluis. Thuis lekker douchen en dan is zo’n lang geslaagd weekend ook zo maar weer om.

Meer over en vanuit Genemuiden staat in onderstaande stukjes

Genemuiden, paardenbloemen op de dijk

Genemuiden, Haventje Poldertje

Genemuiden, de Ketting

Horst, naar de winterstalling

Onze vaarvakanties in Nederland

Het is oktober 2003 met onze dochter (10) en zoon (8), hond en kat gaan wij in de herfstvakantie nog een paar dagen varen met onze boot voordat wij naar de winterstalling varen.

Ons logboek van die week

Vr. 10-okt-2003

We zijn er weer. Alles oké. Boot lag wat slapjes in de touwen, maar daar hadden anderen aan gezeten. ’s Avonds heerlijk in de haven gebleven, er was toch bijna niemand. Een heel gezellige avond gehad.

Za. 11-okt-2003

Hij startte vanmorgen in 1 x. We hebben 60 liter diesel getankt. Zit nu in ieder geval 145 liter in de tank, waarschijnlijk wel meer.  Naar Almere gevaren. Best een heel eind, 4 uur. Kinderen waren ’t op ’t laatst helemaal zat en erg druk.

Zo. 12-okt-2003

Top dag vandaag, mooi weer, windstil. We kunnen dus naar Lelystad over  ’t Markermeer. Heel veel vrachtverkeer onderweg. We hebben genoten van de 4 uur durende tocht. Toen gewandeld, gegeten en nog samen geskeelerd en ik heb nog met mijn zoon gerend. Lekker gedoucht en een bakkie koffie na. (132 liter)

Ma. 13-okt-2003

Vandaag na ’t ontbijt zijn wij eerst naar de Batavia gewandeld, waar we een deskundige rondleiding kregen door een medewerker van dit museum over dit prachtige schip en de  ‘7 Provinciën’. ’s Middags na de soep naar Lelystad Haven gevaren voor boodschappen in de Albert Heijn. Nu liggen we door de Noordersluis in de jachthaven in de Lage Dwarsvaart. (130 liter)

Di. 14-okt-2003

Vandaag weer naar de thuishaven gevaren. We kwamen voor een geblokkeerde sluis in de Larservaart even stil te liggen. Vandalen hadden balken tussen de sluisdeuren gestoken, zodat ie niet geheel kon sluiten. Na een telefoontje kwam er iemand de sluis repareren en konden wij weer verder. Vanaf Harderwijk hadden wij vast wat spullen en onze kat naar huis gebracht. (118 liter)

Wo. 15-okt-2003

Vandaag zijn wij van Harderwijk naar Strand Horst gevaren. Voor 12-en waren wij er en konden wij onze boot voor de winterstalling achterlaten. Zonnig koud weer, minder weer dan gisteren voorspeld. Een mooi vaarseizoen zit erop. Nu begint het klussen aan de boot, om volgend jaar weer piekfijn uit te kunnen varen.

New York, Twin Towers

Onze reis naar de Verenigde Staten van Amerika

In juni en juli 1992 waren wij samen op huwelijksreis naar de Verenigde Staten van Amerika. De eerste 10 dagen van deze vakantie verbleven wij aan de oostkust in Hackettstown. Daarna vlogen wij verder, naar Albuquerque New Mexico in het zuidwesten.

Op een van de laatste dagen aan de oostkust deden wij met mijn tante gedrieën een dagje New York.

Wij zijn bij het vrijheidsbeeld geweest in Central Park. Op zoek naar wat eten in Manhattan, wat rondtoeren en aan het begin van de avond gingen wij naar de iconische Twin Towers, toen 2 jaar voor de aanslag op 11 september 2001 de hoogste gebouwen van de stad.

Met een snelle lift werden wij naar de 107e etage vervoerd waar een openbare observatieruimte zat meer dan 400 meter hoog, hier hadden wij een geweldig uitzicht hadden over stad en omgeving.

Een paar dagen later vlogen wij vanaf JFK al weer 11 kilometer boven de stad verder naar het zuidwesten.

De skyline van Manhattan met TwinTowers in 1992 

Brooklyn Bridge vanaf The Twin Towers gezien

Meer over en vanuit New York staat in onderstaande stukjes

New York, Twin Towers

New York, China Town

New York, Liberty Island

New York, Manhattan

New York, Ellis Island

Rosse woelmuis

Onze hond Layla heeft wel eens wat gevangen. Tot twee keer toe een muskusrat bij een slootje in het park. Zij pakte wel eens een molletje of een veldmuisje in de berm langs het kanaal. Ook thuis heeft ze wel een wat gevangen, vorig jaar nog een bruine rat, ook meerdere keren zo'n grijs huismuisje, maar in april 2008 hadden wij last van de woelmuizen, duidelijk kleiner dan een rat, maar wel een stuk groter dan de huismuis. Ook deze heeft niet de kat, maar de hond voor ons gevangen.

