Een venusvliegenvanger cadeau

Elke keer als ik in een tuincentrum kom vind ik op een of andere manier vleesetende planten (plantjes) toch fascinerend, maar ik had er nog nooit een meegenomen. Nog steeds niet.

Hoeft ook niet meer. Eerder deze week waren mijn dochter en vrouw samen naar de IKEA en daar zagen ze deze venusvliegenvanger. Mijn dochter had hem als cadeautje voor mij meegenomen, nadat mijn vrouw haar vertelde over mijn fascinatie voor deze plantjes.

Lief he?

De venusvliegenvanger of venusvliegenval (Dionaea muscipula) is een vleesetende plant uit de zonnedauwfamilie (Droseraceae). Het is de enige soort in zijn geslacht.

De plant vangt kleine insecten en spinnen door middel van bladeren die uit twee helften bestaan die snel kunnen dichtklappen. De plant lokt zijn prooi door het afscheiden van een nectarachtige substantie aan de randen van de twee bladhelften. De zoete geur van de nectar lokt hoofdzakelijk vliegen.

Tussen de bladhelften zijn voelharen aanwezig. Als een haar binnen circa 20 seconden meerdere keren worden aangeraakt, gaat de val dicht met de kans dat er een dier tussen zit. Regen en wind lokken geen reactie van het blad uit omdat dit te langzaam gaan. Als regen en wind de vallen dicht zouden laten gaan, zou de plant veel energie verliezen. Als er niets blijkt te zijn gevangen openen de bladeren zich weer na een paar uur. Als de zon op de binnenkant van de bekjes schijnt worden die mooi rood en aantrekkelijker voor insecten.

Tussen de dichtgeklapte bladeren komt een afscheiding vrij die het insect verteert. Elk blad kan slechts een gering aantal insecten verteren, daarna sterft het af. Het verteren van een insect duurt zo'n tien dagen. Na vertering blijft er een residu achter van onverteerbare delen van het insect. Als het blad weer open gaat valt dit residu er uit of wordt door de wind weggeblazen.

In de lente zijn de bladeren kort en breed, in de zomer lang en smal. In de natuur komt de plant voor op arme grond van moerassen en natte dennenbossen in North Carolina (VS).