Eigenlijk vind ik het prachtige bloemen. Voor het eerst lette ik er bewust op jaren geleden op Schiermonnikoog. Het mooie is, dat de bloemen overdag een beetje dicht zitten en 's avonds bij zonsondergang open ploppen.
Jaren geprobeerd deze planten in onze tuin te krijgen. Een keer is het gelukt. Ik dacht nu is het klaar, die komen volgend jaar wel weer, maar nee. Verder zie ik ze overal, braakliggende terreinen, spoordijken, industrieterreinen tussen het vuil en dus in de duinen, maar niet bij ons in onze tuinen.
teunisbloem in een spoorberm
teunisbloem tegen een hek op een industrieterrein
Teunisbloem (Oenothera) is een geslacht van eenjarige, tweejarige en vaste planten uit de teunisbloemfamilie (Onagraceae). De soorten komen van nature voor in Zuid- en Noord-Amerika, maar zijn ondertussen ingeburgerd in vele landen. De Nederlandse naam teunisbloem is afgeleid van Sint Antonius van Padua, omdat de plant bloeit rond diens naamdag.
Het geslacht heeft gele bloemen met vier kroonbladen. De bloemen staan rechtop of schuin omhoog. De bloemen bezitten een kelkbuis. Hij bloeit van eind juni tot midden november. De zaden van de meeste soorten rijpen van augustus tot oktober. De zaaddoos bevat circa 200 zaadjes waaruit een kostbare olie wordt gewonnen. Veel soorten zijn nachtbloeiers en hebben de gewoonte de bloemen 's avonds in de schemering te openen. De knoppen ontvouwen zich in enkele minuten tot bloemen. De volgende dag verwelken ze, maar 's avonds gaan weer nieuwe bloemen open, zo wekenlang. Ze worden door nachtactieve insecten bestoven.
De meeste soorten komen nog steeds voor in hun oorspronkelijke verspreidingsgebied in Midden- en Noord-Amerika. Van de in Europa ingevoerde soorten loopt de noordgrens van hun verspreidingsgebied tot in Finland. In de natuur zijn het vaak de eerste planten die nieuwe grond koloniseren.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten
Dank voor je reactie!
Een groet van Zwerver