De rosse woelmuis (Myodes glareolus of Clethrionomys glareolus) is een knaagdier uit de familie van woelmuizen. Een volwassen dier is 8 tot 11 centimeter lang en 14 tot 40 gram zwaar. De staart is 36 tot 72 millimeter lang. De rugzijde is kastanje- of roodachtig bruin, de flanken zijn grijzig met een rode glans en de buikzijde is geel of gebroken wit. Bij jonge dieren is de vacht veel grijzer van kleur. De kop is kort en stomp met zeer duidelijk zichtbare oorschelpen.

De kip op dierendag

In 2001 heeft mijn dochter die toen 7 was eens twee al wat grotere kuikens met dierendag meegenomen naar school, zoals op onderstaande afbeelding is te zien.

Al voor wij samen een hond namen hadden wij twee kippen, twee kleine beige krielen, die wij hadden gekregen. Ik er een mooi hokje en ren voor gebouwd achter ons huisje in Amersfoort.

Een tijdje daarna kregen wij er nog twee zwarte Minorcakrielen bij, toen hadden wij er 4.

Een paar jaar erna toen onze dochter een peutertje van nog geen twee was, vond mijn vrouw eens een van de eerste twee krielen dood in de ren. Zij pakt de kip uit de ren en mijn dochter zegt: 'kip stuk? mama maken?

Na onze verhuizing hebben wij een grotere ren gekregen en later nog groter en kwamen er ook nog konijnen, grasparkieten en kanaries bij in.

Na de volgende verhuizing werd het weer kleiner en gingen wij deze hobby afbouwen, totdat wij de laatste drie kippen bij een vriendin van mijn vrouw konden slijten.

De kip (Gallus gallus domesticus) of het huishoen is een zeer bekende gedomesticeerde vogelsoort uit de familie van de fazantachtigen (Phasianidae), die weer behoort tot de orde der hoendervogels (Galliformes). Deze hoendersoort is tevens de meest voorkomende vogelsoort ter wereld. Er zijn op de wereld tientallen miljarden kippen.

In strikte zin verwijst de naam kip specifiek naar de vrouwelijke exemplaren van deze hoendersoort, de hennen. In Nederland echter wordt de naam kip veelal gebruikt voor de soort als geheel, dus ook de hanen.

Gunderath, met vrienden

Het is maart 1995 en wij hebben een peuter en een baby, een dochter van anderhalf en een zoon van nog geen half jaar en wij gaan een weekend met twee vrienden weg, naar een vakantiepark in de Eifel.

De bestemming was het park Heilbachsee in Gunderath in de Duitse Eifel. Wij hadden daar een zespersoons huisje gehuurd met zijn zessen en wij konden een aanhangwagentje lenen van andere vrienden, onze vrienden waarmee wij op pad gingen hadden een auto, zo konden wij met ons hele hebben en houden in 1 auto een weekendje weg van Amersfoort naar Heilbachsee.

Ondertussen zouden mijn ouders op onze hond en kippen passen en de woonkamer opnieuw behangen. Geweldig toch?

De heenreis met lekker weer verliep voortvarend. In het huisje sliepen wij met de twee kleintjes boven en ons bevriende stel onder. Lekker naar het zwembad met zijn allen, wat rondwandelen met zijn allen in de heuvelachtige omgeving. Mooi was, dat er nog sneeuw lag op sommige plekken en mijn dochter ‘boetseerde’ met een metershoge sneeuwbal in het ‘groen’ tussen de nep vakwerkhuisjes, waarin wij verbleven. Natuurlijk, beide mannen hebben hier op zaterdagmorgen ook nog de nodige kilometers gerend.

Zondag ging ik met het andere  stel naar het Frühschoppen, mijn vrouw had hier niet zo’n zin in.

’s Avonds gingen wij allemaal nog een keertje lekker met zijn zessen uit eten op de Plaza van het park, met grote bellen rode wijn. Op de achtergrond speelde een CD van Melanie, Ruby Tuesday eentje die ik zelf ook had, een keer op de kop getikt in een ramsj-rek bij de Dixons.

Maandagmorgen weer naar huis. Halverwege nog een kleine complicatie, mij dochter die ik op schoot had achterin de auto moest overgeven, mij hele broek vol braaksel. Nou ja even uitstappen. Mijn andere broek achter weer even uit de waszak vissen, omkleden en weer verder.

Toch zijn wij als paar niet zo geschikt voor dit soort weekendjes met elkaar. Wij functioneren het beste samen, of met ons eigen gezin. Op een of andere manier, is zo’n vriendschap na zo’n weekendje niet meer wat het geweest is. Maar ja, boeien…

Heeg, geen Âldwal

Onze vaarvakanties in Nederland

Het is 19 juli 2008 wij (m,v, d 14, z 13) zijn met onze boot op vakantie.

