Hoorn, schipbreuk

Onze vaarvakanties in Nederland

Het was in de zomer van 1988. Met een groep vrienden zouden wij een week op vakantie in een gehuurde boot. Later met mijn gezin heb ik jaren met veel plezier een eigen motorboot gehad en daarmee hadden wij ook wel eens pech, maar ook met een gehuurde boot kan het mis gaan. Het was een leuke vakantie, maar wij hadden veel motorpech.

Wij haalden op zaterdagochtend in Ee achter Dokkum de huurboot op en gingen met onze vriendenploeg een week varen. De eerste dag haalden wij de geboorteplaats van de meesten van ons en toen hadden wij motorpech. Twee van de jongens gingen het regelen terwijl de boot aan de Harlinger Trekweg in Leeuwarden lag. Een avond (week) van veel bier, cafébezoek en op zaterdagavond een filmpje Crocodile Dundee II in bioscoop Club in Leeuwarden. Leuke film, maar ondertussen had ik ook wat bijgeslapen in de warme filmzaal.

Zondag deed de boot het weer. Ik voer toen eigenlijk zelf nog niet. Ik kookte wel en deed andere dingen, zelf varen deed ik later met mijn eigen boot, maar via een tussenstop aan het Pikmeer in Grouw gingen wij naar Langweer. Dat was en is zomers een druk watersportdorp en wij vermaakten ons die avond in de café's en toen nog twee discotheken in het dorp. 's Nachts reden wij nog op twee kinderscootertjes rond met muntinworp, ja als de drank is in de man...

Wij lagen gestapeld in het centrum van het dorp. De buitenste boot van vijf. Toen wij wakker werden waren er vier weg en lagen wij netjes als enige aan de kade.

Met een volle watertank voeren wij weer weg, dat ging snel, er was een douche aan boord en een van de meiden die mee waren douchte uitgebreid aan boord. Volgende stop was het stadje Sloten, daar lag de vloot van de IFKS (Skûtsjesilen) en er stond een feesttent. 's Avonds naar de Havenzangers, ook weer veel bier dus, het werd weer een gezellige avond.

De andere dag was het maar een eindje van Sloten naar Lemmer en daar gingen wij het IJsselmeer op. Het IJsselmeer klotsten wij over, om in Enkhuizen af te meren tegenover het terras van 't Ankertje. Ideaal! Dit had de havenmeester goed voor ons geregeld.Het werd weer een mooie avond, die eindigde diep in de nacht in een shoarmazaak voor een portie saus met shoarma.

De andere dag was het mooi rustig en zonnig weer. Op naar Hoorn! Onderweg voor anker en zwemmen vanaf de boot. Ook in Hoorn hadden wij weer een prachtig plekje vlak bij de Hoofdtoren en tegenover het Schippershuis waar wij nog gebiljart hebben met een biertje en daarna nog even weer op stap.

De volgende dag zouden wij weer oversteken naar Friesland, want zo'n weekje varen zit er ook zo weer op en vrijdag moet de boot weer terug zijn. Hoorn uit een kwartiertje het Markermeer op en....

slaat de motor weer af, een fles wijn valt. Ik kon hem nog vangen voor ie de grond raakt.

Schipbreuk lijden?

Wij zijn stuurloos. Op de boegschroef konden wij het knikspantjacht nog een tijdje met de boeg in de golven houden, om niet te veel te klotsen, maar zo'n accu is gauw leeg. Gelukkig kregen wij voor dat het geval was een sleepje terug naar horen. Repareren zou mij en nog twee jongens te lang gaan duren. De boot zouden wij niet meer op tijd in Ee krijgen. Wat mij betreft had iedereen hem achtergelaten.

Uiteindelijk was ie na het weekend weer gerepareerd en een paar jongens hebben hem nog teruggevaren naar Ee, maar ik was op dat moment alweer aan het werk in Den Haag.

Jack Reacher

Ik lees geregeld een boek en ik had er gisteren weer een uit. 'Niets te verliezen' van Lee Child.

De Jack Reacher serie geschreven door de Brit Lee Child, een reeks waar ik inmiddels 3 delen van uit heb. Ik denk, dat er nog wel meer volgen. De boeken lees ik weekend's thuis, maar ook geregeld onderweg naar en van mijn werk in Utrecht. Gisteren had ik 'Niets te Verliezen' uit. Twee van deze thrillers heb ik voor een prikkie gekocht in de supermarkt Deen in Zwolle en de laatste bij een voordeelboekenwinkel in Apeldoorn.

Zelf zwerf ik graag, maar ja da's niet echt. Ik heb een fijn huis een lieve vrouw en leuke kinderen.

Jack Reacher zwerft ook, maar da's echt en dat soort verhalen waar de bijna 2 meter grote meer dan 100 kilo zware mannetjesputter tegen onrecht vecht en misdaden oplost vind ik leuk. Natuurlijk heeft ie in zijn avonturen ook een affaire, maar de man is niet gebonden en heeft geen kinderen.

Jack Reacher is een Amerikaanse ex-beroepsmilitair, wiens enige bezit is, de kleren die hij draagt, een tandenborstel, een pinpas, een verlopen paspoort en geld.  Hij is in 1960 geboren zwerft door de Verenigde Staten en beleeft onderweg van alles, waardoor hij gedurende de lengte van een boek op een plek verblijft. Hij slaapt in hotels en zijn zijn kleren vies, dan gooit ie ze weg nadat ie een goedkoop setje nieuwe confectiekleding heeft gekocht. Meestal lift ie van de ene naar de andere plek.

In het onlangs gelezen boek 'Niets te Verliezen' verblijft ie in 2 stadjes in Colorado, Hope een normaal klein provinciestadje waar ie welkom is en met agente Vaughan uit dit stadje lost ie een heftig milieudelict op in het nabijgelegen stadje Despair (een zogenaamde company town*), waar hij alles behalve welkom is.

Dus eigenlijk net als vroeger Lucky Luke strips, al had die dan nog een paard en leefde die meer dan honderd jaar eerder, aan het eind van een verhaal vertrok hij ook altijd weer.

Company town of fabrieksdorp is een plaats speciaal gebouwd voor of in opdracht van een fabriek, gelegen in dezelfde plaats. Ook in Nederland bestaan dergelijke plaatsen, zoals Heijplaat (RDM) en Nijverdal (KSW).

In december 2019 heb ik er weer een uit, nummer 4 Tegendraads, dit deel begint in de Keys in Florida en verplaatst zich daarna naar New York onder andere op de 88ste verdieping van een van de Twin Towers (die mij  vrouw in ik ook bezochten) waar Hook Hobie kantoor houdt en upstate New York langs de Hudson en er wordt nog heen en weer gevlogen naar Hawaii via St. Louis. Het boek is uit 1999 dus van 2 jaar voor de aanslag op 11 september 2001 en wat nu zit Reacher aan het eind van dit boek aan een huis vast?

