Terschelling, samen

Wij kenden elkaar nog niet heel lang, maar hadden al dik verkering. Het werd vakantietijd en waar zullen wij heen gaan. Het werd Terschelling. Ik had een tentje gekocht bij de Perry Sport in Den Haag waar ik toen woonde. Mijn vriendin wat kookspullen geleend. Wij hadden nog een gasbrandertje gekocht, de rest hadden wij en nog een heel kleine wegwerpbarbecue van de Xenos mee. Die zouden wij de hele week blijven gebruiken. Mooi weer en een goeie week naar Terschelling.

Wij zouden naar camping Mast in Formerum. Alle spullen in een tas en de veerboot op. Het kon ook anders zagen wij in Harlingen. Er ging ook een jongen met al zijn bagage in een kliko aan boord. Halverwege de tocht doemde het eiland met aan de westzijde vuurtoren de Brandaris al aan de horizon op. Het was een leuke overtocht. Gelijk op West-Terschelling fietsen gehuurd, om naar de camping te gaan. De bagage werd met een busje naar de camping gebracht.

Wij hadden op Terschelling een heerlijke week. Een camping vol jeugd. Rond alle tentjes zag het cadmium geel en rood van alle Heineken en Amstel bierkratten. 's Avonds lekker stappen in Midsland. Ook gingen wij een keer naar café de Groene Weide in het dorp Hoorn, om Hessel in levende lijve te zien optreden. Dat was maar even, smoordruk en mijn vriendin had eerder die dag haar enkel gekneusd met volleybal op de camping.

Zwemmen deden wij in zee, maar ook in het bosmeertje bij Hee, waar wij wel elk met teken vandaan kwamen. Een week heerlijk eten en barbecuen bij de tent, of een keer naar de pizzeria in Midsland, waar de wand van de buren vlam vatte (tapijt aan de wand) toen er een kaars tegenaan viel. Alles gemixt met veel bier, liefde, muziek van Guns 'n' Roses en veel lol. 's Ochtends na het ontbijt traditioneel naar de koffiemolen voor heerlijke koffie of chocolademelk.

Toch overdag gingen wij ook wel eens serieus fietsen en zwerven. Wij genoten in het grote natuurgebied in het oosten van het eiland de Boschplaat, een overweldigend natuurgebied van 10 kilometer duinen, zand, ruigte en vogels, daar werden wij dan wel weer stil van. In de duinen troffen wij ook nog een manager van mij bij de PTT, die met de boot op het eiland was. Wij hadden voor de vakantie woorden gehad, maar daar leek ie zich in vakantiesferen niets meer van te herinneren, hij was de vriendelijkheid zelve. Op de terugweg naar Formerum scoorden wij in een van de oostelijke buurtschappen nog een heerlijk stuk gebak op een terras.

Toen wij na ruim een week weer naar huis gingen, ging hij met die kliko ook weer aan boord.

Windsor Castle

Een paar jaar geleden waren wij samen, nog lekker een paar dagen naar Londen, heerlijk ouderwets overgestoken met de veerboot vanaf Hoek van Holland en daarna gingen wij vanaf Harwich met de trein verder naar de Britse hoofdstad.

Het was trouwens niet de eerste keer van mijn leven, dat ik in Londen kwam. De eerste keer ooit dat ik naar het buitenland ging, was de bestemming ook Londen. Het was op schoolreisje van de MAVO van 11 t/m 15 september 1978 en ik was toen 14 jaar.

Wij reden met de bus door België naar Calais, daarna met de Hovercraft over naar Dover en vervolgens weer met de bus naar Londen. 

Destijds bezochten wij in Londen met de groep o.a. de St. Pauls Cathedral, Madame Tussauds, ook kwamen wij langs de Westminster Abbey en bezochten wij elkaar 's avonds de musical Jesus Christ Superstar. Het droge eten in het hotel vonden wij maar zozo, maar we genoten van de patat en milkshakes in doorzichtige plastic bekers die wij regelmatig in de stad scoorden.

Wij bezochten ook twee kastelen. The Tower in Londen en ten westen van Londen Windsor Castle.

The Tower was imposant, maar Windsor Castle vond ik bijna een stad op zich in de stad Windsor.

Een groot ommuurd complex met vele gebouwen en ook groen, al is dat op onderstaand fotootje wel wat vergrijsd.

T.o.v. het Muiderslot en de Tower die ik toen kende was dit gigantisch en van de nog grotere Pražský hrad in Praag, daar had ik toen zelfs nog nooit gehoord. Sport was om de wachten, zoals er op het fotootje een loopt af te leiden, maar dat lukte ons niet.

wisseling van de wacht in Windsor

Ik herinner mij ook nog, dat wij later Windsor nog zijn in geweest. Ik heb toen nog twee wagonnetjes voor de elektrische trein van mijn jongere broer als cadeautje gekocht en voor mijn vader twee mini-drankflesjes bij een slijter. Mijn vader verzamelt die. Een klant in de winkel  (in mijn ogen een beetje een Coronation Street type) maakte nogal wat spats, een jonge toerist die zomaar drank kocht. Ik zag het probleem niet, mijn moeder stuurde mij ook wel eens naar de slijter om een boodschap een fles berenburg, waar mijn opa elke zondag twee borrels van nam. Gelukkig vond de slijter het geen probleem en kreeg ik de twee miniflesjes toch mee.

De laatste dag van de schoolreis hebben wij ook de kathedraal in Canterbury nog bezocht en toen voeren wij nu met de veerboot van Dover naar Oostende en daarna weer verder met de bus weer naar huis.

Schokland, dagje toeren

Wij waren nog maar een paar dagen thuis van vakantie uit La Spezia, maar de rest van de week nog vrij. Wij besloten samen een dagje samen te gaan toeren. En de hond mag ook mee!