's Avonds in het schemer arriveerde op het eilandje nog een aardig Duits stel, dat voor het eerst voer, die wij hielpen wij nog even met afmeren. En's avonds hadden wij het ook nog even over de plannen voor deze dag. Niet naar Woudsend, maar nog lekker een keer de wildernis in voorbij Gaastmeer. 's Morgens na 't vertrek werden wij overvallen door giga buien op de Jeltesloot, waar de brug inmiddels verdwenen was en ook nog een klap onweer. Op het Heegermeer stormde het best, dus gingen wij in plaats van de rimboe in toch maar naar een passantenhaven hier in het dorp (Heeg). Da's het fijne van vakantie, je neemt het zoals het komt en past gewoon elke dag je plannen aan.

Wij hebben hier toch maar weer lekker geboodschapt bij de Coop en heerlijk gegeten. Mij lief had gekookte (1e x deze vakantie) aardappelen, heerlijke speklapjes met jus en komkommersla gemaakt, terwijl ik met onze hond aan het hardlopen was naar de Lytse Geastmar en weer terug, mooie omgeving met verre horizon. Vanavond gaan dochter en zoon misschien wel even naar de disco in de Âldwal en hoe wij morgen varen hangt af van windkracht, windrichting en regen. 's Avonds was het hier wel redelijk zonnig.

Dochter (cynisch)

Disco was ook te gek! allemaal live muziek van bekende rappers. Jammer dat pap en mam niet naar binnen mochten, maar ja boven de 16 kwam je d'r niet in...

Tsja eronder ook niet...

Het weer de 20ste was aardig.

Dronten, Wisentbos

Onze vaarvakanties in Nederland

9-7-2009 Wij gaan met zijn vieren (m,v,d 15, z 14) met de boot op vakantie.

Vanmorgen na een lekkere nacht om 10 uur van huis gegaan. Het was onstuimig en we voeren om half 11 tijdens een bui weg naar de Spooldersluis. De sluis ging net weer dicht aan onze kant. Half 12 waren wij er weer uit. De stroom mee, maar de felle wind tegen naar Kampen. Wij klapten soms best in de golven, vooral bij de IJsselmonding. Maar ja, toen links naar de Ketelsluis en na wat gemier met een touw bij de 2e sluis, richting Dronten. Kwart over drie kwamen wij aan bij het Wisentbos voorbij Dronten, een prima plekje. Mijn zoon en ik hadden nog een heel eind met onze hond in het bos gelopen. Daarna weer, maar nu in plaats van mijn zoon mijn lief en hond.

Dochter en zoon nog even zwemmen met het nieuwe rubberbootje erbij (lol). Bakaardappeltjes, boontjes en kipkluifjes gegeten en maar weer een leuke wandeling in het bos met mijn lief en hond. De kinderen gaan nog even op de fiets naar Dronten om te skaten en te chillen. Morgen blijven wij na deze onstuimige vaardag hier nog een dagje plakken, hier heb je niet zo’n erg in het ‘herfstachtige’ weer.

10-7-2009

Vakantie is heerlijk! Maar… vanmorgen was het regen, regen, regen en nog een regen. Het was al ver in de middag voor het weer beter werd. Mijn vrouw en dochter zijn toen (pas) even te winkelen gegaan. Daarna zijn mijn zoon en ik er even op de fietsen vandoor geweest. Mijn zoon zijn skates mee. De skate-accommodatie in dit polderdorp is niet best volgens hem. Wij blijven lekker een hele dag op deze plek. Het plekje bevalt ons en niemand valt ons lastig. Dit is vakantie vieren.

Morgen vertrekken wij desondanks toch weer (is ook vakantie vieren).

Volendam, overgestoken

Onze vaarvakanties in Nederland


13-07-2009

Vanmorgen vertrokken uit de jachthaven van watersportvereniging Blocq van Kuffeler in Almere...

Wij konden ons mooi richten op het vuurtorentje van Marken. Daar voeren wij omheen en wij voeren naar een nieuwe haven in Volendam die nog niet op onze een paar jaar oude waterkaart stond.

en mooie haven met erachter een Roompot vakantiepark. Mijn vrouw en ik gingen op de fiets door het dorp om boodschappen bij Dirk van der Broek. Daarna hebben wij lekker even in het zonnetje gezeten. Op zijn tijd deden wij in wisselende samenstelling een rondje met onze hond, door het dorp langs de Dijk en het stadion van Volendam.

De kinderen hebben nog gezwommen met de rubberboot erbij. Ja het is hier best leuk maar erg toeristisch, toch echt genieten. Veel gezien en veel foto’s gemaakt. Mijn vrouw en ik aten vandaag een zelf gemaakte salade, de kinderen patat. En het werd gezellig donker.

