Schaffhausen - Mooie stad

Onze reis naar Zwitserland dinsdag 11 juli 2017

Vakantietijd! De hond thuis bij de kinderen, wij naar Zwitserland, wel wat ideeën, geen vast plan, dus zwerven!

Na een heerlijk ontbijt in ons hotel in Herrenberg vertrokken wij naar Zwitserland, onze eerste stop zou Schaffhausen zijn.

Al redelijk vroeg in de ochtend waren wij in deze Zwitserse stad in het gelijknamige kanton aan de Rijn. Eerst even de wagen wegzetten, die verdween letterlijk in de garage vlak bij de stadspoort. Een andere gebruikster gevraagd, hoe wij de auto weer terug konden krijgen en toen eerst maar eens koffie gescoord op een terrasje. De stad daarna maar even in. Wat een prachtige stad met al die erkers en beschilderde gevels. 

Toen ingecheckt bij een hotelletje vlak bij het station.

Wij hadden nog steeds geen duidelijkheid, waar onze auto kon overnachten. Het tweede rondje door de stad stuitten wij op het VVV kantoor. Een heel vriendelijke medewerkster van dit kantoor wees ons de parkeerplaats voor langparkeren achter de Munotburcht bij het atletiekterrein. Daar konden wij dus voorlopig de wagen kwijt en het is vlak bij het centrum!

Op de terugweg met de rolkoffer nog bij mij en de rugzak op al het Munotkasteel bekeken. Een prachtig 16e eeuws verdedigingswerk. De toren gaat geleidelijk omhoog zonder treden, je kan er zelfs met een kinderwagen bij oprijden. Bovenin heb je een geweldig uitzicht over de stad.

Na dit bezoek eerst de spullen naar het hotel gebracht en de trolleybus genomen naar de Rheinfall, 4 kilometer verderop. Prachtige dag in een prachtig land.

Meer over en vanuit Schaffhausen staat in onderstaande stukjes

Schaffhausen, Munot kasteel

Schaffhausen, mooie stad

Herrenberg - Torenvalk

Vakantietijd! De hond thuis bij de kinderen, wij naar Zwitserland, wel wat ideeën, geen vast plan, dus zwerven!

Uit het hotel in Herrenberg, versuft in het grind kwamen wij hier dus al een roofvogel tegen, valkje.

Later hadden wij de Schlossberg beklommen. Daar zagen wij meerdere roofvogels vliegen en spotten wij deze torenvalk in een boom. Leuk!

De torenvalk (Falco tinnunculus) is een vogel uit de familie van valken (Falconidae). De volwassen vogel is 30 tot 38 centimeter groot.  Het mannetje heeft een grijsblauwe kop en nek, een roodbruine rug en vleugels met donkere vlekken. De staart is blauwachtig grijs en heeft een zwarte eindband. Het vrouwtje is identiek aan het mannetje, maar heeft een bruine kop en nek, dwarsbandjes op de rug en vleugels en een bruine staart.

Het voedsel bestaat voornamelijk uit kleine zoogdieren en insecten, bijvoorbeeld muizen en kevers. Ze zijn in staat urinesporen van muizen te detecteren. Hierdoor kunnen ze snel populaties van muizen vinden en bejagen.

Het gehele jaar komen torenvalken in een groot deel van Europa voor, waaronder Nederland en België. In Scandinavië en Noord-Rusland zijn de dieren alleen in de zomer aan te treffen. Ze komen voor op allerlei plaatsen, van weilanden en bosranden tot ook in steden. De dieren zijn vaak te zien langs autowegen.

Herrenberg - Slotberg

Onze reis naar Zwitserland

Vakantietijd! De hond thuis bij de kinderen, wij naar Zwitserland, wel wat ideeën, geen vast plan, dus zwerven!

's Ochtends na een tussenstop in Böblingen  al gauw weer vertrokken richting Herrenberg. Ingecheckt in een hotel en daarna al gauw het centrum in gelopen, nadat wij eerst in een grindbak voor het hotel een versuft (jong?) torenvalkje ontmoetten.

Herrenberg heeft een mooie oude heuvelachtige typisch Duitse binnenstad met veel vakwerkhuizen. Lekker door dit stadje gewandeld en daarna achter de Stiftkirche de Schlossberg beklommen, een mooie parkachtige berg met dikke oude slotmuren en boven op nog delen van het slot (ruïne). Vanaf daar hadden wij weer een prachtig uitzicht over de omgeving.