Al vroeg reden wij richting Noordoostpolder en wij besloten op en bij het voormalige eiland Schokland wat te gaan wandelen. Het was nog vroeg, het museumpje was nog dicht. Wij liepen een stukje over de dijk bij Middelbuurt en buitenom, dus door de voormalige zee liepen wij weer terug.

Ik was een keer eerder op Schokland geweest. Onze boot lag toen in de Schokkerhaven een paar kilometer verderop aan het Ketelmeer. Toen heb ik in mijn eentje een trimronde gedaan, via de zuidpunt van het voormalige eiland via het voormalige Zuiderbuurt over het Ruïnepad in noordelijke richting tot Middelbuurt, daar linksaf en daar naar de andere kant van het eiland en toen weer terug naar de haven.

Zicht op Middelbuurt (Schokland)

Nu maakten wij een kortere wandeling in een lager tempo. Terug bij de parkeerplaats besloten wij door te rijden naar Urk en daar een bakje te halen. Op Urk waren wij al een paar jaar niet meer geweest, de laatste keer lagen wij bij het strand met zicht op de vuurtoren. Dit maal hadden wij de auto aan de andere kant van de haven geparkeerd. Wij liepen door de schilderachtige straatjes van het dorp en voorbij de vuurtoren lieten wij de hond lekker even spelen bij het strandje daar. Ondertussen hadden wij ons zelf geparkeerd op de basaltkeien.

Urk

Op de terugweg hebben wij een heerlijke bak koffie met gebak gehaald op een terrasje en een plas gedaan en toen was het tijd om weer verder te toeren. Dwars door een aantal polderdorpen, waaronder Rutten reden wij via Lemmer naar  de A6 en toen op naar Leeuwarden, even op familiebezoek bij mijn ouders. Even zien hoe het daar was en even bijpraten. In de middag, wij waren tenslotte een dagje aan het toeren, gingen wij weer op dezelfde voet verder. Over de A32 richting Steenwijk. Daar gingen wij weer de snelweg af en toerden wij richting Havelte. Kon onze hond ook weer even lekker in de benen en tot slot hebben wij weer heerlijk gegeten bij een nieuw restaurantje op het terras bij de Toegangspoort van het Holtingerveld. Wij zagen, dat als je wilt hier ook nog een fietstreintje kan pakken, is dus ook in Nederland mogelijk.

Weer terug naar Zwolle over de A28. Wat een heerlijk vakantiedagje.

Portovenere, yucca

 Tussen de rotsen bij in Portovenere in Italië zagen wij een yucca die daarvoor meters hoog gebloeid had. In Nederlandse tuinen heb ik er nog nooit zo'n hoge gezien. Overigens is de plant ook in subtropisch Italië een exoot. Oorspronkelijk komen zij alleen in Amerika voor.

Yucca (botanische naam) of palmlelie is een meerjarige vetplant, die van nature voorkomt in Amerika. Daarnaast wordt het woord "yucca" ook gebruikt om een plant uit dit geslacht aan te duiden.

Er zijn 40 soorten. Het formaat wisselt van kleine struiken tot bomen. Ze komen allen van nature voor in warme en droge gebieden in Noord-Amerika, Zuid-Amerika en het Caribisch gebied. De planten hebben in het algemeen dikke, leerachtige bladeren eindigend in een scherpe punt. De bloemen zijn meestal wit.

Yucca's worden vaak gekweekt als tuin- of sierplant. 

Meer over en vanuit Portovenere staat in onderstaande stukjes

Portovenere, yucca

Portovenere, de mooiste

Berlijn, west en oost

Wij hebben het hier over 1981. Er bestond nog een West en een Oost-Duitsland en Berlijn was gesplitst in een West- en een Oost-Berlijn. Aan het einde van het schooljaar van de middelbare school gingen wij op schoolreisje vijf dagen naar Berlijn.

Veel buitenland was ik toen nog niet gewend, bijna drie jaar ervoor was ik een paar dagen in Londen en omgeving geweest. Met mijn ouders gingen wij altijd in eigen land op vakantie.

De eerste maandag in juli vertrokken wij al vroeg met de bus vanaf het schoolplein. Muziek in de bus aan en richting Berlijn, waar wij laat in de middag aankwamen. Eerst reden wij door het noorden van West-Duitsland en na Wolfsburg gingen wij de streng bewaakte grens over en reden wij door de toenmalige corridor naar (West)- Berlijn.

Onderweg stopten wij nog een keer op een plek waar je goedkoop drank en sigaretten in kon slaan, maar roken deed ik niet en de enige alcoholische drank die ik als jongetje van 17 dronk was bier.

Bier drinken deden wij 's avonds al volop. Wij gingen met zijn allen naar een grote discotheek met meerdere barretjes vlakbij de Kurfürstendamm Ku'dorf. Dat was leuk wij maakten contact met plaatselijke bevolking en dronken veel pullen bier, die daar langzamer getapt worden, dan de stapelglazen die wij in de Nederlandse horeca gewend waren. Een beetje aangeschoten hadden een klasgenoot en ik na tweeën wel wat moeite en omgelopen, om het hotel weer terug te vinden, maar het was gelukt.

De dinsdag gingen wij weer verder met het bekijken van stad en omgeving. Binnen het toenmalige gebied van West-Berlijn lagen hele gebieden met bossen en meren. Zo beklommen wij een uitkijktoren in het bos, ging ik zwemmen in de Wannsee. Ik werd wel van het terrasje gestuurd, aangezien ik toen nog niet in de gaten had, dat het wel wat vreemd is om in je zwembroekje (voetbalbroekje) en verder niets een terras te bezoeken. De muur was toen ook nog een litteken door de stad langs de rivier de Spree. Vanaf een trappetje met een plateau konden wij er overheen kijken.

's Avonds bezochten wij nog het theater voor een Duitstalig blijspel, het begon wel leuk. Hoe het afliep weet ik niet meer. In zo'n zachte stoel in een warm theater kun je gemakkelijk even een tukje doen.

