Het is donderdag 24 april 2025 en wij hebben een paar droevige dagen achter der rug. Eergisteren kreeg onze lieve hond ineens een toeval. Zij was al drie keer bij de dierenarts geweest de afgelopen weken, ze was net genezen van een blaasontsteking, maar er was nog een veel ernstiger onderliggend probleem. Wij samen zelf hadden het idee, dat zij iets mis had in het centrale zenuwstelsel of haar hoofd. Ik was nog in Utrecht aan het werk, maar had even contact met mijn lief thuis, eigenlijk al onderweg naar de dierenarts. Onze lieve hond was niet meer te redden en zou het komende weekend dus ook niet meer mee gaan met ons weekendje weg met ons vakantiebusje. Zo triest. Ze was nog geen vijf.
Donderdag had ik eerst nog een halve dag gewerkt, mijn lief had aan het begin van de middag nog een Teams-vergadering over haar werk, maar daarna zouden wij op pad.
Eerst zouden wij even langs bij mijn moeder in Leeuwarden. Zij was net een paar dagen uit het ziekenhuis, dus daar eerst maar even langs. Rond half zes vertrokken wij weer, wij hadden de route op geen snelwegen staan en koersten richting Groningerstraatweg. Wij dachten na enige minuten al, wij moeten ook nog eten en via b-wegen komen wij wel erg laat bij een camperplaats in Duitsland aan.
Ik googelde even op restaurants en vond dichtbij in Ryptsjerk het Wokpaleis over 2 minuten. Daar gaan wij eten. Mijn lief zette de bus op de parkeerplaats en wij gingen naar binnen. Wij betaalden en gingen eerst voor het koude buffet, onze eerste gang. Eenmaal aan tafel kwam een oude schoolvriend van mij bij ons tafeltje staan. Ik had hem al tientallen jaren niet meer gezien. Toch geweldig en toevallig dat je die dan tegenkomt om even bij te praten.
Na het koude buffet gingen wij weer een rondje en lieten onder andere een lekker stuk rundvlees grillen. Nog wat meer lekkers erbij en wij genoten van onze tweede gang.
De derde gang gingen wij voor de wok. Lekkere knapperige groente, kip, wat mossels heerlijk. Toen waren wij al knap vol, wij vonden het tijd voor de nagerechten, wij namen allerlei kleine stukjes taart waaronder ik spekkoek en oranjekoek. Ondertussen vroeg de kok ons nog even of wij het naar ons zin hadden, jazeker. Nog een heel klein ijsje en toen vonden wij het welletjes. Met nog een half uur op de teller om door te eten gingen wij naar de auto en voerden de snelle route naar het Oostfriese Bunde even ten oosten van Nieuwe Schans.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten
Dank voor je reactie!
Een groet van Zwerver