Stroe, Wiringherlant

 Een nachtje weg, deel 5
Deel 4 al gelezen?

Wij reden van Den Oever weer terug naar Wiringherlant bij het dorpje Stroe. Terug in ons hotelchalet was het tijd voor een lekkere kop koffie. De avond brachten wij voornamelijk in ons hotelchalet door. De fauteuils zetten wij op een voor ons aangename plek en het werd al gauw donker. Wij hadden wijn en snacks mee voor de avond. Het was gezellig en lekker en alles, beide flessen, gingen op.

Tegen middernacht was het tijd voor de laatste ronde met onze hond nog even over de Waddenzeedijk en genieten van het uitzicht met alle lichten in de verte op links Den Helder en de vuurtoren van Huisduinen en van links naar rechts over de zee zag je beurtelings de lichten van de vuurtorens van de Waddeneilanden en het rook lekker naar Wad.

Nog even op de dijk, in de verte delichtbundel van de vuurtoren van Huisduinen

Kniertje waakt over ons

Weer terug in ons hotelchalet was het bedtijd en wij sliepen heerlijk. Het eerste wat wij 's morgens deden toen wij waren opgestaan, was bij zee kijken. Wij gingen zelfs lekker nog even via wat stenen over een vervallen pier een eindje het Wad op een heerlijke plek.

Net als vannacht zochten wij nu nog een keer het bankje op waar wij toen gezeten hadden. Genieten.

Vervolgens was het tijd voor ontbijt. Bij de receptie haalden wij onze grote picknickmand voor het ontbijt heerlijk.

Wieringen een heerlijk (ooit) eiland voor een fijne (korte) vakantie

Na het ontbijt douchten wij heerlijk en was het tijd om de sleutel met klompje en picknickmand weer in te leveren en op huis aan te gaan. Wij maakten op Wieringen nog een korte stop, bij het dorpje Westerland op de plek waar tot 1924 de veerboot van Wieringen naar het stadje Schagen vertrok.

Wij reden door de Wieringermeerpolder weer terug richting Enkhuizen en reden weer naar Lelystad. Wij vonden het nog geen plek of moment voor pauze en reden gelijk verder. Vlak bij huis in Wilsum hielden wij nog een korte pauze. Wij wandelden daar nog even naar de IJssel en haalden onderr andere herinneringen op van de tijd, dat wij daar met onze boot Moeke even afgemeerd lagen en open een gegeven moment op de keien op stuiterden, doordat er een boot zo langs kwam racen, dat al het water bijna onder de boot werd weggezogen.

Maar voor nu, wij waren mooi even fut.

Den Oever, vuurtoren

Een nachtje weg deel 4
Deel 3 al gelezen?

Van ons hotelchalet vlak achter de Waddendijk reden wij over leuke binnendoorweggetjes naar het havenplaatsje Den Oever aan het begin van de Afsluitdijk. Het was nog wel ruim voor zessen, maar wij hadden de lunch overgeslagen, dus etenstijd voor ons. Wij parkeerden de auto bij de haven en klommen eerst even de betonnen dijk op, om de haven en het rode vuurtorentje eens goed te bekijken.

De vuurtoren van Den Oever, meerdere keren verplaatst

De  16 meter hoge Vuurtoren van Den Oever is een opengewerkte, rode, gietijzeren in 1885 gebouwde vuurtoren door Penn & Bauduin uit Dordrecht en werd ontworpen door Adrianus Cornelis van Loo. De vuurtoren stond aanvankelijk aan de westkant van het eiland Wieringen bij het dorpje Westerland. Vanwege de inpoldering van het Wieringermeer was de toren daar niet meer nodig. In 1930 werd de toren gesloopt en bij de haven van Den Oever weer opgebouwd. Twee jaar later werd hij opnieuw verplaatst. Hij kwam toen te staan bij de Stevinsluizen van de Afsluitdijk. In 2017 moest de toren opnieuw wijken, nu in verband werkzaamheden aan de Afsluitdijk. In de nacht van 16 op 17 maart 2017 werd de met behulp van de Genie in vier stukken verhuisd naar een nieuwe locatie op het uiteinde van de verlengde Oostkade.

Het licht bestond uit de kleuren wit, rood en groen. Het witte licht had een sterkte van 1300 candela, had een lichthoogte van 15,5 meter en was te zien op een afstand van 10 zeemijlen. De andere kleuren waren zichtbaar op zeven zeemijlen. Het licht werd gedoofd in 2009. Op 21 juni 2017 werd het licht opnieuw ontstoken, maar de toren wordt niet meer vermeld in de lichtenlijst en op zeekaarten.