Woensdag was het dan zover, wij gingen de grens over naar Oost-Berlijn. Strenge snotneuzen amper een paar jaar ouder dan ons deden te paspoortcontrole. Oef, dat gaat mis. Een leraar had een Telegraaf gelezen en deze krant slingerde nog duidelijk zichtbaar in de bus rond. Werd de controle nog even strenger. De Telegraaf werd direct bij het kantoor in de prullenbak gegooid en de bus werd ook nog van onderen met spiegels gecontroleerd. Nou ja wij mochten Oost-Berlijn in. Wij zagen Trabantjes rijden, bezochten een groot oorlogsmonument en tussen de middag aten wij in een restaurant bij het Alexanderplatz, het soepvlees was bijna zwart, het bestek van aluminium en de inrichting was als een geheel afgeleefde bedrijfskantine uit die tijd. Oost-Berlijners luisterden trouwens wel naar westerse muziek in de koude oorlog, want het toen pas nieuwe nummer Cruise Missiles van Fischer Z hoorde ik daar over straat schallen. 's Middags nog wel een heerlijk goedkoop biertje gedronken op het terras betaald van Ostmarken, waarvan het papiergeld nog het meest op monopoly geld leek en de muntjes speelgoed. Ook nog bij het wisselen van de wacht een cola'tje gedronken. Die smaakte niet best. Affijn tegen de avond weer terug naar West-Berlijn en op de grens ook nog het House at Checkpoint Charlie bezocht. Indrukwekkend op hoeveel manieren mensen hebben proberen te ontsnappen naar het westen.

De hele week was een mix van cultuur, educatief en stappen en drankjes. Op een avond nog met een varende disco geweest, bij de sluis sloeg een plaat in 1981 nog gewoon over bij het afmeren. Op het Olympisch Stadion zag je nog de hakenkruizen op de muur. Tegenstellingen! Al met al toch een heel bijzonder tripje. En achteraf helemaal natuurlijk, want de Duitse Democratische Republiek is er al lang niet meer, de rare sfeer van toen met oost en west daar is helemaal weg, en Berlijn is al lang weer één (1) stad. Gelukkig wel!

Sinaasappelboom

Bij ons zie je ze niet in de koude grond. Leuk, dan als je in Italië aan de kust in plaatsen als La Spezia en Monterosso al Mare in La Cinque Terre sinaasappelbomen tegen komt. In de stad La Spezia gewoon langs de straten. In Monterosso buiten het stadje in een boomgaard.

Sinaasappels, persoonlijk ben ik vak te lui om ze te pellen en zo op te eten, maar als ik vrij ben en meer tijd heb pers ik er geregeld een paar uit voor ons, voor bij het ontbijt.  Ik had trouwens de indruk, dat de sinaasappels in La Spezia puur decoratief zijn, ze hangen bij wijze van spreken te verrotten aan de boom en ik zag ook ergens een gepelde op een muurtje liggen. Nauwelijks opgegeten. Waarschijnlijk niet lekker!

De sinaasappelboom (Citrus sinensis) behoort tot het geslacht Citrus. De soort wordt ook wel zoete sinaasappel genoemd, om hem te onderscheiden van de zure of bittere sinaasappel (Citrus aurantium). De boom werd vroeger in koudere klimaatgebieden in een overwinteringsvertrek gehouden, dat aan oranger, frans voor sinaasappelboom, de benaming oranjerie ontleent. De vrucht verkleurt tijdens rijping van groen naar oranje. Vruchten uit tropische gebieden zoals Suriname verkleuren door het ontbreken van koude nachten slecht, daarom worden ze soms kunstmatig oranje gekleurd. De kleur van de schil heeft geen enkele invloed op de smaak. Veel perssinaasappels komen uit Brazilië.

Meer over en vanuit La Spezia staat in onderstaande stukjes

De sinaasappelboom

La Spezia, even wassen

La Spezia, eerste kennismaking

Parco Salvador Allende La Spezia 

Keulen, heerlijke stad

 Vakantie naar Italië, deel 18

De laatste jaren gingen wij met de vakantie meestal met onze auto. Dit jaar doen wij het anders. Wij pakken de trein naar Italië. Wij zijn bijna weer thuis, vandaag Italië en Zwitserland al doorgetreind en nu langs de prachtige Rijnlijn onderweg naar Keulen, voor onze laatste overnachting van deze reis.

In een vrij kleine coupé helemaal achterin de trein rijden van vanaf Mannheim richting Koblenz en dan naar Keulen. Het is een prachtig traject langs Rijn en Zevengebergte, waar wij aan de andere Rijnoever op een gegeven moment ook de Drachenfels / Drakenrots passeren, waar wij twee jaar geleden nog bovenop stonden.

Het was al behoorlijk aan het schemeren toen wij in Keulen aankwamen. Het station uit hebben wij onszelf eerst maar even vereeuwigd bij de gigantisch grote Dom tegenover het station. Daarna was het ook nog maar een kippeneindje naar het hotel.

Het sleutelkaartje van het hotel konden wij krijgen bij de snackbar enige meters voorbij het hotel. Gauw onze spullen op de kamer gedumpt ons wat opgefrist en toen zijn wij eerst op zoek gegaan naar een maaltijd. Wij hadden nog echt wel zin in wat. Even voorbij het hotel lag het gezellige plein de Heumarkt. Aangekomen half elf  's avonds bij het terras van Bistro Canapé, vroegen wij beiden. 'Kunnen wij hier nog wat eten?' Aber natürlich! Het weer was dus ook al weer een stuk beter dan vroeg in de middag in Zwitserland en wij hebben hier heerlijke schnitzel met patat en salade gegeten en daarbij een paar heerlijke koude glazen Kölsch bier. Top!  Daarna nog even een wandelingetje gemaakt door het centrum, nog bij en op de Rijn gekeken. Mooiere foto's dan deze:

hebben wij niet gemaakt. Na een lange reisdag gingen wij weer naar het hotel, waar wij nog even heerlijk van muziek konden genieten door de bluetooth functie van de pickup die er stond. Daarna, heerlijk geslapen en morgen weer naar huis!