Meer over en vanuit Volendam staat in onderstaande stukjes

Volendam, overgestoken

Volendam, blauwe reiger

Volendam, sleepje

Konijn

Mijn zwager en mijn zus hadden eens een konijn gekregen van een man die er vanaf wilde. De man had een Turks uiterlijk, de naam van dit konijn werd dus Turkie. Mijn zus schonk ergens in de 90-ger jaren Turkie aan ons. Eerst hielden wij hem in een nogal klein konijnenhok terwijl het een groot konijn was. Later breidde ik onze kippenren uit van nog geen 2 meter lengte naar een meter of 6. Onder in de ren ook gaas gedaan, aan de zijkanten fijnmazig gaas. Toen besloten wij alle huisdieren die daar konden wonen (dus niet de hond, kat en vissen) daar te gaan huisvesten. Zo kreeg Turkie een veel grotere leefruimte tezamen met kippen, kanaries, grasparkieten en nog een tweede hands konijn Bas Kloris. Let verder niet op de namen, want ze waren allebei van het vrouwelijke geslacht.

Beide onze tamme konijnen, hoewel Turkie beste bokkesprongen kon maken, waren aanmerkelijk groter dan het wilde konijn, dat je op heel veel plekken in Nederland tegenkomt, er heeft al eens een in onze achtertuin gestaan, toen Bas Kloris nog leefde en in de ren stond.

Je komt ze ook tegen in Wildpark Lelystad daar zijn het net als de reeën die je er ook ziet het wild, dat aan de  ‘goede’ kant van de afrasteringen loopt.

Het konijn (Oryctolagus cuniculus) is een zoogdier uit de familie der hazen en konijnen (Leporidae). Het is de enige soort uit het geslacht Oryctolagus. Het konijn wordt veel gehouden als huisdier.

Konijnen behoren niet tot de knaagdieren. Knaagdieren beschikken in het bovenste deel van het gebit over maar twee snijtanden, terwijl haasachtigen er vier hebben, waarvan de twee stifttanden achter de bovenste snijtanden staan. Het konijn leeft alleen van plantaardig voedsel. Ook eet ook het zijn eigen keutels op

Het wilde konijn heeft een kop-romplengte van 34 tot 50 centimeter en een lichaamsgewicht van 1,2 tot 2,5 kilogram. De staart is 4 tot 8 centimeter lang. Wilde konijnen zijn voornamelijk grijsbruin. De dieren hebben ook een roodbruine vlek in de nek. De oren van deze holengravers hebben een bruin puntje, de bovenzijde van de staart is zwartbruin. De buikzijde is blauwig grijs, de onderzijde van de staart is wit. Deze valt zeer op als hij wordt opgewipt. Sommige konijnen die maar half wild zijn kunnen wit of zwart zijn. Bij het wilde konijn zijn de oren maximaal tien centimeter lang en korter dan de kop.

Lelystad, Natuurpark

Onze vaarvakanties in Nederland

11 juli 2009

Met zijn vieren met de boot op vakantie. Wij liggen aan een steiger in het Wisentbos bij Dronten.

Zo beleefde mijn zoon (14) het:

Vandaag hebben we ’s ochtends gezwommen en mam deed net als een zeehond hoe-oe-woe enz. Na het ontbijt hebben mama en ik kleren gewassen en zijn wij ook gaan varen naar Lelystad. Eerst was ik chagarijnig, want ik mocht niet skaten. Mama en papa hebben geverfd. Later mocht ik toch skaten, ik ben naar de skatebaan geweest samen met papa. Met mijn zus ben ik naar het Natuurpark geweest. We hebben paarden gezien en otters. 

En mijn dochter (15) beleefde het zo:

’s Ochtends toen ik nog lekker lag te pitte werd ik al om 9 (!) uur wakker dus heb ik ze overgehaald een verfrissende duik te nemen, heerlijk water, maar mijn broer en ouders hebben altijd wat te zeuren dus die vonden et koud ;) en mijn broek was kapot maar mama gaat thuis proberen te maken. En we gingen varen @Lelystad en ik ging verven met mama en mijne is heel goed gelukt en @Wildpark met mijn broer was ook leuk en papa doet stoer. Maar net nu er focking veel leuke dingen in 038 zijn ben ik op vakantie mja, jmmr ma helaas 

xxx

przewalskipaarden in Natuurpark Lelystad

Morgen varen wij verder naar Almere.

Het Przewalskipaard (Equus ferus przewalskii) is een wilde ondersoort van paarden enwerd vroeger gezien als een van de 3 ‘stampaarden’ waaruit de huidige rassen zijn ontstaan. Inmiddels is gebleken dat de huidige paardenrassen ontstaan zijn uit zeker 7 verschillende typen oerpaarden en dat de Przewalski daar niet een van is. De Przewalski is samen met de Exmoor de enige paardachtige die nog in zijn oervorm bestaat, en vormt daarmee de verbinding tussen de paarden van nu en de oerpaarden. Zijn naam dankt het paard aan zijn ontdekker, kolonel N.M. Przewalski.