Na deze wandeling weer terug de stad in. Hier hebben wij later onder een parasol (meer tegen eventuele regen dan zon) op een terrasje van COC gegeten. Na het lekkere maal en biertje, kwam ik tot de ontdekking, dat er waarschijnlijk iemand voor mij op dezelfde stoel heeft gezeten, die incontinent was of een peuter met een lekkende luier. De achterkant van mij broek was vochtig geworden en rook niet erg fris. In het hotel dus maar gauw verschoond.

Daar zochten wij 's avonds onze volgende bestemming uit, dat zou Schaffhausen in Zwitserland gaan worden.

door het poortje...

...de Slotberg op

In Herrenberg:

De torenvalk

Böblingen - mwaah

Vakantietijd! De hond thuis bij de kinderen, wij naar Zwitserland, wel wat ideeën, geen vast plan, dus zwerven!

In Heidelberg hadden wij dus besloten de volgende dag naar Böblingen te verkassen, wegens de hitte en een hotel met zwembad daar, maar wat wil het geval, het is zo'n 10 graden kouder de volgende dag. Toch na het slechtste ontbijt van de hele vakantie (stom hé soms maak je die vergissing en bezoek je een keer de 'Mac') naar Böblingen.

De auto daar in de parkeergarage gezet en deze stad op maandagochtend maar even bekijken, er zijn wel wat mooie gebouwen, maar als geheel, wat een rommelig centrum en wat een dooie boel! Dat meer in die stad...vijvertje.

Wandelingetje gemaakt, wat rondgekeken, bakje koffie in ijszaak bij 'de vijver' en een nieuwe bestemming gezocht een eindje verderop: Herrenberg. Dat bleek wel een goede keuze.

skyline centrum Böblingen

Heidelberg - de halsbandparkieten

Vakantietijd! De hond thuis bij de kinderen, wij naar Zwitserland, wel wat ideeën, geen vast plan, dus zwerven!

's Middag hebben wij heerlijk gewandeld en gegeten in Heidelberg, 's avonds vonden wij dat wij wel een biertje hadden verdiend. Wij hebben het heerlijk donker zien worden op het terras van Metropolis en genoten ondertussen van de in- en uitstappers op alle Flixbussen, die er af- en aanreden. Ook was de hele kolonie halsbandparkieten die de bomen op het plein bevolkten een genot om te zien, wat een gekrijs heerlijk. 

De halsbandparkiet (Psittacula krameri) is een papegaaiachtige uit tropisch Afrika en India, die ooit naar Europa is gehaald als volièrevogel. In de loop der jaren is een aantal van deze vogels ontsnapt of vrijgelaten. Zij aarden goed in West-Europa, konden zich vermenigvuldigen tot vele tienduizenden exemplaren en hebben zich ondertussen als exoot gevestigd. Het is een opvallend groen gekleurde, vrij grote (42cm) vogel met lange, puntige staart en een rode snavel. Hij heeft een heel opvallende, luide lokroep. De mannetjes onderscheiden zich door een band die rond de nek roze is en bij de keel zwart. De middelste staartpennen hebben een blauwachtige schijn. Bij het vrouwtje is de band onduidelijk, juvenielen zijn geler en hebben een onduidelijke of zelfs geen band. In West Europa komen halsbandparkieten het meest voor in en rond de grote steden. De vogels verspreiden zich ook buiten de steden.

Jaren geleden zijn mijn zoon en ik ook al eens verrast door overvliegende halsbandparkieten, toen wij met onze boot Amsterdam-Noord bezochten.

Meer over en vanuit Heidelberg staat in onderstaande stukjes

Heidelberg, stadswandeling

Heidelberg, halsbandparkieten

Heidelberg - Stadswandeling

Onze reis naar Zwitserland

Vakantietijd! De hond thuis bij de kinderen, wij naar Zwitserland, wel wat ideeën, geen vast plan, dus zwerven!

De eerste nacht heerlijk geslapen in Ibis Budget Bonn Súd in Königswinter en de tweede dag rijdt mijn lieve meid mij naar Heidelberg, ik weer op de bijrijdersstoel.

Heidelberg is een prachtige oude universiteitsstad. Wij hebben er ondanks de hitte kilometers gelopen, langs de rivier de Neckar en door de gave oude binnenstad. De berg Königsstuhl hebben wij niet beklommen en het slot dus niet bekeken. Zondag is daar nog echt zondag in 2017. De horeca is wel open, maar alle winkels zijn dicht, behalve wat souvenirszaakjes op de markt. Wij hebben er heerlijk goulash gegeten op het terras van Hackteufel in de Steingasse in het centrum van Heidelberg. Daarna hebben wij het centrum verder bewonderd en zijn wij weer teruggelopen naar het hotel vlak bij het station, waar wij 's-avonds nog heerlijk op een terrasje hebben gezeten en genoten van het gekrijs van... verder had mijn vrouw op deze wandeling al een paar (goedkope) schoenen versleten. 