Tussen Keulen en Arnhem werd er gewerkt aan het spoor. Wij zouden dus een stuk met de bus moeten. Daar hadden wij geen zin in. Wij zijn lekker omgereisd met een stoptrein naar Mönchen-Gladbach, onderweg nog lekker gekletst met 2 Duitse vriendinnen waarvan de jongste een peutertje had. Later ook nog op het perron in Mönchen-Gladbach. Een trein later naar Venlo gepakt en vanaf daar weer naar huis gereisd. Dit was een heerlijke vakantie!

Zürich, overstap

Vakantie naar Italië, deel 17

De laatste jaren gingen wij met de vakantie meestal met onze auto. Dit jaar doen wij het anders. Wij pakken de trein naar Italië. Wij zijn alweer op de terugweg en de Zwitserse grensplaats Chiasso al gepasseerd.

Het is gaan regenen. Eigenlijk niet zo jammer hoor. Het geeft weer heel andere beelden in de bergen. In het Zwitsers kanton Ticino zien wij allerlei stroompjes de berg af storten, later in de omgeving van Brunnen zien wij de bergtoppen door het wolkendek heen steken. Ondertussen schiet de drukbezette trein al lekker op. Zo nu en dan een stop en, dan zijn wij al op het centraal station van Zürich.

Op Zürich HB kunnen wij alweer overstappen op de trein naar Bazel. Inmiddels, omdat het allemaal lekker opschiet, besluiten wij niet naar ons oorspronkelijke einddoel Mannheim te gaan, maar nog iets verder naar Keulen. Wij stapten over op de volgende trein. Dit is een hele oude, ik denk uit de jaren '60. De banken nog allemaal ouderwets tegenover elkaar opgesteld en rechte rugleuningen, maar hij brengt ons wel non-stop naar Bazel en rijdt dus lekker door. Beiden in deze trein nog even een plas gedaan, op zo'n ouderwetse trein wc, waar je het spoor en de bielzen onder je door ziet gaan.

In het donkere hoofdstation van Bazel (heel anders dan het Baderische Bahnhof station waar wij ruim een week eerder in stapten), stapten wij dan alweer over in de Intercity Express (ICE) richting Berlijn, waar wij tot Mannheim in zouden blijven. In deze trein boekten wij via Trivago even een kamer in hotel Zum Kostbaren Blut in het centrum van Keulen.

Mannheim nadert alweer. Wij zouden nu overstappen op de schilderachtige spoorlijn door het Rijndal naar Keulen. Het was ons al vaker opgevallen, maar ook nu weer, zo'n stokoud mannetje dat ruimschoots voor de trein op het station is al in de rij gaat staan, om maar op tijd te kunnen uitstappen. Ook nu weer. De trein waar wij in zitten was iets vertraagd, dus vroeg deze man in de rij, 'mag ik naar voren, ik moet overstappen en mis anders mijn aansluiting'. Dat zou niet gebeuren, want de trein die hij moest hebben, dezelfde als wij, zou van hetzelfde spoor vertrekken, na de trein waar wij nu nog inzitten. Het is na zessen 's avonds en wij stappen zo over op de laatste trein voor vandaag naar Keulen.

Chiasso, op de terugweg

Vakantie naar Italië, deel 16

De laatste jaren gingen wij met de vakantie meestal met onze auto. Dit jaar doen wij het anders. Wij pakken de trein. De vakantie zit er bijna weer op. Vandaag verlaten wij ons stulpje op de 2e etage in La Spezia weer, want wij gaan weer naar huis.

nog 1x in de badkamer kijken, hebben we alles?

Wij waren toch nog eerder wakker, dan gepland en eerder klaar. Gevolg was dat wij toch nog eerder een sneltrein naar Milaan hadden, dan wij hadden gepland. Geeft niet. Bakje koffie op het station en gaan. Het is nog een heel eind richting Nederland. Wij hadden vandaag gepland, om tot Mannheim te rijden, maar wie weet.

Weer geen gereserveerde plekken, dus moesten wij zo nu en dan even een andere zitplaats zoeken en het was nog redelijk vroeg in de ochtend, dat wij alweer in Milaan waren. 

Voor Milaan ook alweer een tweede kopje koffie te pakken

Na vorige keer weten wij hoe het hier werkt op dit station, dus al snel hadden wij de trein naar Zwitserland te pakken. Mijn vrouw niet, maar ik wel hadden een kaart voor Zwitserland. Daarom hebben wij op het eerste station in Zwitserland Chiasso een stop gepland, om wat te eten en een kaartje tot Basel Bad Bf te kopen (voor Duitsland hebben wij beiden een kaartje). Voor Zwitserse begrippen, waren de tosti en alweer koffie hier best wel voordelig. en in de stationssupermarkt kochten wij nog maar wat erbij voor onderweg. Je zit maar in zo'n trein en dan wil je zo nu en dan wat knagen.

De tosti's zijn weer op.

Wij stappen weer in, de  volgende overstap is in Zürich.

Parco Salvador Allende La Spezia

Vakantie naar Italië, deel 15 dinsdag 6 augustus 2019

De laatste jaren gingen wij met de vakantie meestal met onze auto. Dit jaar doen wij het anders. Wij pakken de trein. Maandag waren wij nog in Portovenere, de dinsdag voor wij weer de terug zouden gaan verbleven wij alleen in La Spezia. Op zich wel een heel leuke en relaxte dag.