Op 13 maart 2020 weer eentje uit die ik 6 april in de Lidl had gekocht, Ga nooit terug, waar Jack Reacher terug gaat naar zijn oude eenheid de 110th MP Special Unit nabij Washington DC , omdat ie nieuwsgierig was naar Susan Turner, de huidige majoor, die hij aan de telefoon had gehad. Zij en vervolgens Jack ook worden ten onrechte beschuldigd van misdrijven, die zij samen na een ontsnapping dienen op te lossen.

Dit boek heb ik afgelopen weekend vlot uit kunnen lezen. Door het Corona-virus, waardoor ik zaterdag geen voetbalactiviteiten had en mijn lief die in de nachtdienst zat, had ik extra veel tijd om te lezen. Bovendien heb ik afgelopen donderdag op Netflix de Jach Reacher film One Shot gezien. In verhouding tot de beschrijving van Reacher in deboeken is die Tom Cruise wel een heel klein Jack Reachertje.

Op Sinterklaas 2020 heb ik onder andere het boek Achtervolging gekregen. Op 2e kerstdag 2020 had ik deze uit.

gelezen in maart 2021

Gelezen in mei 2021

Gelezen in juli 2023

Gelezen in juli 2023

De hele serie omvat:

De affaire - The affair (prequel) -> gelezen

Mississippi, 1997 – terug naar een beslissend moment in het leven van Jack Reacher. Een vrouw wordt gruwelijk vermoord vlak bij een legerbasis. Reacher, majoor bij de militaire politie, wordt eropuit gestuurd om informatie te verzamelen. Samen met sheriff Elizabeth Deveraux probeert hij de waarheid te ontdekken, tegen alles in. Dit wordt het keerpunt in de loopbaan van Jack Reacher: gehoorzaamt hij het leger, of zijn principes?

Jachtveld - Killing floor

Lokaas - Die trying

Tegendraads - Tripwire -> gelezen

Ex-militair Jack Reacher is als klusjesman in volstrekte anonimiteit neergestreken in Key West, Florida. Het bevalt hem dan ook helemaal niet dat privédetective Costello navraag naar hem blijkt te doen. Wanneer Costello even later vermoord wordt aangetroffen, beseft Reacher dat het tijd is om weer op te stappen.

Maar iets zit hem dwars: wie is Costello's opdrachtgever? Wanneer Reacher het spoor volgt, geholpen door de slimme en mooie advocate Jodie Garber, wordt steeds duidelijker dat de inzet hoog is: de broodwinning van een hele gemeenschap...

De bezoeker - The visitor

Brandpunt - Echo burning -> gelezen

Texas. Ex-militair Jack Reacher probeert in de moordende hitte een lift te krijgen als hij wordt opgepikt door Carmen Greer. Reacher had nooit gedacht dat iemand als Carmen zou stoppen: ze is mooi, jong en rijk. Maar Carmen blijkt vooral doodsbenauwd voor haar echtgenoot.

Om haar te beschermen gaat Reacher mee naar haar ranch. Voor hem is het al snel duidelijk dat hij in het desolate, broeierige hart van Texas in een wespennest is beland, waar niemand is te vertrouwen...

Buitenwacht - Without fail

Spervuur - Persuader

De vijand - The enemy

Voltreffer - One shot -> film gezien

Wanneer een sluipschutter met 6 schoten 5 mensen om het leven brengt, wijst al het bewijsmateriaal in de richting van de man in hechtenis. Wanneer de verdachte ondervraagd wordt, zegt hij maar 1 ding: "Zoek Jack Reacher!"  Zo begint een buitengewone zoektocht naar de waarheid, waarbij Jack Reacher tegenover een onverwachte vijand komt te staan die een talent voor geweld heeft en een geheim moet bewaren.

Bloedgeld - The hard way

De rekening - Bad luck and trouble

Niets te verliezen - Nothing to lose -> gelezen

Twee stadjes in Colorado: Hope en Despair, met elkaar verbonden door een twintig kilometer lange weg en een onsmakelijk geheim... Jack Reacher komt bij toeval in Hope aan. De volgende halte op zijn route is Despair, waar hij tot zijn verbazing door de politie wordt opgepakt en wordt teruggebracht naar de gemeentegrens van Hope. Reacher is een rechtlijnige man. Hij wil vooruit, niet achteruit, en dus besluit hij te onderzoeken waarom hij niet welkom is in Despair, een stad die geregeerd wordt door de tirannieke eigenaar van een immense staalfabriek. 

Sluipschutter - Gone tomorrow

61 uur - 61 hours

Tegenspel - Worth dying for

Achtervolging - A wanted man -> gelezen

Een koude winteravond in Nebraska. Jack Reacher probeert een lift te krijgen richting Virginia. Hij is vastbesloten Susan, het nieuwe hoofd van zijn oude afdeling, eindelijk te ontmoeten. Maar er is weinig verkeer, en met zijn recent gebroken neus ziet hij er niet bepaald uit als een gezellige passagier. Pas na anderhalf uur stopt een donkere Chevrolet. Twee mannen voorin, een vrouw op de achterbank. Jack stapt in. Ze zijn nauwelijks onderweg of hij beseft: dit is een heel fout gezelschap. Die avond is er een man vermoord ? waarschijnlijk geliquideerd. FBI-agente Julia Sorenson gaat meteen achter de daders aan, en komt op het spoor van de Chevrolet. Algauw bemoeit ook de CIA zich met de jacht. Jack Reacher zit in de nesten... Het verhaal speelt zich verder af in Iowa en Kansas City Missouri. Verdere hoofdpersonen zijn de oude sheriff Goodman uit een dorpje in Iowa, de pasagiers in de auto waarin Reacher liftte de heren Mc Queen en King en Karen Delfuenso. Bijzonder is dat als ie aan het eind van dit verhaal weer staat te liften nog onder de modder moet zitten, na alle acties in het voormalig militaire complex op het platteland van Iowa.

Ga nooit terug - Never go back -> gelezen

Virginia. Jack Reacher gaat terug naar zijn oude hoofdkwartier: de 110th MP Special Unit – zijn enige thuis. Op weg naar Susan Turner, de nieuwe majoor, met haar warme, intrigerende stem. Zij blijkt echter verdwenen, en Reacher wordt beschuldigd van een misdrijf. Natuurlijk vecht hij terug: tegen het leger, de FBI, de politie en vier onbekende schurken. Hij vecht voor de waarheid en voor rechtvaardigheid.

Persoonlijk - Personal > gelezen

Ex-militair Jack Reacher is in Seattle als hij een bericht aantreft in de krant: zijn oude collega’s hebben hem nodig. In Parijs heeft een ervaren sluipschutter geprobeerd de Franse president te vermoorden en er is slechts één mogelijke verdachte. Jack Reacher is enige die de verdachte kan vinden. Hij gaat de oceaan over naar Parijs en vervolgens reist hij naar Londen, op jacht naar een sluipschutter met een onberekenbare wraaklust. Dit keer is het persoonlijk.