Wegens het broedzige weer hadden wij ondertussen besloten, om de dag daarop naar Böblingen te gaan, want daar is een hotel met zwembad...

Karlsplatz, met het slot op de achtergrond

Op vakantie altijd even het toilet bezoeken na horecabezoek ;-)

Meer over en vanuit Heidelberg staat in onderstaande stukjes

Heidelberg, stadswandeling

Heidelberg, halsbandparkieten

Königswinter - De Drakenrots

Onze reis naar Zwitserland

Vakantietijd! De hond thuis bij de kinderen, wij naar Zwitserland, wel wat ideeën, geen vast plan, dus zwerven!

De eerste stop is Königswinter, ja wij bouwen de bergen langzaam op. Wij hadden 's middags ingecheckt vlak bij de snelweg en de Großer Ölberg (460,1 m), een van de zeven hogere toppen van het Zevengebergte. Wij besloten, toch ook de lagere maar beroemdere Drachenfels (320,6 m) te bezoeken. Jammer, Straßenschade en wij moesten om rijden naar de stad Königswinter, waar de Drachenfels ligt. Nou ja, niet bekend in het relatief kleine Zevengebergte en hopeloos omgereden.

Eerst maar 's een bakje thee in het buitengebied van de stad.

Stoeltjes uit de auto, heuveltje op, even ontspannen...

Na de thee, met wat meer beleid en Google Maps, kwamen wij toch waar wij wilden zijn, Königswinter achter het station, gratis parkeren en op loopafstand van het tandradbaanstation van de Drachenfelsbahn. Het was al vrij laat in de middag, maar vroeg genoeg om nog twee retourtjes naar boven te nemen. Wandelen kunnen  wij deze vakantie nog genoeg.

Met het goed onderhouden treintje in een matig tempo bergop en daarboven van het uitzicht op de Rijn, Zevengebergte en omliggende steden als Bad Honnef, Königswinter, Bonn en Keulen en de Rijn genoten. Daarna nog even enkele tientallen meters verder omhoog geklommen naar het hoogste punt de Drachenfelsruïne. Een alcoholvrij biertje en een treinritje later, konden wij rechtstreeks langs de Straßenschade in 10 minuten terugrijden naar ons hotel, om van de avond te gaan genieten/ De andere dag weer verder, Heidelberg hadden wij bedacht.

Stamppot boerenkool

Wij houden niet zo van ingewikkelde liflafjes. Wij zijn mensen van de gestampte pot. Een van onze favorieten is stamppot boerenkool.

Als wij dit op ons menu hebben koken wij een halve 5 liter pan aardappelen gaar. Later koken we nog een kwartiertje een pond gesneden boerenkool mee. Afgieten, klontje boter er in, stampen!

Ondertussen een paar lekkere speklapjes op de grillpan gebakken en een rookworst warm gemaakt in de jus.

Opscheppen en dan heb je toch een lekker maal!
Kan geen sterrenrestaurant tegen op!

De vliegenstrip

Als het wat plakkerig weer is stikt het bij ons van de vliegen, trouwens wij spreken meestal van muggen, ook al zijn dat andere insecten. Dan hangen wij maar weer eens een of twee vliegenstrippen in huis op, tot wij die smerige plakkerige dingen weer zat zijn. Dan gooien wij ze al gauwer weg.

Ons plafond is niet heel hoog het gaat ook wel eens helemaal mis en raak je met je hoofd verkleefd aan dat vieze ding. Kan mij van tv van vroeger nog herinneren, dat Emil (Emil i Lönneberga die grappige kinder tv-serie naar de boeken van Astrid Lindgren) zijn vader er ook eens in verstrikt raakte, waar na Emil, omdat hij als schuldige werd beschouwd, weer eens in de schuur terecht kwam.

De meeste buit aan onze strip zijn huisvliegen. Soms raakt er ook wel eens een ander insect in verzeild.

Soms komen de vliegen ook aan hun einde tegen een vliegenmepper of krant, heeft weer andere nadelen, vieze vlekken op je muur, of meubels.

