Het is maart 1995 en wij hebben een peuter en een baby, een dochter van anderhalf en een zoon van nog geen half jaar en wij gaan een weekend met twee vrienden weg, naar een vakantiepark in de Eifel.
De bestemming was het park Heilbachsee in Gunderath in de Duitse Eifel. Wij hadden daar een zespersoons huisje gehuurd met zijn zessen en wij konden een aanhangwagentje lenen van andere vrienden, onze vrienden waarmee wij op pad gingen hadden een auto, zo konden wij met ons hele hebben en houden in 1 auto een weekendje weg van Amersfoort naar Heilbachsee.
Ondertussen zouden mijn ouders op onze hond en kippen passen en de woonkamer opnieuw behangen. Geweldig toch?
De heenreis met lekker weer verliep voortvarend. In het huisje sliepen wij met de twee kleintjes boven en ons bevriende stel onder. Lekker naar het zwembad met zijn allen, wat rondwandelen met zijn allen in de heuvelachtige omgeving. Mooi was, dat er nog sneeuw lag op sommige plekken en mijn dochter ‘boetseerde’ met een metershoge sneeuwbal in het ‘groen’ tussen de nep vakwerkhuisjes, waarin wij verbleven. Natuurlijk, beide mannen hebben hier op zaterdagmorgen ook nog de nodige kilometers gerend.
Zondag ging ik met het andere stel naar het Frühschoppen, mijn vrouw had hier niet zo’n zin in.
’s Avonds gingen wij allemaal nog een keertje lekker met zijn zessen uit eten op de Plaza van het park, met grote bellen rode wijn. Op de achtergrond speelde een CD van Melanie, Ruby Tuesday eentje die ik zelf ook had, een keer op de kop getikt in een ramsj-rek bij de Dixons.
Maandagmorgen weer naar huis. Halverwege nog een kleine complicatie, mij dochter die ik op schoot had achterin de auto moest overgeven, mij hele broek vol braaksel. Nou ja even uitstappen. Mijn andere broek achter weer even uit de waszak vissen, omkleden en weer verder.
Toch zijn wij als paar niet zo geschikt voor dit soort weekendjes met elkaar. Wij functioneren het beste samen, of met ons eigen gezin. Op een of andere manier, is zo’n vriendschap na zo’n weekendje niet meer wat het geweest is. Maar ja, boeien…
Geen opmerkingen:
Een reactie posten
Dank voor je reactie!
Een groet van Zwerver