Toen wij 's ochtends opstonden scharrelde het huisbaasje alweer rond. Dat kwam wel goed uit, want dan konden wij mooi even vertellen, dat wij de woensdag al op weg zijn als hij in deze B&B naar binnen gaat. Wij waren van plan even na zeven al de trein richting Zwitserland en Duitsland te pakken. Zo dat was geregeld, hem bedankt en voor alles en dat soort beleefdheden en toen gingen wij samen op pad naar een ontbijtje. Wij hadden zin in wat hartigs. Dat lukte ons toen wij al een tijdje rond hadden gelopen in het centrum bij Gelateria Riccardo Lekkere warme vettig stuk brood met gesmolten boter en of olie en daar dan weer heerlijke koffie bij. Geen pin hier, even contant betalen. Wij hebben hier even heerlijk gezeten tussen alleen plaatselijke bevolking.

Daarna liepen wij maar even verder naar het Parco Salvador Allende tussen stad en haven / zee. Ik begin het al te leren. In vakanties bleef ik altijd behoorlijk actief, maar net als gisteren lukte het mij weer om zo'n uur gewoon samen op een bankje te zitten en zien wat er om ons heen allemaal gebeurt. Op een gegeven moment onze favoriete muziek er bij aan op de telefoon (niet loei hard hoor) . Genieten. 

's Middags lekker lunchen een stukje vlees wat patat en groente, de ene alleen patat erbij, de ander groente, maar wij hadden het maar eerlijk verdeeld. Een wit wijntje erbij, ik een Cinque Terre wijntje. Best lekker.

Weer eens even naar de kamer terug, nadat wij nog wat lekkers hadden gekocht in de supermarkt voor morgen onderweg in de trein. 's Avonds wil je er dan toch nog even op uit. Eerst gingen wij nog een keer naar boven naar het kasteel. Een pas daarvoor gekocht gekoeld blikje bier dronken wij er op in een bankje in het plantsoen op de helling voor het kasteel. Later even voor het begon te schemeren gingen wij langs de andere kant weer naar beneden. richting haven. Ook hier was het eigenlijk best gezellig er was een paar kermisattracties, het uitzicht was weer prima en het was heerlijk levendig maar niet zo druk als overdag. 

Het voelt toch net even anders na 7 dagen op een plek morgen weer een stuk richting huis. De eerste 'reispauze' nemen wij morgen even in het Zwitserse Chiasso.

Meer over en vanuit La Spezia staat in onderstaande stukjes

De sinaasappelboom

La Spezia, even wassen

La Spezia, eerste kennismaking

Parco Salvador Allende La Spezia 

Portovenere, de mooiste

Vakantie naar Italië, deel 14 maandag 5 augustus 2019

De laatste jaren gingen wij met de vakantie meestal met onze auto. Dit jaar doen wij het anders. Wij pakken de trein. Gisteren ook, heen en weer naar Pisa met de trein, maar vandaag verlaten wij La Spezia weer per boot. Wij gaan weer richting Cinque Terre, maar niet helemaal, we gaan de hele dag besteden in het stadje Portovenere. Wat mij betreft het leukste stadje in deze regio.

Na ons ontbijtje bij een zaakje op de hoek van het Piazza Guiseppe Garibaldi liepen wij weer naar de haven. Wij kochten vandaag een retourtje Porto Venere. Dit is een mooi tochtje over de baai en in de kleine zeestraat tussen baai en Ligurische zee en tegenover het eilandje Palmaria ligt dit prachtige stadje. Nadat de boot was afgemeerd, liepen wij door een mooie lange winkelstraat door het centrum.

Net als in de dorpjes van de Cinque Terre zijn hier ook allemaal van die bont geverfde kleurrijke smalle hoge huizen.

Eigenlijk hebben wij zolang wij in de schaduw konden zitten ons lekker vermaakt op de rotsen aan zee achter de San Pietro kerk bij de grotten aan zee. Het was best druk hier, maar ook lekker zitten.

Toen rond het middaguur de schaduw verdween moesten wij die maar weer eens opzoeken. Wij klimmen weer omhoog en vlak bij de San Pietro kerk is het prachtig op de rots gelegen eethuis Torre di Venere.

Lekkere pasta met zeevruchten. De bediening was erge vriendelijk, een prachtig plekje hoog boven zee aan de rand van het stadje. Maar geen biertje of wijntje erbij, want wij zaten net niet in de schaduw onder de parasol. Dus ik heb mijn hoed maar op mijn kale hoofd gedaan en wij hielden het maar bij een watertje. Lekker geluncht.

Na de lunch bezochten wij de 12e eeuwse San Pietro op de rots en genoten wij boven de kerk nog even van het prachtige uitzicht langs de kust, over zee en op Palmaria.

Er stond ook een hele grote yucca, helaas al uitgebloeid. Na rustig aan rondkijken besloten wij maar weer het iets hoger gelegen straatje achter de kade door te lopen. Tijd voor weer zo'n lekker ijsje.

Nog een kalender voor het komende jaar gekocht en toen kwamen wij onder de stadspoort door weer bij het volgende pleintje en de haven uit. Hier hebben wij nog heerlijk een paar uur gezeten. Wij keken gewoon naar alles wat er om ons heen gebeurde.

Ik ben nog heel even te water geweest. Wat fris drinken, mensen kijken en we waren getuige van een ruzie achter ons van jongens die waren opgelicht door een leeftijdsgenoot die niet bij dat groepje hoorde. Een lid van de carabinieri loste het weer op.

Na zessen was het tijd om weer naar La Spezia te varen. Niet met een rode duikboot...

... maar gewoon met de gebruikelijke bootdienst.

Toen het al donker was hebben wij ook in La Spezia nog lekker wat getafeld op een terrasje. Morgen is de laatste volle dag in La Spezia.

Pisa, iedereen is op dezelfde plek

Vakantie naar Italië, deel 13 zondag 4 augustus 2019

De laatste jaren gingen wij met de vakantie meestal met onze auto. Dit jaar doen wij het anders. Wij pakken de trein. Gisteren zijn wij La Spezia niet uit geweest, maar vandaag pakken wij maar weer eens de trein, een uurtje naar het zuiden naar Pisa.