In 1967 werd het laatste wilde paard in Mongolië gezien. Sindsdien werd  dit paard voornamelijk nog gehouden in dierentuinen. Er is een uitzetprogramma om de paarden weer terug in het wild te krijgen op de steppen van Mongolië.

Het grote verschil tussen het Przewalskipaard en andere paardenrassen is dat dit paard 66 chromosomen heeft, terwijl alle andere rassen maar 64 chromosomen hebben. Ondanks dit genetische verschil kun je het Przewalskipaard wel kruisen met andere paardenrassen.

Het Przewalskipaard heeft veel primitieve kenmerken. Zo hebben de dieren een groot hoofd, een recht profiel, lange oren en een korte hals en benen, een rechte rug en zijn schoft is niet zichtbaar. De kleur van het Przewalskipaard is wildkleur bruin en zijn benen hebben vaak zebrastrepen. Ook is het paard in bezit van een duidelijke aalstreep die doorloopt tot in de staart. De manen worden niet langer dan 20 cm en staan vaak rechtop,zijn vaak erg borstelig en er ontbreekt een maantop. De staart van het Przewalskipaard heeft aan de bovenkant korte haren, aan de onderkant zijn ze lang en grof. De schofthoogte ligt tussen de 1,22 en 1,44 meter.

In het wild is het Przewalskipaard agressief en onstuimig. Hengsten doen alles om hun kudde te beschermen. Paarden die in gevangenschap leven zijn zeer moeilijk tam te maken. Ook hebben de paarden een groot uithoudingsvermogen en zijn ze erg snel. Ze kunnen een snelheid van 60 km per uur halen. Het Przewalskipaard was een wild paard, en is voor zover bekend nooit gedomesticeerd geweest. Mogelijk is het door de Mongolen wel gekruist met hun gedomesticeerde paarden.

Natuurpark Lelystad, meer belevenissen en dieren:

Konijnen
Ooievaars

Wisenten

Judasoor

Na het ontbijt in ons vakantiehuisje van die midweek bij het Zwiggelterveld in Drenthe maakte wij na ons ontbijt een ochtendwandeling met onze hond en in een houtwal op een dode stam tussen twee velden kwamen wij judasoren tegen.

Judasoor (Auricularia auricula-judae, synoniem: Hirneola auricula-judae) is een zwam uit de familie Auriculariaceae. Judasoor neemt bij droog weer in omvang af en in weer in omvang toe bij vochtiger omstandigheden. Onder vochtige omstandigheden is het 2-8 cm grote judasoor een roodbruin tot olijfbruine zwam, die zacht aanvoelt en elastisch kraakbeen-achtig is. Vaak treft men hem aanlijkend op een sterk gewelfd en enigszins doorzichtig oor met de opening naar onder. De buitenzijde is fijn viltig, de binnenkant glad of geaderd en wat lichter van kleur. Judasoor groeit het hele jaar op oud of dood loofhout in Nederland en België.  De zwam heeft een voorkeur voor de vlier en gedijt het beste op schaduwrijke plaatsen met een hoge luchtvochtigheid. Het is een algemene en zich uitbreidende soort. Judasoor veroorzaakt witrot wanneer hij als parasiet op een levende gastheer leeft. Als de gastheer sterft wordt het judasoor een saprofyt. Judasoor is eetbaar en wordt veel gebruikt in de Chinese en Japanse keuken. De zwam kan ook worden gedroogd en dan worden gegeten.

Kleverig koraalzwammetje

Wij waren een wandeling van een kilometer of zes aan het maken in november over het Zwiggelterveld, links bos, rechts heide en vlak voor ons hele leuke kleine oranje gele zwammetje, maar even opzoeken wat het is:

Het kleverig koraalzwammetje (Calocera viscosa) is een schimmel uit de familie Dacrymycetaceae. De soort leeft als saprofyt op sterk vermolmde stronken en stammen van naaldbomen. Het schimmelweefsel (mycelium) groeit in het hout. In de herfst worden de paddenstoelen (vruchtlichamen) gevormd. De kleverige koraalzwam komt voornamelijk voor op rottende stronken naaldhout. Het is een algemeen voorkomende soort. Het vruchtlichaam is 4-8 cm hoog en vertakt als een gewei of koraal. De kleur is opvallend oranjegeel. Bij het opdrogen wordt het vruchtlichaam hoornachtig en donkerder oranje van kleur.