Daag me uit - Make me

Onder de radar - Night school

Nachthandel - The midnight line -> gelezen

Jack Reacher vindt een kleine damesring van de academie West Point. Wie zou van zoiets afstand doen? Jack Reacher gaat op zoek naar de eigenaresse en laat zich niet tegenhouden. Jack Reacher maakt een wandelingetje in een stad in de Amerikaanse Midwest. In de etalage van een pandjeshuis valt zijn oog toevallig op een sieraad, een kleine damesring van de academie West Point. Als oud-student van deze militaire academie weet hij hoe veel deze ring betekent: wie zou van zoiets afstand doen? Jack Reacher gaat op zoek naar de eigenaresse en laat zich niet tegenhouden. Dit brengt hem naar Rapid City South Dakota en Laramie en omgeving in Wyoming.

Op doorreis - No middle name

Verleden tijd - Past tense -> gelezen

In Verleden tijd gaat Jack Reacher op een avontuurlijke zoektocht naar zijn verleden. Jack Reacher, de eeuwige zwerver, bevindt zich toevallig in een kleine stad in New Hampshire en herinnert zich dat zijn vader daarvandaan komt. Maar als hij op zoek gaat naar diens vroegere huis, blijkt er helemaal nooit een Reacher in New Hampshire te hebben gewoond. Familiegeheimen komen terug en achtervolgen Jack Reacher in deze opwindende thriller – zijn persoonlijkste avontuur tot nu toe.

Blauwe maan - Blue moon

Jack Reacher is een voormalig militair agent, opgeleid om altijd een oogje in het zeil te houden. Hij zit in een Greyhoundbus en kijkt naar een oudere man die slaapt in zijn stoel en die een dikke envelop met contanten uit zijn zak heeft hangen. Een andere passagier kijkt ook... uiteraard met de gedachte snel rijk te worden. Wanneer de overvaller eindelijk een poging waagt, schiet Reacher te hulp. De oude man is hem dankbaar maar weigert Reachers aanbod om hem thuis te brengen. Hij is kwetsbaar, bang en zit duidelijk in grote problemen. Elders in de stad strijden twee meedogenloze, rivaliserende criminele bendes – de ene Albanees, de andere Oekraïens – om de macht. Hebben ze de controle over de oude man en diens leven? Zal Reacher toekijken en slechte dingen laten gebeuren? Of kan hij de situatie zo beïnvloeden dat die in ieders voordeel is?

De wachtpost - The sentinel * Geschreven door Lee Child & Andrew Child (jongere broer van Lee)

Liever dood dan levend - *

Geen plan B - *

Het geheim - *

Halloween, Allerheiligenavond

Vroeger was het iets van overzee of oceaan en had Halloween hier verder geen betekenis. Allerheiligen wordt in de Rooms Katholieke kerk wel gevierd op 1 november. De avond ervoor Allerheiligenavond op 31 oktober niet.

Ik kan me de horrorfilm Halloween uit eind jaren 70 nog herinneren. De jaren erna begon ook het feest in Nederland stukje bij beetje ingang te krijgen. Het is niet zo dat kinderen langs de deuren gaan met 'trick of treat'. Twaalf dagen later met Sint Maarten gebeurt dat wel, maar dan met een liedje.

Decorspullen, daar liggen winkels vol mee, dingen met pompoenen en zo. Ik zag vorige week in Apeldoorn een winkel met een hele Halloween-afdeling en al jaren ligt er het jaar rond iets in onze tuin (eerst hebben wij hem aan boord gehad in onze boot, volgens mij hadden wij dit in Harderwijk al en nu dus in onze tuin waar voor alles plek is:

Pretparken houden evenementen rond Halloween, het is dus zoals de meeste feesten die van Amerika komen overwaaien iets commercieels

Genne-Overwaters, even fietsen

Het is vandaag wintertijd geworden. Mijn vrouw werkt. Ik heb een uur extra vandaag. Er liggen twee jongens (een uit van huis) hun roes uit te slapen na een nacht stappen. Ik trek na het ontbijt, hond uitlaten en wat huishoudelijke klussen de deur even achter mij dicht om even te gaan fietsen. Het is tenslotte nog geen eens 10 uur.

De Hasselterdijk af langs het Zwarte Water, ter hoogte van de Mastenbroekerbrug vliegt een Aalschover over, even verderop staat een blauwe reiger in de sloot, ik onder de brug door richting Ruimzicht, een paar honderd meter na deze driesprong, verandert de Hasselterdijk in de Zwolsedijk en zijn wij op het grondgebied van Hasselt. Ik passeer de buurtschap Genne-Overwaters en wat roeiers in skiffs in de rivier, schapen aan beide zijden van de dijk, Canadeze ganzen aan de kant van het Zwarte Water. Ik arriveer in Hasselt op het industrieterrein. Ik rijd een een klein stukje over het betonnen fietspad...

Genne-Overwaters

...en ga weer naar beneden, over de ventweg langs de autoweg rijd ik weer richting Zwolle, over de autoweg hebben honderden kieviten zich verzameld in een weiland in de Mastenbroeker polder. Een honderd meter verder landt een grote buizerd op een paaltje. Bij Ruimzicht maar dan een halve kilometer verder dan op de heenweg, sla ik af richting Milligerplas. Hier een zilverreiger in de wei. Dan ga ik over het nieuwe hoge gelegen fietspad, om de Milligerplas (waar knobbelzwanen grondelen en veel meerkoetjes en wilde eenden zwemmen) en de westzijde van Stadshagen heen, het lijkt wel een vestingmuur, maar het geeft een mooi uitzicht over de polder, in de berm zie ik het laatste bloeiende koolzaad, cichorei en kamille van dit seizoen en paddenstoelen. Op een gegeven moment verlaat ik de muur waarop het Hasselterpad ligt en rijd ik verder langs de Scholtensteeg. Klein stukje daarna rechtsaf  's-Heerenbroek in, om netjes over te kunnen steken en via Westenholte fiets ik weer naar huis. Vlak voor mij huis passeert een vlaamse gaai nog mijn pad.

Leuk uurtje fietsen.

Daarna koffie met mijn zoon, die al wakker was en daarna heb ik nog even de perenboom en de sering gesnoeid. Stoofvlees voor bij de nasi opgezet, dat eten wij vanavond als mijn lieve vrouw klaar is met haar werk. Morgen draaien wij de rollen weer om, dan ben ik aan het werk en heeft zij vrij.

Omhuizen Station

In onze zelfbenoemde stad Omhuizen is ook een spoorwegstation ten behoeve van de spoorverbinding met de rest van de wereld. Het is het enige station in de stad met een verbinding naar buiten Omhuizen. Verder rijdt er in Omhuizen ook nog een lokale trein de S-baan, met nog een aantal stations in onze stad.

Menu Omhuizen

Station Omhuizen

Stationsweg 1

Omhuizen

Ik reisde en reis veel per trein. Maar hier was geen station. Wel veel stations gezien.