Wij willen wel eens kijken of Pisa meer is dan een stad met een scheve toren. Gisteravond hadden wij al kaartjes gekocht voor de trein, 's ochtends zouden wij de sneltrein, 's middags de stoptrein nemen.

Wij waren lekker op tijd op het station. Hier een ontbijtje gekocht met van die lekkere spotgoedkope koffie en die op het terrasje op het eerste perron van La Spezia Centrale opgegeten en gedronken.

Tegen de tijd, dat onze trein zou vertrekken gingen wij door de tunnel naar ons perron. De trein liep op tijd binnen... dachten wij. Instappen onze genummerde stoelen gezocht in de vrij lege coupé en de trein vertrok, richting Toscane, richting Pisa. Onderweg werd omgeroepen en bleek dat wij in een te vroege trein zaten, die vertraging had. Nou ja wij zijn onderweg niet gecontroleerd en stoppen zou die toch wel in Pisa.

Om een uur of tien waren wij al in Pisa. Wij liepen het centraal station van deze stad uit en het centrum door. Eerst maar eens richting toren. Ondertussen keken wij rond in het wel mooie centrum van deze stad, maar het was wel wat stil. Zou dat komen, omdat het zondagochtend is?

Wij steken de rivier de Arno over met zijn bruine modderwater en nog een stukje centrum door. En ja hoor, linksaf naar de toren en de dom van Pisa (rechtdoor vlak buiten het centrum achter de stadsmuur is het voetbalstadion waar Willem Kieft ooit speelde).

Bij het torentje aangekomen foto's maken met ons erbij en zonder ons beiden erbij. De grote dom naast de scheve toren is ook werkelijk prachtig, maar wat een zee van mensen daar opzij, die voor het torentje komen. Tsja qua scheve torens ben ik wel wat gewend, ik ben geboren in Leeuwarden waar wij de Oldehove hebben staan, die niet alleen scheef is, maar ook krom!

Langs het torentje lopen wij om de dom heen en gaan er ook lekker even zitten aan de schaduwzijde, dat doen er veel meer. Wij zijn ook nog even achterin de kathedraal geweest, waar ondertussen gewoon de mis bezig was.

Achter de dom en de stadsmuur was een marktje voor souvenirs een ijssalon en een Mac Donalds. In een marktkraam hebben wij nog een leuke tas voor onze dochter gekocht en bij de ijssalon een lekker ijsje. Dat was het torentje en de dom.

Langs de dom liepen wij weer terug langs het centrum. Wat is er weinig groen in deze stad. Wij liepen langs de botanische tuin. dit grote complex is verstopt achter muren, waardoor dit groen nauwelijks zichtbaar is, wanneer je niet in de tuin bent.

Wij gingen even zitten op een pleintje. Het is inmiddels begin van de middag, maar buiten het gebied van de dom is het verschrikkelijk rustig in deze mooie stad er is dus totaal geen reuring. Er is hier geen strand maar er komt iemand op ons af, die onze zoon een strandneger zou noemen. Hij bedoelt dan een Afrikaan die souvenirs en prullen verkoopt. Wij hebben geen belangstelling, toch blijft ie aandringen. Hij vertelt wat doet een touwtje om onze polsen, wat wij eigenlijk niet willen en dat kosten een euro. Nou ja maar betalen, toch voel ik mij op zo'n moment in mijn vrijheid aangetast. Ik ben geen ruziezoeker, dus blijf zoveel mogelijk beleeft. De verkoper loopt weer door en ik doe maar gauw dat fluttouwtje weer af en weg en wij gaan weer verder. De Arno weer over, het centrum verder door via een iets andere route. Nog steeds erg rustig. Uiteindelijk arriveren wij bij de grote rotonde niet ver van het centrum, hier is een leuk zaakje onder parasols waar wij lekker kunnen lunchen en het is hier wel gezellig druk. Voor mijn vrouw een hamburgermenu met een biertje voor mij risotto met zeevruchten en een biertje lekker en gezellig, ondertussen tokkelt er ook iemand nog wat op zijn gitaar.

Wat wij van Pisa vonden, mooie stad, maar doordat veel mensen alleen voor de scheve toren komen en daarna gelijk weer vertrekken is de stad verder dan 250 meter van de toren tamelijk doods. Jammer.

Na de maaltijd terug met de stoptrein. De kaartjes voor de stoptrein moeten wij afstempelen op een automaatje net als vroeger in Nederland bij de strippenkaart. Kaartje in de automaat, niks, nog eens weer niks, nog eens... zegt de Italiaanse jongen die bij ons staat en eigenlijk een euro wilde, omdat ie te weinig geld heeft voor een kaartje, dat deze automaat al een tijdje stuk is. Toen hebben wij afgestempeld bij een andere automaat en zijn wij naar het perron gegaan. Door Toscane reden wij weer terug naar La Spezia. 's Avonds lekker in La Spezia nog lekker even rondgehangen nabij het Piazza Guisseppe Garibaldi, wat gedronken koffie en gezeten en voor het slapen gaan in onze kamer nog een biertje. Morgen maar weer eens varen vinden wij, van Portovenere willen wij ook nog wel meer zien.

La Spezia, even wassen

Vakantie naar Italië, deel 12

De laatste jaren gingen wij met de vakantie meestal met onze auto. Dit jaar doen wij het anders. Wij pakken de trein. Gisteren waren wij naar Lerici, maar vandaag zouden wij maar eens in de stad blijven, in La Spezia.

Met de trein deze vakantie, dus geen auto met kofferbak bij ons waarin wij van alles bijvoorbeeld vieze was kunnen achterlaten. In het paar dagen heb je toch gauw wat vies. Wij moeten maar eens gaan wassen. Een wasserette is even de hoek om, zo'n 100 meter verderop.