De huisvlieg of kamervlieg (Musca domestica) is een tweevleugelig insect dat behoort tot de familie echte vliegen (Muscidae). De huisvlieg is een van de bekendste soorten vliegen en door het kosmopolitische voorkomen wellicht ook een van de bekendste insecten.  De huisvlieg is van de meeste andere vliegen te onderscheiden door de relatief grote lichaamslengte en de drie donkere lengtestrepen op de bovenzijde van het borststuk. De huisvlieg komt over vrijwel de gehele wereld voor, maar is in drogere of koudere gebieden wel afhankelijk van de mens om zich te kunnen handhaven. De vlieg is dan ook net als muizen en ratten een typische cultuurvolger. Men ziet de huisvlieg vaak in de buurt van afval of vee. Vaak treft men daar ook hun larven, de maden, in groten getale aan.

De huisvlieg is een alleseter. Ook beschimmeld en hevig rottende, in staat van ontbinding verkerende organische substanties zoals dode dieren zijn geschikt als voedsel. Vrijwel alle voedingsstoffen die door de mens worden genuttigd zijn geschikt als voedsel. Deze grote tolerantie in voedselaanbod heeft ervoor gezorgd dat de vlieg zich met de mens heeft verspreid en in alle delen van de wereld voorkomt. Oorspronkelijk, toen de mens nog niet was ontwikkeld, leefde de huisvlieg op de mest van grote zoogdieren.

Met Aagje

24 juni 2017

Heerlijk zo'n dagje Efteling (al doen wij dat maar eens in de heel veel jaar) vaker is niet nodig. De echte wereld heeft al zoveel moois. Overigens, ooit was Efteling echt, het was een gehucht op dezelfde plek, dat door zandstormen is verdwenen onder de Loonse en Drunense Duinen.

Maar wij waren speciaal een weekend in Brabant om de Efteling te bezoeken. Een leuk momentje na heerlijke koffie met gebak in Station Timur Oost op de Efteling met mijn dochter zo'n prachtig ritje gemaakt door het park over het smalspoor van de Efteling Stoomtrein Maatschappij. Erg leuk, weer eens wat anders dan een fietstreintje. Vooral het stationnetje waar de trein doorrijdt in het Marerijk met allerlei sprookjesfiguren op het perron verraste ons onderweg.

Stoomloc 'Aagje' is een in 1911 door Orenstein & Koppel (fabieksnummer 4930) gebouwde loc die sindsdien dienst heeft gedaan bij steenfabriek IJsseloord in Arnhem. In 1968 werd het locje door de Efteling overgenomen. Voordat zij bij de Efteling kwam werd de locomotief opgeknapt door Kees Neve. Uiteindelijk kreeg de locomotief een donkergroene kleur. Het locje is aangepast aan de ideeën van Anton Pieck, de ontwerper van de Efteling. Zo heeft het bijvoorbeeld een losse tender gekregen, omdat het publiek die nu eenmaal verwacht bij een stoomloc. Voor de tender werden wielen gebruikt van oude mijnkarren. De loc kreeg in 1979 een nieuwe ketel. Later zijn er nog andere details aan toegevoegd, zoals een frontsein ter hoogte van de schoorsteen.

Lunchen in Gorinchem

Vrijdag 23 juni 2017

Wij hadden dit weekend wat te vieren met zijn vieren en waren onderweg naar Oosterhout in Noord-Brabant. Vroeg in de middag was het tijd voor een heerlijke lunch op de markt in Gorinchem en hier in Gorkum op het terras kregen wij als pa en ma van onze dochter en zoon ook een prachtig cadeau. Daarna heerlijk gegeten in deze mooie Zuid-Hollandse stad en, daarna nog even het maal laten bekomen met een wandelingtje naar de Lingehaven, Linge en Boven-Merwede. Wat een mooie plek, ook als wij niet met onze boot zijn. Na een kuiertje waar wij ook nog door de Zusterstraat liepen (tsja er zit ook een zuster in ons gezin) weer verder gereden voor een heerlijk weekendje Noord-Brabant.

siepelhachee

Wij zijn niet zo van ingewikkelde liflafjes. Wij zijn mensen van de gestampte pot. Wat wij graag eten in ons restaurant De Keukentafel, is onze eigen gemaakte siepelhachee.
Snijd een groot stuk rundvlees, een riblap in grote stukken. Strooi er flink peper en zout over en doe dit in een braadpan die al met bruisende boter op het vuur staat. Op hoog vuur het vlees bruin bakken, daarna kan het vuur op klein.
Snijd vijf flinke uien (siepels) in stukken en gooi die er maar bij in, doe er voor de smaak ook maar 2 of 3 laurierblaadjes en dat laatste deel van een stuk kruidkoek in stukjes bij en een beker water. Breng het nog even aan de kook en dan maar weer op klein, deksel op de pan.
Laat de boel nu maar lekker een uur of twee en een half op klein vuur stoven, met de deksel erop.
Bij ons zweert een deel er bij, dit te eten met gekookte aardappelen, een ander deel eet het liever met zilvervliesrijst in geroerbakte groente. Affijn een heerlijke pan hachee op de tafel en…
Eet smakelijk!