Vroeger als kind reisde ik meestal per trein van Leeuwarden naar Workum naar de camping, toen ik op de HEAO zat reisde ik dagelijks per trein van Leeuwarden naar Groningen en weer terug. Later werkte ik in Den Haag en had geen auto. Ik woonde daar wel, maar reisde nog regelmatig naar Leeuwarden en weer terug. Weer later toen ik verkering had en ging samenwonen, was er eerst wel een brommer, maar geen auto. We gingen nog steeds naar het station om de trein te pakken, als we verder moesten reizen. Heel wat stations gezien. Ook hebben wij 3x een buitenlandse reis per trein gemaakt. In de 90-ger jaren naar België en Luxemburg en een keer naar Denemarken en dit jaar hebben wij een keer de auto laten staan en hebben wij de trein genomen naar La Spezia.

Omhuizen Station bevindt zich al een tijdje

in onze veranda, er komt in dec-23 ook een

kapperszaak bij.

Cantharel, of hanenkam

Gisteren waren wij weer eens met onze hond bij de Leemkule. Het is paddenstoelentijd. Onder de naaldbomen vlak bij de Leemkule zelf kwamen wij cantharellen, of hanenkammen tegen. Ik weet dat deze paddenstoelen lekker zijn, in Knittelsheim  heb ik eens een heerlijk gerecht met cantharellen gegeten. En het leek of er ook al door wild aan dezen geknabbeld was. Wij hebben ze in elk geval laten staan.

De hanenkam of cantharel (Cantharellus cibarius) is een paddenstoel uit de familie Cantharellaceae. Hij wordt ook 'dooierzwam' of 'girolle' genoemd. Het is een eetbare paddenstoel met licht peperachtige smaak. De 3-10 cm brede hoed van de hanenkam is in de jeugd bolvormig, later trechtervormig met een wat ingerolde rand. De kleur van de hoed varieert van wittig tot dooiergeel en zelfs oranje. De dooiergele lijsten aan de onderkant van de hoed zijn onregelmatig gevorkt en lopen ver op de steel af. De 3-8 cm lange steel heeft de kleur van de hoed en wordt naar beneden smaller. Het witte vlees heeft de geur van abrikozen. De hanenkam komt tegenwoordig veel minder voor dan in het verleden, wellicht door overmatig verzamelen. Op zure zandgrond is hij vrij algemeen in naald- en loofbossen bij den, eik, beuk en berk van juni tot oktober. De soort komt voor in Azië, Noord-Amerika, Europa en Australië.

Kampen, verhuizen

Onze vaarvakanties in Nederland

Het was 8 april 2005. In oktober 2004 waren wij verhuisd. Vandaag volgt onze boot en verhuist die ook. De kinderen hadden oppas en wij gingen dit samen even regelen.

Een heel spannende dag vandaag, de boot ging te water en dat is normaal al spannend, maar nu moesten we hem nog naar Zwolle varen. Aangezien het gisteren windkracht 7 was en voor vandaag ook nog 4 voorspeld was, erg spannend.

Bij het te water gaan lekte het even in de buurt van de buis onder de wc en de monteur was even bang, dat ie er gelijk weer uit moest, maar dat viel gelukkig mee. Toch weer iets nieuws waar we rekening mee moeten houden.

Nu moesten we de randmeren doorvaren en naar Kampen, want daar willen we overnachten. Best een hele saaie tocht, maar gelukkig ging alles goed. We hebben van half 12 tot even voor 5 uur gevaren.

We mochten van de havenmeester van de Buitenhaven gratis overnachten, omdat ik er het jaar ervoor een goed gevulde beurs op de wc had gevonden en afgegeven. De Duitse eigenaar heeft hem weer terug gekregen. Toch leuk en het is een fijne beschutte plek aan de steigers van de passantenhaven.

's Avonds gingen wij lekker even samen op stap. Wij hebben heerlijk wat biertjes gedronken en gedanst bij de Plantage.

De 9e april sliepen wij nog lekker even uit en lagen nog even na, waarna wij gingen ontbijten. Na het ontbijt even staartvet doen, koelvloeistof controleren en starten: Niets. De motor had er nog geen zin in. Het was ook een vochtig in het ruim en koud na een nachtvorst. Wat rommelen met de sleutel en nog eens starten. Ja! Gelukkig.

Wij voeren stroomopwaarts over de IJssel naar Zwolle en in het kanaal stonden onze kinderen van 10 en 11 ons al op te wachtern. Zij voeren heerlijk nog even het laatste stukje mee. Onze boot had vanaf nu een ligplaats vlak bij huis.

Apeldoorn, winkelen

Afgelopen zaterdag 19 oktober 2019  hadden wij allebeide vrij en ik had wat nieuwe overhemden voor mijn werk nodig. Wij hadden ons voorgenomen lekker even naar de stad te fietsen, kleding te kopen, lunchen en weer naar huis. Echter toen wij weg wilden plensde het en het zou nog een klein uur blijven plenzen.

Dan in plaats van op de fiets Zwolle in, maar even met de auto naar Apeldoorn. Aan de randen van Apeldoorn waren wij vaak zat geweest, maar nog nooit in het centrum. Zwolle uit de A50 op en 40 minuten later stonden wij in de parkeergarage van winkelcentrum de Oranjerie. De parkeergarage uit en gelijk de hoek om de New Yorker in. Twintig minuten, 2 overhemden, een broek en een joggingbroek later, waren wij hier klaar! Dat is winkelen met mij. Op naar buiten.

Het was inmiddels droog en een kwartier later zaten wij op het door parasols overdekte terras van Jules Verne te lunchen, een heerlijke boerenomelet. Aan het begin van dit plein bij het gemeentehuis stond een draaimolen. Wij werden ontzetten melig en hadden veel lol, wanneer de draaimolen met vaak niet meer dan een of twee kinderen na de waarschuwing: "pling, plong, pling plong, opgepast we gaan nu starten" ging draaien. Muziekje erbij, wij moesten weer even terugdenken aan Monsieur Cannibal in de Efteling.

Na dit ontbijt hebben wij nog twee winkels bezocht, Flying Tiger Copenhagen voor wat cadeau-artikelen en SoLow een grote feestartikelenwinkel, die nu deels in Halloween sfeer gedecoreerd was.

Het rondje afgemaakt nog even de markt over gelopen en daarna weer de auto in en naar huis.

Aap Baboe op het torentje van het Marktplein

Er was veel verkeer in de stad, want in de Omnisport hal werd de EK baanwielrennen gehouden.

Dit was toch een leuk middagje.

Huizum, Gerard Dou

Ten zuiden van de spoorlijn in Leeuwarden lag tot in de Tweede Wereldoorlog het dorp Huizum. Het dorp was de hoofdplaats van de plattelandsgemeente Leeuwarderadeel. De Duitsers hebben dit dorp aan de stad Leeuwarden toegevoegd. De stad waar dit dorp allang aan vast was gegroeid. Huizum heeft echter tot heden een eigen identiteit gehad. Ik ben er opgegroeid in de wijk Huizum-West.

