Molberger Dose, kleine veenbes

Op 13 oktober maakten wij een wandeling in het Noord-Duitse hoogveengebied de Molberger Dose. Hier is een mooi drie kilometer lang wandelpad uitgezet.

De hoogveen vegetatie in dit moerassige gebied is bijzonder,  mineraalarm, zuur drasland met een aan deze extreme omstandigheden aangepaste planten en dieren. In tegenstelling tot laagveen wordt hoogveen alleen door neerslag en de in de lucht aanwezige mineralen verzorgd. Hoogvenen met een dikte van soms vijf meter of meer zijn in duizenden jaren ontstaan. De groei van veenmossen speelde daarbij een cruciale rol.

Een van de plantjes in dit gebied is de kleine veenbes.

De kleine veenbes (Vaccinium oxycoccos) is een plant uit de heidefamilie (Ericaceae) en komt voor op het noordelijk halfrond in gebieden met een koel klimaat. Het is een kruipende of overhangende plant met dunne stengels die in Nederland zeldzaam is. De plant wordt 15-50 cm hoog. De bladeren zijn 4-8 mm lang en hebben een omgerolde rand. De onderkant is blauwgroen. De kleine veenbes bloeit in Nederland in mei en juni met één tot vier roze bloemen in een bloemtros. De bloemkroon is teruggeslagen, waardoor de fijnbehaarde paarse stampers duidelijk zichtbaar zijn. De eetbare bes is rood, soms wit en smaakt iets friszuur. De kleine veenbes groeit tussen het veenmos in levend hoogveen en in heidevennen.

Coevorden, koffie

Midweek Dwergter Sand, deel 7

Terug naar deel 6

Op de ochtend van de laatste dag ben je altijd even druk met het inpakken en in de auto leggen van alle spullen. Toch vonden wij nog wel even tijd om ieder een bad te nemen. Desondanks konden wij kwart over 10 onze sleutel in het brievenbusje bij de receptie gooien en gaan rijden.

In goed anderhalf uur reden wij door de regen (pas de eerste regen deze week, dus niet erg) weer terug naar Nederland, ter hoogte van Emmen gingen wij de snelweg af en reden wij naar de enige Drentse vestingstad: Coevorden.

Wij parkeerden de auto gratis in het centrum, liepen langs het kasteel, kwamen op een pleintje met drie café's en of restaurants naast elkaar en de eerste zaak Candia was de gelukkige, waar wij elk twee heerlijke koffie en een appelgebak aten. Na deze pauze nog een beetje samen met de hond door het stadje gezwalkt en over Hardenberg en Ommen binnendoor reden wij weer naar huis.

Onze midweek zit er weer op, maar onze herfstvakantie is nog niet voorbij. Nu lekker nog een week vrij.

Kasteel van Coevorden

Het kasteel van Coevorden kent een roerige geschiedenis. Door de ligging in een moerasgebied op doorgangsroutes, vooral die tussen Münster en Groningen, en wegens lucratieve tolrechten, was de vesting van groot strategisch belang. Het kasteel wisselde vaak van van eigenaren, wat vaak met geweld gepaard ging. Het was onder andere inzet bij de Slag bij Ane in 1227 en bij het Beleg van Coevorden in 1592. Het werd meermalen geplunderd, vernietigd en herbouwd. In 1402 herbouwde bisschop Frederik van Blankenheim het kasteel.

Van de 12e tot de 15e eeuw werd de burcht bewoond door de burggraven van Coevorden. De kastelein van het kasteel was tevens de drost van Landschap Drente. In 1522 werd het kasteel door Hertog Karel van Gelre verbouwd en kreeg het vermoedelijk de grote vierkante vorm die we in latere schetsen terugzien. Ook deze grote burcht is nadien grotendeels vervallen. De ruïnes die resteerden zijn, overigens niet zonder slag of stoot, in 1967-1972 gerestaureerd tot hun huidige staat.

In 1938 heeft de gemeente Coevorden het kasteel aangekocht, en startte in1968 gemet de restauratie.  Het kasteel is sinds 1965 Rijksmonument.

Kasteel van Coevorden

Lastrup, shoppen

Midweek Dwergter Sand, deel 6

Terug naar deel 5

Wij hadden ons goed vermaakt in de Molberger Dose en daarna lekker geluncht in ons huisje. De hond een uurtje alleen laten om de boodschappen samen te doen was goed bevallen, dat kon vandaag wel weer.