Wij waren al vroeg, de twee kleinere wasmachines waren al in gebruik door Italianen, dan maar wat meer euro's besteden en een van de twee grotere machines gebruiken. € 6,50 in de automaat gegooid,  kreeg hem niet aan de praat, heel veel gedoe, geld gewisseld met een Amerikaanse jongen die de 4e en laatste automaat wilde gebruiken, beiden kregen de machines niet aan de praat. Overigens ondertussen 50 meter verderop bij de souvenirkiosk op het plein had ik ook nog een koelkastmagneet van La Cinque Terre gekocht, een goedkope leuke prul, maar daardoor wel weer wat kleingeld op zak. Na heel veel gedoe en nog meer geld erin. Lukte het ons beiden wel, maar de Amerikaan nog steeds niet. Gezellig wat gekletst (goede raad) met de Italiaanse wasserette klanten, die geen problemen met hun machines hadden. Komt nog een Amerikaans meisje, die probeert ook de vierde machine die de Amerikaanse jongen niet aan de praat kreeg. Lukt haar ook niet, maar haar geld komt niet meer terug. Was die jongen wel gelukt. Weer even gezellig kletsen. Het heeft ondanks het gedoe ook echt wel iets leuks.

Wij beiden maar even lezen, ik De Oorsprong van Dan Brown. Uiteindelijk de was klaar.

Weer wat geld erin. Gelukkig startte de wasdroger nummer 6 zonder problemen.

Inmiddels was ook de uitbaatster van de wasserette binnengekomen. Zij kon gelukkig de Amerikaanse schadeloos stellen en verder helpen en onze was was nagenoeg droog.

Op naar onze kamer en laat in de ochtend waren wij al onderweg naar Castello di San Giorgio, het middeleeuwse kasteel.

Een wandeling door de grote wandelstraat in het centrum, 1x links en 2 liften naar boven, brachten ons naar de ingang van dit Middeleeuwse kasteel. Wij hadden het kaartje gekocht om zowel de binnenkant (het museum) als de buitenkant te bekijken. Vandaag hadden wij niet zoveel zin in het binnendeel. Het afgelopen jaar al veel meer dingen van de Romeinen en zo gezien en het leven is tocht een vat vol keuzes. 

Dus wij hebben na het binnendeel snel even bekeken te hebben, eerst lekker met een goedkoop flesje fris uit de automaat van het museum in de tuin bij dit verdedigingswerk uit de zon gezeten. Dat deden wij rustig aan. 

Toen wij vonden (ik vooral) dat wij lang genoeg gezeten hadden gingen wij helemaal naar boven en daar genoten wij van het prachtige uitzicht over La Spezia, baai, zee en de bergen van de Apenijnen.

Filmpje van het uitzicht vanaf het kasteel

Prachtige kasteelmuur naar beneden

Aan het begin van de avond gingen wij nog even langs het centraal station, kaartjes kopen om de zondag naar Pisa te gaan. De Italiaanstalige automaat vonden wij net iets te lastig gaan, maar de medewerker bij het loket hielp ons probleemloos aan twee enkeltjes met de sneltrein naar Pisa en 2 enkeltjes met de stoptrein terug. Dus morgen maar weer eens even met de trein.

Meer over en vanuit La Spezia staat in onderstaande stukjes

De sinaasappelboom

La Spezia, even wassen

La Spezia, eerste kennismaking

Parco Salvador Allende La Spezia 

Lerici, zwemmen

Vakantie naar Italië, deel 11

De laatste jaren gingen wij met de vakantie meestal met onze auto. Dit jaar doen wij het anders. Wij pakken de trein. Vandaag niet. Wij zijn in La Spezia en na gisteren met de boot La Cinque Terre te hebben bezocht, zouden wij vandaag de bus nemen naar Lerici aan de andere kant van de baai.

Eerder die ochtend hadden wij al even over de markt gelopen op de Viale Giuseppe Garibaldi, 2 t-shirts voor onze zoon gekocht en een paar schoenen voor mijn vrouw en ontbeten, zoetigheid met lekkere koffie, in een zaakje aan het Guiseppe Garibaldi plein. Twee ouderwetse buskaartjes kochten wij na het ontbijt bij een sigarenwinkeltje en de bus pakten wij vlak bij onze kamer. Heel ver is het niet naar Lerici. De bus stopt echter vaak en was knap werk. Wij zagen onderweg nog in het centrum een groot gebouw, een ziekenhuis? Het bleek de moderne kathedraal te zijn....verwacht je niet.

Affijn het dorpje en badplaatsje San Terenzo lieten wij links (ehm rechts) liggen en wij reden door naar Lerici. Ook een leuk stadje. De uitbater van de B&B vertelde ons, dat Lerici en het aan de andere kant van de baai gelegen Porto Venere vanouds  'vijanden' waren. Het kasteel van Lerici was van Venetië, dat van Portovenere van Genua...

Wij komen om te zwemmen, maar eerst beklommen wij de berg vanuit het centrum, dat ons een mooi uitzicht, hagedisjes en een wandeling bezorgde. Verder niet.

Daarna maar eens op het strand kijken. Wij wilden even een uurtje zwemmen. Maar overal op het echte strand moet je stoelen en of parasols huren, ben je voor een uurtje strand een kapitaaltje kwijt... Doen wij niet.

Eerst maar eens lekker koffie een eind richting San Terenzo bij Travalà Venere Azzurra. Alleen Italianen, heerlijke goedkope koffie, even naar de wc en daarna ook nog een lekkere hartige lunchhap. Daarna zochten wij toch een rots aan zee. Daar legden wij onze spullen en handdoek neer en gingen wij omstebeurten lekker even zwemmen. Kost niks. En veel meer doen dat zo. Heerlijk opgefrist en daarna lekker dat zout op je huid. Ook maar weer even zonnebrand erop en weer verder.