Huizum-West is een 30-ger jaren wijk, met straatnamen genoemd naar schilders. Na schooltijd ging ik met mijn vrienden vaak voetballen in de speeltuin van Speeltuinvereniging Gerard Dou. Deze speeltuin ligt in de Gerard Doustraat met een toegang door een poort onder een huizenblok met platte daken door binnen houten schuttingen die aan drie zijden grenzen aan de stegen achter de woningen van straten rond de speeltuin en aan de vierde zijde was een betonnen schutting waarachter de Ferdinand Bolschool tot de 90-ger jaren stond.

Na schooltijd gingen wij in het zomerseizoen dus onder de poort door de speeltuin in. Links van de ingang was het houten club- en wijkgebouw, daarvoor de speeltoestellen en achteraan het terrein ligt het voetbalveldje van naar schatting een 60 bij 35 meter. Met de groep spelers poten om teams te maken en dan een partijtje. Tien is uit. Of wij gebruikten een doel en gingen Den Helderen, wie het eerst scoorde was de volgende ronde keeper en automatisch dus twee ronden verder, wie het langst overbleef zonder te scoren viel af, net zoveel rondes tot er een speler en een keeper over waren. Die laatste twee bepaalden door  op elkaar penalties te nemen, wie winnaar werd. Hartstikke leuk!

Soms ging er wel eens een bal door gaten in de ballenvangers die een paar meter boven de schutting uit kwamen. De bal belandde dan in de steeg, of in de achtertuin van de huizen achter de steeg. Dan klom je over de schutting en liet je je in de steeg zakken en als de bal dan verder was gevallen in een tuin maakte je een schuttingdeur open en pakte je de bal terug. Als je geluk had, merkten de bewoners niets.

's Winters was de speeltuin niet open, of zomers na zessen. Ook dan gingen wij er wel voetballen. In dat geval. klommen wij aan de zijde van de Ferdinand Bolschool langs een spleet in de betonnen schutting die provisorisch met prikkeldraad was afgesloten. Het heeft mij wel eens een broek gekost.

Verder zijn wij er nooit opgemerkt en je kon er beter voetballen, dan op het schoolplein met alle ruiten van de school vlakbij.

Ja als schooljongen had ik daardoor meestal broeken met groene knieën.

Dorpskerk Huizum

Tamme kastanje

Is de wilde kastanje in de herfst vooral een prooi voor basisschool jeugd. Onder de tamme kastanje bij ons in het parkje zie ik nu geregeld de fiets van een volwassene staan, die de tamme kastanjes zoekt. Deze week zag ik ook nog een foto van mannen die in ijzeren tonnen in Ticino Zwitserland tamme kastanjes poffen.

De tamme kastanje (Castanea sativa) is een loofboom uit de napjesdragersfamilie (Fagaceae), die van nature voorkomt in het Middellandse Zeegebied. De boom kan 25-35 meter hoog worden en is gemakkelijk herkenbaar aan de lange, grof gezaagde lancetvormige bladeren. Deze zijn glanzend donkergroen aan de bovenzijde. De onderzijde is ietsje lichter. 

Na het uitlopen van de bladeren verschijnen de hoofdjesjachtige mannelijke bloemen die als een parelsnoer aan rechtopstaande, lange katjes zitten. De vrouwelijke bloemen bevinden zich aan de basis van de katjes, omgeven door een groene, schubachtig bebladerde vruchtbeker. Kevertjes, vliegen en bijen zijn de bestuivers van de tamme kastanje. Van de mannelijke bloemen gaat een geur uit die kevers aanlokt, en op de stempel bevindt zich een zoetsmakend druppeltje nectar. Aan de rijpe vrucht blijft vaak de mannelijke, aarvormige bloeiwijze zitten. 

De vruchten zijn leerachtige, glanzend bruine noten. Meestal zitten er drie bijeen in een geelbruine, gestekelde, vrij grote vruchtbeker (cupola). Deze openen zich met 4 kleppen. De stekels zijn een soort afweerwapen tegen de voortijdige aanval door vogels en eekhoorns. Meerstammigheid is een bekend verschijnsel bij de tamme kastanje.

De vrucht van de tamme kastanje is een noot die met 2 tot 4 stuks in een bolster (napje) zitten. Deze bolster wordt gevormd door schutbladen. De vruchten (kastanjes) kunnen, nadat de stekelige bolster is verwijderd, worden geschild en gegeten, in tegenstelling tot de kastanjes van de giftige paardenkastanje (Aesculus hippocastanum) die overigens bij een geheel andere plantenfamilie behoort, de zeepboomfamilie (Sapindaceae). De herfst is de tijd dat men rijpe vruchten vindt.

In Nederland en België komt de boom verwilderd voor en verder op oude landgoederen. Hij is hier ingevoerd door de Romeinen vanwege de vruchten. 

Brussel, Bruxelles Midi

Dag 16 van onze vakantie in de Ardennen. 

Dit was dag 14

Juni 1991, samen aan het zwerven met de trein. Wij hadden een hele grote weekendtas mee en een rugzak. Daarin een hele kampeeruitrusting Wij gingen naar de Ardennen. Wij bezochten zowel België, als Luxemburg in deze kampeervakantie.

De laatste zondag in juni de dag voor de stakingsdag van de mannen van de ijzeren weg van de NMBS in België?

Ook vandaag pas besloten wij definitief vandaag naar huis te gaan. Het was mooi weer en onze troep op de camping in Kautenbach hadden wij snel opgeruimd. We gingen nadat we naar het station waren gebracht door de oom van A met de trein naar Luxemburg-stad. Na 2 lasagne namen we de trein naar Brussel Zuid.

We kwamen langs súterige stadjes als Jemelle, Ou en Namen. In Brussel-Zuid hadden we een uurtje tijd, maar werden we na die korte pauze in een overvolle Franse SNCF-trein in no time naar Rotjeknor vervoerd en half 11 waren wij weer op onze thuisbasis in Amersfoort. Daar was het ook nog zeer druk op het station.

Toen wij naar bed gingen, moesten we súver weer wennen aan alle ruimte.

Kautenbach, expansiedriften

Dag 14 van onze vakantie in de Ardennen. 

Dit was dag 13

Juni 1991, samen aan het zwerven met de trein. Wij hadden een hele grote weekendtas mee en een rugzak. Daarin een hele kampeeruitrusting Wij gingen naar de Ardennen. Wij bezochten zowel België, als Luxemburg in deze kampeervakantie.

Na het middagje in Clervaux, waar wij het kasteel slechts vluchtig even aan de buitenkant hadden bekeken ’s middags terug in Kautenbach in de regen gezond gegeten. Spinazie, kipfilets en aardappeltjes. ’s Avonds weer bij J & A gezeten en later met hun nog een biertje genomen in hotel Huberty.