Die lekkere rosé in die bolle flessen, had de Edeka in Molbergen niet meer, wij gaan samen even in de Edeka in Lastup kijken.  Dit dorp ligt een kilometer of 15 ten zuiden van het park, een leuk ritje over een binnendoorweg.

De meeste tijd besteedden wij in dit dorp in de Posten-börse. Mijn lief had gisteren in Molbergen al een fles gevonden en gekocht en wilde er toch ook nog een grotere bij. Ja we hadden in twee keer in twee vestigingen van deze winkel al heel wat frutsels en fratsels bij elkaar verzameld. Ook een ijzeren kabouter, die van ons de naam Paulus de Roestkabouter kreeg.

De tweede winkel was de Edeka waar wij onze laatste boodschappen voor deze vakantie haalden, waaronder nog wat flessen Janee rosé, vervolgens reed mijn lief ons weer terug naar ons huisje.

's Avonds keken wij onder het genot van wat lekkers Feyenoord - Midjylland in de Europa League op tv, die net als de heenwedstrijd van vorige week weer in 2-2 eindigde.

Vandaag alweer geen rummikub gespeeld. Tijd om op bed te gaan, morgen alweer naar huis.

In deel 7!

Molbergen, Molberger Dose

Midweek Dwergter Sand, deel 5

Terug naar deel 4

Grappig weer, maar de dag begon weer net als de dag ervoor. 's Morgens voor het ontbijt deed ik eerst nog even een rondje met het hondje door het bos. Vervolgens ontbeten wij uitgebreid en daarna omstebeurten weer uitgebreid in bad enz.

Even voor elven pakten wij de wagen en tufte de 3 kilometer naar de entree van het hoogveen gebied de Molberger Dose. Op het weggetje er naar toe passeerden nog 3 fazantenhanen ons pad en fladderden de akker op. 

Aangekomen bij het natuurgebied is een 3 kilometer leerzaam wandelpad uitgezet met leuke informatie over hoogveen en turfwinning op borden en panelen. Het was een waar feestje dit pad samen met onze hond te lopen. Halverwege de route staat een verhoogde observatiepost, waar je mooi rond kan kijken.

Als gevolg van de ijstijd zijn in dit gebied grote slenken ontstaan waarin dit hoogveen kon ontstaan. Grote delen van de 6 vierkante kilometer grote Molberger Dose zijn weer permanent nat. Onze hond kwam wel met zwarte poten terug, doordat ze in de plassen in het veen wegzakte, maar in een slootje werd ze gauw weer schoon.

Zie ook Molberger Dose, de kleine veenbes

kleine veenbes

Na deze prachtige wandeling reden wij eerst weer terug naar onze tijdelijke woonstek om te lunchen.

Wat gaan wij vanmiddag doen?

Komt in deel 6.

Cloppenburg, C&A

Midweek Dwergter Sand, deel 4

Terug naar deel 3

Wij hadden de Teuffelsteine bekeken en reden vervolgens via Vrees, Peheim en Molbergen naar Cloppenburg. Dit is een hernieuwde kennismaking met dit stadje, want in 2016 met onze eerste campervakantie overnachtten wij hier ook aan de rand van het stadscentrum.

Wij parkeerden de wagen vlakbij de rotonde bij de Hagenstrasze. Wij liepen daarna eerst maar eens even een rondje door het kleine ronde stadspark aan de rand van het centrum waarin een grote oude villa staat waarin nu een rechtbank zit. Kan de hond nog even zijn behoefte doen.

Wij liepen over de parkeerplaats met de camperstandplaatsen die wij nog kenden van ons vorig bezoek. Nu stonden er geen campers. Wij kwamen in het centrum. Een wandelwinkelstraat met redelijk veel winkels, maar geen mooie oude panden en nauwelijks horeca. Mijn lief bezocht de meeste winkels terwijl ik buiten met de hond wachtte.

Mijn schat keek o.a. in de C&A op zoek naar een nieuwe winterjas die zij niet vond. Ja een C&A, geen Peek en Cloppenburg en Cloppenburg. Ze stond erop dat ik zelf even in de New Yorker ging kijken, of daar niks voor mij was. Ik als een speer die winkel in uit.... Ik vind het niks winkelen, terwijl zij buiten staat. Zij er nog even in en kwam met 2 mooie nieuwe shirts voor mij eruit. Ondertussen had onze hond ook nog even gespeeld met de hond van een straatmuzikant.