Bij de haven lag het visrestaurant Basalt. Wij besloten toch maar een restaurant te zoeken waar je ook iets anders dan vis kon kiezen. Heel veel keus was er niet het werd restaurant Bruisend. Ook hier mocht de hond niet naar binnen. Iemand van het personeel zei, dat dat bij de Chinees wel zou mogen, leek ons geen goed idee. Ondanks dat wij de jassen niet mee hadden zijn wij maar op het terras gaan zitten, dat mocht wel. Op zich was het eten prima, voorafje sloegen wij over, wij kregen wel een lekkere amuse met gerookte paling en het hoofdgerecht was prima. Wij waren toen nog de enige gasten in dit stille dorp, waar alleen zo nu en dan een autootje door de straat reed. Elke een glas rosé erbij. Vonden wij prima zo. Na het hoofdgerecht lekker weer terug naar onze hut. Onderweg reden wij nog langs het Vikinginformatiecentrum, Wieringen heeft ook een verleden met Vikingen, wij lieten het rechts liggen, want het was inmiddels avond, op naar onze overnachtingsplek.

Naar een nachtje weg deel 5

Menu Vuurtorens

Hippolytushoef, blokkenkar

Een nachtje weg, deel 3
Deel 2 al gelezen?

Na de stop bij het gat in de dijk reden wij al gauw bij Den Oever Wieringen op en reden wij eerst richting Hippolytushoef, misschien om te lunchen, of om nog wat te kopen. Wij reden het dorp in en mijn lief parkeerde in een parkeervak bij de Hippolytuskerk. Eerst gingen wij even naar de dierenspeciaalzaak 't Warme Nest om onze hond een lekkertje uit te laten zoeken. Vervolgens liepen wij richting Hoofdstraat, de winkelstraat in het dorp. Veel winkels waren er niet, ook niet een zaak om uitgebreid te lunchen en 's avonds zouden wij ook niet terugkomen. Onze hond mag in de pizzeria toch niet naar binnen.

Wij liepen warenhuis De Ukkieshop in. Ik was al gauw weer buiten met onze hond, want honden mochten er hier in tegenstelling tot Hard-Wear eerder die dag niet in. Mijn lief ging toch even kijken. Ze vond een mooie blokkenkar. Dat is mooi voor onze kleinzoon, die iedere week een dag bij ons is, bij de ingang mocht ze even  met de kar bij mij overleggen. Ik vond het allang best en met een mooie blokkenkar gingen wij terug naar de auto. Nog een paar kilometer over kleine weggetjes naar het vakantiepark Wiringherlant waar wij vannacht in een hotelchalet gaan slapen. Inchecken, auto naar het chalet, spullen uitpakken, auto naar de parkeerplaats en even pauze/ Wat een leuk concept zo'n hotelconcept. Hier eerst maar een bakje thee met lekker de dubbele deuren open, even niet op het eigen terras, maar iets warmer en dan had dat ook gekund.

Na de pauze hier gingen wij, maar 's wat te eten zoeken in Den Oever.

Naar een nachtje weg, deel 4

Wieringerwerf, Gat in de dijk

Een nachtje weg, deel 2
Deel 1 al gelezen?

Wij reden vroeg in de middag Enkhuizen uit richting Wieringermeerdijk. Wij passeerden onder andere Medemblik en niet zoveel kilometers voor het voormalige eiland Wieringen hielden wij even pauze bij een plek, die Gat in de Dijk heet. Hier zit een stukje geschiedenis aan vast, wat ik tot ik op deze plek kwam nog niet kende. In eerste instantie stopten wij hier gewoon, om even uit te kijken over het IJsselmeer. Onderaan de dijk was nog een groepje aan het zwemmen in het IJsselmeer, wij zijn daarom nog maar even een stukje doorgelopen.

Op 17 april 1945 aan tegen het einde van de Tweede Wereldoorlog is ter hoogte van het Dijkgatsbos bij Wieringerwerf de Noorderdijk tot ontploffing gebracht. Hierdoor ontstond een gat in de dijk en kwam de Wieringermeer onder water te staan. Na WO II is hier natuurgebied De Wielen ontstaan met daarin de resten van een fundering van een boerderij die daar stond. Vanwege deze historisch belangrijke plek is dit gebied in 2020 zichtbaar gemaakt voor bezoekers. Op de oude dijk, die destijds was doorgebroken, is een toegangspad gemaakt met aan het einde een uitkijkpunt. 