De dag erop moesten wij weer eens wassen. Deze keer werd ie nog goed droog ook. ’s Middags ben ik in mijn eentje gaan wandelen in de omgeving van Kautenbach, naar de top van de berg achter de camping. Op een gegeven moment kwam ik een grote bruine slechtvalk tegen op slechts 20 meter.

Later terug had mijn meisje heerlijk pannenkoeken gebakken. Het hoeft niet elke dag gezond! Na het eten had ik alweer expansiedriften en ging er op uit. Mijn meisje bleef in ons tentje. Ik berg op, berg af nog een takkeneind gaan lopen. Bezweet terug, lekker gedoucht. De roofvogel zat toen achter een kraai en vlaamse gaaien aan boven de tent waarin mij meisje een tukje lag te doen.
De dag erop in Kautenbach was weer zo’n relaxt dagje. Wij slenterden wat over de camping, speelden wat met een bal en ’s middag aten wij pizza en ijs in het dorp in hotel Huberty.
’s Avonds hebben wij nog lekker gewandeld over de camping, sociaal gedaan en her en der praatjes gemaakt.

Op een gegeven moment raakten wij met drie jongens uit Ede aan de praat. Terwijl een vleermuis overvloog en de fles veel te slappe rum-cola rondging vertelden ze, dat maandag waarschijnlijk de Belgische Spoorwegen zouden gaan staken. Toen besloten we maar om op zondag al weg te gaan.
’s Avonds zaten wij nog weer even bij J & A en hun oom, tante en neven, die er ook op visite waren.

Naar dag 15/16 

Diekirch, terrasje

Dag 12 van onze vakantie in de Ardennen. 

Dit was dag 11

Juni 1991, samen aan het zwerven met de trein. Wij hadden een hele grote weekendtas mee en een rugzak. Daarin een hele kampeeruitrusting Wij gingen naar de Ardennen. Wij bezochten zowel België, als Luxemburg in deze kampeervakantie.

Wij verblijven op de camping van Kautenbach.

Kinderen lopen met laarsjes van schoenmaat 31 zo door de 5 meter brede beek van 20 tot 40 cm diep. Deze (grappige) visser zagen wij vandaag in een uitrusting alsof ie in een woest kolkende rivier met gevaar voor eigen leven meters grote forellen gaat vangen.

’s Avonds kennis gemaakt met onze overburen J & A. ’t Was gezellig met deze Gronings sprekende Drenten uit Exloërmond.
De dag erop zijn we met buren met zijn vieren in hun Opel Ascona naar Diekirch geweest. Daar hebben wij ’s middags heerlijk zitten kijken en kletsen op een terrasje. ’s Avonds hebben we lol gehad met een pilsje en het Mad kaartspel. De Leen Bakker campingklapstoelen van hun konden het nauwelijks aan bogen ervan door. Om 19:00 uur nog even en nat pak gehaald.

Morgen maar even naar Clervaux om boodschappen.

Naar dag 13

Luik, goor?

Woensdag 19 juni 1991, 5e vakantiedag (met zijn tweeën op vakantie met een tentje naar de Ardennen)

Volg deze link voor de 4e dag.

De dag ervoor waren wij naar Coo geweest, vandaag gaan wij er ook weer op uit. Vandaag 14 graden hooguit, vieze regen, vieze tent en vieze kleren. Om te voorkomen, dat het een verlummelde dag zou worden, besloten wij maar weer eens de trein te pakken. Wij besloten ’s in Gouvy te gaan kijken. Het klopt dat je met slecht weer moeilijk een lift krijgt. Pas na een 40 minuten was het raak, een jonge vent uit Vielsalm. Een aardige vent, maar hij sprak maar 3 woorden Duits. In Vielsalm ’n bus gepakt naar Gouvy, dat bleek een ontzettend troosteloos oord te zijn. ‘Wat mutte we hier?’ Dus hebben wij gelijk maar de (natuurlijk vertraagde) trein naar Luik genomen.

Dit blijkt zo’n beetje de goorste* stad van de wereld te zijn en we hebben er nog niet de helft van alle inkopen kunnen doen, maar bij de slager wel een nieuw frans woord geleerd (gehakt = haché).

Voor vertrek op het station van Luik  Guillemins hebben wij trouwens nog heerlijke lasagne gegeten, met een gigantisch grote sorbet na!

We hebben ook besloten om over 4 dagen te verkassen met onze tent, toen wisten wij nog niet waarheen. We zouden wel zien. De terugreis met trein en bus naar Grand Halleux verliep gelukkig zeer vlot en zonder vertraging.

Morgen een campingdagje.

*dit schreven wij in '91, of het nog zo is?

Coo, waterval

 Dinsdag 18 juni 1991, 4e vakantiedag (met zijn tweeën op vakantie naar de Ardennen)

Volg deze link voor de derde dag.

Vandaag zijn we naar Coo geweest waar een mooie waterval is. Er was ook een soort van pretpark Telecoo*, waar je voor elke attractie apart moest betalen. Helaas liet het weer ons een beetje in de steek, zodat wij moesten schuilen voor het onweer. Even later was het dan wel weer aardig. Best een aardig dagje al was Coo wel behoorlijk toeristisch.

Ach wij hebben wel genoten in onder andere de achtbaan en het kabelbaantje omhoog en weer omlaag, wat klimmen bergje op en bergje af door het park en het watergeweld van deze waterval.

Terug in Grand Halleux hebben wij heerlijk uitgebreid gegeten en daarna lekker naar ons radiootje geluisterd, kaarten geschreven voor familie en vrienden. En zo vloog de dag weer om. ’s Avonds dronken wij nog cola met rum bij het zwembadje. Wij hadden daarbij wel onze warme trui, jas en lange broek aan, zo’n beetje onze laatste schone kleren alweer.

En toen regende het weer. We proberen ons maar weer warm te houden in de klamme tent, deden Zweedse puzzels en kaarten, een snackje tussendoor en Radio Luxemburg op ’t radiootje.

De dag erop liften wij en gaan we naar?

*Telecoo bestaat niet meer, tegenwoordig is hier een Plopsaland pretpark

De Veenhoop, even fietsen

Onze vaarvakanties in Nederland

Het is begin 3 augustus 2005, wij zijn met zijn vieren op vakantie met onze boot, onze kinderen zijn 10 en 11, na bij Terherne.  

Het was vanmorgen niet warm en bewolkt. Na het ontbijt rond 11 uur gingen wij varen. Onderweg kwamen wij in het Akkrumerrak nog skûtsje D'Halve Maen zeilen tegen.Skûtsjesilen is vandaag in Terherne. Eerste stop voor Akkrum hebben wij even het húske geleegd. Tweede stop in Akkrum was schaft. Wij even naar Poiesz supermarkt voor wat boodschappen. Na enen gingen wij weer onderweg, eerst even wachten voor de twee bruggen, waar wij onderdoor moesten. Toen voeren wij langs Nes omhoog richting een bewolkte en onder een dreigende lucht naar de Peanster Ie. Deze voeren wij helemaal af tot aan De Veenhoop.