Door naar het eind van de winkelstraat en daarna winkelde mijn lief zich weer terug naar het begin van de winkelstraat, ondertussen geen leuk zaak vinden voor een bak koffie en een plas. Zes jaar eerder hebben wij bij een bakkertje wel heerlijk aardbeiengebak gegeten, maar wij wilden een 'echt' café of restaurant.

Rond half 2 gingen wij weer terug naar het huisje. Daar lekker koffie gedronken en geluncht. Tegen vieren dachten wij, 'wij kunnen ook best even samen in Molbergen kijken, de hond kan best een uurtje alleen in dit riante huisje'. Wij rijden naar het dorp en kijken in de Kik waar mijn lief een nieuwe badjas en ik een houthakkershemd koop en we schaffen voor de leuk nog een wereldbollamp aan. Ook de Postenbörse (een kruising tussen Action en Welkoop) bezochten wij, waar in het kader van de Oktoberfesten de lederhosen en dirndeljurken in het schap lagen en tenslotte nog langs de Edeka, voor b(r)oodschappen en rosé.

De woensdagavond samen was gezellig, aan rummikub kwamen wij weer niet toe.

Tijd om op bed te gaan, morgen naar de Molberger Dose.

In deel 5!

 

Bisschoffsbrück, Teuffelssteine

Midweek Dwergter Sand, deel 3

Terug naar deel 2

Grappig, maar de dag begon eigenlijk weer net als de dag ervoor. 's Morgens voor het ontbijt deed ik eerst nog even een rondje met het hondje door het bos. Vervolgens ontbeten wij uitgebreid en daarna omstebeurten weer uitgebreid in bad. Terwijl mijn lief in bad zat laafde ik mij aan de zon in de kleine driehoekige serre. Ondertussen weer een stukje lezend in een goede daad van David Baldacci. Goed boek.

Tegen 11 uur stapten wij in de auto, een kwartiertje rijden naar het westen naar de Teuffelssteine, een hunebed tussen een paar hoge bomen in een agrarisch gebied. Best even leuk om te zien, zo'n 5.000 jaar oud monument. Om tijdens een wandeling in Drenthe langs een hunebed te lopen in een nog groenere omgeving is een nog mooiere ervaring.

Na tien minuten heb je dit hunebed op een perceeltje van pakweg 25 bij 50 meter wel gezien en reden wij weer terug. We rijden weer langs Peheim en op naar Cloppenburg aan de andere kant van het Dwergter Sand.

Naar deel 4.

Garrel, Thülsfelderstausee

Midweek Dwergter Sand, deel 2

Terug naar deel 1

Het is hier in Dwergte heerlijk stil en donker 's nachts en wij hebben dan ook prima geslapen. 's Morgens voor het ontbijt deden wij eerst nog even een rondje met het hondje door het bos. Vervolgens ontbeten wij uitgebreid en daarna omstebeurten nog uitgebreider in bad. Terwijl mijn lief in bad zat laafde ik mij aan de zon in de kleine driehoekige serre. Ondertussen een stukje lezend in een goede daad van David Baldacci. Goed boek.

Volledig relaxed en uitgerust gingen wij vervolgens een rondje rijden. Vanuit Dwergte linksom naar het noorden via Augustendorf en Thülsfeld reden wij naar de oostelijke oever van de Thülsfelderstausee in het riviertje de Soeste in de gemeente Garrel.  Daar parkeerden wij de auto.

Voor ons was ook een paar uit de auto gestapt. Zij liepen rechtstreeks richting Dreibrücken. Wij besloten toen eerst maar het pad naar links te nemen. Wij hoeven geen polonaise te lopen. Langs het stuwmeer, dat in de 20-ger jaren van de 20ste eeuw is aangelegd ligt een prachtig vochtig stuk bos met veel varens, net als je in Friesland veel ziet in bijvoorbeeld het Rijsterbos en Oranjewoud. Het water in het meer stond vrij laag (zien wij toch vaak de laatste jaren).

Wij liepen terug, staken de brug over (de enige die van de drie bruggen van voor de tijd van het stuwmeer over is) weer terug, ondertussen het mooie uitzicht tot ons nemend en gingen nog een wandeling maken ten noorden van de brug.

uitzicht vanaf 'Dreibrücken'

Na de wandeling stapten wij weer in de auto en via het dorpje Varrelbusch reden wij naar Molbergen. In de Lidl daar haalde ik vervolgens de boodschappen en warme hap voor de avond. Nog een paar kilometer naar het noorden en wij zijn weer in Dwergte.

