Junne, vrije vrijdag

 Gisteren hadden mijn lief en ik samen een vrije dag. Heerlijk, want donderdag werkte ik nog en vandaag werkt zij weer. Eerst vroegen wij ons af, 'waar zullen wij vandaag onze hond uitlaten'? De Leemkule en Heerde hebben wij nu wel even gezien. 'Zullen wij naar Ommen, de Sahara?' 'Doen wij en wij gaan ook lekker buiten de deur lunchen.'

Onderweg, onze hond achterin, wij voorin. Het eerste deel van de weg naar Ommen is veranderd, maar mijn lief probeerde eerst binnendoor te rijden. Veel stoplichten en drukte op de Ceintuurbaan in Zwolle en dan blijkt ook de Vechtbrug bij Berkum geblokkeerd. Wij rijden een rondje door Berkum Veldhoek en gaan alsnog een stukje de A28 op. Daarna de verbrede N340 op. Op naar Ommen.

In Ommen rijden wij het centrum door, de Vecht over en linksaf richting bossen. Waar wij dachten te parkeren, was geen parkeerplaats (meer?). Wij rijden iets verder en komen bij een schattig parkeerplekje van Bospark Junne gelegen op een meer dan 10km2 groot landgoed, dat voornamelijk bestaat uit bos.

Mijn lief parkeert de wagen en wij lopen links van het kleine maar zeer mooi en ruim opgezette vakantieparkje het bos in. Na een paar honderd meter ligt links een bult, er even overheen. Erachter ligt een zandverstuiving, een uitlopertje van de Sahara? Die ligt een paar honderd meter verderop achter het spoor. Wij lopen een stukje door het mulle zand op deze prachtige zonnige herfstdag. Maar wij besluiten toch weer de voornamelijk graspaden op te gaan met onze hond die zich ook prima vermaakt.

Een klein uur wandelen wij hier rond en (maar dat hindert niet) onze sokken zijn door week, want het is hier lekker vochtig. Het laatste stukje is het saaiste, want dat is een paar honderd meter langs de Junnerweg. Weer in de auto vragen wij ons af, zullen wij even in het centrum van Ommen koffie drinken en thuis drinken, of toch gewoon thuis. 'Ach in Ommen, niet zo veel zin in, dus rijden wij weer richting Zwolle.

Ter hoogte van Dalfsen ligt wegrestaurant Roadrunner. Zullen wij hier dan gaan lunchen. Het was ondertussen na twaalven dus... Wij rijden de parkeerplaats op, met de bedoeling op het zonnige terras te lunchen, maar lopen eerst even naar binnen. Ziet mijn schat daar een bekende, een oud-collega. Zij heeft een paar jaar geleden een carrière switch van de zorg naar de horeca gemaakt.

Wij gaan  nadat zij een praatje hadden gemaakt naar buiten en bestelden koffie en even later elke een omelet. Het terras liep ondertussen lekker vol met voornamelijk mannen, die even komen schaften. Wij hadden een heerlijke lunch en toerden daarna weer naar huis.

De twee koffie van het wegrestaurant waren niet zo sterk als wij gewend zijn. Dus thuis eerst nog maar een koffie op het terras. 's Middags ook heerlijk buiten gezeten en ons behalve lekker lezen, ik in de thriller 'Jager' niet echt drukt gemaakt. Heerlijk dagje.