De Veenhoop

In De Veenhoop legden wij vlak voor de bui aan. Even een borreltje. Na de borrel hebben wij even een wandelingetje met onze hond door het dorpje gemaakt. Daarna maar even eten. Heerlijk pannenkoeken gebakken. Aan het eind van de middag zijn mijn lief en zoon een eind gaan fietsen,  op de vouwfietsen waar wij nieuwe betere zadels op hebben gezet. De zon is weer gaan schijnen.

Die twee zijn via Goïngahuizen naar Oldeboorn gefietst, prachtige vergezichten, maar best ver op die iele vouwfietsjes.  Vervolgens gingen mijn dochter en ik te fietsen, naar Nijbeets, een rondje. weer terug hadden wij allen leuke verhalen, aan boord maar lekker weer even zitten snacken en borrelen.

Nijbeets

Morgen naar het ontbijt vervolgen wij onze vakantie, richting Eernewoude.

Terkaplesterpoelen, fris

Onze vaarvakanties in Nederland

Het is dinsdag 2 augustus 2005. Wij zijn met zijn vieren op vakantie met onze boot, onze kinderen zijn 10 en 11.

Vanmorgen waren wij al vroeg wakker. Toch niks meer zo’n jachthaven voor ons. Veel te druk en zelfs de kat leek gisteravond niet op zijn gemak. Nog even wat dingetjes gekocht in Joure, o.a. nieuwe zadels voor de beide vouwfietsen, de kinderen nog wat stickers en nog wat spul van de Aldi en toen zijn wij vertrokken.

Via een prachtig smal slootje met allemaal huizen langs het water, langs het plaatsje Broek. Richting Sneekermeer, Terkaplester Poelen eigenlijk, waar wij nu bij een Marrekriteplekje liggen.

Er kwam alweer een ijsbootje langs, die ook de Leeuwarder Courant verkocht. Vandaag dus 2 kranten.

Het weer is niet super, bewolkt, eigenlijk ook koud, rond 16 graden. De Picknicktafel buiten gezet, waar ik de krant zat te lezen. Maar mijn lief is toch maar naar binnen geschoven, ze vindt het toch wel koud buiten.

Morgen naar De Veenhoop.

Akkrum, schaft

Onze vaarvakanties in Nederland

8 augustus 2006 met zijn vieren (m,v,d12,z11 + hond + kat) op vakantie, onze buren (m,v) varen een paar dagen met hun boot met ons mee.

Vanmorgen lekker uitgeslapen op de Rengerspôlle bij de Âlde Feanen, relaxt! Pas na twaalven verlieten wij ons stekje bij winderig en bewolkt weer. Bestemming 1, Akkrum, voor boodschappen. We zijn via het Prinses Margrietkanaal en de Kromme Knillis gevaren en hebben aangelegd voorbij de camping jachthaven in het kanaal richting Terhorne. Buurvrouw en mijn lief hebben op onze vouwfietsjes boodschappen gedaan bij de Poiesz, spullen voor de barbecue. Een plekje zoeken na de lunch, saucijzenbroodjes en koffie. We zijn uiteindelijk terecht gekomen op een piepklein eilandje in de buurt van Terhorne in de Zoute Poel. Hier hebben wij met zijn zessen gebarbecued onder behoorlijk winderige omstandigheden, maar het was wel leuk.

Hopelijk heb ik bij Akkrum nog een leuke foto gemaakt voor in het lijstje dat we van onze dochter en zoon hebben gekregen. Ik heb 3 foto’s van hun genomen op het skûtsje Gudsekop.

Morgen naar IJlst.

Sprinkhaan

Zomers zie ik ze geregeld en hoor ik ze op warme avonden nog veel meer, krekels en sprinkhanen . Nu zag ik er toen ik van de week (midden oktober) thuis kwam uit mijn werk eentje zitten op de muur, toen ik mijn fiets neer zette. Laat in het jaar toch?

De sprinkhanen (Caelifera) zijn een onderorde van insecten die tot de orde Orthoptera (rechtvleugeligen) oftewel krekels en sprinkhanen behoort. De groep staat ook bekend als de echte sprinkhanen of kortsprietigen, omdat ze relatief korte antennes hebben in vergelijking met de enige andere groep van de rechtvleugeligen, de Ensifera (krekels) of langsprietigen. Onder deze laatste groep vallen alle sabelsprinkhanen en krekels.

De Caelifera omvatten alle typische sprinkhanen, zoals de veldsprinkhanen. Ook alle treksprinkhanen behoren tot deze groep. De meeste soorten hebben vleugels, al zijn deze bij een aantal soorten te klein om mee te vliegen.

De stridulatie van Caelifera geschiedt meestal door met de poot langs een getande vleugelrand te strijken, dit in afwijking van de Ensifera, die veelal de vleugels langs elkaar wrijven. 

Loenen, waterval

Juli 1998

Jaren geleden, onze dochter was 4, onze zoon 3. Het was vakantietijd en het werd de 2e grote vakantie met ons eigen stormtent. Onze hele kampeeruitrusting inclusief 4! fietsen ging op een aanhanger en onze schoonouders brachten ons van Harderwijk naar Beekbergen.

De bestemming was de Euroase camping Beekbergen (tegenwoordig een Droompark) vlakbij de Loenense waterval. 

Wij zetten onze tent op tegenover een oud  toiletgebouw. Al gauw kregen we van buren en met name mensen met vaste staanplaatsen te horen, dat ze actie voerden. De eigenaar van het park wilde van de caravans en tenten op zijn terrein af en alleen nog maar chalets en huisjes. Dat is dus uiteindelijk ook gelukt. Triest en vervelend en er zijn meer voorbeelden van, maar wij zouden hier toch maar 2 weken zijn en volgend jaar zetten wij sowieso onze tent weer ergens anders op.

Als wij het terrein afliepen kwamen wij binnen een paar minuten bij de grootste waterval van Nederland uit in de Vrijenbergerspreng. Het water stort in drie trappen meters naar beneden. De Loenense waterval is de grootste waterval van Nederland. Een paar kilometer stroomopwaarts is nog een kleinere waterval van twee trappen. Fijn om zo met onze twee kleutertjes door het ondiepe water tussen 2 trappen over te steken. Ze vinden het best spannend.

Onze zoon van 3 leerde op deze camping zonder zijwielen fietsen, maar voor grotere afstanden, naar Apeldoorn, Loenen, Beekbergen, Lieren, speelpark De Brug in Eerbeek en langs het wildviaduct bij de Woeste Hoeve Hoenderloo gaan ze nog lekker bij ons achterop.

In Apeldoorn bezochten wij de grote kinderboerderij Malkenschoten, in Lieren dronken wij wat lekkers in de restauratiewagen op het stoomtrein station en in Hoenderloo lekker in een restaurantje aan de boerenpatat met uien, champignons, spekjes en boontjes.