Grote sponszwam

Als je eens op een andere plek de natuur in gaat, dan waar je normaal in de buurt van je woning gaat kom je weer heel andere dingen tegen. In de wat drogere bossen op de Veluwe heb ik ze niet gezien. Ook niet op de klei in de polder, maar in de vochtige zandige omgeving van het Zwiggelterveld zag ik ineens een zwam die wel leek op een spons.

Grote sponszwam

De grote sponszwam (Sparassis crispa) is een eetbare paddenstoel uit de familie van de Sparassidaceae behorend tot de orde van Polyporales, waarvan de grote geel tot donker geelbruine paddenstoel lijkt op een spons. De grote sponszwam komt voor in Europa, Noord-Afrika, Azië en Noord-Amerika. De paddenstoelen zijn 10 – 40 cm breed, 10 - 15 cm hoog. Het bleekgele, taaie, kruidige vlees heeft een nootachtige smaak en een zoete geur. De zwam komt voor op zandgrond in open bossen aan de voet van boomstammen en op stompen van naaldbomen, vooral op grove den. Verder komt ze voor op larix, fijnspar en douglasspar. De paddenstoelen zijn van juli tot december te vinden, maar vooral in september en oktober.

Orvelte, mistig en koud

Wij zaten in een rustige november midweek in een mooi huisje in het Drentse Zwiggelte. op de eerste volle dag dat wij hier zaten besloten wij even naar het museumdorp Orvelte te rijden. Wij hadden onze eerste twee rondes met de hond al gedaan en het was al laat in de ochtend, maar wel erg koud het was 0 graden, 's nachts had het een beetje gevroren en mistig.

De grote parkeerplaatsen rondom het dorp waren bijna leeg. Wij gingen er een rondje lopen. Het Jan Kruis museum is hier ook, dat was nog niet open. Volgens mij zijn wij er nog geen tien mensen tegen gekomen. Logisch dat alles dicht was en je alleen buiten kon rond kijken. Wij konden wel nog wat mooie plaatjes schieten. Ook het toilet bij de parkeerplaats was op slot. Gelukkig staan er zat bomen.

De auto weer in en nog even naar Westerbork voor een krant uit de Bruna en boodschappen van de Lidl. 

Zwiggelte, Zwiggelterveld

Het is november en wij hebben een huisje geboekt bij de ingang van het Zwiggelterveld in het Hart van Drenthe, een prachtig plekje en ideaal om onze hond uit te laten.

de Steenuil heet het huisje

Na het inchecken en de hond uitlaten gingen wij eerst nog even naar het wat grotere dorp in de omgeving Beilen, daarna hebben wij ons echt geïnstalleerd in dit heerlijke huisje.

De dinsdag t/m vrijdag dat wij hier waren hebben wij ontzettend veel tijd besteed aan het wandelen in de bossen, akkers en velden achter het huisje. Het was er heerlijk rustig en je kwam er (bijna) niemand tegen.

wandelen door het Zwiggelterveld

Je kwam er van alles tegen berken in alle fases tussen jong en al lang dood en rot met bijbehorende berkenzwammen, eiken, koolmeesjes, buizerds, voederbieten, hulst, vliegenzwammen, mist, rijp, regen, een beetje zon, heide, zelfs een dassenburcht. Ook sparren, dennen en Amerikaanse eiken en een zwam die judasoor heet kom je hier tegen.

 1 v/d ingangen van een dassenburcht

Andere bijzondere zwammen die wij hier nog tegen kwamen waren de grote sponszwam en het  kleverig koraalzwammetje, de laatste volle dag hebben wij nadat wij 's ochtends heerlijk het zwembad voor ons alleen hadden, 's middags voor het donker werd nog kilometers gewandeld met onze hond. Prachtig!

Ook het museumdorp Orvelte en Westerbork hebben wij op een ijskoude woensdag nog even bezocht.

Natuur in het Zwiggelterveld:

Grote sponszwam

Judasoor

Kleverig koraalzwammetje

Beilen, even winkelen

Het is november en wij hebben allebei een weekje (grotendeels) vrij van werk en andere verplichtingen. Wij kunnen mooi weer eens een midweekje samen met onze hond eropuit.

Kort voor vertrek iets boeken is in deze tijd van het jaar is een eitje. Wij konden dinsdagmorgen pas vertrekken, naar onze eindbestemming Zwiggelte, maar een uurtje noordelijk van onze woonplaats. Mooi huisje uitgezocht, direct bij de achteruitgang van het park. Konden we zo met onze hond het bos in.

Na het inchecken gingen we er nog even op uit. Wij wilden nog wat spullen kopen. Eten voor vandaag en morgenvroeg hadden wij bij ons, maar geen spullen voor de hobby.

Na het eerste rondje over het Zwiggelterveld met onze hond, op naar Beilen. Beilen is voor mij dat dorp aan het spoor met die grote zuivelfabriek, de DOMO, doet mij altijd weer aan het gelijknamige liedje DOMO van de Boegies denken. Maar ja DOMO is inmiddels gefuseerd tot Friesland-Campina, zoals bijna alle zuivelindustrie in Nederland.

