zondag 28 april 2019

Innsbruck, Hafelekarspitze


In april waren mijn zoon, vrouw en ik heerlijk een weekje naar de Alpen, onze dochter paste in haar flat op onze hond, was die ook op vakantie.

Wij hadden er gisteren een heerlijk dagje opzitten in het noordelijkste puntje van Italië in Sterzing Zuid-Tirol. Vandaag reden wij via de oude Brennerpas (tolvrij) terug richting Innsbruck, Deze rit kostte met het mooie weer van deze week nauwelijks meer tijd en er was van alles moois te zien onderweg op deze tweebaansweg, lekker driekwart van de route wat achter een Poolse vrachtwagen aan tuffend. Van onder bij de imposante Europabrug langs en dan ben je ook al gauw in Innsbruck,

De auto hadden wij in het centrum in een parkeergarage gezet en op het terras werd zo vroeg nog niet zo snel bediend, dan maar gelijk op zoek naar de Hungerburgbahn, de kabeltrein, die ons een paar honderd meter hoger zou brengen naar de gondelbanen, die ons richting Hafelekarspitze zou brengen.

De drie coupés, die altijd horizontaal blijven, omdat ze in een frame hangen,  van dit treintje met voornamelijk staanplaatsen, bracht ons in een paar minuten een paar honderd meter hoger naar het eindpunt. Daar keken wij even wat om ons heen en besloten toen gelijk maar verder te gaan met de gondelbanen. De eerste gondel bracht ons naar 1900 meter hoog de Seegrube, dat is al hoger dan 2 dagen eerder op de Tegelberg in Duitsland en wij gingen nu gelijk daarna door naar ruim 2200 meter de Nordketten. Daar keken wij onze ogen uit. Nog veel sneeuw boven de 1800 meter. Toch weer heel anders dan de Tegelberg, waar wij 2 dagen eerder naar boven gingen. Was ook heel leuk.

Mijn zoon is nog naar boven gelopen tot op de Hafelekarspits boven 2300 meter. Het was mij op de bevroren rotsen te glad en mijn vrouw en ik bleven halverwege, tot de sneeuw ophield.

Na het rondlopen en -kijken hebben wij eerst maar eens een lekkere bak koffie met paviljoen gehaald in het restaurant. Vervolgens  weer rondkijken en lopen, wat foto's en filmpjes maken en daarna gingen wij maar weer naar 1900 meter, de Seegrube. Hier werd nog volop geskied en gesnowboard. Wij besloten lekker te genieten en te kijken op zo'n strandstoel met geweldig uitzicht. In t-shirt in de zon in de sneeuw. Heerlijk.

Wij daalden weer een etage af. Wij wilden ook nog wel even een stuk echt wandelen. Weet je wij lopen het eerste deel van het traject van de Hungerburgbahn naar beneden, tot het station Alpenzoo.
Het zou zo'n 20 minuten zijn. Ergens onderweg misten wij een signaal, want wij dwaalden een eind af en volgden op een gegeven moment zelfs de fietscrossbaan, om een 40 minuten later per ongeluk toch bij het Alpenzoo station aan te komen. Gelukkig maar.

Laatste stuk nog met het treintje en dan in het centrum maar het hotel zoeken, dat mijn vrouw vanaf de strandstoel eerder telefonisch had geregeld. Wat een leuke dag!
Morgen naar Kufstein.

Geen opmerkingen:

Een reactie posten

Dank voor je reactie!
Een groet van Zwerver