Na deze pauze was het  nog maar een kort stukje naar Hippolytushoef.

Naar Een nachtje weg, deel 3

Enkhuizen, Vuurtje

13-09-2024 Een nachtje weg, deel 1

Wij hadden samen een lang weekend vrij en besloten de vrijdag even te gaan pierenwaaien aan de andere zijde van het IJsselmeer. Wij startten 's morgen rustig op, maar daarna wat spullen in de auto gedaan, onze hond op de achterbank en samen vanaf Zwolle door Flevoland en via de Houtribdijk naar de andere kant van het IJsselmeer, het rijden over deze dijk is prachtig met het ruime uitzicht op sommige delen over het Markermeer en het IJsselmeer tegelijk.

Het was nog morgen toen wij in Enkhuizen aankwamen. De auto aan de rand van het centrum geparkeerd en richting haven gelopen. Tijd voor koffie. Die dronken wij op het terras met gebak van restaurant Nap, naast het havenkantoor, aan de overkant het havenlicht, staren vuurtorentje, dat de ingang van de haven markeert.

Het Havenlicht van Enkhuizen, ook wel ‘t Vuurtje genoemd, werd in 1888 gebouwd ter vervanging van een houten constructie uit 1859 door  staalconstructiebedrijf De Vries Robbé & Co. uit Gorinchem.  In 1932 verloor de toren zijn functie, samen met de lichtlijn waar de toren deel van uitmaakte, en werd het licht gedoofd. Tegenwoordig is de toren in gebruik als onofficieel havenlicht; er is een rood licht aan de zijkant van de toren bevestigd. In 2009 werd het monumentale havenlicht gerestaureerd. De toren is eigendom van de gemeente Enkhuizen heeft de status van rijksmonument.

Na de koffie kuierden wij nog wat door de stad. Kopen voor ons zelf deden wij niets, maar op een gegeven moment kwamen wij langs de Hard-Wear, een winkel met veel Australian kleding. Onze zoon is hardcore fan, het was middagpauze op zijn werk en wij videobelden even, zodoende zochten wij (of eigenlijk hijzelf) een nieuwe broek uit en wij namen nog een t-shirt voor hem mee.

Voor deze keer hadden wij wel weer even genoeg Enkhuizen gezien, liepen weer naar onze auto en mijn lief reed richting Wieringermeerdijk.

Naar een nachtje weg deel 2

Menu Vuurtorens

Ouistreham, vuurtoren

Een van de eerste gebouwen, die je ziet als je in het centrum van Ouistreham parkeert is de vuurtoren.

Centraal in de streek van Calvados, bij de monding van de Orne en bij de kust van het Kanaal, werd de vuurtoren Ouistreham begin  20e eeuw gebouwd. De 38 meter hoge toren werd in de jaren '90 geautomatiseerd, het licht is 16 zeemijl ver zichtbaar. 

Menu Vuurtorens

Saint Nazaire-sur-Mer, Le vieux Môle

Aan het begin van de avond waren mijn lief, onze hond en ik weer aan het kuieren in Saint Nazaire-sur-Mer, gingen de oude brug over naar Le Vieux Môle, de oude haven. 's Morgens hadden wij in deze leuke stad al twee vuurtorentjes gezien. Hier in de Loiremonding staat een grotere vuurtoren.

N 47°16'17"  - W 02°11'49"

Reikwijdte : 11 zeemijl

Licht: 3 witte lichten elke 10 sec

Lichthoogte: 18 meter boven zeeniveau

Ligging: Einde van de pier, 44600 Saint-Nazaire

Hoogte : 17 meter hoog

Deze vuurtoren werd in 1904 gebouwd als vervanging van een eerste torentje dat in 1835-1836 werd gebouwd.

Menu Vuurtorens

Saint Nazaire-sur-Mer, Feu de la jetée Ouest & Phare de la jetée Est

Op 13 juli 's ochtends liepen wij nadat wij de auto uit waren gestapt al snel richting haven, de vuurtorentjes bij de ingang van de haven van Saint Nazaire met een doorkijkje naar de Loiremonding in de Atlantische Oceaan vond ik een mooie aanblik.