Zwemmen in mijn gele zwembroek

In het stadje nog even op zoek naar een supermarkt Conad City voor wat ontbijtspulletjes voor morgen en frisdrank. en bier. Daarna was het laat genoeg voor een biertje, op terras, een Moretti. Lekker, wij hadden het hier wel gezien. Lerici is best mooi, maar minder levendig, dan La Spezia en La Cinque Terre.

Moretti

Het was best brodzig weer door de bewolking en na het zwemmen wilden wij nog wat verkoeling. Bootkaartjes gekocht om terug te gaan naar La Spezia. Veel fijner dan met de bus. Het was een kleiner en rustiger bootje en een van de bemanningsleden deed onderweg op het voordek niets anders dan bellen en met zijn stilletto spelen... hard werken die baan ;)

De veersteiger en het kasteel op de achtergrond

Terug in La Spezia besloten wij toch nog wat meer supermarktartikelen te halen in de grote Coop, waarboven de grote Mondo Risparmio warenhuis zat, waar ik nog een mooie korte broek voor weinig geld vond en wij ook wat voor onze dochter kochten. 's Avonds waren wij nog getuige van de optocht in het centrum ter ere van de roeiers, want zondag zou er een grote roeiwedstrijd in de baai zijn.
Wij moeten de volgende dag maar eens gaan wassen.

Meer over en vanuit Lerici staat in onderstaande stukjes

Lerici, zwemmen

Lerici, kasteel

Riomaggiore, biertje, strandje

Vakantie naar Italië, deel 10

De laatste jaren gingen wij met de vakantie meestal met onze auto. Dit jaar doen wij het anders. Wij pakken de trein. Vandaag verplaatsen wij ons per boot over zee in de Cinque Terre. Wij hadden vanaf Vernazza een leuk vaartochtje naar Riomaggiore, de schipper vertelde van alles voornamelijk in sappig Italiaans (wij begrepen er niet veel, van maar het was enthousiast en op zijn rug zagen wij hem allerlei gebaren maken, vermakelijk)  en het was al later in de middag. Dit wordt dus onze laatste tussenstop van deze vaardag.

Wij moesten plassen en hadden zin in ons eerste biertje vandaag. Wij klommen de rots omhoog en gingen even het dorp in voor wat foto's en toen gingen wij maar gauw op de rots met uitzicht op zee en dorp bij La Conchiglia elk een biertje bestellen en even trappetje op, sleutel mee, omstebeurten naar het enige toilet. Heerlijk even.

Daarna besloten wij nog even langs de rots, waar nog steeds die hippie op zijn timbalen ofzo zat te tikken verder naar het strand achter het dorp. Zwemmen, hebben wij ook wel zin in. Morgen?
Daarna gingen wij weer aan boord, voor de laatste vaartocht. Onderweg bij Portovenere pikten wij nog wet mensen op en toen weer terug naar La Spezia.

In Riomaggiore hadden wij niet zoveel gewandeld als in de andere twee dorpen, maar in La Spezia moesten wij toch ook nog op zoek voor een lekker maal. Krijg je best trek van zo'n dag. Op een gegeven moment gingen wij vanaf de Via del Prione naar rechts en kwamen wij uit  bij Bistro del Bastione.

Hier hebben wij op het terras heerlijke spaghetti gegeten, lekker koud biertje erbij, vriendelijke bediening en heerlijk ijs als dessert en een doppio als afsluiter en van de muziek en van Louis Armstrong op de achtergrond werden wij in elk geval erg vrolijk.

Zo aan het eind van de eerste volle dag in Italië ga je dan nog even wat rondhangen nabij Piazza Giuseppe Garibaldi, want als je een keer op je kamer bent, ben je alleen maar binnen.

Maar wat hadden wij samen een leuke dag. Op de kamer later nog een paar blikjes bier en bedenken wat wij de dag erop zouden doen. De bus naar Lerici?

Riomaggiore strand

's Ochtends meerden wij hier ook al even aan

Vernazza, omhoog en omlaag

Vakantie naar Italië, deel 9

De laatste jaren gingen wij met de vakantie meestal met onze auto. Dit jaar doen wij het anders. Wij pakken de trein. Vandaag verplaatsen wij ons per boot over zee in de Cinque Terre. De eerste stop hadden wij al gemaakt in het stadje Monterosso al Mare, daar weer de boot gepakt en een paar kilometer verderop gingen wij al weer aan land in het dorpje Vernazza. De Via Visconti en de Via Roma lopen centraal door dit dorp  van de haven onder het station door en aan weerzijden van deze in elkaars verlengde liggende straten lopen steegjes of straatjes bergop naar hoger gelegen woonstraten.

Men zegt, dat dit het mooiste dorpje van de vijf is, het is in elk geval nog mooier, dan het eerst stadje dat wij hadden gezien Monterosso. Wij maakten een wandeling door de centrale straat, kochten wat te drinken in de kleine Coop supermarkt en gingen zitten mensen kijken. Later hebben wij nog een wandelingetje door de hoger gelegen straatjes gemaakt. Erg leuk allemaal. Tenslotte hebben wij nog een tijdje bij de haven zitten kijken naar de de aankomende en vertrekkende boten en de moeite die andere toeristen soms hadden om aan en van boord te komen. Wij hebben er ook een klein filmpje van gemaakt.

Al met al hebben wij in het vorige plekje verder en meer gelopen. Ach het was erg warm en ook van dit bonte stadje kregen wij vooral bovenin waar het veel rustiger is een goede indruk. 

Na het naar zee staren en mensen kijken bij de haven, besloten wij om de boot weer te nemen naar het dichtst bij La Spezia gelegen Cinque Terre dorpje Riomaggiore.

Via Visconti

Ook de trein is een populair vervoermiddel in de Cinque Terre, wij kozen voor de boot

De Via Visconti vanaf een hoger gelegen straatje

Zicht op de kerk 'chiesa di santa margherita'

Aan boord! Omhoog en omlaag!