Op 5 december 2020, mijn lief was net naar haar werk, moesten mijn zoon en ik nog wat boodschappen (kratje bier) hebben. Hond mee, wij gingen even naar de Boni in Heino, dan konden wij daarna nog even met de hond wandelen.
Ik was al meerdere keren hier om boodschappen geweest, maar nu doordat ik omdat de hond mee was buiten bleef zag ik pas dat schuin tegenover de Boni supermarkt een hertenkampje ligt. In hertenkampen worden meestal damherten gehouden.
Voor onze pup van 6 maanden een Mechelse herder, was het verrassend zo'n 'groot' onbekend dier. Maar ja ook onze vorige hond, een kruising Mechelaar bordercollie, kon haarzelf in een soortgelijke situatie ook als volwassen hond nog steeds druk maken.
Heino 2020
Ommen 2015
Het damhert (Dama dama) is een evenhoevig zoogdier uit de familie van de hertachtigen (Cervidae). Tussen de ijstijden leefden de damherten onder andere tot in West-Europa, maar de laatste ijstijd heeft de dieren naar Klein-Azië verdreven. De Romeinen brachten de soort weer met zich mee en verspreidden het dier door het gehele Romeinse Rijk. Tegenwoordig komt het op alle continenten behalve Antarctica voor. Het damhert is de soort die het vaakst gehouden wordt in hertenkampen.
Het damhert is groter dan een ree en kleiner dan een edelhert. De kop-romplengte is 130 tot 170 centimeter en de schofthoogte 85 tot 110 cm. Het damhert kan 45 tot 100 kilogram zwaar worden. De staart is vrij lang: 16 tot 19 centimeter. Het mannetje (hertenbok of schoffelaar, naar de vorm van het gewei van volwassen dieren) wordt over het algemeen zwaarder dan het vrouwtje (hinde genaamd).
In Nederland komt het damhert voor op de Veluwe, in de duinen zoals op Walcheren en op kinderboerderijen en hertenkampen. Er ontsnappen weleens een of meer damherten, zodat verspreid over Nederland verscheidene groepjes zoals bij Oranjewoud in Friesland voorkomen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten
Dank voor je reactie!
Een groet van Zwerver