Afijn, wij zetten onze wagen bij de Action neer. Daar scoorden we nog wat schilderstuk en kaarsjes en een verlengsnoer. Het eerste, om op ons vakantieadres zo nu en dan even lekker creatief bezig te zijn á la Bob Ross(?). De tweede voor extra sfeer aldaar en het derde is voornamelijk leuk voor thuis. Vervolgens gingen we nog even naar twee kledingwinkels. Eerst bezochten wij de Takko. Tot voor kort nooit van gehoord, nu zijn we er voor de tweede keer in 3 weken, want in Bad Bentheim scoorde ik er wat leuks en vandaag mijn lief leuke kleren voor de Kerst. Ook in de Ter Stal en de Hema geweest en daarna weer naar ons tijdelijke huisje.

Wild zwijn

Als wij met de hond op de Veluwe wandelen komen wij altijd wel sporen van zwijnen tegen. Ze wroeten de grond langs de paden om, op zoek naar allerlei lekkers larven enzo. In het echt zien wij ze eigenlijk nooit vrij rond lopen. Wij zijn dus meestal op het verkeerde moment op de goede plek.

In wildparken krijgen wij ze wel te zien,  bijvoorbeeld in Warstein, eentje met klitten van de klittenplant in zijn vacht.

Het wild zwijn (Sus scrofa), everzwijn of ever, is een zoogdier uit de familie van de varkens (Suidae). Het wild zwijn heeft van de varkens van de Oude Wereld het grootste verspreidingsgebied, en komt in grote delen van Europa, Azië en Noord-Afrika voor. Het is de wilde voorouder van het gedomesticeerde varken.'

Wilde zwijnen zijn van nature in de schemering en 's nachts actief. Ze zijn omnivoor en eten gewassen als maïs, erwten, bonen, sommige aardappelrassen, granen, bieten en eikels, kastanjes en afgevallen fruit. Een veelvoorkomende voedselbron vormen ook klavers, grassen en kruiden. De wilg dient als bron voor vitamine A-inname. Paddenstoelen worden niet gegeten, terwijl ze wel dierlijke eiwitten innemen door het eten van gewonde dieren, jonge vogels, hagedissen, regenwormen, muizen en aas.Vaak wroeten ze met hun gevoelige snuit in de bodem. Door dit gewroet komt de minerale ondergrond vrij waardoor bepaalde zaden beter ontkiemen.

Wilde zwijnen leven in groepen die rotten worden genoemd en bestaan uit vrouwtjes met hun jongen en een- en tweejarige zwijnen. Een typische rotte bestaat uit twee à drie vrouwtjes en de groep bestaat vaak uit ongeveer twintig individuen. Groepen van groter dan 50 individuen zijn echter vastgesteld. Keilers leven buiten de paringstijd meestal solitair. Onvolwassen mannetjes kunnen zich soms in los groepsverband ophouden.

Het zwijn ziet slecht; zij kunnen een mens niet herkennen als deze zich niet beweegt. Hun reuk- en tastzin, echter is zeer goed ontwikkeld, waardoor ze in bijvoorbeeld Frankrijk voor het zoeken naar truffels worden ingezet. Wilde zwijnen hebben ook een zeer fijn gehoor.


Wilde zwijnen kunnen in gevangenschap 15 tot 20 jaar oud worden, in het wild 8 tot 10 jaar.

Schinkeberg, laatste vakantiedag

Het is 18 augustus 2014 en voor het eerst sinds 2001 gaan wij in onze 'hoofdvakantie' niet met onze boot. Samen bezoeken wij met auto en tent 3 Duitse campings. Vandaag is onze tweede en alweer laatste volledige dag op de camping in Osnabrück. Dit komt meer door het weer, dan door de plek, want die is prima.

Gisteren, een regenachtige dag in Lienen en Bad Iburg, vandaag blijven wij in Osnabrück op onze camping op de Schinkelberg.

Vanmorgen waren we wat later op. Ondertussen allebei wel weer al een boek uitgelezen. Ook vandaag weer buiten ontbeten. Na het eten nog even buiten zitten lezen en wij gingen vast afrekenen bij de kampbeheerder. Wij konden de camping wel overnemen. De beheerder vond het na 40 jaar wel welletjes, maar ja wij ambiëren niet een loopbaan als beheerdersechtpaar in Duitsland. Voor ons geen Ik Vertrek.

Na de betaling gingen wij even de stad in. Wat rondgelopen, met de kinderen ge-appt, paar bakjes espresso. Weer rondgelopen. Fotootje hier, fotootje daar, eten in dezelfde pizzazaak waar wij een jaar eerder met zijn vieren waren.  Met een omweg reden wij nog naar het winkelcentrum en supermarkt om ons lege krat terug te brengen, de laatste boodschappen te doen en nog even te tanken.

