Den Oever, vuurtoren

Een nachtje weg deel 4
Deel 3 al gelezen?

Van ons hotelchalet vlak achter de Waddendijk reden wij over leuke binnendoorweggetjes naar het havenplaatsje Den Oever aan het begin van de Afsluitdijk. Het was nog wel ruim voor zessen, maar wij hadden de lunch overgeslagen, dus etenstijd voor ons. Wij parkeerden de auto bij de haven en klommen eerst even de betonnen dijk op, om de haven en het rode vuurtorentje eens goed te bekijken.

De vuurtoren van Den Oever, meerdere keren verplaatst

De  16 meter hoge Vuurtoren van Den Oever is een opengewerkte, rode, gietijzeren in 1885 gebouwde vuurtoren door Penn & Bauduin uit Dordrecht en werd ontworpen door Adrianus Cornelis van Loo. De vuurtoren stond aanvankelijk aan de westkant van het eiland Wieringen bij het dorpje Westerland. Vanwege de inpoldering van het Wieringermeer was de toren daar niet meer nodig. In 1930 werd de toren gesloopt en bij de haven van Den Oever weer opgebouwd. Twee jaar later werd hij opnieuw verplaatst. Hij kwam toen te staan bij de Stevinsluizen van de Afsluitdijk. In 2017 moest de toren opnieuw wijken, nu in verband werkzaamheden aan de Afsluitdijk. In de nacht van 16 op 17 maart 2017 werd de met behulp van de Genie in vier stukken verhuisd naar een nieuwe locatie op het uiteinde van de verlengde Oostkade.

Het licht bestond uit de kleuren wit, rood en groen. Het witte licht had een sterkte van 1300 candela, had een lichthoogte van 15,5 meter en was te zien op een afstand van 10 zeemijlen. De andere kleuren waren zichtbaar op zeven zeemijlen. Het licht werd gedoofd in 2009. Op 21 juni 2017 werd het licht opnieuw ontstoken, maar de toren wordt niet meer vermeld in de lichtenlijst en op zeekaarten.

Bij de haven lag het visrestaurant Basalt. Wij besloten toch maar een restaurant te zoeken waar je ook iets anders dan vis kon kiezen. Heel veel keus was er niet het werd restaurant Bruisend. Ook hier mocht de hond niet naar binnen. Iemand van het personeel zei, dat dat bij de Chinees wel zou mogen, leek ons geen goed idee. Ondanks dat wij de jassen niet mee hadden zijn wij maar op het terras gaan zitten, dat mocht wel. Op zich was het eten prima, voorafje sloegen wij over, wij kregen wel een lekkere amuse met gerookte paling en het hoofdgerecht was prima. Wij waren toen nog de enige gasten in dit stille dorp, waar alleen zo nu en dan een autootje door de straat reed. Elke een glas rosé erbij. Vonden wij prima zo. Na het hoofdgerecht lekker weer terug naar onze hut. Onderweg reden wij nog langs het Vikinginformatiecentrum, Wieringen heeft ook een verleden met Vikingen, wij lieten het rechts liggen, want het was inmiddels avond, op naar onze overnachtingsplek.

Naar een nachtje weg deel 5