Het ooster (groen) en wester (rood) havenlicht in Saint Nazaire

Feu de la jetée Ouest

(lichtopstand op de westerpier - rood -)

N 47°16'0 - W 2°12'12"

Reikwijdte : 8 zeemijl

Licht: 4 rode lichten elke 12 sec

Lichthoogte: 11 meter boven zeeniveau

Ligging: Einde van de pier, 44600 Saint-Nazaire

Hoogte : 10 meter hoog

Phare de la jetée Est

(lichtopstand op de oosterpier - groen -)

N 47°16'0" - W 2°12'6"

Reikwijdte : 11 zeemijl

Licht: 4 groene lichten elke 12 sec

Lichthoogte: 11 meter boven zeeniveau

Ligging: Einde van de pier, 44600 Saint-Nazaire

Hoogte : 10 meter hoog

Menu Vuurtorens

Le Tréport, vuurtoren

 Op dinsdag 16 juli waren wij met het kabeltreintje afgedaald naar het laag gelegen gedeelte van de Noord-Franse kustplaats Le Tréport in het departement Seine-Maritiem. Wij hebben natuurlijk ook de vuurtoren aan Het Kanaal bekeken.

Le Phare Tréport is cilindrisch, bestaat uit een wit-groene toren en ligt aan het einde van de westelijke pier van de stad Tréport . De vuurtoren markeert de ingang van de haven. Deze toren is in 1844 gebouwd en 13,5 meter hoog.

Het lichtkarakter is: Frequentie  : 10 seconden (G), licht: 0,4 seconden, duisternis: 2,1 seconden, licht: 0,4 seconden, duisternis: 7,1 seconde en reikt 14 zeemijl.

16 juli 2024 bezochten mijn lief en ik het vuurtorentje in Le Tréport.

Menu Vuurtorens

Schoonoord, Ellert en Brammert

 Vrijdag hadden mijn lief en ik beiden een dag vrij, geen verplichtingen vandaag, een leuke dag om eens een dag je cultuur te snuiven in een museum. Onze hond gaat ook mee, dus gaan wij naar een museum waar honden ook welkom zijn.

Heel lang geleden, toen ik nog op de lagere school zat is het openluchtmuseum eens een onderdeel van een schoolreisje van mij geweest. Leuk om met volwassen ogen weer eens te zien en honden zijn er welkom.

Mijn lief rijdt ons in een uurtje over de Hunebed Highway naar Schoonoord, direct door naar het openluchtmuseum Ellert en Brammert. De reuzen Ellert en Brammert stonden ons al voor de ingang op te wachten.

De sage over de reuzen Ellert en Brammert is gesitueerd op het Ellertsveld, waar ook het huidige museum gevestigd is. Het verhaal wil dat deze reuzen rond vierhonderd jaar geleden in dit gebied woonden. De twee wildemannen leefden in een hut die onder het heideveld was gegraven. Ze leefden als stropers en geen mens waande zich veilig op het Ellertsveld, waar zij op een plek woonde waar zeven marken (dorpen) aan elkaar grenzen. Hier hadden ze draden gespannen met bellen eraan en ze kwamen direct in actie, wanneer een argeloze indringer de bellen aan het klingelen bracht. Die werd dan met knuppels neergeslagen en van zijn bezittingen beroofd. Aldus een deel van de sage die nog veel verder gaat.

Wij betaalden entree bij het oude tolhuis en waren binnen.

De oude plaggenhutten met sobere inrichting wist ik mij nog te herinneren. Behalve dat waren er ook nog allerlei andere dorpsgebouwen uit het Drenthe van vroeger op dit terrein herbouwd. Er is onder andere een boerderij met allerlei oude Drentse veerassen, Drents heideschaap, Drents hoen. Er is een mooie replica van een hunebed en ook het landschap was mooi aangelegd.

's even zo'n hut goed bekijken

Wij bezochten de oude drukkerij in werking, dronken koffie met een lekkere warme wafel met aardbeien Wij bezochten het oude kerkje. Best leuk allemaal.

Onze hond bewonderd het varken, op de achtergrond worden kraampjes voor een fair opgebouwd.

Bij de historische winkel bijna aan het eind van het museum was allerlei kunst te koop, zoals schilderijen in struisvogeleieren. Veel afbeeldingen uit de stad Groningen, maar ook een van de woonplaats van mijn schoonouders Hindeloopen.

Na het museum reden wij weer terug over de Hunebed Highway, richting Hoogeveen. Daar lunchten wij nog heerlijk op een terras in het centrum voor wij weer naar huis reden.

Een leuk uitje.