Oosterhout, onder de grote grove den

Zaterdag 24 juni 2017

Lekker een weekend een feestje te vieren met zijn vieren. Wij zitten in Oosterhout in Noord-Brabant.

Een fijn huisje met een terras onder de grote grove dennen. Zo blijf je wat in de schaduw en het ruikt ook nog heerlijk. Gisteren al lekker onderweg met de wagen geluncht in Gorkum en straks gaan wij naar de Efteling in Kaatsheuvel.

De dag ervoor hadden wij nog heerlijk geluncht in Gorkum, en 's-avonds heerlijk liflafjes gegeten. Elke van de vier had twee gerechtjes bereid. Dus wij konden er vandaag wel even tegen.

De grove den (Pinus sylvestris) komt uit de dennenfamilie (Pinaceae) en wordt ook wel 'pijnboom' genoemd. Een vliegden is een door natuurlijke uitzaaiing verspreide grove den. De ruim 5 cm lange naalden staan van deze naaldboom staan met twee tegelijk op korte loten. De den is van de spar te onderscheiden onder andere omdat de den korte loten heeft met de naalden bij elkaar staand en bij de sparren verspreid op de lange loten. Ook heeft de den ronde naalden en de spar platte, driehoekige of vierhoekige. De den kan  tot 35 m hoog worden en heeft een penwortel, waarmee ook uit grotere diepte water opgenomen kan worden. Bij de bosbouw wordt de grove den na 80 tot 120 jaar gekapt. De bomen kunnen echter veel ouder worden.

Jonge bomen hebben een kegelvormige kroon. Oudere bomen hebben een meer schermvormige kroon en een hoge stam. De onderste takken zijn afgestorven en zitten deels nog aan de stam vast. De jonge schors aan de top van de boom is glad en grijsgeel van kleur. Op oudere leeftijd wordt er een ruwe plaatvormige schors gevormd. De plaatjes van de schors zijn vrij klein. De jonge kegels (dennenappels) zijn groen en kleuren later donkergrijsbruin. De kegels kunnen tot 7 cm lang worden en zitten twee aan twee of in groepjes aan kromme steeltjes. Bij beschadiging van de boombast komt er kleverig hars met een karakteristieke geur uit (dat ruikt zo lekker), wat de wond beschermt tegen infecties.

Monsieur Cannibal

Zaterdag 24 juni 2017

Wij hadden dit weekend wat te vieren en gingen daarom een weekendje met zijn vieren naar Oosterhout in Noord-Brabant en de zaterdag zouden wij besteden in de Efteling. Prachtig amusementspark in elk geval in Nederland de beste en mooist uitgewerkte. Nu kan ik het over het Sprookjesbos gaan hebben of al die prachtige rides (achtbanen, Fata Morgana, Pirana, Droomvlucht noem ze maar op....

Het meest gelachen en de meeste lol hadden wij bij een hele simpele attractie: Monsieur Cannibale.

Ten eerste al bij het wachten op het aanstekelijke vrolijke Franse liedje van Sacha Distel, dat steeds weer opnieuw begon... (Beetje een Groundhog Day momentje.. ken je die film?) Monsieur Cannibale. Daarna een paar minuutjes rondjes draaien in de kookpotten en nog steeds onder hetzelfde melodietje er vrolijk weer dansend uit.

Daarna is straks vast weer een grotere attractie aan de beurt.

Sacha-Alexandre Distel (Parijs, 29 januari 1933 - Rayol-Canadel-sur-Mer, 22 juli 2004) was een Frans zanger, jazzgitarist en componist. Na de WO2 kwam hij in contact met de Parijse variant van de jazz, voornamelijk de jazzgitaar met onder meer Django Reinhardt en zijn oom Ray Ventura. Op zijn 19de trok hij naar New York waar hij zijn Engelse taalkennis verbeterde en in het wereldje van componisten en producers terechtkwam. Hij zou een korte relatie gehad hebben met Brigitte Bardot, maar trouwde in 1963 met Francine Bréaud (ski-kampioene), bij wie hij 2 zonen had. Vanaf de jaren '60 trad hij op in tv-shows. Na een auto-ongeval in 1985 stopte bijna zijn carrière, omdat hij aansprakelijk werd gesteld voor de geleden schade van zijn passagier, de actrice Chantal Nobel.

Monsieur Cannibal is te beluisteren op Spotify afspeellijst Radio Omhuizen.