Vroeger werd dat kleine knuffelbeest, dat veel kinderen tot hooguit een aantal jaar bezat, totdat het was doodgeknuffeld meestal een marmot genoemd. Dat waren trouwens geen marmotten net als die kort- of langharige beesten die ook in de 70-ger en 80-ger jaren in de Wiekentkwis van het pratende pak door de renbaan liepen, maar cavia's.
Trouwens deze van oorsprong Zuid-Amerikaanse knaagdieren worden in sommige Latijns-Amerikaanse landen ook gewoon gegeten... Ach ja, wij eten ook konijnen....
Dit zijn marmotten:
Wij kwamen ze tegen in onze vakantie in Zwitserland in het Peter en Paul Wildpark in Sankt Gallen.
De alpenmarmot (Marmota marmota) is een knaagdier uit het geslacht van de marmotten (Marmota).
De alpenmarmot is compact gebouwd en heeft een grote kop en korte poten. De voorpoten hebben 4 en de achterpoten 5 tenen. De kleine oren zijn vrijwel geheel in de huid verborgen. Zijn huid bestaat uit een zeer dikke vetlaag die hij gebruikt als voedselreserve bij de winterslaap. Aan het begin van de zomer, in juni en juli, soms in augustus, is de marmot in de rui. Een volwassen alpenmarmot is tussen de 50 en 55 centimeter lang. De staart is nog eens een 15 tot 20 centimeter lang. Zijn gewicht varieert door het jaar maar hij kan tot 6 kilogram wegen. In de lente wegen ze ongeveer 3 kilogram. Mannetjes zijn zwaarder dan vrouwtjes. Ze komen voor in de Alpen, en zijn van daaruit succesvol ingevoerd in de Pyreneeën, de Karpaten, het Zwarte Woud en de oostelijke Alpen. Daar leven ze in alpenweiden boven de boomgrens, tussen de 600 en 3200 meter boven zeeniveau.
Ze leven voornamelijk op de zuidkant van steile rotsige heuvels. Dieren die leven op een zuidelijke helling verliezen tijdens de winterslaap minder vet en zijn beter in staat om de winter te overleven, maar dieren op een noordelijke helling hebben daarentegen minder last van de zomerse hitte.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten
Dank voor je reactie!
Een groet van Zwerver