Als wij niet in het bos waren, waar de zandhagedisjes voor ons weg schoten, maar gewoon op de camping waren, vermaakten wij ons in speeltuin of zwembad met zo nu en dan zo'n blauw schatkist ijsje met verrassing voor de kinderen.

's Avonds vermaakten die twee zich met het kindertheater van Loek Pannenkoek. Dat vonden ze soms hilarisch.

Voor ons een biertje op zijn tijd, soms zaten we daarvoor bij verre familie van mijn vrouw, twee achternichten uit Apeldoorn, die vaste plekken op deze camping hadden. Ook zaten ze wel bij ons. Ja onze rode plastic opvouwbare picnicktafel was best sterk. De dames hadden Hollandse maten en konden toch samen met gemak aan een kant van de picnicktafel zitten, zonder dat ie kiepte of inklapte. 

Onze zoon was zo nu en dan een klimgeit en beklom als wij even niet keken (of stiekem toch wel) een van de drie hoge coniferen schuin tegenover onze tent tot metershoog. Ja en 's avonds als wij voor onze tent een biertje drinken en wij binnen de looplamp aan in top hadden hangen, leek het net een baken.

Zo hoorden wij op het kleine radiocassetterecordertje voor de tent op 11 juli onze eerste vakantiedag ook het Nederlands voetbalelftal 4e op het WK in Frankrijk worden na  een 1-2 nederlaag tegen Kroatië. TV hoorde bij het kamperen niet bij onze uitrusting. Op dezelfde manier hoorden en volgden wij de finale een dag later met de gezondheidsproblemen van Ronaldo en de overwinning van Frankrijk met 3-0 op Brazilië. Toen wisten wij nog niet, dat wij bij de finale, die Frankrijk 20 jaar later zou winnen, zelf in Frankrijk zouden zitten en ook alles van het feest mee zouden krijgen.

Ja de tent vakantie bij de Loenense waterval in Beekbergen was echt heel leuk!

Eext, huurtent

14 juli 1995.

Onze kinderen waren 9 maanden en nog geen 2 jaar. Wij hadden toen nog geen eigen tent voor 4 personen, maar wilden wel met zijn vieren op vakantie en kamperen.

Net als onze schoonzus en zwager die ook 2 kinderen hadden, huurden we vanaf 14 juli 1995 dan maar een ingerichte tent op camping De Hondsrug in het Drentse Eext.

Wij hadden destijds ook geen auto en namen met zijn vieren vanaf onze toenmalige woonplaats Amersfoort de trein naar Assen. Daar zou onze schoonmoeder, die mijn schoonzus en zwager vanaf Friesland hadden gebracht ons even van het station halen.

Het was onze eerste en enige vakantie in een huurtent maar al met al wel een succes. De tent was best luxe. Slapen deden wij op echte bedden. Er was een keukentje met een koelkast. De enige vakantie ooit, dat wij een koelkast in een tent hadden. Al met al waren onze vakanties met eigen spullen later (inclusief uitrusting) stukken goedkoper.

Met onze familie dronken wij wel een een bakje koffie, maar grotendeels beleefden wij onze vakantie toch apart van elkaar. Wij hadden elk onze eigen belangstelling, ideeën en voorkeuren. Wij hadden er twee fietsen met kinderzitjes bij gehuurd en gingen er veel met de fietsen op uit.

Lekker fietsen door Drenthe, boodschappen doen in Gieten of Annen, even naar een restaurantje in Anloo om met zijn vieren te lunchen, of naar de kermis in Zuidlaren, waar de straten versierd waren.

Op de kermis daar, daar vermaakten onze dochter en zoon zich wel, maar op de weg er naar toe waren ze eerst wel in slaap gevallen in hun kinderzitjes 

kermis Zuidlaren

Wij bekeken hunebedden bij Eext, of in Annen en fietsten ook een keertje met onze zoon van 9 maanden naar de huisarts in Annen. Hij sliep overdag geregeld in de tent, maar zelfs daar verbrandde hij door de hitte en het zweten. Dit bleek niet ernstig, maar terwijl wij daar in de wachtkamer zaten kwam er ook een wat oudere Drent met begeleider de wachtkamer binnen, samen met een walm van azijn, die van de theedoek om zijn gezicht kwam. "Ik was bezig een wepsennest te verwijderen met een stok. Ze heb'  mie overal 'estoken."

Onze dochter van 23 maanden was al aardig zelfstandig. Ze liep 's morgens vroeg eens op eigen houtje de tent uit. Ik dacht, ik zeg niks maar loop stilletjes achter haar aan over de camping, waar bijna iedereen nog in rust was. Ze liep in haar eentje helemaal naar het verst af gelegen speeltuintje achter op de camping.

Net als de kinderen onderweg naar Zuidlaren op de fiets hebben wij als ouders ook eens een dergelijk momentje gehad. We konden vanaf de camping ritjes maken met de huifkar. Wij een keer mee op een regenachtige middag. Elk een peuter p schoot en je kon wat door het gat achter naar buiten kijken, terwijl je over zandweggetjes hobbelde. Door het langzame gehobbel en het beperkte zicht, vielen we een paar keer (bijna?) In slaap.

Al met al samen met twee peuters was het een heerlijke vakantie.

Pizza

Wij houden niet zo van ingewikkelde liflafjes. Wij zijn mensen van de gestampte pot. Ach wij wijken er ook best wel eens van af. Best wel vaak eigenlijk!

Een pizza een van de 3 p's op zijn tijd is ook best lekker.

Soms maken wij hem helemaal zelf, inclusief de bodem van zelfrijzend bakmeel of met zo'n pakket uit de supermarkt. Ik maak dan zelf de tomatensaus, snijd de groente die ik er op wil, vleeswaren en / of tonijn, mozzarella, kaas of wat dan ook. Ze zijn nooit gelijk.

Na een drukke werkdag komen zij ook wel eens uit een diepvriesdoos, vaak gewoon de simpelste margarita.  Wij voegen er dan nog wel wat extra uien, tonijn, mozarella, vleeswaren enzo aan toe.

Ook als wij uit eten gaan wordt het wel eens pizza. In het buitenland, maar ook in Nederland.

Ik herinner mij nog hoe ik bij mijn nicht in New Jersey gigantische Amerikaanse pizza's uit een doos at. Daar delen zij de punten, of op dezelfde manier in een pizzeria in Pecos met mijn vrouw en neef.

In Newcastle in een snackbar een hele hete uit een pizzadoos, thuis eentje van Dominoes, of gewoon een lekkere uit een pizzeria, waar dan ook, bijvoorbeeld in Italië met soepstengels vooraf.

Ook werden wij begin 90-ger jaren al eens wakker van de brandweer. Er was brand uitgebroken bij de pizzeria om de hoek in het Soesterkwartier in Amersfoort!

Een pizza'tje in Rotterdam