Later die middag hebben wij nog een wandeling door het dorp gemaakt, waar wij aanstaken bij de ijszaak vlak buiten het park voor een heerlijk ijsje. Terug uit het kleine dorp waar de horeca op maandag en dinsdag verder dicht is, nog even over het gebiedje bij de zwemplas met zandstrand en grote vakantie huizen en (gesloten) strandpaviljoen en weer naar onze tijdelijke woning.

De avond samen was gezellig, aan rummikub kwamen wij niet toe.

Tijd om op bed te gaan, morgen zien wij weer verder.

In deel 3!

Dwergte, aan de bosrand

Midweek Dwergter Sand, deel 1

Het is oktober, en wij konden beiden nog twee weken verlof opnemen, heerlijk. In de eerste week besloten wij maar weer eens een midweekje een huisje te huren. Deze keer een uurtje over de grens in een Noord-Duits landbouw en veengebied, op het park het Dwergter Sand in de gemeente Molbergen.

Maandag aan het begin van de middag vertrokken wij met de wagen uit onze woonplaats richting Emmen op de route naar het Dwerger Sand. In Emmen aangekomen besloten wij uitgebreid te lunchen bij Van der Valk. Zo uitgebreid, dat wij 's avonds niet meer zouden hoeven koken.

Ook onze hond werd niet vergeten in het restaurant en na de grote hamburger, patat en een plas reden wij verder naar onze bestemming ruim 80 kilometer verderop in Duitsland. Iets na vieren kwamen wij aan bij de receptie van het park in het kleine dorpje Dwergte. 

De rij wachtenden werd daar snel professioneel en tweetalig door de dames van de receptie weggewerkt en even later namen wij intrek in een prachtig huisje zo'n 30 meter van de bosrand achter in het park.

Spullen uitgepakt en even met onze hond het bos in, heerlijk een klein rondje van een halfuurtje gelopen. Even na vijven vonden wij, dat wij toch nog wel wat spullen voor het ontbijt konden gebruiken. Wij reden naar Molbergen een paar kilometer verderop en mijn lief keek even rond in de Kik en deed vervolgens de boodschappen in de Edeka daar, o.a. nog wat rosé en oppiep broodjes, er is een goede oven in het huisje, dus duur vers bestellen vonden wijn niet nodig. Ondertussen wachtte ik braaf met de hond buiten onder het afdak, want het was ondertussen even gaan regenen.'

De avond samen was gezellig, aan rummikub kwamen wij niet toe en tegen de nacht maakten wij nog een ronde in het donkere bos en over het park met de hond.

Tijd om op bed te gaan, morgen zien wij weer verder.

In deel 2! 

Beverrat

19 Juni 2022, wij hadden onze huurcamper geparkeerd op een fijne gratis standplaats in de voormalige hoofdstad van West-Duitsland: Bonn.

Het meer (in Nederlandse ogen meer een vijver) was in onderhoud en er stond vrij weinig, op sommige plekken geen water in. Er zwom wel een forse beverrat tussen de watervogels.

De beverrat of nutria (Myocastor coypus) is een groot Zuid-Amerikaans waterminnend knaagdier, dat als exoot ook in Europa en Noord-Amerika voorkomt. Het is de enige nog levende soort van de familie Myocastoridae en het enige lid van het geslacht Myocastor.

De beverrat is een groot, op een rat lijkend knaagdier. De schaars behaarde staart is cilindervormig en loopt uit in een punt. De vacht bestaat uit glanzend bruine en geelbruine dekharen en een grijze ondervacht. De wintervacht is dikker dan de zomervacht. De snuit, kin en de meeste snorharen zijn wit, behalve de bovenste snorharen, die zwart zijn. De snorharen worden tot 130 millimeter lang. De buitenzijde van de snijtanden is oranje van kleur. De voorpoten hebben klauwen. Het dier wordt 36 tot 65 centimeter lang en 4 tot 9 kg zwaar. De staart is 25 tot 45 cm. Mannetjes worden over het algemeen groter dan vrouwtjes.

De beverrat heeft verscheidene aanpassingen aan een leven in het water. Tussen de tenen op de achterpoten heeft een beverrat zwemvliezen. De ondervacht is waterdicht. De neusgaten en de mond kunnen worden gesloten, en ogen, neusgaten en kleine oren zijn hoog op de kop geplaatst, zodat ze tijdens het zwemmen boven water steken.

In vergelijking met de muskusrat kan de beverrat minder goed tegen strenge winters. De populatie wordt tijdens zo'n winter gedecimeerd. In Scandinavië is de beverrat hierdoor goeddeels uitgestorven.