Mijn vrouw had nog een handig nieuw tasje bij de KiK gekocht en nu, want al met al werd het weer zo’n regenachtige dag, schuilen wij weer met een leesboek in de tent. Ook daalt de temperatuur bij elke bui met een graad of 5. Maar ja we hebben nog wel lekker vakantie. Nog maar wat gelezen, ’s avonds nog even rummikub, weer verliezen en dan nog wat fleskes Holsten bier.

Morgen naar huis.

Bad Iburg, dicht!

Onze tent in de auto gegooid, even naar Duitsland.

Het is 17 augustus 2014 en voor het eerst sinds 2001 gaan wij in onze 'hoofdvakantie' niet met onze boot. Samen bezoeken wij met auto en tent 3 Duitse campings. Vandaag is onze eerste volledige dag op de camping in Osnabrück.

De 1e nacht op camping Niedersachsenhof in Osnabrück. We konden vanmorgen buiten ontbijten, maar dat was ook het enige wat nog echt buiten kon. Het is een regenachtige dag. Na het ontbijt besloten wij wat te toeren. Wij gingen richting Bad Iburg. Het slot moesten wij maar even bekijken. Een slechtweer attractie toch. Bleek ie pas om 2 uur open te gaan op zondag.

Slot Iburg

Dan maar een rondje er omheen kuieren en weer verder. Auto in en in westelijke richting. Komen wij bij Lienen uit. Weer wat foto’s maken en koffie gehaald en gedronken op de bank bij café Pellemeier. Wij weer verder, een mooie weg over door het bos met haarspeldbochten. De wielrenners die eerder ook bij ons in het café zaten ploeterden door de regen omhoog. Voor ons was het lekker toeren.

Boven over de smalle weggetjes kwamen wij weer bij Bad Iburg uit. Daarna weer wat rondrijden in oostelijke richting. Mooie omgeving ook. Toen weer naar de tent.

Wij de tent in. Oeps, fototoestel is nog in Lienen. Gelukkig hadden wij een kaartje van de zaak en mijn lieverd belde even. Ze hadden het fototoestel nog liggen. Wij weer terug over de autoweg, over Harderberg, waar wij ’s ochtends ook nog even op de Truttenmarkt waren. Foutje van ons, wij dachten, dat ze kleding verkochten, maar het was een vlooienmarkt. Berg over richting Bad Iburg (kasteel is nog dicht) en richting Lienen. Toestel weer gekregen en de mensen herzlich bedankt. Weer terug naar Iburg, kasteel nu open, maar geen zin meer, stad door, camping!

Borreltijd. Paar triple secjes in de tent, want buiten….

Naar de borrels nog even lekker lezen, macaroni eten, koffie maken en drinken.

Ja dit was een ‘rustig’ regenachtig vakantiedagje. Morgen alweer de een na laatste dag van deze vakantie.

Osnabrück, Niedersachsenhof

Onze tent in de auto gegooid, even naar Duitsland.

Het is 16 augustus 2014 en voor het eerst sinds 2001 gaan wij in onze 'hoofdvakantie' niet met onze boot. Samen bezoeken wij met auto en tent 3 Duitse campings. Vandaag breken wij onze tent weer op  in Münster en verkassen wij naar de volgende en derde camping in Osnabrück.

Vanmorgen alweer vroeg wakker. Een evenement. Weer verkassen. 7:15 stonden wij op, douchen en met die rare bolderkar de eerste spullen naar de auto brengen. Na ’t ontbijt op dezelfde wijze de rest verslepen. Ik moest zelf ook nog even naar de ‘kampwacht’, om de stroom uit het kastje los te krijgen, want alles werd hier goed bewaakt en afgesloten.

uitzicht op het Wiehengebergte

Op naar Osnabrück. Prachtig ritje en weer terug naar meer heuvelachtig landschap. Dus genieten. Na een vlotte rit over binnenwegen kwamen wij op de camping aan. Gemoedelijk allemaal, de beheerder van deze camping had voor ons een mooi plekje met stroom tegen de bosrand aan. Daar waren wij dan op een mooie plek tussen de bergruggen Wiehengebergte en  Teutoburgerwoud.

Kwart over 11 hadden wij het hele spul alweer staan! Koffie! Relaxt nog boodschappen gedaan. Spullen voor barbecue. Rond 2 uur zaten wij al te barbecueën. Maar goed ook, toen wij om 3 uur even lagen uit te buiken in de tent, viel er een buitje.

’s Avonds nog een mooi eindje gewandeld. Het was toch weer een topdag.

Morgen de omgeving verder verkennen.

Meer over en vanuit Osnabrück staat in onderstaande stukjes

Osnabrück, Niedersachsenhof

Osnabrücker Pils